کمیت قافیه لنگ و زبان شاعر لال چرا که وصف امام است در قصیده محال صدای پای مسیحا حیات می‌بخشد به عشق او فوران کرده ذوق رو به زوال چه خوب جهل ندارد مَحلی از اعراب چه خوب از اینکه می‌آید جواب هر چه سوال به حکمتِ کلمات امام خورده گره کلام و فلسفه و منطق و اصول و رجال وَلَو ولیّ خدا را به احتجاج کِشی ابوحنیفه که باشی نمی‌رسی به کمال ز" قال باقرعلیه‌الـسلام" فهمیدم دمش به حوزۀ علمیه می‌دهد پَر و بال رواست گر بنویسد جناب شیخ صدوق برای رحمتِ بی‌منتش دوباره "خَصال" خلاصۀ غزلِ من به قولِ "شیخ اجل" بس است عشق گران مایۀ محمد و آل دَمِ حرم متحول شود دل سنگم چه شد مدینۀ من، ای مُحَوَّلُ الاَحوال!؟ به دوش خود بکِشم حسرت بقیعش را چه می‌شود که خدا روزی‌ام کند امسال ببار چشم که تنها به داد ما برسد میان قبر همین چند قطره اشکِ زَلال به حشر گریه کنانش چه آبرومـنـدند فروختند ز داغش جمال را به جَلال به آیه آیۀ قرآن قسم نمی‌آید به طفلِ بی‌سپرِ پنج ساله، قَد هِلال غروبِ عصر دهم با دو چشمِ خود می‌دید تمام روضۀ مکشوفه را...برایِ مثال: کنار اهل حرم دید، دستِ پُر برگشت حرامزادۀ ذی الجوشن از ته گودال #شاعر علیرضا خاکساری تفسیر شعر بود که سر رویِ نیزه رفت زینب به روی ناقه ی عریان سوار شد #امام_باقر_علیه_السلام #شب_جمعه