🦋 اگر از دو غلطی که در سرودن و خواندنش دارد، بگذریم، تجویزش هم خطاست. اما چیزی نباید گفت؛ شعر است دیگر!

🌺 جز وصل تو دل به هر چه بستم، توبه بی یادِ تو هر جا که نشستم، توبه

💥 حرم سیدالشهداء علیه‌السلام، رو به روی گودال قتلگاه، مزار فقیه عارف باکرامت: ملاحسین‌قلی شَوَندی همدانی. 💧آیة‌الله ملاحسین‌قلی در سال ۱۳۱۱ق. در ۷۲ سالگی [ ۱۳۵ سال پیش ] درگذشت. 💧وی استادِ معنوی شمار بسیاری از اولیای خدا، مانند آیة‌الله میرزاجوادآقا ملکی تبریزی و آیة‌الله سیداحمد کربلائی تهرانی بود. 💧سیداحمد کربلائی نیز استادِ عارف بزرگ، آیة‌الله سیدعلی قاضی بود و قاضی، استاد عارفانی مانند سیدهاشم حداد و علامه طباطبائی و محمدتقی بهجت و سیدعبدالکریم کشمیری. ثُمَّ: 🦋 وَ کُلّ یَدَّعِی وَصلاً بِلَیلی وَ لَیلی لا تُقِرُّ لَهُم بِذاکا! 💧نگارنده در اَمُرداد ۱۳۸۰ ش. به خانه‌ی پدری و زادگاه مرحوم ملاحسین‌قلی همدانی در روستای شَوَندِ همدان رفت. 💧آیة‌الله ملاحسین‌قلی، برادری به نام ملاکریم‌قلی داشت و کریم‌قلی، پسری به نام محمدعلی و او نیز پسری به نام شیخ‌موسی؛ و موسی هم پسری به نام مصطفی انصاری داشت که شیخی ابوبصیر بود و زادگاهِ ملاحسین‌قلی، در آن زمان برای وی بود. 💧شیخ‌مصطفی هم دو پسر داشت که یکی ساکن مهرشهرِ کرج بود و دیگری، طلبه‌ی جوانی به نام حسین‌آقا که پیشِ خود او و در همان خانه زندگی می‌کرد و هر یک از این دو پسر، دو پسر از خود داشتند. 💧به گمانم شیخ‌مصطفی انصاری دیگر الان زنده نباشد. به اصرار، پس از گفتگوئی دو-سه ساعته، بنده را برای ناهار نگه داشتند. 💧رحمت خدا بر مُرده و زنده‌ی همه‌ی اولیای خدا و منسوبان آنان!

☘ باخبر شدم که جناب شیخ حسن بخشی ( از شاگردانِ کرمانشاهی علامه طباطبائی ) از دنیا رفته است. 💧وی همان کسی‌ست که برای نگارنده نقل کرد که خودش از علامه طباطبائی شنید که شبی پس از نماز عشاء، روح ابن‌عربی را 👈 در بیداری 👉 دید و از او پرسید: 'آیا اکنون که مُرده است، به ولایت امیرمومنان علی در برزخ معتقد شده است؟' اما ابن‌عربی سکوتِ منکرانه‌ای کرد." 💧به صلوات و فاتحه‌ای روان مرحوم بخشی را شاد کنیم.

