#داستان_دنباله_دار_نسل_سوخته🔻 #قسمتــــ_صدوشصت‌وپنج 👈این داستان⇦《 ساعت ۱۰ دقیقه به... 》 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📎رسیدم خونه ... حالم خراب بود و روانم خسته‌تر از تمام زندگیم ... مادر و بچه‌ها لباس پوشیده، آماده رفتن ... مادر با نگرانی بهم نگاه کرد ... سر و روی آشفته‌ای که هرگز احدی به من ندیده بود ... - اتفاقی افتاده❓ حالت خوب نیست❓ ... 🔹چشم های پف کرده‌ام رمق نداشت ... از بس گریه کرده بودم سرخ شده بود و می‌سوخت ... خشک شده بود ... انگار روی سمباده پلک می‌زدم ... و سرم ... نفسم بالا نمی‌اومد ... - چیزیم نیست ... شما برید ... التماس دعا ...🍃✨ 🔸سعید با تعجب بهم خیره شد ... - روز عاشورا ... خونه می‌مونی❓ ... 🔻نگاهم برگشت روش ... قدرتی برای حرف زدن نداشتم ... دوباره اشک توی چشم‌هام دوید ... آقا ... من رو می‌خواد چه کار❓ ... 💢بغضم رو به زحمت کنترل کردم ... دلم حرف‌ها برای گفتن داشت ... اما زبانم حرکت نمی‌کرد ... بدون اینکه چیزی بگم رفتم سمت اتاق ... و مادر دنبالم که چه اتفاقی افتاده ... اون جوان شوخ و خندان همیشه ... که در بدترین شرایط هم می‌خندید ... 🔹بالاخره رفتن ... حس و حال جا انداختن نداشتم ... خسته‌تر از این بودم که حتی لباسم رو عوض کنم ... ساعت، هنوز ۹ نشده نبود ... فضای اتاق هم داشت خفه‌ام می‌کرد ... یه بالشت برداشتم و ولو شدم کنار حال ... دوباره اختیار چشم‌هام رو از دست دادم ... بین اشک و درد خوابم برد ... 🔻ساعت ۱۰ دقیقه به ۱۱ ... گوشیم زنگ زد ... بی‌حس و رمق، از خواب بیدار شدم ... از جا بلند شدم رفتم سمتش ... 🔸شماره ناشناس بود ... چند لحظه همین طوری به صفحه گوشی خیره شدم ... قدرت حرف زدن نداشتم ... نمی‌دونم چی شد؟ که جواب دادم ... - بفرمایید ... - کجایی مهران❓ ... چیزی به ظهر عاشورا نمونده ... 💢چند لحظه مکث کردم ... - شرمنده به جا نمیارم ... شما❓ ... ▫️و سکوت همه جا رو پر کرد ... - من ... حسین فاطمه‌ام ... تمام بدنم به لرزه افتاد ... با صورتی خیس از اشک ... از خواب پریدم ... ساعت ۱۰ دقیقه به ۱۱ ... صدای گوشی موبایلم بلند شد... شماره ... ناشناس بود ...🍃✨ ۰۰۰┅═══(✼❉❉✼)═══┅۰۰۰ نویسنده: #شهید_طاها_ایمانی #ادامــــــہ_داردـ ـ ـ