زندگےاش ســاده بود. ڪل وسایلــش با یہ ماشیــن جابہ‌جا میشــد. مےگفت: هـزینہ‌هاے اضــافے زندگے رو براے فقــرا هزینہ ڪنیم تا براے آخــرتمون هم چیزے بفــرستیم. یڪ بار در بیــن راه جلـوے یڪ ساندویچ فروشے ایستــادیم. براے خودم و علے ساندویچ خــریدم. ساندویچ‌هایمان را خوردیم و آماده‌ے رفتــن بودیم ڪہ علے گفت: چند دقیقہ صبــر ڪن الان میــام... چند دقیقہ بعد با ســاندویچ دیگرے از راه رسید. - علے آقا تعــارف ڪردے؟ سیر نشدے میگفتے بیشتــر مےخریدم... - نہ، اینو براے خــانمم خریدم. بہ خودم قــول دادم ڪہ هروقت بیرون از خونہ چیزے خــوردم، عین همــون رو براے همســرم ببرم. این عھــدیہ ڪہ با خودم ڪردم! بہ ما هم توصیــہ داشت نسبت بہ همســرمون عطــوفت داشتہ باشیم. خــانمش براے ما گفت: سر سفــره اگہ غــذا چند جور بود، علے آقا فقط از یڪے از اون غــذاها مےخورد؛ در مھــمانےهاے خیلے تجمــلاتے اصلا چیزے نمےخــورد. #شـهـیـدعلــی‌محمــدصبــاغ‌زاده 🖤@yaranemoud🖤