روایتگری مصورحماسه عاشورا زمان: دهه اول ماه محرم هر شب بعد از نماز مغرب و عشاء مکان : رواق فاطمیه آستان مقدس امامزاده سلطان سیدعلی(ع) راوی: جناب حجه الاسلام والمسلمین حاج آقا رضایی مبلغ اعزامی سازمان اوقاف و امور خیریه کشور از شهر مقدس قم

روایتگری مصورحماسه عاشورا زمان: دهه اول ماه محرم هر شب بعد از نماز مغرب و عشاء مکان : رواق فاطمیه آستان مقدس امامزاده سلطان سیدعلی(ع) راوی: جناب حجه الاسلام والمسلمین حاج آقا رضایی مبلغ اعزامی سازمان اوقاف و امور خیریه کشور از شهر مقدس قم

همایش بزرگ شیرخوارگان حسینی در آستان مقدس امامزاده سلطان سیدعلی علیه السلام روز جمعه مورخ ۱۴۰۱/۰۵/۱۴ با حضور خانواده کوچکترین شهید حادثه تروریستی اهواز محمدطاها اقدامی

گمنام: ⛔️ *تفاوت گرگ‌ها و موریانه‌ها* 1️⃣ – وقتی گرگ حمله می‌کند، با صدای بلند ‌حمله می‌کند؛ و فرصتی برای واکنش دارید. (فرار یا مقاومت) 2️⃣ -اما وقتی موریانه هجوم می‌آورد، از همان ابتدا بی سر و صدا و تنها به جان محصولات شما می‌افتد. زمان می‌برد تا به هدف برسد، اما بالاخره همه محصول تو را نابود می‌کند ایستادن در برابر گرگ، “شجاعت” می‌خواهد و دفع خطر موریانه *بصیرت* ✳️بصیرت چیست؟؟؟ ⬅️ بصیرت، سواد نیست بینش است* ⬅️بصیرت؛ یعنی اینکه بدانی ممکن است همسرِ پیامبر، در برابرِ راهِ پیامبر ایستاده باشد؛ ⬅️بصیرت؛ یعنی اینکه نگاهت به «شخصیت»ها نباشد؛ بلکه همواره به «شاخص»ها چشم بدوزی؛ پس ملاک حق حقیقت است نه شخصیت ⬅️بصیرت؛ یعنی اینکه بدانی حتی مسجد، می‌تواند «مسجد ضِرار» باشد و پیامبر (صلی الله علیه و آله) آن را خراب کند و به زباله دانیِ شهر تبدیل نماید؛ ⬅️بصیرت؛ یعنی اینکه *قرآنِ روی نیزه، تو را از قرآنِ ناطق، منحرف نکند* ⬅️بصیرت؛ یعنی اینکه بتوانی شترِ همسرِ رسول خدا را «پی» کنی و همزمان، حرمت حریم رسول الله (صلی الله علیه و آله) را نگه داری؛ ⬅️بصیرت؛ یعنی اینکه بدانی *جانباز صفین (شمر) می‌تواند قاتل حسین (علیه السلام) در کربلا باشد* ⬅️بصیرت؛ یعنی اینکه بدانی در جنگ با فتنه نمی‌توانی آغازگر باشی اما تا ضربه نهایی، نباید از پا بنشینی؛ ⬅️بصیرت؛ یعنی اینکه نگذاری فتنه‌گران، شیرت را بدوشند یا بر پشتت سوار شوند؛ ⬅️بصیرت؛ یعنی اینکه *«مالک اشتر»ها را به تندروی و «ابوموسی اشعری»ها را به اعتدال، نشناسی* ⬅️بصیرت؛ یعنی اینکه بدانی *«معاویه»ها، (آمریکایها) به سست عنصرهای سپاهِ امیرالمومنین (ع)* دل بسته‌اند؛ نفوذیها لیبرالها غربزده‌ها ⬅️بصیرت یعنی اینکه بدانی تاریخ, تکرار می‌شود؛ نه با جزئیاتش؛ بلکه با خطوط کلی‌اش …

