🔻#بازنشر| جشن ده کیلومتری؛ تمرین تسهیل‌گری فرهنگی به جای تصدی‌گری اجتماعی محمد رستم‌پور، پژوهشگر: 🔹سه ساعتی از اتمام جشن ده کیلومتری غدیر گذشته و چند عکس و ویدئو از شلوغی ایستگاه‌های مترو و خیابان‌های اطراف محل برگزاری جشن که تقریباً رونوشتی از رویداد بزرگ مردمی اربعین و نیمه‌شعبان در عراق است، منتشر شده. پیش از برگزاری جشن، نقدهای کم و بیش تکراری در مورد ماهیت و اهداف این جشن در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. اینکه به ویژه به خاطر تبلیغات حجیم و پرسروصدای جشن از صداوسیما و نقش بسته بر بیلبوردهای شهرداری، با یک مراسم حکومتی روبرو هستیم؛ اینکه حکومت باز می‌خواهد مثل سلام فرمانده مانور جمعیت راه بیاندازد تا اثبات کند هواداران نظام زیادند؛ اینکه کسی با توجه به شرایط اقتصادی در جشن شرکت نمی‌کند و از این دست نقد و نظرها که ذهنیتی منفی ایجاد می‌کرد. 🔹به‌رغم بی‌نظمی، بی‌برنامگی، شلوغی و نبود یک نظم ترافیکی، جشن ده کیلومتری غدیر در نظر من، یک تمرین تسهیلگری فرهنگی به جای تصدی‌گری اجتماعی بود. جشن به معنای واقعی مردمی بود و گروه‌های جهادی، هیئات مذهبی، مؤسسات فرهنگی، انجمن‌های دانشجویی و حتی گروه‌های خیریه متعددی با استفاده از فضا و امکانات محدودی که در اختیار داشتند، تلاش داشتند سرودی برگزار کنند، شیرینی یا شربتی پخش کنند، مسابقه‌ای برپا کنند تا اوقات مخاطبین را به نحو شایسته‌ای پر کنند. 🔹برخلاف آنچه در تحلیل‌های توئیتری دیده بودم، تنوع حجاب و پوشش مشهود بود. حتی در برنامه‌هایی که از نظر برخی، رنگ و بوی سیاسی یا غلظت ایدئولوژیک داشت، همه شرکت داشتند. در آنچه من دیدم، کسی نمی‌گفت مثلاً این برنامه یا موکب، متعلق به بسیج است یا اینجا «سلام فرمانده» پخش می‌شود، من شرکت نکنم. ضمن آنکه حضور گروه‌های موسیقی زنده نیز پررنگ بود و بعضاً موسیقی‌های پخش می‌شد که طرب‌انگیز بود و شاید در نظر برخی، غنا داشت. 🔹این نقد که حکومت نباید در مناسبت‌هایی مانند دهه محرم یا شادی‌هایی مثل عید غدیر وارد شود، از اساس باطل است. حکومت طبق قانون اساسی و بسیاری از اسناد بالادستی موظف به تعظیم شعائر است و مکلف است از فرهنگ پاسداری کند و ضمن احترام به تنوع اجتماعی برای همگان فرصت‌های برابر فرهنگی و رویدادی فراهم آورد تا آنان نیز رویداد مختص خود را داشته باشند. در نتیجه این بیان که «خیابان» را نباید محدود و منحصر به اندیشه یا باور خاصی کرد، صحیح و منطقی است؛ اما کجا نشانه و تجلی داشته که ما گمان کنیم خیابان فقط مختص گروه یا سازمان یا باور خاصی است. اینکه جامعه مدنی به دلایل مختلف در یک دهه اخیر، آسیب‌پذیر و نحیف شده، اینکه بخش‌هایی از حکومت علاقه و تمایل فزاینده‌ای به تصدی و تملک همه اجتماع دارند، اینکه هنوز برای آزادی تجمع، ملاک و مبنای مشخصی وجود ندارد؛ همه و همه درست است؛ اما از سویی دیگر، این که القاء کنیم تنها و تنها گروه‌های محدودی از اجتماع، آن هم آنانی که متصل به سیاستند؛ فقط آزادی دارند، غیر از خطای شناختی، یک بی‌انصافی اخلاقی است، اگر کینه‌ورزی سیاسی نباشد. 🔹توانمندسازی اجتماع، حمایت و نه تصدی‌گری، و کوشش برای به رسمیت شناختن اولاً تفاوت‌ها و تنوع‌ها، کار دشواری است. برای آنکه نگاه امنیتی را از اجتماع برداریم و صفر و صدی به موضوعات نگاه نکنیم، نیازمند سیاستیم. امر سیاسی غیر از شعارهایی مانند «نیاز به گفتگوییم» و «تساهل و مدارا پیش‌شرط تمدن است» به نظام و انتظام نیاز دارد. و اتفاقاً این نظام و انتظام، دیگر سند و برنامه نمی‌خواهد، اجرا می‌خواهد. اجراست که نقاط ضعف را عیان می‌کند و نقاط قوت را آشکار می‌سازد. شاید به رویداد سیاسی هم نیاز داشته باشیم. 🔹راستی یادم نرود بگویم مغازه‌های اغذیه و خوراک و سوپرمارکت‌ها امروز روز پرفروشی داشتند. این هم برای آنانی که همه چیز را با سنجه معیشت بررسی می‌کنند. کانال یاران وفادار انقلاب اسلامی https://eitaa.com/yaran_vafadar

