eitaa logo
🍀یاران موعود🍀
1.4هزار دنبال‌کننده
16.6هزار عکس
10.9هزار ویدیو
237 فایل
سلام اهالی 💖 این کانال قصد دارد، با ارائه ی احادیث معتبر اهل بیت علیهم السلام قدمی بسیار کوچک در راه شناساندن اهمیت ثقلین و مهمترین اصل از اصول دین یعنی #امامت بردارد ان شاءالله لطفا مارو به دیگر عاشقان اهل بیت علیهم السلام معرفی کنید @yaranmuood
مشاهده در ایتا
دانلود
خداوند متعال چه کسی را برای نبوت معرفی کرده است⁉️ 😍 وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا ۚ قُلْ كَفَىٰ بِاللَّـهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ(رعد/43) "وکافران ميگويند تو پيامبر نيستی. بگو: شهادت خدا و آن کسی که علم کتاب نزد اوست ميان من و شما کافی است. 🍃سوره رعد، آيه 43🍃 💥💥💥💥💥💥💥💥 💠امام صادق علیه السلام فرمود: 👈کسی که علم به کتاب نزد اوست» همان امیرالمومنین علی علیه السلام است. و از ایشان سوال شد که آیا «کسی که علمی از کتاب نزد اوست» [آصف بن برخیا، وزیر سلیمان، که به آنی تخت ملکه سبأ را نزد سلیمان حاضر کرد] عالمتر است یا «کسی که علم به کتاب نزد اوست»؟ 💠حضرت فرمود: دانشِ «کسی که علمی از کتاب نزد اوست» در پیش «کسی که علم به کتاب نزد اوست» نیست مگر به اندازه‌ای که یک پشه با بال خود از آب دریا بردارد، [و در همین راستاست که] امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود: بدانید که علمی که خداوند از آسمان بر زمین نازل کرد و نیز همه آنچه به خاطر آن انبیا تا پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم بر دیگران برتری داده شدند، نزد اهل بیت خاتم پیامبران است. 📚تفسیر قمی، ج1، ص367 ⬅️بسياري از روايات اهل سنت نیز دلالت دارد که شاهد دوم(صاحب علم کتاب) اميرالمومنين علي بن ابيطالب(علیه السلام) است. ازمنابع اهل سنت:👇 📚الاتقان سيوطي /ج1/ ص13، 📚شواهد التنزيل /ج1 /ص307، 📚ينابيع الموده/ ص102، 📚تفسير طبري، 📚تفسير خازن 📚تفسير قرطبي، 📚تفسير روح المعاني، الله المنثور
امان ازهمسر و فرزندی که مانع رسیدن به امام زمان ارواحنا فداه شوند... 🤲 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَأَوْلَادِكُمْ عَدُوًّا لَّكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ ۚ وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ‎﴿سورة التغابن ١٤﴾‏ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، در حقیقت برخی از همسران شما و فرزندان شما دشمن شمایند، از آنان بر حذر باشید، و اگر ببخشایید و درگذرید و بیامرزید، به راستی خدا آمرزنده مهربان است. __________________________ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ:وَ فِي رِوَايَةِ أَبِي الْجَارُودِ،عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) ،فِي قَوْلِهِ تَعَالَى: إِنَّ مِنْ أَزْوٰاجِكُمْ وَ أَوْلاٰدِكُمْ عَدُوًّا لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ ،«وَ ذَلِكَ أَنَّ الرَّجُلَ إِذَا أَرَادَ الْهِجْرَةَ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)تَعَلَّقَ بِهِ ابْنُهُ وَ امْرَأَتُهُ،وَ قَالُوا:نَنْشُدُكَ اللَّهَ أَنْ تَذْهَبَ عَنَّا[وَ تَدَعَنَا]فَنَضِيعَ بَعْدَكَ،فَمِنْهُمْ مَنْ يُطِيعُ أَهْلَهُ فَيُقِيمُ،فَحَذَّرَهُمُ اللَّهُ أَبْنَاءَهُمْ وَ نِسَاءَهُمْ،وَ نَهَاهُمْ عَنْ طَاعَتِهِمْ،وَ مِنْهُمْ مَنْ يَمْضِي وَ يَذَرُهُمْ وَ يَقُولُ:أَمَا وَ اللَّهِ لَئِنْ لَمْ تُهَاجِرُوا مَعِي ثُمَّ جَمَعَ اللَّهُ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ فِي دَارِ الْهِجْرَةِ،لاَ أَنْفَعُكُمْ بِشَيْءٍ أَبَداً.