💥 راه چاره 🌸 امروز می‌گفت: حالا که افرادی مانند [ ... ] و [ ... ] و [ ... ] و [ ... ] که این همه از خودشان دروغ ساخته و به عنوان حدیث و تاریخ، بالای منبر می‌گویند و هیچ کس هم مانعشان نیست، تنهاچاره این است که همان‌جا و همان‌لحظه در حضور مردم و باصدای بلند به آنان گفته شود: "چرا دنباله‌ی حدیث را نمی‌خوانی؟! دنباله‌اش را هم بخوان!" و هنگامی که پرسید: "دنباله‌اش چیست؟" گفته شود: "در ادامه راوی از زبان معصوم می‌فرماید: ای مردم! وَ اللهِ العلیِّ العظیم پس از هزار و اندی سال، زنازاده‌ای در ایران به نامِ ... [ و نامِ خودِ آن منبری دروغگو را به زبان آورد ] بالای منبر دروغ‌هائی به ما می‌بندد؛ آگاه باشید که او در قعر دوزخ است و ما اهل‌البیت از او بی‌زاریم." و اگر ناراحت شد و گفت: "چنین چیزی نیست"، باید گفت: "همان کتاب و نسخه‌ی خطی که آن روایت را از آن خواندی، بیاور تا نشانت بدهم." 🤭 گفتم: "این تنبیه شاید نسبت به کسی که کمی شرم و حیاء دارد، چاره‌ساز باشد اما از کجا می‌دانی نسبت به اینان هم جواب دهد؟"

🌺 ذکری که حضرت آقا - رضوان‌الله‌علیه - در این‌جا تنها صدرش را می‌فرماید، عامّه نیز از پیامبر نقل کرده‌اند. 🌺 و منظور از کسی که پرسیده، "آیةالله کشمیری" بوده و کسی که از او پرسیده شده، "آیةالله قاضی."

👆💧حاج غلام‌رضا سازگار داستان شیخ رضا سراج و حجره‌ی شگفت کربلا را می‌گوید.

☘ همه عالَم صدای نغمه‌ی اوست که شنید این چنین صدای دراز؟

🌺 به حسین از طرف وصله‌ی‌ناجور، سلام!

☘ من ایرانم و تو عراقی ... چه فراقی! چه فراقی! ☘

☘ بدرقه با خودِ حیدر پیشِ رو، حضرت زهرا

🌺 راهِ رفتن تا خدا: راهِ نجف تا کربلا چند سالی می‌شود دیوانه‌ی این جاده‌ام

🌸 طهارت ‌بجو از نَم اشک ‌خود مخوان نام این ماه را بی‌وضو 🌸 زِ اشک مَحبّت وضوئی بگیر اَمِیرِی ‌حُسَین وَ نِعمَ‌ الاَمِیر!

🌴 تَزُورُونِی اُعاهِدکُم تَعرِفُونِی شَفِیع لَکُم 🌴 اَسامِیکُم اُسَجِّلُها اَسامِیکُم اَهلاً بِکُم یا زُوّارِی اَهلاً بِکُم - - - - - - - - 💧 به عربی امروز عراق است؛ کسانی که عربی فصیح می دانند با کمی دقت، معانی آن را می توانند بیابند. روی فیلم نیز ترجمه نوشته شده است.

🌺 طعنه‌ی انجیل به قرآن 🌺 🦋 دَیرِ تَرسا و سرِ سبطِ رسولِ مَدَنی؟! آه اگر طعنه به قرآن زنَد انجیل و زبور! 🌸 آن آقا فرمود: "شعر حواله‌ای، کُد دارد." می‌گویم: چه کُدی روشن‌تر از این همه سوز و زیبائی در این غزل که شاه‌بیت‌ش آن بیت بالاست؟ 💧و برخی دیگر از ابیاتش اینهاست: 🦋 ای زِ داغ تو روان، خون دل از دیده‌ی حور بی‌تو عالَم همه ماتم‌کده تا نفخه‌ی صور 🦋 خاک‌بِیزان به سر اندر سرِ نعش تو بَنات اشک‌ریزان به بر از سوگِ تو شَعرای عبور 🦋 زِ تماشای تجلّای تو مدهوش، کلیم ای سرت سِرِّ "انا الله" و سنان، نخله‌ی طور 🦋 دیده‌ها گو همه دریا شَو و دریا، همه خون که پس از قتل تو منسوخ شد آیین سُرور 🦋 تا جهان باشد و بوده‌ست که داده‌ست نشان میزبان خفته به کاخ اندر و مهمان به تنور! 🦋 سرِ بی‌تن که شنیده‌ست به لب آیه‌ی کهف یا که دیده‌ست به مِشکاتِ تنور آیه‌ی نور؟!

