محمد لطیفی _ مدرسه شهیدین

🔸 کرسی ترویجی «نظریه تواتر نظام مند» در روش شناسی فقه نظام ساز 🔰 حلقه فقه نظام ساز موسسه آموزش عالی امام رضا(ع) برگزار می‌کند: ▪️حجت الاسلام و المسلمین #یحیی_عبداللهی به عنوان ارائه‌دهنده و حجت الاسلام و المسلمین #محمد_عشایری_منفرد بین به عنوان ناقد در این کرسی حضور خواهند داشت. ⏰ شنبه 12 اسفندماه، ساعت ۱۹ عصر 📡 حضور مجازی از طریق: لینک(+) https://join.skype.com/LkYXIOVg9feO 🌐 💢 کانال رسمی موسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا علیه السلام تهران 🌐 eitaa.com/joinchat/3703439518C704ac87f9c

مناجات شعبانیه- محمد لطیفی- مدرسه شهیدین

🔸پیشنهاد مطالعه : گزارشی از جلسه پژوهشی استاد میرباقری پیرامون روش تفقه

خداوند ایشان را غریق رحمت و مغفرتش نماید و با اجداد طاهرینش محشور کند. در این جلسه ای که توفیق شد محضرشون باشیم تواضع، ساده زیستی و بی تکلفی ایشان برجسته بود.

چهارشنبه ، فرهنگستان علوم اسلامی

فلسفه تاریخ: مفهوم شناسی و پیشینه

تأملی نو در مفهوم تاریخ در «فلسفه تاریخ»

دیدگاه سیداحمد فردید

دیدگاه علی شریعتی

دیدگاه شهید صدر

نظریه علامه طباطبایی (ره) - تفصیلی

مقاله فلسفه تاریخ از منظر علامه طباطبایی (ره) با محوریت تفسیر المیزان

مقاله محرک تاریخ از منظر علامه طباطبایی ره

دیدگاه شهید مطهری ره

دیدگاه مرحوم علامه محمدتقی جعفری ره

دیدگاه مرحوم آیت الله مصباح یزدی ره

دیدگاه آیت الله جعفر سبحانی

دیدگاه استاد سیدمهدی میرباقری

شب گذشته (5 اردیبهشت 1401) فرصت شد با حجت الاسلام عشائری محضر استاد مددی رسیدیم. موضوع جلسه گزارش آقای عشائری از تحقیق خود پیرامون سیرتاریخی برخی احکام بود. استاد مددی پیرامون موضوعات متعددی با محوریت سیرتاریخی احادیث سخن فرمودند.

لطفاً منتشر نشود...

چکیده تحقیق آقای عشائری : آیات قرآن و روایات نبوی (سنت پیامبر ص) در مساله حجاب عمومیت دارند و حجاب را برای اماء و حرائر یکسان بیان کرده اند. تا زمان خلیفه دوم نیز هیچ مستندی که نشان بدهد کنیزان در حجاب ناظری یا ستر صلاتی مستثنی هستند، وجود ندارد. اولین جرقه های مستثنا شدن کنیزان، در زمان خلیفه دوم آشکار شده است. در فقه اهل سنت مستثنا بودن کنیزان، به سنت پیامبر یا آیه قرآن مستند نشده است. ادعا این است که خلیفه دوم در زمانی که در حال ایجاد فاصله طبقاتی بین مسلمانان بود، برای متمایز کردن اماء از حرائر، دستور کشف حجاب آنان را داد و این مساله در فقه فریقین ماندگار شد.

