چندماه پیش حرم حضرت معصومه س خدمت آقازاده شون که خادم حرم بود رسیدم، سر مزار شیخ فضل‌الله نوری ره ...

💠💠💠 گزارشی از دیدار و گفتگو با آیت الله سید احمد مددی زیدعزه پیرامون «مبانی روش تفقه» که در سال 98 برگزار شد. در ابتدای جلسه «نقشه جامع مبانی تفقه» را خدمت استاد گزارش دادم و سپس ایشان به بیان نکاتی پرداختند. در ابتدا این نقشه را با متن توضیحات اجمالی آن و سپس صوت فرمایشات استاد تقدیم می کنم.

درس اصول و قواعد فقه سیاسی/ قاعده «حفظ نظام» + نقدی بر گفتار «حفظ نظام خاص سیاسی،در طول حفظ نظام اجتماعی»https://mobahesat.ir/9290/ دکتری فقه سیاسی دانشگاه باقرالعلوم (ع). 5 خرداد 1401

جلسه طرح مدرسه حدیثی درایه در محضر استاد میرباقری ؛ خبرهای خوبی در پیش است.‌‌..

پیروزی ، تنها گزینه پیش رو/ امام خمینی ره تفاوت شکست پیامبر اکرم ص و ائمه ع با شکست نظام اسلامی چیست؟ و چرا شکست نظام اسلامی ، شکست مکتب است؟...

درس اصول و قواعد فقه سیاسی ؛ بررسی مفهوم «ولایت» و «حکومت» در اندیشه سیاسی امام خمینی ره/ پیشینه قاعده نفی سبیل. دکترای فقه سیاسی دانشگاه باقرالعلوم ع. ۱۲ خرداد ۱۴۰۱

پای آبروی مکتب اسلام در میان است...

💠💠💠 سه گفتار پیرامون دین دار تر شدن مردم از : 🔸استاد میرباقری 🔸استاد پناهیان 🔸استاد عابدینی 👇👇👇 @yahyayahya

آیا مردم دیندارتر شده اند؟ استاد میرباقری

کلامی از استاد عابدینی درباره جوانان امروزی کشور

چندی پیش به سفارش یکی از جریان های دانشجویی اقدام به تنظیم نظام آموزشی مطالعاتی پیرامون «علوم انسانی» کردم که البته تکمیل نشد ...

حجم زیادی از فیش های استاد مددی در خلال درس ذخیره کرده ام که دارد گرد و خاک می خورد! لذا تصمیم گرفتم کانالی بزنم و به تدریج آنها را در اختیار علاقه مندان قرار دهم:👇 https://eitaa.com/ostadmadadi

#بشنوید 🎙 استاد یحیی عبداللهی 🔸موضوع: مبانی فقه نظام ساز #صوت #دوره_آموزشی_فقه_نظام_ساز 💠 مدرسه عالی امام رضا(ع) 🆔 @irsichannel

جلسه «امتداد حکمت» با حضور استاد سبحانی و استاد شریفی جلسه پرشور و جذاب و مفیدی نبود. بخش عمده جلسه به کلیات و مقدمات بحث سپری شد و ادعاهایی که فاقد تبیین روش شناختی بود. ضعف تیم علمی تدارک جلسه محسوس بود؛ چرا که اگر صرفاً برای جلسه یک موضوع انتخاب کنند و ارائه بحث را به خود اساتید واگذار کنند بهتر از این نخواهد شد. بلکه می بایست مسیر بحث را با سوالات دقیق به محل نزاع و بزنگاه های بحث هدایت کنند. به عنوان مثال یکی از سوالات اصلی بحث امتداد حکمت و اینکه چگونه حکمت به عرصه عینیت راه پیدا می کند، پرسش از چگونگی ترکیب نتایج سه حوزه معرفتی «وحی، عقل و تجربه» است. اگر مقام نظر و مفاهیم انتزاعی را به عقل بسپاریم، احکام عملی را به وحی و عینیت را به تجربه (چنانکه درحال حاضرچنین است) امتداد خاصی رخ نخواهد داد. امتداد منوط به این است که بتوان الگویی برای ترکیب این سه منبع پیشنهاد داد که درنهایت هم «اسلامی» باشد و هم «کارآمد» . به بیان دیگر، حکمت عبارت است از «عقلانیت کارآمد دینی» ؛ قید «اسلامی» و «دینی» بودن ، چنین اقتضا دارد که «وحی» محورِ «عقل» و «تجربه» باشد. قید «کارامدی» نیز چنین اقتضا دارد که «وحی» از طریق «عقل»، در «تجربه» امتداد پیدا کند. به همین منوال می بایست سوالات دقیق روش شناسی از ارتباط حوزه های مختلف معرفتی را مطرح کرد و پاسخ داد.