🌺 دروغ‌بودنِ انتساب این سخنان به آیةالله کشمیری 🌺 💧شهید سیدحسن نصرالله متولد ۱۳۳۹ است؛ پس هنگام بازگشت معاودان ( در سال ۱۳۵۰ ) ۱۱ ساله بود و در ۱۶ سالگی وارد حوزه‌ی نجف شد. 💧پس شاید راوی دچار سهو شده است و با داستان دیگری خلط کرده یا عمداً دروغ گفته است. 💧و سخنانِ آخِرِ گوینده، اصلاً به فرمایش‌های مرحوم مولانا کشمیری نمی‌خورد و این‌دست افراد، از این‌گونه حرف‌ها، زیاد می‌زنند! 💧گر چه شاید اصل استخاره‌کردن شهید نصرالله پیش آیةالله کشمیری درست باشد اما نه با این افزوده‌ها.

🦋 اليَومَ نامَت أَعيُن بِكَ لَم تَنَم وَ تَسَهّدَت أُخرى فَعَزَّ مَنامُها

🌺 مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ رِجَالࣱ صَدَقُواْ مَا عاهَدُواْ ٱللَّهَ عَلَيۡهِ؛ فَمِنۡهُم مَّن قَضَىٰ نَحۡبَهُ وَ مِنۡهُم مَّن يَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُواْ تَبۡدِيلࣰا 🌺

🌺 رزق و روزی: روایتی که مرحوم آیةالله بهجت به آن اشاره می‌کنند، در "زادُالمَعاد" آمده است.

🌸 مرحوم کلباسی روایت‌هائی که عوامل کم و زیادشدنِ روزی را بیان کرده، در کتابی گِردآوری کرد. 💧نگارنده نیز در سال ۱۳۷۶ چکیده‌ی آن روایت‌ها را در سه صفحه نگاشته و میان انبوهی پخش کرد. 💧پرینت گرفتن از این چهارصفحه و به خاطر سپردنِ این موارد، خوب است.

🌺 نگاهی به کتاب "مقتل جامع سیدالشهداء" 🌺 🌸 نُه‌سال پیش، این نقد را نوشته و به مرحوم حجه‌الاسلام مهدی پیشوائی دادم که تحسین بسیارِ او و گروه نویسنده‌ی آن کتاب را به دنبال داشت. و می‌گفتند: "برخی کتاب ما را نقد کرده‌اند اما برخلاف این نقد، به مبانی ما توجه نداشتند."

🌸 - پرسش: آیا می‌توانم نوشته‌های شما در این جا را در جای دیگری استفاده و نقل کنم؟ 🌸 - پاسخ: به این شرط که دومین شرطی که در تاریخ ۱۴ رمضان ۱۴۱۶ ق. از آیه‌الله بهجت برای نقل فرمایشهایش شنیده و در مقدمه‌ی "گوهرهای حکیمانه، ص ۸" نقل کردم، رعایت کنید. 💧و چون احتمال می‌دهم بدون مراجعه به آن کتاب، الان بپرسید: "آن شرط چیست؟" عرض می‌کنم: به این شرط که هیچ چیزی ( حتی یک واژه و حرف، مانند "از" یا "و" ) از آن کم یا به آن افزوده نشود. 💧اگر هم می‌خواهید چیزی به آن بیفزائید یا حتی نقدی کنید، مرز میان سخنان این ناچیز با سخن خودتان را مشخص کنید. ( گو این که گاهی خودم ویرایشی در آنها می‌کنم. ) ☘ و اگر خواستید نقدی کنید، هرگز برداشت خود را نقل و سپس نقد نکنید؛ بل‌که "عین نوشته" را ابتدا به صورت کامل نقل کرده و سپس هرچه خواستید، نقد کنید. 💧بارها شده که افرادی گفته‌ها و نوشته‌های بنده را با تحریف نقل کرده و سپس استفسار یا اشکالی کرده‌اند و زمانی که به آنان توضیح داده‌ام که سرچشمه‌ی پرسش یا اشکالشان، کم و زیاد شدن و تحریف سخن است، مبهوت مانده‌اند که چگونه کم و زیاد شدن یک حرف کوچک، مرزهای حقیقت را فرسنگها جابجا کرده است.

🌸 کسانی‌که خواهان شناخت علامه طباطبائی و خواندن اشعارش هستند، لازم است چهار کتاب را داشته باشند: ۱. جرعه‌های جان‌بخش؛ از گلی زواره. ۲. زِ مهر افروخته ( البته ویرایش سومش را )؛ نگاشته‌ی این کمترین که عکس جلدش را مشاهده می‌کنید. ۳. اقیانوس علم و معرفت؛ نوشته‌ی پارسا. ۴. ثمرات‌الحیات؛ نوشته‌ی سعادت پرور. 🌸 پس از ویرایش سوم تا کنون نیز گفتنی‌های جالبی از علامه یافته‌ام اما توفیق تنظیم و نگارش آن‌ها به عنوان جلد دوم کتاب، روزی نشده است. 🌸 داستان "آمدن مرتاضی از هند به قم و رفتنش به دیدن علامه طباطبائی و ... "، که در این‌کتاب، ص ۲۰۷ تا ۲۰۹ نقل شده، به نقل از مرحوم آیةالله‌ سیدمهدی روحانی قمی‌ست اما آقامهدی طائب سهواً آن را به نقل از آیةالله سیدموسی شبیری بیان کرده است. 💧دیروز (۱۸ رمضان ۱۴۴۱) که به وی زنگ زدم و گفتم:"آیةالله شبیری نقل آن داستان از زبان خود را تکذیب کرده است؛ پس شما چه‌گونه از ایشان نقل کرده‌اید؟!" پاسخ داد: "آن را از آیةالله سیدمهدی روحانی شنیده‌ام و در نام‌بردن از راوی دچار سهو شدم." یعنی در سخنرانی خود ( که فایلش در اینترنت موجود است ) به‌جای آیةالله روحانی، آن را به آیةالله شبیری نسبت داده است. 💧 این را این‌جا نوشتم تا روشن شود که در اصلِ داستان، هیچ خدشه‌ای نیست و تنها ناقلش باید اصلاح شود. 💧نکته‌ی دیگر این‌که پس‌از پاپیچ شدن به اعضای حزب موتلفه‌ی اسلامی، معلوم شد آنان نه تنها سند مکتوبی در تائید حکم ترورِ حسن‌علی منصور از سوی آیةالله میلانی ندارند، بل‌که فرمان صریحی نیز از سوی ایشان برای آن کار نداشتند و تنها برداشت کردند که ایشان به آن کار راضی‌بودند!

🤦‍♂ صاحب عکس بالا ( که امضای هوادارانه‌اش را می‌توانید پای هر بیان و بیانیه‌ای که بی‌دینان، هر از چندی منتشر می‌کنند، ببینید ) پس از اطلاع از سهو و اصلاحی که راویِ داستانِ "دیدار مرتاض هندی با علامه طباطبائی" دچارش شد، متنی نوشته که چکیده‌اش این است: ۱. چون راوی آن داستان تعویض [!] ناشیانه [؟!] شده، تاکید دیگری [؟!]ست بر این‌که اصل داستان ساختگی ست [!] ۲. من آن را نشنیده‌ام؛ پس دروغ محض است [!] ۳. چون راوی این داستان اصلاح شده، پس باید به دیگر نکاتی هم که در "زمهرافروخته" نقل شده، به دیده‌ی شک و تردید نگریست [!] - - - - - - - - 💧ان شاء الله: به بانگ چنگ بگوئیم آن حکایت‌ها که از نگفتنِ آن، دیگِ سینه می‌زد جوش