فَلَمَّا جَمَعَ اللَّهُ بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُمْ أَمَرَهُ اللَّهُ أَنْ يَتُوقَ بِحُسْنِ وُصْلَةٍ [1]، فَقَالَ تَعَالَى: وَ إِنْ تَعْفُوا وَ تَصْفَحُوا وَ تَغْفِرُوا فَإِنَّ اللّٰهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ». 🔸تفسیر قمی: در روایت ابو جارود، از امام محمد باقر (صلوات الله علیه) در خصوص سخن خداوند تعالی: «إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ وَأَوْلَادِکُمْ عَدُوًّا لَّکُمْ فَاحْذَرُوهُمْ» {در حقیقت برخی از همسران شما و فرزندان شما دشمن شمایند، از آنان بر حذر باشید.} آمده است که: منظور آن این است که وقتی مردی می خواست به سوی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هجرت کند، پسرش و زنش، به وی آویزان می شدند و می گفتند: تو را به خداوند قسم می دهیم که از پیش ما نرو و ما را پس از خودت ضایع نکن (وا نگذار). برخی از آنان سخن خانواده خود را گوش می دادند پس می ایستادند (هجرت نمی کردند). پس خداوند آن­ها را از فرزندان و همسران خود بر حذر داشت و آن­ها را از اطاعت ایشان نهی کرد. و برخی از آنان، آن­ها را تنها می گذاشتند و می رفتند و می گفتند: به هوش باشید، به خدا سوگند! اگر با من هجرت نکنید و سپس خداوند در روز قیامت مرا با شما جمع کند، به هیچ وجه، هیچ سود و فایده ای به شما نخواهم رساند. و هنگامی که خداوند آنان را با همدیگر جمع نماید، خداوند به او امر می کند که خیر را در حق ایشان تمام کرده و نیکی کند و صله رحم داشته باشد و خداوند تعالی می فرماید: «وَإِن تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ» - . تغابن / 14 - {و اگر ببخشایید و درگذرید و بیامرزید، به راستی خدا آمرزنده مهربان است}. 📚تفسیر قمی صفحه 683 تفسیر البرهان جلد 5 صفحه 399 بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار عليهم السلام جلد 19 صفحه 89 تَفسير الصَّافي جلد 5 صفحه 184 💔
عنایت الهی به مجالس اهل بیتی(علیهم السلام) حتی اگه فقط یک، دو یا سه نفره باشه... ●عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ: إِنَّ مِنَ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ فِي سَمَاءِ الدُّنْيَا لَيَطَّلِعُونَ عَلَى الْوَاحِدِ وَ الِاثْنَيْنِ وَ الثَّلَاثَةِ وَ هُمْ يَذْكُرُونَ فَضْلَ آلِ مُحَمَّدٍ فَيَقُولُونَ أَ مَا تَرَوْنَ هَؤُلَاءِ فِي قِلَّتِهِمْ وَ كَثْرَةِ عَدُوِّهِمْ يَصِفُونَ فَضْلَ آلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) فَتَقُولُ الطَّائِفَةُ الْأُخْرَى مِنَ الْمَلَائِكَةِ ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (جمعه 4) ________________________ ●امام صادق صلوات الله علیه: همانا بعضی از فرشتگانی که در آسمان دنیا هستند متوجه یک نفر و دو نفر و سه نفر [در زمین] میشوند که فضائل آل محمد -صلوات الله علیهم- را یاد میکنند، پس میگویند: آیا ایشان را میبینید که با وجود کمیِ تعدادشان و فراوانیِ دشمنشان فضائل آل محمد (صلی الله علیه و آله) را بیان می‌کنند؟ پس گروه دیگری از ملائکه گویند: «این فضل و بخشش خداست که به هر کس بخواهد آن را عطا می‌کند و خدا صاحب فضل عظیم است». 📓الكافي جلد 2 صفحه 187 بَابُ تَذَاكُرِ الْإِخْوَانِ‌ حدیث 4
يُريدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ [8 سوره مبارکه صف] آنان مى‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند؛ ولى خدا نور خود را كامل مى‌كند هر‌چند كافران خوش نداشته باشند ___________________________ سلمان (رحمت الله علیه) گوید: «برنامه‌ی قریش چنین بود که هرگاه در مجالسشان می‌نشستند و مردی از اهل بیت را می‌دیدند سخن خود را قطع می‌کردند». یک‌بار که کنار هم نشسته بودند یکی از آنان گفت: «مثل محمّد (صلی الله علیه و آله) در میان اهل بیتش مانند درخت خرمایی که در زباله دانی روییده باشد، است». عکس العمل پیامبر (صلی الله علیه و آله) در مقابل اهانت به اهل بیت (علیه السلام) این خبر به پیامبر (صلی الله علیه و آله) رسید. آن حضرت (صلی الله علیه و آله) غضبناک شد و به منبر رفت و بر فراز آن نشست تا مردم جمع شدند. سپس برخاست و حمد و ثنای الهی بجا آورد و فرمود: ... «ای مردم بدانید که ما فرزندان عبدالمطلب سادات اهل بهشت هستیم؛ من و علی (علیه السلام) انتخاب اهل بیت (علیه السلام) از میان اهل زمین و جعفر (رحمة الله علیه) و حمزه (رحمة الله علیه) و حسن و حسین (علیها السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) و.. مهدی (سلام الله علیها) بدانید که خداوند نظری به اهل زمین نمود و از بین آنان دو نفر را انتخاب کرد؛ یکی من که به‌عنوان فرستاده و پیامبر (صلی الله علیه و آله) مبعوثم نمود، و دیگری علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) و به من وحی کرد که او را برادر و دوست و وزیر و وصیّم و خلیفه‌ام قرار دهم. علی (علیه السلام) ولیّ هر مؤمن و سکون زمین و کلمه‌ی تقوی بدانید که او صاحب اختیار هر مؤمنی بعد از من است. هرکس او را دوست بدارد خدا او را دوست دارد، و هرکس با او دشمنی کند خدا با او دشمنی می‌کند. او را جز مؤمن دوست نمی‌دارد و جز کافر مبغوض نمی‌دارد. او قوام زمین بعد از من و باعث آرامش آن است. او کلمه‌ی تقوای خداوند و ریسمان محکم اوست. أَنْ تُطْفِئُوا نُورَ اللهِ بِأَفْوَاهِکُمْ وَ اللهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ انتخاب دوازده امام (علیه السلام) به‌عنوان حجج الهی بدانید که خداوند نظر دوّمی نمود و بعد از ما، دوازده وصی از اهل بیتم انتخاب نمود، و آنان را انتخاب‌شدگان امّتم قرار داد. آنان یکی پس از دیگری مثل ستارگان در آسمان هستند که هر ستاره‌ای غایب شود ستاره‌ی دیگری طلوع می‌کند. آنان امامان هدایت‌کننده هدایت شده‌اند که حیله کسانی که بر آنان حیله کنند، و خواری کسانی که ایشان را خوار کنند به آنان ضرر نمی‌زند. آنان حجّت‌های خداوند در زمین، و شاهدان او بر خلقش، و ، و و هستند. هرکس از آنان اطاعت کند خدا را اطاعت کرده است و هرکس از آنان سرپیچی کند معصیت خدا کرده است. آنان با قرآن، و قرآن با آنان است. از قرآن جدا نمی‌شوند تا در حوض کوثر بر من وارد شوند. پس شاهدان به غایبان برسانند. پروردگارا شاهد باش، پروردگارا شاهد باش، و این را سه‌مرتبه فرمود». 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۲۲۶  بحارالأنوار، ج۲۲، ص۱۴۸ / کتاب سلیم بن قیس، ص۸۵۶؛ «هم حجج الله فی ارضه ... الی آخر» محذوف / بحارالأنوار، ج۳۶، ص۲۹۴ و البرهان و تأویل الآیات الظاهرهًْ، ص۶۶۲؛ «بتفاوت»
