۳۱۳: حجاب در ریشه های محکم و اصیل ایرانی در شاهنامه، افتخار زنان ایرانی این بود که حتی آفتاب هم بدن شان را ندیده، چه برسد به آشوب و هرج و مرج مردان برای برداشتن پوشش زنان!!! یعنی از اساس افتخار یک زن باحیای بزرگ زاده این بوده که در مقابل هیچ مردی جلوه گری نکرده: منیژه منم دخت افراسیاب برهنه ندیده تنم آفتاب یا جایی که فردوسی میخواهد از دختران تورانی تعریف کند این شکوه حیای اصیل زنان ایرانی را اینطور به تصویر میکشد: همه دخت توران پوشیده روی همه سرو بالا، همه مشک بوی آن وقت متفکران غرب که به زن هیچ بهایی نمی‌دادند و اوایل قرن بیستم برای بهره کشی در انقلاب صنعتی، تازه او را داخل آدم حساب کردند و برده داری مدرن جنسی زنان را هم کلید زدند، حالا برای ما نسخه تمدن می‌پیچند و به اسم آزادی کلاه بزرگی به نام برهنگی سر زنان ما میگذارند که به جای تفکر و اندیشه او را عروسک چشم های آلوده بخواهند. به فرموده رهبرمان کلا ریشه های نگاه غرب به زن همیشه اهانت آمیز بوده و حالا برای ما ادعا دارند: "چشم فرهنگ اروپایی، از دوران قرون وسطی و بعد از آن تا اواسط قرن فعلی، زن موجود درجه‌ی دوم بوده است! هر چه بر خلاف این ادّعا کنند، خلاف می‌گویند. شما به نمایشنامه‌های معروف شکسپیر انگلیسی نگاه کنید، ببینید با چه نفسی و با چه زبانی و با چه دیدی در این نمایشنامه‌ها و سایر ادبیّات غربی به زن نگاه می‌شود! مرد در ادبیات غربی، سَرور و ارباب زن و اختیاردار اوست، که بعضی از نمونه‌های این فرهنگ و آثار آن، امروز هم باقی است... 🕌مسجد امام رضا علیه السلام 📌قرارگاه فرهنگی نداء الاسلام