انا لله و انا الیه راجعون 🥀🥀 بانهایت تاسف و تالم همسر شهید مدافع حرم سجاد طاهرنیا بعد طی بیماری طولانی دعوت حق را لبیک گفتند ودر جوار قرب الهی ماوا گرفتند. مرحومه نسیبه علی پرست🏴

فرزندان شهید سجاد طاهرنیا👆

از پنجره وارد نماز خانه شده بود! داخل پادگان که بودیم نیمه شب ها برای سرکشی به مسجد آسایشگاه می رفتم و می‌دیدم در باز است وعلی یزدانی در تاریکی نماز شب می خواند. یکی از همین شب ها که برای سرکشی به مسجد رفتم در بسته بود! ناگهان دیدم شخصی داخل مسجد است خوب که دقت کردم دیدم علی یزدانی است که مشغول خواندن نماز شب است و به خاطر اینکه ما متوجه نشویم این بار از پنجره وارد نماز خوانه شده است!۰ شهید والامقام علی یزدانی

چهره پر از ترکش حاج محمد سلمانی فرمانده گردان امیرالمومنین از لشکر امام حسین بعد از برگشت از عملیات اینجوری پای کشور واسلام ایستادگی کردند

حدود ۲۰ - ۲۵ نفر بودیم که بیست نفر از سربازان لشکر ۹۲ زرهی هم جمع ما پیوستند. عراقی‌ها یکی از بچه‌ها را بلند کردند و جلو چشمان ما اعدام کردند. نیم ساعت بعد، چهار نفر دیگر را هم بردند و اعدام کردند. در همین حین، یکی از افسران عراقی آمد و گفت: «همه این‌ها را بخوابانید زیر شنی تانک و بروید رویشان.» با شنیدن این حرف، مو به تنم سیخ شد. آن روزها من فقط پانزده سال داشتم. شنی تانک هم به حقیقت چیز وحشتناکی است. به هر حال، ما را زیر شنی تانک روی زمین خواباندند. اشهدمان را گفتیم و منتظر بودیم که سرمان زیر شنی تانک صدا بدهد. راننده تانک هم مرتب گاز می‌داد و تانک را به جلو و عقب می‌برد. ناگهان.... ناگهان یکی از فرماندهان عراقی از گرد راه رسید و گفت: «این‌ها را نکشید لازم‌شان داریم.» بعد از دستور فرمانده عراقی، ما را از روی زمین بلند کردند و بردندمان خط دوم. آن‌جا ما را کنار یک خاکریز، روی زمین نشاندند. یکی ـ دو ساعت بعد، یکی از فرماندهان ارشد عراقی آمد و از یکی از سربازان پرسید: «چرا آمدی جبهه؟» آن برادر ارتشی هم در کمال شجاعت و صراحت گفت: «آمده‌ام تا با کفار بجنگم.» از سیربانی پرسید: «تو دیگر برای چه آمدی؟» سیربانی در چشمان فرمانده ارشد عراقی خیره شد و گفت: ـ آمده ام با شما بجنگم. افسر عراقی که حسابی از کوره در رفته بود، آن دریا دل خردسال را گرفت به باد کتک. سپس از برادر داوود پرسید: «تو چرا آمدی؟» او هم جواب داد: «من جهادی هستم و برای جهاد در راه خدا آمده‌ام.» فرانده عراقی داوود را هم زد و از من پرسید: «چرا آمدی جنگ؟» گفتم: «برحسب وظیفه‌ام آمده‌ام.» بهم چند تا سیلی زد و به سربازان خود دستور داد تا همه ما را بزنند. آن‌ها – هم از خدا خواسته – مثل سگ‌های شکاری. با قنداق تفنگ و ضربات سنگین پوتین افتادند به جان ما و تا می‌توانستند زدند. از بس کتک خورده بودیم، حال نداشتیم روی پایمان بایستیم. به همین جهت، روی خاکریز ولو شدیم. عراقی‌ها از ساعت هشت صبح تا شش بعد از ظهر، ما را زیر آفتاب گرم سوزان تیرماه خوزستان نگه داشتند؛ بدون این‌که حتی یک قطره آب به ما بدهند. ساعت شش بعدازظهر ما را سوار ایفا کردند و بردند به پادگانی که در حوالی شهر بصره قرار داشت. آن شب به هر نفر، مقداری غذا و کمی آب گرم دادند؛ اما بعد از آن، تا سه روز اصلاً غذا ندادند. هرچند وقت توی آفتابه‌ای که با آن می‌رفتند توالت، برای ما آب گرم می‌آوردند که آن هم به ما نمی‌رسید. راوی: آزاده سرافراز علیرضا بُستاک

آن جوان معتاد را می شناختم. یک نسبت فامیلی با هم داشتیم. باور نمی کردم پاک شده باشد. وقتی او را سر خاک نادر دیدم پرسیدم: چطور شد ترک کردی؟مقداری پلک زد که اشک اش را مخفی کرده باشد و گفت: وقتی فهمیدم نادر به دست قاچاقچی های مواد مخدر کشته شده دیگه نتونستم ادامه بدم. احساس می کردم دارم به قاتل های او کمک می کنم. 🌹شهید نادر نصرالهی

🔷 آقای زم می‌خواست آقای آوینی را بیرون کند، حتی جواب تلفن‌های او را نمی‌داد و یادم هست چقدر محزون می‌شد و می‌گفت: «حتی جواب تلفن‌های مرا نمی‌دهند!» 🔹خبرهای مختلفی می‌رسید، حتی سعی کردند برای آقای آوینی پاپوش درست کنند، به‌قدری بی‌رحم بودند که دوستی‌شان را هم نادیده گرفتند و انگار نه انگار که این آدم شخصیت داشته و با هم نان‌ونمکی خورده‌اند! 🔹حُزن را در چهره او می‌دیدیم، خیلی تنها شده بود. «سوره» در دوره‌ای خیلی شکوفا شد. جمعیتی از هنرمندان و منتقدان به «سوره» رفت‌وآمد می‌کردند. «سوره» پاتوق شده بود؛ آقای آوینی هم محور این جریان بود، به‌ویژه در بخش سینما این رونق به‌چشم می‌خورد. بخشی از دلیل تعدیل نیرو این بود که این پاتوق جمع شود. 🔸منبع: «زهرا زواریان از همکاران هنری شهید آوینی، سایت مشرق، ۱۳۹۸/۱/۲۰، کد خبر ۹۴۹۵۹۴»