❌بسیار مهم ❌ وَ مَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّـهِ إِلَّا وَ هُم مُّشْرِكُونَ ﴿یوسف ١٠٦﴾ و بيشترشان به خدا ايمان نمى آورند جز اينكه [با او چيزى را] شريك مى گيرند. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 ●عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِيَّةَ،عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) فِي قَوْلِهِ: وَ مٰا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللّٰهِ إِلاّٰ وَ هُمْ مُشْرِكُونَ. قَالَ:«هُوَ الرَّجُلُ يَقُولُ:لَوْ لاَ فُلاَنٌ لَهَلَكْتُ،وَ لَوْ لاَ فُلاَنٌ لَأَصَبْتُ كَذَا وَ كَذَا،وَ لَوْ لاَ فُلاَنٌ لَضَاعَ عِيَالِي،أَ لاَ تَرَى أَنَّهُ قَدْ جَعَلَ لِلَّهِ شَرِيكاً فِي مُلْكِهِ،يَرْزُقُهُ وَ يَدْفَعُ عَنْهُ». قَالَ:قُلْتُ:فَيَقُولُ:لَوْ لاَ أَنَّ اللَّهَ مَنَّ عَلَيَّ بِفُلاَنٍ لَهَلَكْتُ؟قَالَ:«نَعَمْ،لاَ بَأْسَ بِهَذَا». ●مالک بن عطیه از امام صادق صلوات الله علیه روایت می کند که در مورد کلام الهی: 👈و بيشترشان به خدا ايمان نمى آورند جز اينكه [با او چيزى را] شريك مى گيرند. فرمود: منظور مردی است که می گوید: اگر فلانی نبود حتما هلاک می شدم. اگر فلانی نبود دچار چنین و چنان می شدم. اگر فلانی نبود خانواده ام از بین می رفتند. آیا نمی بینی که این شخص برای خداوند شریکی در فرمانروایی اش قرار داده به او روزی می دهد و از او دفع می کند. مالک بن عطیه گوید به امام گفتم: شخصی می گوید: اگر خداوند بر من به واسطه فلانی منت نمیگذاشت حتما هلاک می شدم. امام فرمود: بله، این جمله مشکلی ندارد 📙تفسیر البرهان/ج3/ص213 لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ
وَ إِذا قيلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ [11] و هنگامى‌كه به آنان گفته‌شود: «در زمين فساد نكنيد!» مى‌گويند: «ما فقط اصلاح‌كننده‌ايم» 🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸 الکاظم (علیه السلام)- قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ لِأَنَّنَا لَا نَعْتَقِدُ دِینَ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ لَا غَیْرَ دِینِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ نَحْنُ فِی الدِّینِ مُتَحَیِّرُونَ فَنَحْنُ نَرْضَی فِی الظَّاهِرِ بِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) بِإِظْهَارِ قَبُولِ دِینِهِ وَ شَرِیعَتِه وَ نَقْضِی فِی الْبَاطِنِ عَلَی شَهَوَاتِنَا فَنَتَمَتَّعُ وَ نَتْرُکُهُ وَ نُعْتِقُ أَنْفُسَنَا مِنْ رِقِّ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ نَکُفُّهَا مِنْ طَاعَهًِْ ابْنِ عَمِّهِ عَلِیٍّ (علیه السلام) لِکَیْ إِنْ أَبَّدَ أَمْرَهُ فِی الدُّنْیَا کُنَّا قَدْ تَوَجَّهْنَا عِنْدَهُ وَ إِنِ اضْمَحَلَّ أَمْرُهُ کُنَّا قَدْ سَلَّمْنَا عَلَی أَعْدَائِه. امام کاظم (علیه السلام) [آن منافقین] گفتند: فقط و فقط ما مصلح هستیم؛ چرا که ما نه دین محمّد و نه هیچ دین دیگری را باور نداریم و ما از زمره‌ی متحیّران در دین هستیم. راضی‌شده‌ایم که در ظاهر، دین و شریعت محمّد را بپذیریم؛ امّا در باطن خواسته‌های نفس خود را برآورده می‌سازیم. پس این‌گونه از [پذیرفتن] دین محمّد بهره‌مند می‌شویم [و سوءاستفاده می‌کنیم] و او را [به حال خود] رها می‌سازیم؛ خود را از اسارت محمّد آزاد کرده و از فرمانبرداری عموزاده‌ی او علی (علیه السلام)، سرباز می‌زنیم. پس [به این ترتیب] اگر دین محمّد بر جهان چیره [و ماندگار] شود، ما از گروندگان آن بوده‌ایم؛ و اگر فرمانروایی‌اش از میان برود، از شماتت دشمنانش در امان مانده‌ایم. خداوند عزّوجلّ فرمود: أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ چرا که آنان به میل خود رفتار می‌کنند. و خداوند متعال پیامبرش را از دورویی آن‌ها آگاه می‌سازد و او هم خودش آنان را لعنت می‌کند و هم مسلمانان را امر می‌کند تا لعنتشان کنند. مؤمنین نیز به آن‌ها اعتماد نکرده و با خود می‌گویند همان‌طور که اینان در میان یاران محمّد نفاق می‌ورزند با ما نیز دورویی می‌کنند؛ پس نه نزد آن‌ها جایگاهی دارند و نه نزد اینان مورد اعتمادند. _________________ 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۱۴۲  الإمام العسکری، ص۱۱۸؛ فیه «نترفه» بدل «نترکه» و «أدیل» بدل «أبّد أمره»/ بحارالأنوار، ج۳۷، ص۱۴۶/ البرهان؛ فیه: بالتفاوت اللّفظی
