🔰 مسأله اول انتخابات ❗️#حکیم_انقلاب: «این‌که چه کسی انتخاب شود، مسأله اوّل نیست؛ مسأله‌ دوم است. مسأله اوّل این است که مردم، همه در انتخابات شرکت کنند؛ پُرشور شرکت کنند، آگاهانه شرکت کنند، فکر کنند، تحقیق کنند و آن کسی را که می‌خواهند، انتخاب کنند.» 🇮🇷https://eitaa.com/ghareghnejat

👆 بعداز ۵سال دادگاه عالی کانادا، شرکت هوایی اوکراینی را مقصر اصلی سرنگونی هواپیما دانست! ⏪روسیاهی دیگری برای وطن‌فروش‌ها ✍چقدر دلمان سوخت برای سردار #حاجی_زاده که با مردانگی‌اش آن روز تمام مسئولیت این حادثه تلخ را برعهده گرفت، آبروی خودش را با خدا معامله کرد و خود را آماج تهمت و تخریب‌ها قرار داد! ✍نگذاریم این خبر فوق‌مهم در لابلای هیاهوی این روزها گم و بایکوت شود؛ باید روشنگری کنیم و این کلیپ را بدست تمام ایرانیان برسانیم، بلکه سیاهی پروپاگاندای دشمن کمرنگ شود! ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🆔https://eitaa.com/ghareghnejat

🖇 #گراپلاس | یک دهه درجا زدن! 🔻بخش اول 🔸دهۀ نود از آن جهت برای جمهوری اسلامی ایران، دهۀ مهم و حائز اهمیتی است که تصمیمات بزرگ و مهمی در این دهه اتخاذ شده که البته منجر به تجربۀ تلخِ «درجازدن اقتصاد» شده است. تحلیل و بررسی دلایل درجا زدن اقتصاد در این دهه، از آن جهت اهمیت دارد که ما معتقدیم مسیر پیشرفت، از بررسی تجربیات گذشته، الگوبرداری از موفقیت‌ها و عبرت‌گیری از شکست‌ها می‌گذرد. 🔹اقتصاددانان دلیل اصلی درجازدن اقتصاد در دهۀ ۹۰ را «تحریم» می‌دانند اما می‌توان گفت که دلیل اصلی این پدیده، «اختلال محاسباتی و نوع نگاه اشتباه ما به موضوع تحریم و نوع مواجهۀ ما با آمریکا» بوده است. 🔸درجا زدن اقتصاد ایران ایران در دهۀ ۹۰ رشد اقتصادی نداشته و به همین دلیل، سرانۀ درآمدی مردم در آن زمان کاهش پیدا کرد. همچنین، رشد جمعیت در کنار نبودِ رشد اقتصادی، سبب کاهش درآمد سرانه ایرانیان نیز شد؛ در نتیجه دهۀ ۹۰ را دهۀ «درجا زدن اقتصاد ایران» می‌دانیم. منظور از درجا زدن در اقتصاد هم «عدم رشد اقتصادی» است. 🔹نمودارهای رشد اقتصادی در دهۀ ۹۰ به طور کامل نشان می‌دهند که در مقاطع زمانی اعمال تحریم‌های ظالمانه علیه مردم ایران، رشد اقتصادی دچار کاهش شدید شده و همین موضوع سبب شده است در دهۀ ۹۰ رشد اقتصادی تقریباً صفر باشد. اولین شوک هم در سال ۱۳۹۱، همزمان با اعمال تحریم بانک مرکزی و تحریم فروش نفت ایران اتفاق افتاد که سبب کاهش دسترسی به منابع ارزی و همچنین کاهش میزان فروش نفت شد. پس از آن در سالهای ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ نیز با تحریم‌های حداکثری از سوی آمریکا، فروش نفت و دسترسی به منابع ارزی دچار مشکل شد و در نتیجۀ آن، رشد اقتصادی منفی شد. 🔸سلاح‌سازی از دلار تصویب «قانون جامع تحریم‌ها و سرمایه‌زدایی ایران» در سال ۲۰۱۰ در دورۀ ریاست جمهوری اوباما یا همان تحریم‌های نسل جدید که ما آن‌ها را با عنوان «تحریم‌های ثانویه نسل دوم ریسک‌محور» می‌شناسیم و در بین آمریکایی‌ها به عنوان «تحریم‌های فلج کننده» شناخته می‌شوند، سبب شد جبهه‌ای جهانی در اقتصاد بین‌الملل علیه همکاری با ایران ایجاد شود که فرماندهی این جبهه توسط وزارت خزانه‌داری آمریکا انجام می‌شد. 