🔔#دوره تخصصی قرآن و جامعه پردازی 🗓 تاریخ برگزاری : ۵ الی ۸ شهریور ماه صبح و بعد از ظهر 🕰مهلت ثبت نام: 3 شهریور ماه ثبت نام در کارگاه ها به صورت مجازی امکان پذیر است. 🌐پیوند ثبت نام اولیه: B2n.ir/ravasi 🔸️همراه با اعطای گواهی نامه به شرکت کنندگان 🔸️جهت اطلاع بیشتر به شماره 09139123128 در واتساپ پیام دهید.

💢 سه رویکرد فقهی در تبیین «دولت اسلامی» ✍️حجت‌الاسلام یحیی عبداللهی 1. رویکرد «فقه موضوعات»، هسته مرکزی دین را دستورات و فرامین الهی می‌داند که فقه، آنها را در قالب احکام شرعی استنباط کرده و به مکلفین ارائه می‌کند. طبق این نگرش، هریک از افعال مکلفین، به‌صورت یک عنوان کلی، موضوع برای یکی از احکام تکلیفی قرار می‌گیرد و تکلیف او را مشخص می‌کند. براین اساس، رویکرد «فقه موضوعات» در مواجهه با مقوله «دولت اسلامی»، بر عمل به احکام شرعی تأکید می‌ورزد. 2. رویکرد «فقه نظامات»، تحقق «دولت اسلامی» در صحنه مناسبات پیچیده اجتماعی، نیازمند طراحی و اجرای نظامات اسلامی است که بتواند عمل و روابط اجتماعی را مطابق با آموزه‌های دینی تنظیم کند. 3. رویکرد «فقه سرپرستی» حقیقت دین را اساساً از جنس گزاره و آموزه‌های معرفتی نمی‌داند بلکه معتقد است جریان «هدایت و ولایت خدای متعال»، باطن دین را شکل داده و «شریعت»، نازله ولایت و مناسک تولی به آن است. 👈 مطالعه نمایید: https://b2n.ir/n78313 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

دو پرسش: 1️⃣ آیا شریعت، مجموعه ای از «نظام های بی نظم و نظام » است؟! نظم و نظام این درس ها چیست؟ این موضوعات بر چه اساس و قاعده و الگویی انتخاب شده اند؟ نظام موضوعات آن کجاست؟ ارتباط میان این موضوعات و تأثیر و تأثر آنها بر یکدیگر چگونه لحاظ می شود؟ آیا بر یکدیگر تقدم و تأخر رتبی دارند یا همگی هم عرض هستند؟ این موضوعات بر کدام الگوی طبقه بندی علوم مبتنی است؟ 2️⃣ آیا کسی که تا دیروز، سالیان متمادی بر فقه فردی و موضوعات انتزاعی تمرکز داشته است، آیا می تواند از فردا صبح، فقه نظام تدریس کند؟! دیدگاه های مختلفی در «فقه نظام» مطرح است، طبق کدام دیدگاه تدریس می کنند؟ اصلاً اتخاذ مبنا کرده اند؟ آیا اساساً با دیدگاه های مطرح در این عرصه آشنا هستند؟ با کدام روش می خواهند نظام سازی کنند؟ آیا مبانی و روش نظام سازی را تکمیل کرده و اکنون وارد فقه شده اند؟ 💢 به گمانم با تفکر خام و ساده ای مواجه هستیم که اگر موضوع برخی درس ها را به موضوعات «معاصر» تغییر دهیم مشکل حل خواهد شد!

💠 یادداشت هایی از جلسات درس توحید صدوق از استاد مفیدی 📚 جلسه 14 الی 35

به مناسبتی همراه با یکی از دوستان بزرگوار خدمت استاد حسینی شیرازی رسیدیم و درباره برخی دغدغه‌های علمی ایشان گفتگو کردیم که بخش هایی از آن را تقدیم می کنم. برخی موضوعات مطرح شده: پروژه کلان استاد تاریخ حدیث امام محور تفاوت رویکرد قرینه محور قدما و رویکرد متأخرین در اعتبارسنجی حدیث تفاوت رویکرد ایشان با رویکرد برخی اساتید همچون: استاد سید احمد مددی، استاد سید جواد شبیری زنجانی، استاد سید مهدی میرباقری و استاد محمد تقی سبحانی ⛔️ لطفاً این فایل برای دیگران ارسال نشودو در همین کانال باقی بماند ⛔️