🍀یاران موعود🍀
وَ إِذا قيلَ لَهُمْ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قالُوا إِنَّما نَحْنُ مُصْلِحُونَ [11] و هنگامى‌كه
أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لكِنْ لا يَشْعُرُونَ [ایه12 بقره] آگاه باشيد! اين‌ها همان مفسدانند؛ ولى نمى‌فهمند. 🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸 الزّهراء (سلام الله علیها)- وَ مَا نَقَمُوا مِنْ أَبِی الْحَسَنِ نَقَمُوا وَ اللَّهِ مِنْهُ نَکِیرَ سَیْفِهِ وَ شِدَّهًَْ وَطْئِهِ وَ نَکَالَ وَقْعَتِهِ وَ تَنَمُّرَهُ فِی ذَاتِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ ... أَلَا هَلُمَّ فَاسْمَعْ وَ مَا عِشْتَ أَرَاکَ الدَّهْرُ الْعَجَبَ وَ إِنْ تَعْجَبْ فَقَدْ أَعْجَبَکَ الْحَادِثُ إِلَی أَیِّ سِنَادٍ اسْتَنَدُوا وَ بِأَیِّ عُرْوَهًٍْ تَمَسَّکُوا اسْتَبْدَلُوا الذُّنَابَی وَ اللَّهِ بِالْقَوَادِمِ وَ الْعَجُزَ بِالْکَاهِلِ فَرَغْماً لِمَعَاطِسِ قَوْمٍ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لکِنْ لا یَشْعُرُونَ. حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمودند : چه عیب و ایرادی از علی (علیه السلام) گرفته‌اند؟! به خدا سوگند عیب او، شمشیر برّنده‌ی او، بی‌اعتناییش به مرگ، جدّی و شدیدبودن در برخوردها (عمل به احکام خدا) و عقوبت دردناک (به سزای اعمال‌رساندن مجرمان) و غضبش در راه خدا بود ... بیا و بشنو! هرچه زندگی کنی، روزگار عجائب [بیشتری] را به تو نشان می‌دهد و اگر [می‌خواهی از چیزی] تعجّب کنی، از گفتار اینان مخالفان علی (علیه السلام) تعجّب کن که گفتارشان تعجّب‌آور است. ای کاش می‌دانستم به چه چیزی پناهنده شده‌اند و به چه ستون و تکیه گاهی تکیه‌داده‌اند [و اعتماد کرده‌اند]! به خدا قسم که آنان دُم مرغ را گرفته و سر آن را رها کرده‌اند و گردن آن را رها کرده و دُمش را گرفته‌اند (ضرب المثلی است به معنای ترک‌کردن امر مهم و مشغول‌شدن به کار پست) قومی که می‌پندارد با این کار، عمل خوبی انجام داده است، ذلیل خواهدشد؛ آنها فاسدند امّا خود نمی‌دانند. ____________ 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۱۴۲ بحارالأنوار، ج۴۳، ص۱۵۸/ بحارالأنوار، ج۴۳، ص۱۵۹ و بحارالأنوار، ج۴۳، ص۱۶۱و الأمالی للطوسی، ص۳۷۴؛ فیهم: بالتفاوت اللفظی
🍀یاران موعود🍀
أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لكِنْ لا يَشْعُرُونَ [ایه12 بقره] آگاه باشيد! اين‌ها همان مفس
أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهاءُ وَ لكِنْ لا يَعْلَمُونَ [آیه 13 سوره بقره] و هنگامى كه به آنان گفته‌ شود: «ايمان آوريد، همان‌گونه كه [ساير] مردم ايمان آورده‌اند!» مى‌گويند: «آيا همچون ابلهان ايمان بياوريم؟!» آگاه باشيد اين‌ها همان ابلهانند ولى نمى‌دانند! 🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸 الکاظم (علیه السلام)- قَالُوا فِی الْجَوَابِ لِمَنْ یُفْضُونَ إِلَیْهِ لَا لِهَؤُلَاءِ الْمُؤْمِنِینَ لِأَنَّهُمْ لَا یَجْسُرُونَ عَلَی مُکَاشَفَتِهِمْ بِهَذَا الْجَوَابِ وَ لَکِنَّهُمْ یَذْکُرُونَ لِمَنْ یُفْضُونَ إِلَیْهِمْ مِنْ أَهْلِیهِمْ الَّذِینَ یَثِقُونَ بِهِمْ مِنَ الْمُنَافِقِینَ وَ مِنَ الْمُسْتَضْعَفِینَ أَوْ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ هُمْ بِالسَّتْرِ عَلَیْهِمْ وَاثِقُونَ بِهِمْ یَقُولُونَ لَهُمْ أَ نُؤْمِنُ کَما آمَنَ السُّفَهاءُ یَعْنُونَ سَلْمَانَ وَ أَصْحَابَهُ لِمَا أَعْطَوْا عَلِیّاً (علیه السلام) خَالِصَ وُدِّهِمْ وَ مَحْضَ طَاعَتِهِمْ وَ کَشَفُوا رُءُوسَهُمْ بِمُوَالَاهًِْ أَوْلِیَائِهِ وَ مُعَادَاهًِْ أَعْدَائِهِ حَتَّی إِنِ اضْمَحَلَّ أَمْرُ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) طَحْطَحَهُمْ أَعْدَاؤُهُ وَ أَهْلَکَهُمْ سَائِرُ الْمُلُوکِ وَ الْمُخَالِفِینَ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) أَیْ فَهُمْ بِهَذَا التَّعَرُّضِ لِأَعْدَاءِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) جَاهِلُونَ سُفَهَاءُ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ: أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهاءُ الْأَخِفَّاءُ الْعُقُولِ وَ الْآرَاءِ الَّذِینَ لَمْ یَنْظُرُوا فِی أَمْرِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) حَقَّ النَّظَرِ فَیَعْرِفُوا نُبُوَّتَهُ وَ یَعْرِفُوا بِهِ صِحَّهًَْ مَا نَاطَهُ بِعَلِیٍّ (علیه السلام) مِنْ أَمْرِ الدِّینِ وَ الدُّنْیَا حَتَّی بَقُوا لِتَرْکِهِمْ تَأَمُّلَ حُجَجِ اللَّهِ جَاهِلِینَ وَ صَارُوا خَائِفِینَ مِنْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله). امام کاظم (علیه السلام) منافقان نزد هرکس البته غیر از مؤمنین، چرا که جرأت نمی‌کردند جواب خود را در مقابل مؤمنین آشکار سازند به منافقان خاندان خود که به آنان اعتماد داشتند و یا بیچارگان و مؤمنینی که به آن‌ها در پنهان‌داشتن کلامشان اعتماد داشتند، می‌رسیدند این چنین جواب می‌دادند که آیا مانند نادانان ایمان بیاوریم و منظورشان سلمان (رحمة الله علیه) و یاران او بود؛ چرا که ایشان سلمان (رحمة الله علیه) و یارانش؛ (علیه السلام) بسته و گوش به فرمان او سپرده‌بودند و آشکارا دوستداران او را دوست‌داشته و با بدخواهانش دشمنی می‌کردند؛ تا آنجا که وقتی ‌‌[امر نبوّت و دوران زندگی] محمّد به سر رسید دشمنان او خون ایشان را ریختند و دیگر فرمانروایان و مخالفان محمّد آن‌ها را هلاک کردند. از این رو، منظور منافقان این بود که چون سلمان (رحمة الله علیه) و یارانش به مخالفت با دشمنان محمّد پرداختند، نادان و کم خردند. خداوند عزّوجلّ [در جواب آنان فرمود: آن‌ها سبک‌مغزان و سست‌اندیشه گانی هستند که در کار محمّد به دقّت و شایستگی نمی‌نگرند تا پیامبری او را درک کنند و دریابند که او به راستی و برحق، را در (علیه السلام) نهاده است. امّا منافقان چون در ، نادان ماندند و از محمّد هراسان شدند. _____________ 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۱۴۴ بحارالأنوار، ج۳۷، ص۱۴۶/ الإمام العسکری، ص۱۱۹؛ فیه: «یقصون» بدل «یفضون» ایضاً «یجترءون» بدل «یجسُرون»/ البرهان
ابوبصیر گوید: از امام صادق (علیه السلام) تفسیر این آیه: وَ یَسْئَلُونَکَ عَنْ ذِی الْقَرْنَیْنِ قُلْ سَأَتْلُوا عَلَیْکُمْ مِنْهُ ذِکْرا(83کهف) را پرسیدم. امام (علیه السلام) فرمود: «خداوند ذوالقرنین را به‌سوی قومش مبعوث کرد، آن‌ها به گوشه‌ی راست پیشانی‌اش ضربه زدند. پس خداوند او را به مدّت پانصد سال میراند و پس از آن دوباره او را مبعوث کرد. آن‌ها به گوشه‌ی چپ پیشانی‌اش ضربه زدند. پس خداوند او را به مدّت پانصد سال میراند و پس از آن دوباره او را مبعوث کرد و مغرب و مشرق زمین را تحت