🔹در این جبهه، بانک‌های بزرگ بین المللی و شرکت‌های بزرگ چند ملیتی حضوری فعال داشتند. منبع اصلی قدرت آمریکا برای اعمال این نوع تحریم‌های بی‌سابقه علیه ایران، نفوذ و سلطۀ دلار بر مناسبات مالی بین‌المللی بود. آمریکا برای اولین بار از منابع قدرت خود در نظام مالی بین‌المللی استفادۀ سیاسی کرد. «سلاح‌سازی» از دلار عبارتی است که با آن می‌توان این اقدام را به‌خوبی توضیح داد. ایران برای اولین بار با این نوع تحریم‌ها مواجه شد و طبیعی بود که ضربات آن جدی و مؤثر باشد؛ خصوصاً در سال ۱۳۹۱ که بانک مرکزی ایران و فروش نفت ایران زیر ضربۀ این تحریم‌ها قرار گرفت. در آن مقطع، تلاش برای دور زدن تحریم‌ها و ایجاد منفذ‌هایی جهت زنده ماندن اقتصاد از اصلی‌ترین واکنش‌ها بود. 🔸آغاز گفتمان مذاکره اعمال تحریم‌های فلج کننده از سوی آمریکا در سطح جامعۀ ایران، فضا برای اندیشیدن به مسائل بنیادی‌تر را ایجاد کرد و همزمان در میان نخبگان سیاسی کشور، گفتگو‌های جدی‌ای برای انتخاب مسیر درست در مقابله با تحریم جریان داشت. 🔹علی رغم تصور عمومی که می‌پنداشت دولت وقت، همراه با ایدۀ مقاومت در مقابل آمریکاست، شواهد مختلفی حاکی از آن است که دولت وقت راه درست برای مقابله با تحریم را «مذاکره با آمریکا» می‌دانست. وزیر خارجۀ دولت وقت، آقای دکتر صالحی نقش مهمی در ایجاد کانال مذاکراتی عمان داشت. هرچند کانال مذاکراتی عمان در دولت آقای احمدی نژاد به نتیجه ملموس و توافق نرسید که به نظر می‌رسد از ابتدا هم قرار نبوده این مذاکرات منجر به نتیجه ملموس شود. 📌 (شواهد متعددی وجود دارد که آمریکا تا قبل از فراگیر شدن موضوع مذاکره در جامعۀ ایران و مطالبه از دولت‌ مردان برای حصول توافق با آمریکا که از آن به عنوان وضعیت «اجتماعی شدن مذاکره» یاد می‌کنیم اراده‌ای برای حصول نتیجه در مذاکرات با ایران چه در سطح رسمی که در قالب مذاکرات با ۱+۵ دنبال می‌شد و چه در سطح محرمانه که در عمان دنبال می‌شد نداشت.) ⏳ادامه دارد... #غریق_نجات 🆔 https://eitaa.com/ghareghnejat

🖇 #گراپلاس | یک دهه درجا زدن! 🔻بخش دوم 🔸مذاکره با کدخدا؛ بهره‌گیری انتخاباتی در سال ۱۳۹۲ با تغییر فضای جامعه به دلیل انتخابات ریاست جمهوری، فرصت بسیار بزرگی برای طرح این ایده با جامعه و تعیین‌تکلیف این موضوع در انتخابات ریاست‌جمهوری به‌وجود آمد. آقای روحانی نیز به واسطۀ جایگاه خود، یعنی نمایندگی رهبر انقلاب در شورای عالی امنیت ملی، نسبت به تحولات مربوط به مذاکرات عمان آگاهی داشت و کمپین انتخاباتی خود را بر‌اساس این آگاهی، بر محور مذاکره با کدخدا ساماندهی کرد. 🔹البته در کتاب «راز سر به مهر» تاکید شده است که آقای روحانی تا زمان پیروزی در انتخابات، اطلاعی از مذاکرات عمان نداشته است اما به دو دلیل می‌توان این ادعا را مخدوش دانست؛ دلیل اول، جایگاه آقای روحانی در شورای عالی امنیت ملی است که مذاکرات زیر نظر این نهاد دنبال می‌شد و آقای صالحی بارها در خاطرات خود به چالش‌های میان وزارت خارجه و دبیرخانه شعام اشاره نموده است. 