دو نفر همزمان قیام کردند هر دو علیه یزید؛ هر دو از مدینه به سمت مکه! هر دو توسط سپاه بنی امیه کشته شدند(امام حسین در سال 61 و ابن زبیر در سال 73 ) سر هر دو به شام فرستاده شد اما چه امری سبب شد یکی را با ذربین باید در موزه های تاریخ جست. «عبد الله بن زبیر» ولی در مورد دیگری قضیه به کلی متفاوت است! و هر چه زمان می گذرد ماندگارتر و زنده تر می شود ؛ از یک سو آسمانیان را مبهوت خود ساخت و از سوی دیگر، حرارت و سوزی در دل مؤمنان از خود بر جای گذاشت که هرگز سرد و خاموش نمی شود و روز به روز فروزان تر می شود. «ابا عبد الله الحسین» رمز این تفاوتِ از عرش تا فرش، یک کلمه است: اخلاص؛ اخلاص؛ اخلاص. برای خدا قدم برداشتن، رنگ خدایی داشتن، جز او ندیدن لذا شب عاشورا با این که در مقابلش چند ده هزار دشمن قرار دارد به یاران اندکش می فرماید: هر که می خواهد برود؛ من بیعتم را برداشتم ولی روز عاشورا در میدان فریاد می زند آیا کسی نیست از حریم رسول خدا دفاع کند؟ زیرا می خواهد اگر در بین یارانش کسی ذره ای تردید و شک دارد برود تا همه خالص برای خدا باشند و اثر کارشان تا قیامت بماند از طرف دیگر در پی آن است که اگر در سپاه دشمن کسی دچار غفلت شده به خود بیاید و هدایت شود و سپاه دشمن خالص در دنیا زدگی باشند. لقمان حکیم: فرزندم! عملت را خالص کن چرا که بازرس، بسیار بیناست.

دلسوزان بی شاخص و گم کرده راه! امام حسین در مسیر قیام، با عبد الله بن مطیع مواجه شدند در حالی که در مزرعه اش مشغول کار بود امام هدف از قیام را برای او بیان کردند اما عبد الله به جای یاری امام شروع کرد به نصیحت کردن که در مکه بمانید و کوفه نروید. او سرانجام با عبد الله بن زبیر بیعت کرد و چند سال از طرف زبیریان حاکم کوفه شد با قیام مختار شکست خورد و به مکه بازگشت تا این که نهایتاً در حمله حجاج به مکه در سال 73 ه.ق کشته شد و سرش با سر عبد الله بن زبیر به شام فرستاده شد. آری اگر از یاری حق و یاری امامان سرباز زدیم گرفتار یاری باطل خواهیم شد او جان خود را داد اما برای زبیریان! و از مقام و عظمتی که عاشورائیان بدان دست یافتند خود را محروم ساخت. اگر برای یاری حق وقت نگذاشتیم؛ اگر از دادن واجبات مالی خودداری کردیم به بیان امام صادق دو برابر آن را در راه باطل از دست خواهیم داد و خسر الدنیا و الاخره خواهیم شد. پس از وقت خود، مال خود، جان خود، در راه یاری حق دریغ نکنیم و پیوسته اوج و عظمتی که اصحاب با وفای آقا امام حسین بدان دست یافتند را مد نظر داشته باشیم.

دوگانگی در عقیده و رفتار! مسافر بودند و عازم مکه، از کوفه می آمدند؛ وقتی امام از آنان از جمله از فرزدق، سؤال کردند از کوفه چه خبر؟ پاسخشان یکی بود! «قُلُوبُهم معک و سُیُوفُهم مع بنی امیّه » دلشان با شماست ولی شمشیرشان (در خدمت) بنی امیه! این دوگانگی بین درون و برون، بین ظاهر و باطن، بین عقیده و رفتار، انسان را زمین گیر کرده و ذلت و شقاوت را برایش رقم می زند. راستی چه عواملی سبب چنین حالتی می شود؟ یکی از مهمترین عواملِ آن، ضعف خداشناسی و عدم اعتماد به وعده های خداوند و در نتیجه مرعوب سلاح ترس شدن است. «اين فقط شيطان است كه پيروان خود را (با سخنان و شايعات بی ‏اساس،) می ترساند. از آنها نترسيد! و تنها از من بترسيد اگر ايمان داريد!»

