شهید‌ سید مرتضی آوینی: 🌷تاریخ امانت‌دارِ فریادِ "هَل مِنْ ناصر" #حسین است و فطرت گنجینه‌ دار آن، و از آن پس کدام دلی است که با یاد او نتپد؟! مُردگان را رها کن ؛ سخن از زندگان #عشق می‌گویم...🌷 💌 #کانال_شهید_آرمان و #شهیدسیدروح_الله👇👇 @shahid_Arman_seyyed

#مهدےجان❤️ مردی شبیه آسمان از ایل #خورشید با کوله بار نور و عرفان خواهد آمد پای تمام چشمه ها #نرگس بکارید نور دل چشم انتظاران خواهد آمد تابنده ترین #خورشید،به صبح #عشق سوگند روزی شب ما هم به پایان خواهد آمد روزت بخیر همه داروندارم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج ‌#شهیدمحمدرضا_تورجی زاده🚩  @shahidtoraji213

#استوری جهاد ادامه دارد... هرگز عمود خیمه اسلام نشکند... با این جهاد های بزرگ عماد ها... #عشق #شهادت #یاقدس_انا_قادمون

🌹سالروز عملیات #کربلای_چهار و پرکشیدن دست‌بسته‌ی 175 #شهید_غواص که زنده به گور شدند... 🍃🌺 سالگرد عمليات كربلاي چهار و باز هم #غواص #غربت اروند #دستان بسته #عشق وطن #اسارت #گمنامي #استخوان #پلاك و #شهادت چه واژه های پرافتخار و غريبی مارا به دعا كاش فراموش نسازند #رندان سحر خيز كه صاحب نفسانند یاد همه شیرمردان غواص جوان

✍️ «#عاشق‌‌ها شبیهِ عشقشان می‌شوند، شبیهِ معشوقشان» ◇به حاج بابا معروف بود در روستای خودشان. از نگاه من چهره‌اش با همه فرق داشت، نگاهش هم همینطور. لباس پوشیدنش هم همینطور، او فقط پیراهن سفید می‌پوشید. ◇گهگاهی که به آن روستا می‌رفتیم و با نوه‌هایش بازی می‌کردم و بیشتر می‌دیدمش، با خودم فکر می‌کردم او خوشگل‌تر از همه‌ی پیرمردهای دنیاست. چیزی داشت که بقیه نداشتند انگار ... ◇دو تا دختر داشت و چند تا پسر! جانش می‌رفت برای دو تا دخترش. دختر اولش که در جوانی در یک تصادف به رحمت خدا رفت، همه فکر می‌کردند قلب حاج بابا کشش این مصیبت را نداشته باشد. با همه‌ی کودکی‌ام یادم هست وقتی رفتیم به روستایشان، با همان پیراهن سفیدش دم در ایستاده بود و به مهمانانش خوش‌آمد می‌گفت. ◇من خوب یادم می‌آید که بزرگترها درموردش حرفهای خوبی نمی‌زدند و سنگدلش می‌خواندند. اما من می‌دانستم او سنگدل نیست اتفاقاً خیلی هم مهربان است. این حرفها را با اینکه باور نکرده بودم ولی علامت سؤالش در ذهن من ماند تا ... ◇تا اینکه چند سال بعد دختر دومش با سرطان سختی از دنیا رفت. اینبار که همه از قبل چنین وداعی را پیش‌بینی می‌کردند منتظر بودند عکس‌العمل حاج بابا را ببینند. من نوجوان شده بودم و بهتر می‌توانستم شرایط دور و برم را تحلیل کنم. اینبار با میل خودم همراه شدم با جمع، برای عرض تسلیت! و باز هم همان صحنه را دیدم ... ◇حاج بابا با همان پیراهن سفید دم درب حیاط ، متین و سنگین ایستاده بود. می‌شد کوه درد را روی شانه‌هایش حس کرد، ولی این کوه درد اَبروانش را خم نکرده بود. ◇پدرم در آغوشش کشید و گفت؛ کمرمان شکست از این مصیبت! خدا صبرتان بدهد! گفت : لا یوم کیومک یا اباعبدالله (ص) خدا را هزار بار شکر که شما را شریک درد من قرار داد، و امان از درد کمرشکن زنی که کسی شریکش نشد! و اشک از کنار چشمانش لیز خورد و پشت هم چکید. ◇ اینبار حاج بابا در تیررس تهمت‌های بالاتری از مردم قرار گرفت، چون خودش دخترش را داخل قبر گذاشت با همان پیراهن سفیدش که حالا خاکی و گلی شده بود و خودش برایش تلقین خواند و اصلاً هم شیون و ناله نکرد. و من آن روز مطمئن شدم حاج بابا از همه‌ی پیرمردها خوشگل‌تر است! اما امروز علت اطمینانم را می‌فهمم. ◇#عشق حاج بابا از همه خوشگل‌تر بود، که او را از همه خوشگل‌تر و قوی‌تر و مَردتر کرده بود. دردِ بزرگتر که به جانت بیفتد آنقدر قابل احترام می‌شود که دردهای کوچکتر را قورت می‌‎دهی تا از آن درد بالا نزنند! قدشان از آن درد بزرگ‌تر نشود! بروز و ظهورشان از آن درد واضح‌تر نشود. ◇حاج بابا #عاشق بود و دلش نمی‌خواست جلوی خدایی که خاندان نبوت و ولایتش را با دردهای بزرگ صیقل داد، از دردهایش نق نق کند. حاج بابا خوشگل‌ترین پیرمرد دنیا بود، اما مردم این را نمی‌دانستند!