🔹قطعنامه حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل با ۲۹ رأی موافق، ۸ رأی مخالف و ۱۶ رأی ممتنع تصویب شد... ✳️ یکی از ثمره های فتنه ها، روشن شدن مرزهای حق و باطل است؛ مگر تعریف اسلام از «زن»، با کفار و مستکبرین عالم یکسان است که ما در کمسیونی که آنها طراحی کرده اند شرکت کرده ایم؟ حضور در این کمسیون با چه عقلانیتی صورت گرفته است؟ چرا مرزها را رعایت نمی کنیم؟ چقدر در قرآن به تحفظ بر مرزها و نفی روابط و اعتماد به کفار توصیه شده است؟! اسلام می بایست در مقابل این ساختارها که بر مبانی باطل شکل گرفته است، ساختارهای موازی تعریف کند، نه اینکه با عضویت در آنها اینگونه تحقیر شود. ما از اساس با تعاریف شما مخالفیم، با مبانی علوم انسانی شما مخالفیم، با ساختارهای جهانی شما مخالفیم، اگر مخالف نبودیم که انقلاب نمی کردیم! البته حضور در ساختارهای جهانی به کلی نفی نمی شود، بلکه به میزان امکان نقش آفرینی فعال در جهت منحل ساختن آنها در جهت مطلوب می بایست از فرصت ها استفاده کرد.

🎤 استاد #حسینی_شیرازی- #پیراحدیث ◀️ جلسه اول/ مدرسه معارفی درایه 📆 1401/09/20

🎤 استاد #حسینی_شیرازی- #پیراحدیث ◀️ جلسه دوم 📆 1401/09/20

💠 ادبیات اختصاصی شارع [عن] عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ (ع):‏ فَإِيَّاكَ أَنْ تُفَسِّرَ الْقُرْآنَ بِرَأْيِكَ حَتَّى تَفْقَهَهُ عَنِ الْعُلَمَاءِ فَإِنَّهُ رُبَّ تَنْزِيلٍ يُشْبِهُ كَلَامَ الْبَشَرِ وَ هُوَ كَلَامُ اللَّهِ وَ تَأْوِيلُهُ لَا يُشْبِهُ كَلَامَ‏ الْبَشَرِ كَمَا لَيْسَ شَيْ‏ءٌ مِنْ خَلْقِهِ يُشْبِهُهُ كَذَلِكَ لَا يُشْبِهُ فِعْلُهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى شَيْئاً مِنْ أَفْعَالِ الْبَشَرِ وَ لَا يُشْبِهُ شَيْ‏ءٌ مِنْ كَلَامِهِ كَلَامَ الْبِشْرِ فَكَلَامُ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى صِفَتُهُ‏ وَ كَلَامُ الْبَشَرِ أَفْعَالُهُمْ فَلَا تُشَبِّهْ كَلَامَ اللَّهِ بِكَلَامِ الْبَشَرِ فَتَهْلِكَ وَ تَضِلَّ قَالَ فَرَّجْتَ عَنِّي فَرَّجَ اللَّهُ عَنْكَ وَ حَلَلْتَ عَنِّي عُقْدَةً فَعَظَّمَ اللَّهُ أَجْرَكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِين‏ 📚التوحيد، ص: 265 ارتکاز رایج در فقه و اصول موجود، شأن شارع را شأن موالی عرفی می پندارد و برای او شأن اختصاصی قائل نیست. برهمین اساس روش و شیوه او در ابلاغ وحی و تعلیم احکام و معارف نیز همان روش مولای عرفی است و شارع شیوه جدیدی تأسیس نکرده است. به تبع این ارتکاز، «ادبیات شارع» نیز همان ادبیات عرف عرب زمان نزول شریعت است و همان ادبیات، معیار فهم کلمات شارع قرار می گیرد. ادبیات شارع مقدس، ادبیات ویژه و اختصاصی اوست و نه ادبیات مبتنی بر عرف زمان نزول شریعت. یکی از ادله این دیدگاه را می توان در مبنای کلامی به شئون الهی دانست: همه شئون، اوصاف و خصوصیات خداوند متعال منحصر به فرد اوست و هیچ شأن و فعلی از خداوند با شئون و افعال خلق، یکسان نیست. این ویژگی تنها مختص به اوصاف ذاتی خداوند همچون علم و حیات نیست بلکه اوصاف فعلی خداوند نیز اینگونه است، یعنی کیفیت افعال خداوند را نمی توان با مخلوق یکسان تلقی کرد. براین اساس کلام خداوند که قرآن است از هر جهت، نسبت به کلام مخلوق برتر و ممتاز است و ادبیات آن نیز فوق ادبیات بشری است. البته -چنانچه گذشت- این امتیاز و برتری به نفی ارتباط با مخلوق نمی انجامد، چنانچه در دیگر صفات الهی اینگونه است. به عنوان مثال، علم خداوند بیگانه از علم مخلوق نیست (نفی اشتراک لفظی) و با علم مخلوق هم یکسان نیست (نفی اشتراک معنوی) بلکه حد وسط ایندو است.