دالان سقوط! یکی از سیاست های خطرناک شیطان و دشمنان، سیاست گام به گام است قرآن در همین رابطه می فرماید: «سپس سرانجام كسانى كه اعمال بد مرتكب شدند به جايى رسيد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آن را به مسخره گرفتند!» بسیاری از کسانی که همراه عمر سعد به کربلا آمدند انگیزه اولیه آنان این بود: می رویم ولی با حسین نمی جنگیم؛ ان شاء الله جنگ نمی شود؛ اصلا سعی می کنیم جلو درگیری و جنگ را بگیریم و... اما علل و عواملی(مثل: زمینه های قبلی و تعلقات دنیوی، مال شبهه ناک و آلوده، تبلیغات مسموم امویان و جعل حدیث، ترس، وعده های درهم و دینار و....) سبب شد کارشان به جایی برسد که... ادامه را از زبان امام سجاد بشنویم: بله بزرگترین روضه کربلا را امام سجاد در مدینه برای ابن عباس خوانده است؛ فرمود: ابن عباس! 30000 نفر که خود را از امتّ رسول خدا می دانستند با ریختن خون امام حسین به خدا تقرب می جستند!. قدم گذاشتن در مسیر لغزنده خطا و گناه، انسان را با سرعت به سمت گمراهی به پیش می برد از همان ابتدا هوشیار باشیم و قدم در جاده گناه نگذاریم چرا که گاهی اولین اشتباه آخرین اشتباه است

شرطِ بهره مندی از نصرت خداوند «نصرت» یعنی یاری کردن و صاحب این ویژگی را «ناصر» می گویند و چنین جمعی را «انصار» می نامند و این ندای قرآن است «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصارَ اللَّه» اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! ياوران (دین)خدا باشيد نقطه مقابل آن، خِذلان است یعنی ترک یاری در جریان خطبه غدیر، رسول اعظم خدا بعد از جمله معروف «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاه‏» چند دعا کردند از جمله خواسته هایشان از خداوند متعال این بود «وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ‏ مَنْ‏ خَذَلَه‏» خدایا! هر که علی را یاری کند او را یاری کن و هر که علی را یاری نکند او را یاری نکن شرط بهره مندی از نصرت خداوند در همه عرصه ها، یاری ولایت است در غیر این صورت، خود را از نصرت الهی محروم و در نتیجه روی سعادت و رستگاری را نخواهیم دید وقتی خبر سقوط کوفه و شهادت حضرت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه و عبد الله بن یقطر به امام حسین رسید فرمودند: «وَ قَدْ خَذَلَنَا شِيعَتُنَا» شیعیان ما(در کوفه) از یاری ما دست کشیدند اگر عثمانیهای کوفه و خوارج و امثال آنان سفیر و نماینده امام و بعد خود امام را یاری نکردند توقعی نبود اما این که شیعیان (گر چه به جنگ امام هم نیامدند) اما به علتِ ضعف بینش، ترس از ابن زیاد، درک نکردن اولویت ها، نمایندۀ امام را و بعد خود امام را در کربلا یاری نکردند خفت و ذلت را به جان خریدند و خود را از نصرت و یاری خداوند محروم ساختند نکند امروز هم وقتی امام زمان، غفلت و سستی ها در زمینه سازی ظهور، چشم هم چشمی ها، غرق در دنیا و مسابقه در مال و منال دنیا، ضعف بینش و گم کردن حق و باطل در