#مطلع_نور امام علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ الْمَوْتَ وَ هُوَ يَرَى [مَنْ يَمُوتُ] الْمَوْتَى وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْكَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى وَ هُوَ يَرَى النَّشْأَةَ الْأُولَى وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَ تَارِكٍ دَارَ الْبَقَاءِ» در شگفتم از کسی که مرگ را از ياد برده، در حالی که مردگان را می‌بیند و در شگفتم از كسی كه پيدايش دوباره را انكار می‌کند، در حالی‌ كه پيدايش آغازين را می‌نگرد و در شگفتم از کسی كه خانه ی فانی را آباد می‌کند، اما جايگاه باقی را از ياد برده است. نهج‌البلاغه، حکمت ۱۲۶