🔶عدالتخواهی ظالمانه، بزرگترین ظلم به عدالتخواهی یحیی عبدالهی امروزه در صحنه اجتماعی کشور با پدیده ای به اسم عدالتخواهی روبرو هستیم که به اسم عدالت، ارتکاب هر ظلمی به دیگران را جایز می شمرد و این بزرگترین ظلم به حقیقت «عدالت» است. «عدالت» در عرصه اجتماعی آنگاه حقیقتاً عدالت است که در مسیر «توحید» و «ولایت» و منطبق بر «شریعت» باشد در غیر اینصورت بازیچه دست جناح های سیاسی و ابزار خصومت ورزی به یکدیگر و محملی برای کینه ورزی های سیاسی خواهد شد، چنانچه در عرصه بین المللی نیز مستکبرین عالم، ظلم و جنایات خود را در مسیر عدالت معرفی می کنند! عدالت در ساختار کشور سطوح و مراتب مختلفی دارد، عدالت گاهی به در مقیاس «خرد» طرح شده و به تطبیق بر مصادیق جزئی و فردی می پردازد. گاهی در مقیاس «کلان» در سطح ساختارها، سازمان ها و قوانین مطرح می شود که ممکن است در دامنه وسیعی از کشور تأثیرگذار باشد. در مرتبه ای بالاتر می توان عدالت را در مقیاس «تکاملی» ناظر به جهت حرکت کلی جامعه در نظر گرفت به گونه ای که عدالت در موازنه جهانی و در تقابل با دیگر قدرت های سیاسی مطرح می شود. در اینصورت عدالت، وصف رهبری و ولایت اجتماعی است. عدالت تکاملی با رشد و تکامل فهم از عدالت همراه است به گونه ای که درک از عدالت را نیز ارتقاء می دهد. برخی از جریان های موسوم به عدالتخواهی، عدالت را صرفاً در سطح خرد و مصادیق جزئی و فردی آن دنبال می کنند و اساساً درک صحیحی از مقیاس های برتر عدالت ندارند. درک این جریان از عدالت و راهکارهای مطالبه آن، فاقد بصیرت لازم و متکی بر «عقلانیت» و «فقاهت» در مقیاس انقلاب اسلامی است. در اینصورت است که به فرموده امام صادق علیه السلام هرچه پیش می روند از هدف خود دور می شوند: «اَلْعَامِلُ عَلَى غَيْرِ بَصِيرَةٍ كَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ اَلطَّرِيقِ لاَ يَزِيدُهُ سُرْعَةُ اَلسَّيْرِ إِلاَّ بُعْداً» (کافی،ج1،ص43). ثمره کار این جریان به جای ارتقاء سطح عدالت در کشور و یا ارتقاء گفتمان عدالت، «بی اعتماد کردن مردم نسبت به مسئولان نظام و حکومت دینی» از طریق فاسد جلوه دادن، سیاه نمایی و تهمت زدن به اکثر مسئولین است. در نتیجه مقوله ارزشمند و متعالی «عدالت»، عملاً به بازیچه ای در دست این جریان برای جنجال آفرینی در عرصه رسانه تبدیل شده و بهترین خوراک برای تضعیف نظام اسلامی توسط معاندین را نیز فراهم می کند. شیوه این جریان، «عدالتخواهی مصداقی از طریق افشاگری رسانه ای» است که با مشکلات شرعی و حقوقی متعددی همراه است: قبل از اثبات جرم، به یک مسئول تهمت زده می شود و این تهمت که در مقیاس وسیعی از رسانه های داخلی و خارجی پوشش داده می شود، موجب بی آبرو شدن او می گردد، حال اگر او به دفاع از خود بپردازد هیچگاه توضیحات او توسط معاندین، منتشر نخواهد شد و جبران این تهمت در افکار عمومی ممکن نخواهد بود. اساساً سبک این جریان همین است که اول افشاگری می کنند سپس از او می خواهند که افکار عمومی را قانع کند! همچنین نزد این جریان هرکسی که نسبتی با این مسئول داشته باشد می بایست در اوج زهد و ساده زیستی و به دور از هرگونه مقام و منصب و جایگاهی باشد. در سیره ائمه معصومین (ع) آمده است که برای ملاحظه همسر خود، سبک زندگی خود را تغییر می دادند تا جائی که متهم به تجمل گرایی می شدند. (کافی، ج6، ص476)

