🔷 #کاظم یعنی نگهدارنده و فروخورنده خشم. این رفتار در برابر کسی یا کسانی بوده که از راه جهالت و نادانی یا به تحریک دشمنان به این کارهای زشت و دور از ادب دست می‌زدند. #امام_موسی_کاظم (ع) کیسه‌های سیصد دیناری و چهارصد دیناری و دو هزار دیناری می‌ آوردند و بر ناتوانان و نیازمندان تقسیم می‌کردند. از #امام_موسی_کاظم (ع) روایت شده است که فرمودند: «پدرم (امام صادق علیه‌السلام) پیوسته مرا به سخاوت داشتن و کرم کردن سفارش می‌کرد.» 🔷 #امام_موسی_کاظم (ع) با آن کرم و بزرگواری و بخشندگی خود لباس خشن بر تن می‌کردند، چنانکه نقل کرده‌اند: امام بسیار خشن‌پوش و روستایی لباس بود و این خود نشان دیگری است از بلندی روح و صفای باطن و بی اعتنایی آن امام به زرق و برق‌های گول زننده دنیا. 🔷 #امام_موسی_کاظم (ع) نسبت به همسر و فرزندان و زیردستان #بسیار_با_عاطفه و مهربان بودند. همیشه در اندیشه فقرا و بیچارگان بودند، و پنهان و آشکار به آنها کمک می‌کردند. برخی از فقرای مدینه او را شناخته بودند، اما بعضی - پس از تبعید حضرت از مدینه به بغداد - به کرم و بزرگواریش پی بردند و آن وجود عزیز را شناختند. 🔷 #امام_موسی_کاظم (ع) به تلاوت قرآن مجید انس زیادی داشتند. قرآن را با صدایی حزین و خوش تلاوت می‌کردند. آنچنان که مردم در اطراف خانه آن حضرت گرد می‌آمدند و از روی شوق و رقت گریه می‌کردند. بدخواهانی بودند که آن حضرت و اجداد گرامیش را - روی در روی - بد می‌گفتند و سخنانی دور از ادب به زبان می‌راندند، ولی آن حضرت با بردباری و شکیبایی با آنها روبرو می‌شدند، و حتی گاهی با احسان آنها را به صلاح می‌آوردن، و تنبیه می‌فرمودند.