تصرّف او در آورد؛ از آنجا که خورشید طلوع میکند تا آنجا که غروب میکند. این است معنای این سخن خداوند که فرمود: تا به غروبگاه آفتاب رسید [در آنجا] احساس کرد [و در نظرش مجسّم شد] که خورشید در چشمه‌ی تیره و گل‌آلودی فرو می‌رود ... و خدا او را مجازات شدیدی خواهد کرد! (کهف/۸۷۸۶) امام (علیه السلام) فرمود: «در آتش، ذوالقرنین با مس و آهن و قیر و قطران در برابر آن‌ها دری ساخت و جلوی خروج آن‌ها را گرفت. هرکس از آنان از دنیا میرفت، هزار پسر از نسل او زاده می‌شد. آن‌ها پس از فرشتگان، بیشترین جمعیّت مخلوقات را داشتند. از امیرمؤمنان علی (علیه السلام) پرسیدند: «ذو القرنین پیامبر بود یا فرشته»؟ امام (علیه السلام) فرمود: «او نه پیامبر بود و نه فرشته. بلکه تنها بندهای از بندگان خدا بود که دوستدار او بود و خداوند نیز او را دوست داشت و دارای خلوص نیّت بود و خداوند او را به‌سوی قومش مبعوث کرد. آن‌ها به گوشه‌ی راست پیشانی‌اش ضربه زدند و او طی مدّتی که خداوند اراده کرده بود در بیهوشی بود. سپس دوباره مبعوث شد و این‌بار به گوشه‌ی چپش ضربه زدند و باز هم به اراده‌ی خداوند مدّت زمانی را بیهوش بود تا اینکه برای بار سوّم مبعوث شد و خداوند در روی زمین به او قدرت داد و در میان شما مانند او وجود دارد یعنی خود امام علی (علیه السلام) او به جایگاه غروب خورشید رسید و دید که خورشید در چشمه تیره و گل‌آلودی فرو می‌رود و در آنجا قومی را یافت گفتیم: «ای ذو القرنین! آیا می‌خواهی [آنان] را مجازات کنی، و یا روش نیکویی در مورد آن‌ها انتخاب نمایی؟. (کهف/۸۶) ذوالقرنین گفت: «امّا کسی را که ستم کرده است، مجازات خواهیم کرد سپس به‌سوی پروردگارش بازمی‌گردد، و خدا او را مجازات شدیدی خواهد کرد! (کهف/۸۷)». سپس [بار دیگر] از اسبابی [که در اختیار داشت] بهره گرفت. (کهف/۸۹) یعنی یک نشانه و راهنما، تا به خاستگاه خورشید رسید [در آنجا] دید خورشید بر جمعیّتی طلوع می‌کند که در برابر [تابش] آفتاب، پوششی برای آن‌ها قرار نداده بودیم [و هیچ‌گونه سایبانی نداشتند]. (کهف/۹۰) گفت: اینها صنعت دوزندگی لباس را نمیدانستند. سپس [بار دیگر] از اسبابی [که در اختیار داشت] بهره گرفت. (کهف/۸۹) یعنی یک دلیل و نشانه، [و هم‌چنان به راه خود ادامه داد] تا به میان دو کوه رسید و در کنار آن دو (کوه) قومی را یافت که هیچ سخنی را نمی‌فهمیدند [و زبانشان مخصوص خودشان بود]! [آن گروه به او] گفتند: «ای ذو القرنین یأجوج و مأجوج در این سرزمین فساد می‌کنند آیا ممکن است ما هزینه‌ای برای تو قرار دهیم، که میان ما و آن‌ها سدّی ایجاد کنی»؟! (کهف/۹۴۹۳) ذوالقرنین گفت: «آنچه پروردگارم در اختیار من گذارده، بهتر است [از آنچه شما پیشنهاد می‌کنید]! مرا با نیرویی یاری دهید، تا میان شما و آن‌ها سدّ محکمی قرار دهم! (کهف/۹۶۹۵)». برایش آوردند و او آن را میان دو صدف یعنی دو کوه گذاشت و به‌وسیله‌ی آن فضای خالی بین دو کوه را پر کرد. سپس به آن‌ها دستور داد آتش بیاورند. وقتی آتش آوردند، آهن را با آن گداخته کردند و بر رویش مس ریختند و شکاف را به کلّی مسدود کردند و این است معنای این سخن خداوند: قطعات بزرگ آهن برایم بیاورید [و آن‌ها را روی هم بچینید]!» تا وقتی که کاملًا میان دو کوه را پوشانید، گفت: «[در اطراف آن آتش بیفروزید، و] در آن بدمید»! [آن‌ها دمیدند] تا قطعات آهن را سرخ و گداخته کرد، ... نقبی در آن ایجاد کنند. (کهف/۹۷۹۶) ذوالقرنین گفت: «این از رحمت پروردگار من است! امّا هنگامی‌که وعده‌ی پروردگارم فرا رسد، آن را درهم می‌کوبد و وعده‌ی پروردگارم حق است! (کهف/۹۸)».  