. 🔴🔹ضربه سپاه به امارات که هیچگاه رسانه ای نشد ... #بازنشر 🔸️از بین شیخ نشین های حاشیه جنوبی خلیج فارس هیچ کشوری به اندازه امارات متحده عربی نسبت به ایران ادعاهای ارضی نداشته است. 🔸️همچنین این کشور کوچک با جمعیت حدود ۲ میلیون بومی ، همواره مواضع متخاصمانه ای نسبت به جمهوری اسلامی داشته و در موارد متعدد خاک خود را از لحاظ سیاسی ، امنیتی و نظامی در اختیار کشورهایی قرار داده که نسبت به جمهوری اسلامی دشمنی ورزیده اند. 🔸️آخرین عمل نامطلوب ابوظبی در رابطه با ایران ، به رسمیت شناختن دولت اسرائیل است که حساسیت بسیار زیادی را در سران تهران برانگیخت. 🔸️میان نیروهای نظامی ۲ کشور نیز بارها در خلیج فارس تنش هایی به وقوع پیوسته که بسیاری از آنها به علت رعایت حسن همجواری هیچگاه رسانه ای نشد. 🔸️در یکی از این موارد نیروی دریایی سپاه پاسداران حدود ۱۰ سال پیش حاکمیت ایران را بر سکوهای نفتی مبارک تثبیت نمود . 🔸️ریشه این اختلاف به سال ۱۹۶۹ برمی گشت که حاکم وقت شارجه مجوز اکتشاف و بهره برداری از منابع نفتی اطراف خود را به کمپانی آمریکایی BUTTES واگذار کرد. 🔸️مدت این قرارداد ۴۰ ساله بود و شرکت نفتی مزبور در ۹ مایلی جزیره بوموسی میدان نفتی جدیدی را کشف کرد که نام مبارک را بر آن نهادند‌. 🔸️در سال ۱۹۷۱ نیروی دریایی شاهنشاهی ، حاکمیت ایران را بر جزایر ۳ گانه بوموسی ، تنب بزرگ و کوچک تثبیت کرد و از آنجا که طبق قوانین حقوق دریاها تا شعاع ۱۲ مایلی اطراف جزایر ، جزو آبهای سرزمینی ایران بود مناقشه بر سر حاکمیت این میدان آغاز شد‌ . 🔸️ در نهایت در مصالحه ای ، ایران از مخالفت خود با برداشت شرکت آمریکایی از این منابع صرفنظر کرد، به شرطی که نیمی از عواید آن بین ایران و امیرنشین شارجه تقسیم گردد‌. 🔸️ این قرارداد ژانویه سال ۲۰۰۹ پایان می یافت اما امارات متحده عربی که از پشتیبانی ایالات متحده برخوردار بود و با ملاحظه به این که کارمندان شرکت های نفتی آمریکایی همچنان بر روی تاسیسات میدان نفتی مبارک کار می کردند به خود این حق را داد تا سکوها را تخلیه نکرده و تولید نفت را از این منابع ادامه دهد. 🔸️سران اماراتی به اخطارهای متعدد ایران بی توجهی کردند تا این که در نهایت نیروی دریایی سپاه پاسداران در یک عمل بسیار سریع و غافلگیر کننده هنگام تعویض شیفت کارکنان سکوها که از طریق شناور انجام می گرفت ، به آنجا حمله کرده و تمام کارگران و کارکنان را سوار شناور مزبور نموده و همراه با نفراتی که قرار بود جایگزین شوند، به ساحل امارات فرستادند و روی سکوهای مبارک مستقر شدند. 🔸️از آنجا که احتمال واکنش متقابل می رفت بلافاصله به تمام واحدها در خلیج فارس آماده باش داده شد اما طرف اماراتی جرات عکس العمل به خود نداد و از آن روز پرچم جمهوری اسلامی بر روی این سکوها به اهتزار درآمد و سیطره ایران بر این منابع نفتی تحکیم شد . 📌لازم به ذکر است این عملیات تا امروز با توجه به لزوم حفظ رابطه حسنه با همسایگان و اصل حسن همجواری رسانه ای نشده بود . #علیرضا_تقوی_نیا 📡 نبرد اراده ها