درادامه به برخی از فرمایشات امام خمینی ره و مقام معظم رهبری در محورهای مذکور می پردازیم: 💠حضرت امام خمینی ره در فرمان هشت ماده ای خود خطاب به قوه قضائیه بر حفظ حریم شخصی و خصوصی افراد چنین تأکید میکند: «هیچ کس حق ندارد به خانه یا مغازه و یا محل کار شخصی کسی بدون اذن صاحب آنها وارد شود یا کسی را جلب کند، یا به نام کشف جرم یا ارتکاب گناه تعقیب و مراقبت نماید، و یا نسبت به فردی اهانت نموده و اعمال غیر انسانی - اسلامی مرتکب شود، یا به تلفن یا نوار ضبط صوت دیگری به نام کشف جرم یا کشف مرکز گناه گوش کند، و یا برای کشف گناه و جرم هر چند گناه بزرگ باشد، شنود بگذارد و یا دنبال اسرار مردم باشد، و تجسس از گناهان غیر نماید یا اسراری که از غیر به او رسیده و لو برای یک نفر فاش کند. تمام اینها جرم [و] گناه است و بعضی از آنها چون اشاعه فحشا و گناهان از کبایر بسیار بزرگ است، و مرتکبین هر یک از امور فوق مجرم و مستحق تعزیر شرعی هستند و بعضی از آنها موجب حد شرعی می‌باشد» ایشان در بند هفتم توطئه ها، گروهک های مخالف اسلام و نظام جمهوری اسلامی، افساد فی الارض و محارب را از فرمان فوق خارج می کنند و بر حفظ ضوابط و حدود شرعی تأکید می ورزند: «و مؤکداً تذکر داده می‌شود که اگر برای کشف خانه‌های تیمی و مراکز جاسوسی و افساد علیه نظام جمهوری اسلامی از روی خطا و اشتباه به منزل شخصی یا محل کار کسی وارد شدند و در آنجا با آلت لهو یا آلات قمار و فحشا و سایر جهات انحرافی مثل مواد مخدره برخورد کردند، حق ندارند آن را پیش دیگران افشا کنند، چرا که اشاعه فحشا از بزرگترین گناهان کبیره است و هیچ کس حق ندارد هتک حرمت مسلمان و تعدی از ضوابط شرعیه نماید. فقط باید به وظیفه نهی از منکر به نحوی که در اسلام مقرر است عمل نمایند و حق جلب یا بازداشت یا ضرب و شتم صاحبان خانه و ساکنان آن را ندارند، و تعدی از حدود الهی ظلم است و موجب تعزیر و گاهی تقاص می‌باشد.» 💠مقام معظم رهبری در دیدار با مسئولین قوه قضائیه نسبت به افشای جرائم چنین تصریح کردند: «تا وقتی که از طریق قانونی جرم ثابت نشده است، نه در خود قوه، نه در بیرون قوه، نه در تریبون‏ها و منبرهای رسمی، نه در وسائل ارتباط جمعی، کسی حق ندارد آبروی یک مسلمانی را ببرد؛ این بسیار مسئله‌ی مهمی است. بعضی اوقات انسان می‏بیند روی قوه‌ی قضائیه فشار می‌آورند که آقا افشاء کنید. نه آقا، هیچ لزومی ندارد افشاء کردن... حتّی اگر چنانچه فرض کنیم یک نفری جرمی هم کرده است، این جرم در دادگاه صالح اثبات هم شده است، این شخص به مجازات محکوم هم شده است - فرض کنید رفته زندان - چه لزومی دارد ما اسم او را در روزنامه‌ها منتشر کنیم تا بچه‌ی این آدم که دارد مدرسه میرود، دیگر رویش نشود مدرسه برود؟ چه اشکال دارد که این مدتِ زندانش را بگذراند، بیاید بیرون، خودش و خانواده‌اش زندگی عادیشان را ادامه دهند؟ خب، جرمی کرد، مجازات شد، تمام شد دیگر. باید حتماً آبروریزی بشود؟» رهبر انقلاب در پاسخ به سؤال نماینده جنبش عدالتخواه در سال 90 تصریح کردند: «یکی از دوستان اشاره کردند که امیرالمؤمنین در فرمان خود به مالک اشتر فرموده‌اند که آدم‏های سوءاستفاده‌جو را رسوا کنید؛ شما گفته‌اید که افشاء نکنید. امیرالمؤمنین(علیه‌السّلام) نفرمودند موردی را که اثبات نشده، افشاء کنید. هیچ وقت چنین چیزی در بیان امیرالمؤمنین نیست، و این قطعاً از اسلام نیست. ما چطور چیزی را که اثبات نشده، به صرف اتهام، افشاء کنیم؟ ممکن است اینقدر حجم اتهام زیاد و وسیع باشد که یک عده‌ای به چشم یک امر قطعی و واقعی به آن نگاه کنند، اما هیچ پشتوانه‌ی استدلالی نداشته باشد، جائی ثابت نشده باشد. ما هیچ حجتی نداریم که این را بگوئیم. حتّی من در همان جلسه‌ای که اشاره کردند، از این بالاتر را گفتم. من گفتم حتّی جرمی که ثابت شد، اصل نباید بر افشای آن جرم باشد. بالاخره یک مجرمی است، یک غلطی کرده، مجازات هم میشود؛ خانواده‌ی او، فرزندان او، پدر و مادر او گناهی نکرده‌اند؛ ما چرا بی‏خود اینها را رسوا کنیم؟ مگر آنجائی که خود نفس افشاء کردن، یک مصلحت بزرگی داشته باشد. بله، یک جائی هست که نفس افشاگری در یک مسئله‌ی ثابت‌شده، مصلحتی دارد؛ آنجا ایرادی ندارد. این، منطق ماست. هیچ چیزی هم نه از امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام) و نه از هیچیک از ائمه‌ی هدی (علیهم‌السّلام) برخلاف این وجود ندارد. ما واقعاً حق نداریم افراد را به صرف گمان، متهم کنیم، مشهور کنیم؛ واقعاً جایز نیست؛ نه در سایت، نه در روزنامه، نه در تریبون‏های گوناگون. حیثیت افراد را باید حفظ کرد.» رهبرانقلاب در سال 87 خطاب به دانشجویان شیراز که از برخوردهای قوه قضائیه گلایه داشتند، تصریح کردند:

«شما زرنگی کنید، شما اسم نیاورید، شما روی مصداق تکیه نکنید؛ شما پرچم را بلند کنید. وقتی پرچم را بلند کردید، آن کسی که مجری است، آن کسی که در محیط اجراء می‏خواهد کار انجام دهد، همه حساب کار خودشان را می‏کنند.» 🌐تذکر این نکته ضروری است که آنچه گذشت به معنای نفی ضرورت ساده زیستی و سبک زندگی اسلامی ایرانی مسئولین و ضرورت شفافیت سازی آنها نیست اما این امر می بایست از طریق ساختارهای شرعی و قانونی صورت پذیرد تا دچار آفت های پیش گفته نشود. عدالت خواهی بدون اخلاق و شریعت بزرگترین ظلم به عدالت است. از این رو پسندیده است همه دوستداران عدالت، مرز خود را با این جریان که به دنبال هیاهوی رسانه ای است، روشن کنند و پرچم مظلوم عدالت خواهی که شعار اصلی انقلاب و رهبری است را از دست این گروه خارج سازند.