در آخر الزمان و قبل از روز قیامت این سد ویران می‌شود و یأجوج‌ومأجوج می‌آیند و انسانها را می‌خورند و این است معنای این آیه: تا آن زمان‌که «یأجوج» و «مأجوج» گشوده شوند و آن‌ها از هر محلّ مرتفعی به‌سرعت عبور می‌کنند. (انبیاء/۹۶) ذوالقرنین به مغرب رفت در راه خود به روستایی رسید و مانند شیر غضبناک غرش کرد و از غرش او تاریکی و رعد و برق و صاعقه‌هایی پدید آمد که مخالفان و دشمنانش را نابود میکرد و همین‌که به مغرب خورشید رسید، تمامی مردم زمین تحت سلطه‌ی او در آمدند که در این آیه به این موضوع اشاره شده است: ما به او در روی زمین، قدرت و حکومت دادیم و اسباب هرچیز را در اختیارش گذاشتیم. (کهف/۸۴) یعنی نشانهای. به ذوالقرنین گفتند: «خداوند بر روی زمین چشمهای دارد به اسم چشمه‌ی حیات و هر موجود جانداری که از آب آن بنوشد، تا روز قیامت نخواهد مرد». ذوالقرنین، خضر (علیه السلام) را که بهترین یارانش بود و سیصدوشصت مرد دیگر را به نزد خود فرا خواند و به هرکدام از آن‌ها یک ماهی داد و گفت: «به فلان جا بروید که در آنجا سیصدوشصت چشمه قرار دارد. هرکدام از شما باید ماهی خود را در یکی از آن چشمه‌ها بشوید». آن‌ها رفتند و این کار را انجام دادند. وقتی خضر (علیه السلام) نشسته بود و ماهی را میشست، ماهی از دستش بیرون پرید و به درون چشمه رفت. خضر (علیه السلام) از آنچه که دیده بود بسیار متعجّب شد و با خود گفت: «جواب ذوالقرنین را چه بدهم»؟ سپس لباس خود را از تن در آورد و به‌دنبال ماهی رفت و از آن آب نوشید امّا نتوانست ماهی را بگیرد. پس به نزد ذوالقرنین باز گشتند. ذوالقرنین دستور داد ماهی‌ها را از یارانش بگیرند. وقتی نوبت به خضر (علیه السلام) رسید، ماهی نزد او نبود. ذوالقرنین او را احضار کرد و از او پرسید: «ماهی چه شد»؟ خضر (علیه السلام) ماجرای ماهی را به او گفت. ذوالقرنین پرسید: «وقتی ماهی فرار کرد تو چه کردی»؟ خضر (علیه السلام) پاسخ داد: «در آب شنا کردم و به‌دنبال ماهی گشتم امّا آن را نیافتم». ذوالقرنین پرسید: «آیا از آن آب خوردی»؟ خضر (علیه السلام) پاسخ داد: «بله». سپس ذوالقرنین به‌دنبال چشمه گشت و آن را نیافت، پس به خضر (علیه السلام) گفت: «تو صاحب آن چشمه هستی». 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۵۸۶  بحارالأنوار، ج۱۲، ص۱۷۷ / القمی، ج۲، ص۴۰ / البرهان؛ «عن ابی عبدالله ... و سیل امیرالمؤمنین» محذوف
نور الهی خاموش شدنی نیست❗️❗️ يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّـهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّـهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ ﴿سورة الصف آیه ٨﴾ 👈مى خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش كنند و حال آنكه خدا گرچه كافران را ناخوش افتد نور خود را كامل خواهد گردانيد. ___________________________ قال امیرالمومنین صلوات الله علیه: أَنَا نُورُ اللَّهِ الَّذِي لَا يُطْفَأُ 🔸امیرالمومنین صلوات الله علیه: من نور خدا هستم که خاموش نمی شود. 📚بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏27، ص: 34 مدينة المعاجز، ج‏1، ص: 551 البرهان في تفسير القرآن، ج‏4، ص: 659
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ 👈 [ آیه ی 19 سوره ی مبارکه الرحمن] دو درياى مختلف [شور و شيرين، گرم و سرد] را در كنار هم قرار داد، درحالى‌كه با هم تماس دارند. 🌸🌸🌾🌸🌸🌾🌸🌸  وَ هُوَ الَّذي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هذا عَذْبٌ فُراتٌ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ وَ جَعَلَ بَيْنَهُما بَرْزَخاً وَ حِجْراً مَحْجُوراً 👈 [آیه 53 سوره ی مبارکه فرقان] او كسى است كه دو دريا را در كنار هم قرارداد؛ اين گوارا و شيرين، و آن شور و تلخ؛ و در ميان آن‌ها برزخى قرار داد [تا با هم مخلوط نشوند گويى هريك به ديگرى مى‌گويد]: دور باش و نزديك نيا! 🌸🌸🌾🌸🌸🌾🌸🌸🌾 علی‌بن‌إبراهیم ( وَ قَولُهُ مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هذا عَذْبٌ فُراتٌ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ فالأجاج المر وَ جَعَلَ بَیْنَهُما بَرْزَخاً یَقُولُ حَاجِزاً وَ هُوَ المُنتَهَی وَ حِجْراً مَحْجُوراً یَقُولُ حَرَاماً مُحَرَّماً بِأَنْ یُغَیِّرَ طَعْمَ وَاحِدٍ مِنْهُمَا طَعْمَ الْآخَرِ. علیّ‌ّبن‌ابراهیم ( مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هذا عَذْبٌ فُراتٌ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ پس اُجاج در اینجا مر (تلخ) است وَ جَعَلَ بَیْنَهُما بَرْزَخاً در اینجا به‌معنی حائل است و منظور از آن همین است و منظور از وَ حِجْرًا مَّحْجُورًا نیز حراماً محرَّماً است، یعنی محال است که یکی از این دو، طعم دیگری را تغییر دهد. 📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۰، ص۴۴۴  القمی، ج۲، ص۱۱۵/ البرهان