🌿 #سؤال‌های من ▫️استاد علی صفایی حائری (عین.صاد): در درون ما سؤال هایی مطرح می شوند که： من چه هستم؟ چه استعدادهایی دارم؟ و این استعدادها از چه زمینه و میدانی بر خوردارند؟ و چگونه باید در این میدان به کار بیفتد؟ و چه کاری با این استعدادها هماهنگ است؟ و این کار با چه هدفی باید شروع شود؟ اصلا چرا زنده باشم؟ برای خوردن و خوابیدن و خوش بودن، آیا عمرم باید در کنار مستراح و آشپزخانه تمام شود؟ آیا برای این کارها به این همه سرمایه احتیاج دارم؟ راستی انگیزه من برای این همه کوشش، برای این همه دوندگی چیست؟ محرک من چه می تواند باشد؟ آیا چیزهایی که مرا حرکت می دهند و مرا به کوشش می کشند از من نیرومندترند و از من مهم ترند و ؟ و ؟ و ؟ این سؤال ها ناچار جواب هایی می خواهند و این است که فکر ما به کار می افتد تا جوابی بیابد و شناخت هایی از انسان و هستی و استعدادهایش و وسعتش به دست بیاورد و در همین کوشش های فکری، انسان به استعدادهای عظیم و در نتیجه به کار بزرگ خویش پی می برد و محرک و هدف را به دست می آورد و هنگامی که کار انسان شناخته شد، هستی شناخته می شود و جایگاه انسان در این هستی آشکار می گردد و هست آفرین جلوه می کند. انسان با این تفکرات به جهت حرکت خود و هستی و میدان کار خودش پی می برد و به خدا رو می آورد و خود را به او می سپرد و از او روش زندگی و مرگ را و طرز حرکت در این راه گسترده را می آموزد... 📚 اندیشه من، ص ۴۸ 🆔 @yade_ayyaam