🔸دلیل دوم، به اشارات صریح آقای صالحی درباره گزارش‌دهی به بزرگان نظام دربارۀ مذاکرات عمان باز می‌گردد که حتی اگر آقای روحانی مخاطب این گزارش‌ها نبوده باشد، سایر افراد همچون آقای هاشمی رفسنجانی حتماً مخاطب این گزارش‌ها بوده‌اند؛ چراکه ایشان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و مهم‌ترین فرد در نظام سیاسی کشور بود که حامی این رویکرد بوده است و همچنین از مهم‌ترین حامیان آقای روحانی محسوب می‌شد، به‌طوری که طبق گفته‌های خودشان، ایشان آقای روحانی را از پایین به صدر انتخابات رساند. 🔹انتخابات ریاست‌جمهوری؛ رفراندوم در عرصۀ سیاست‌خارجی صحنۀ انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۱۳۹۲ به صحنۀ رفراندوم در عرصۀ سیاست‌خارجی تبدیل شد که برخی با ساده‌اندیشی، دلیل این وضعیت را حضور آقای جلیلی در انتخابات بیان می‌کنند در حالیکه به نظر می‌رسد وضعیت ایجاد شده در انتخابات همان سال، ماحصل یک طراحی پیچیده و چند جانبه از سوی آمریکا بوده که نخبگان سیاسی نقش مهمی در آن ایفا کرده‌اند. 🔸مناظره کاندیداهای ریاست‌جمهوری دربارۀ سیاست خارجی نشان می‌دهد که طیف وسیعی از نخبگان سیاسی اعم از اصلاح‌طلبان، اعتدالگرایان و اصولگرایان، حامی رویکرد مذاکره برای رفع تحریم بودند؛ تا جایی که آقای دکتر ولایتی، مشاور رهبر انقلاب در عرصۀ بین‌الملل در مناظرات، به شدت به سیاست مذاکراتی نظام حمله و اعلام کرد که «می‌توان هم هسته‌ای بود و هم تحریم نبود». این رویکرد در انتخابات توانست نظر مردم را جلب و رأی آنان را کسب کند. سرانجام از سال ۹۲ سیاست مذاکره برای رفع تحریم، سیاست رسمی کشور شد. 🔹وقت‌کشی در انتظار توافق ایدۀ اصلی دولت روحانی، مذاکره با هدف حصول توافق با آمریکا و رفع تحریم‌ها بود. او معتقد بود رفع تحریم‌ها سبب برطرف شدن موانع پیش روی اقتصاد خواهد شد و در نتیجۀ آن مشکلات اقتصادی برطرف خواهد شد. 🔸اتخاذ این سیاست، آثاری در سطح اقتصادی داشت که باید آن‌ها را بررسی کرد؛ آثار ملموس این سیاست، ایجاد آرامش و کنترل انتظارات تورمی بود که منجر به ثبات قیمت ارز و کاهش نرخ تورم در سال‌های ۱۳۹۲ تا اواسط ۱۳۹۶ شد. اقدامات دیگری به‌صورت موازی با این سیاست در داخل نیز دنبال شد که در ایجاد اثرات فوق مؤثر بود؛ از جمله افزایش نرخ واقعی بهره توسط نظام بانکی که باعث جریان پیدا نکردن نقدینگی در آن سال‌ها و سبب رشد نقدینگی با سرعت قابل توجهی در سال‌های بعد شد. این نقدینگی به دلیل پرداخت بهرۀ سپرده‌های بانکی ایجاد شد. 🔹در سطحی دیگر نیز فعالان اقتصادی و از آن مهم‌تر، دولت به دلیل انتظار برای حصول توافق و رفع تحریم‌ها، اقدام اساسی و جدی‌ای انجام نمی‌دادند. دولت اول آقای روحانی، زمان زیادی را برای مشخص شدن نتیجۀ مذاکرات از دست داد؛ به‌طوریکه تعداد زیادی از وزارتخانه‌های اقتصادی از جمله وزارت نفت، صمت، راه و شهرسازی، بانک مرکزی و… برنامه‌های اصلی خود را متوقف به حصول نتیجه مذاکرات کردند. ⏳ادامه دارد... #غریق_نجات 🆔 https://eitaa.com/ghareghnejat

📌همان هایی که از خسارت محض #برجام فتح الفتوح نشان دادند، امروز هم به جای اظهار شرمندگی بابت حرکت زشت آقای مشاور و پرتاب میکروفن، در حال روایت قهرمان سازی هستند. #دولت_فلاکت 🆔https://eitaa.com/ghareghnejat