💧 چند جمله‌ای که عارف باکرامت آیةالله کشمیری - رحمه‌الله - درباره‌ی بابا رکن‌الدین فرمود و توجهی که به او داشت، انگیزه شد که از سال ۱۳۷۸ درباره‌ی بابا مطالعه کنم. 💧آن زمان با برهوتی درباره‌ی او مواجه بودم اما بالاخره هرچه یافتم، در مقاله‌ای در روزنامه‌ی کیهان ۲۷ تیر ۱۳۷۹ به چاپ سپردم و همان مقاله مدت‌ها در بقعه‌ی بابا قاب شده و آویخته بود. 💧سپس آن را با اصلاحات و افزوده‌هائی در کتابی به نام "دو مسافر" گنجانده و در تیر ۱۳۸۲ منتشر کردم. 💧پس از آن، همان بخش مربوط به بابا را با اصلاحات و افزوده‌های دیگری در کتاب مستقل "مرد توحید" در سال ۱۳۸۸ چاپ و منتشر کردم. 💧 اما ناگهان خرمگسی در این میان پیدا شد! مطرب رقاص کودن کاملا بی‌سوادِ دزد فحاش بی‌تربیتی به نام افشین(مرتضی) نوذریان - لَعنةالله علیه - دور از اطلاع بنده، حاصل زحمات ۲۰ ساله را کفتارگونه، چند بار با به‌هم‌ریختگی ابلهانه، به نام خود چاپ کرده و در همان اصفهان به فروش رساند و می‌رساند. 💧کار جامعه به کجا کشیده که مطربان بی‌سواد به اولیای‌خدا هم رحم نکرده و ساحت آنان را نیز عرصه‌ی دزدی بی‌شرمانه‌ی خود کرده‌اند و در همه‌ی صفاهنه، یک شیرپاک‌خورده پیدا نشد و نمی‌شود که جلو او را بگیرد؛ خودم هم که می‌روم آن‌جا، از رو به رو شدن با بنده، فراری‌ست. 💧و ماذا لقیَ امّتُک یا رسولَ الله مِن الصَفاهنة و الصَهاینة! ✍ پس از چاپ "مرد توحید" تا کنون، مطالب مهم زیادی درباره‌ی بابا یافته‌ام (مانند این‌که یکی از کتاب‌های ذکرشده برای او، برای وی نیست و در عوض، کتاب تازه‌ای از او پیدا شده) اما آن دزدی، مرا از ویرایش تازه‌ی کتاب دل‌سرد کرده است.

🌺 اللّطیف فِی تفسیرِ القرآن الشریف 🌺 🌸 به‌جز بخشی از تفسیر سوره‌ی حمد، بقیه‌اش فارسی‌ست. - - - - - - - - - - - - - 💧در جوانی - چنان‌که اُفتَد و دانی - در نظر داشتم "المیزان" را خلاصه کرده و همراهِ تازه‌ها و حاشیه‌های خود بر آن تفسیر نورانی، در کتابی با نام "اللّطیف فِی تفسیرِ القرآنِ الشریف" بنویسم. 💧اما مانع‌های سخت و فراوان، توفیق عملی‌کردنِ آن تصمیم را - جز در تفسیر سوره‌ی حمد - نداد. 💧اگر آن نیت متحقق می‌شد، "مبانی" و "سنجش آیات قرآن با تورات و انجیل‌ها و دیگر کتاب‌های جهود و ترسا"، از مفیدترین و جالب‌ترین بخش‌های کتاب می‌شد. 💧نگارنده در "مبانیِ" طولانی آن - که خود کتابی حجیم و جدا هم می‌شد - قصد داشت به "حقیقت و چگونگی وحی" بپردازد و به اندازه‌ی توفیق خدائی، شر و بلائی که ابتدا در عالَم نصارا بر سرِ انجیل آوردند و سپس - از چندین دهه پیش - مسلمانانی از مصر ( مانند عباس عبدالنور و حامد ابوزید ) بر سرِ قرآن آوردند و چندین سال پیش، دکتر س. همان سخنان را برای ایرانیان و فارسیان، بازگوئی و بومی کرد، از ساحت قرآن پاک کند؛ 💧چه این‌که گمان می‌کند 👇