🔴توجه و اهمیت حضور قلب در عبادات :
♦️بعضی از سالکان در اوایل سلوک به صورت و ظاهر عبادات می پردازند و اذکار و اوراد و نماز ها و سجده های طولانی و امثال اینها را با نظم و ترتیب و با مداومت انجام می دهند ،ولیکن با اشتغال به ظاهر از اصل مسئله که حضور و اقبال قلبی به سوی حضرت حق است غفلت می کنند و در آن باب هیچگونه مجاهدتی نمی نمایند .
♦️لذا به لحاظ اهمیت ندادن به حضور قلب و اقبال الی الله ،حرکت واقعی به سوی معبود نمی کنند ،زیرا تا دل به حضرت حق روی نیاورد،آنچه باید بشود نمی شود و آنچه باید پیش بیاید نمی آید ،انسان به حجاب ها و نقایص و معایب خود پی نمی برد و به فکر اصلاح نمی افتد ،مگر به اندازه توجه قلبی که در عبادات وجود دارد .
📚مرحوم آیت اله محمد شجاعی
مقالات جلد دوم
#حضور
🔴 اخلاص شرط رسیدن به حضور :
♦️راسخون فی العلم کسانی هستند که به حضورشان توجه می‌کنند و از مفهوم می‌گذرند و می‌توانند خودشان را تخلیه کنند. حضور، انزوا و نشستن صوفیانه و خانقاهی نیست، بلکه توجه به خود است. به عبارت دیگر، انسان خودش را بیابد که اصل منم.
♦️فیض کاشانی با حدیثی برخورد کرد که می‌گفت؛ مَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ أَرْبَعِينَ صَبَاحًا نَوَّرَ اللَّهُ قَلْبَهُ ، وَأَجْرَى يَنَابِيعَ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَى لِسَانِهِ، چهل روز نشست و ریاضت کشید و روز چهلم دید خبری نیست. چهل روز دیگر نشست و دید حکمت جاری نشد. سپس فهمید سند و معنی حدیث درست است. حدیث می‌گوید؛ من اخلص لله، اما او چهل روز نشست تا حکمت بر زبانش جاری شود. چله نشستن او برای خداوند نبود بلکه برای جریان حکمت بود.
✍غلامحسین ابراهیمی دینانی
#اخلاص
#حضور