✍ امام زمان "عج"⇩:
«وَ فِي ابْنَةِ رَسُولِ اللَّهِ(صلى الله عليه و آله) لِي أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»
✔️ ↫ فاطمه دختر رسول خدا(صلى الله عليه و آله) براى من اسوه و الگويى نيكوست».👌
📚 كتاب الغيبة للحجة، طوسى، محمد بن الحسن، محقق/ ص286
#فاطمیه
🔴🔵 صلوات بر حضرت زهرا جهت حاجت روایی
🔹 یکی از صلوات های مجرب و موثر در گرفتن حاجت ها صلوات حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است به این گونه که ۵۳۰ مرتبه بگوید :
🌕 أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلي فاطِمَةَ وَأَبيها وَبَعْلِها وَبَنيها [وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فيها] بِعَدَدِ ما أَحاطَ بِهِ عِلْمُکَ.
🔺 اين ختم در کتب قديمه دعا ذکر نشده و از زمان شيخ انصاري رحمه الله در ميان زبانها افتاده و معروف شده است.
اما از ۲ جهت این صلوات حائز اهمیت است:
1⃣ گرچه این صلوات در کتب قدیمه وجود ندارد و از مرحوم شيخ انصاري شنيده شده ولي به خاطر ارتباطي که آن بزرگوار با حضرت بقيّة اللَّه ارواحنا فداه داشته است به احتمال قوي اين دعا از حضرت صاحب الامر ارواحنا فداه صادر شده است.
2⃣ مقصود از «السرّ المُستودع فيها» حضرت حجّت عجّل اللَّه تعالي فرجه مي باشد.(رجوع کنيدبه الصحيفة المبارکة المهديّة )
📚 کتاب صحیفه مهدیه بخش ششم ص ۵۸۵
صفحه ۲۹۰ مصحف شریف
سوره مبارکه اسرا
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
4_5936069394948948978.mp3
1.73M
🔸ترتیل صفحه 290 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست
🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
🌷نکته تفسیری صفحه ۲۹۰🌷
روح چیست؟:
«من» در تاریخ ... به دنیا آمده ام. نامِ «من»، ... است. بدنِ «من» درد می کند. سرانجام، «من» زمانی از دنیا خواهم رفت و به سوی جهان آخرت سفر می کنم. به راستی منظور ما از گفتن این واژه ـ یعنی «من» ـ چیست و ما در حقیقت چیست ایم؟ آیا حقیقتِ ما، بدن مادّی مان است که از قدری گوشت، استخوان، رگ، عصب و... تشکیل شده است و سرانجام به خاک تبدیل می شود؟ چرا ما جسممان را به خودمان نسبت می دهیم و می گوییم: جسم«من»، دست «من» و ... ؟ می دانیم که هر هفت سال، تمام سلول های بدن ما حتّی سلول های مغزمان عوض می شود؛ در حالی که خاطرات و وقایع گذشته به یادمان می ماند. این نشان می دهد که حقیقت وجود ما که اعمال و خاطرات ما در آن ثبت می شود، جدای از جسم ماست که به آن «روح» می گویند. آفریدگار انسان در کتاب خود به این نکته اشاره کرده و بارها فرموده که حقیقت انسانی، چیزی فراتر از جسم مادّی اوست.
در آیه ی 11 سوره ی سجده می خوانیم: «یَتَوَفّاکُم مَلَکُ المَوت»؛ یعنی«فرشته ی مرگ، شما را می گیرد [و به جهان دیگر می برد].» واژه ی «یَتَوَفّاکُم»، دقیقاً به معنای «شما را می گیرد» است. از این آیه می فهمیم که آنچه فرشته ی مرگ می گیرد، خود ما هستیم، و آنچه به جا می ماند ـ یعنی بدن مادّی مان ـ ، چیزی است که مدّتی زحمت به دوش کشیدن ما را به عهده داشته و پس از مرگ از بین می رود. آری، حقیقتِ ما انسان ها، روح ماست که هیچ گاه از بین نمی رود؛ چیزی که بدن با آن قدرت می گیرد و به حرکت و نشاط می افتد و در حقیقت، زندگی می کند، و با جدا شدنش، بدن بی حرکت می شود و اصطلاحاً می میرد. همچنین خدای بزرگ در آیات 28 و 29 سوره ی حجر می فرماید: «زمانی را یاد کن که پروردگارت به فرشتگان فرمود: من می خواهم بشری از گلِ خشک که از لجن متعفّن بدبو گرفته شده، بیافرینم. پس هنگامی که [بدن] او را درست کردم و از روح خودم در او دمیدم، در برابرش به سجده بیفتید.» از این آیه نیز به خوبی فهمیده می شود که جسمِ نخستین انسان - یعنی حضرت آدم ـ از خاک آفریده شده، و چیزی که به آن جسم جان بخشیده و به او چنان ارزشی داده که فرشتگان در برابرش فروتنی کردند، روح الهی او بود؛ پدیده ی شگفت انگیز و اسرارآمیزی که بی واسطه به انسان ها بخشیده شده و آنان را به موجوداتی بی نظیر و تبدیل کرده که در صورت تربیت صحیح و به کار بردن برنامه ی دقیق آفریدگارشان می توانند در مسیر کمال بی نهایت قرار گیرند. البتّه ما انسان ها به علّت قرار گرفتن در جهان مادّی نمی توانیم تصوّر دقیقی از روح داشته باشیم و به درستی نمی دانیم که روح چیست؛ امّا همین قدر می دانیم که هر یک از ما روحی دارد که حقیقت انسانی اوست؛ چیزی که با مرگ بدن نمی میرد و تا ابد زنده خواهد ماند.
آیه ی مورد بحث(85 اسراء) نیز در پاسخ به کسانی که از پیامبر در مورد چیستی روح سؤال کرده بودند، می فرماید: «روح، از امور ویژه ی خداست و از علم و دانش آن چیز زیادی به شما داده نشده است.» در هر صورت، اعتقاد به روح و بقای آن، یکی از اعتقادات قطعیِ پیروان ادیان آسمانی است و مادّی گرایان (ماتریالیست ها) که وجود روح را انکار می کنند، از تفسیر بسیاری از حقایق جهان مانند دیدن خواب های راست و ... ناتوان مانده اند .
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
🌷نکته تفسیری صفحه ۲۹۰🌷
روح چیست؟:
«من» در تاریخ ... به دنیا آمده ام. نامِ «من»، ... است. بدنِ «من» درد می کند. سرانجام، «من» زمانی از دنیا خواهم رفت و به سوی جهان آخرت سفر می کنم. به راستی منظور ما از گفتن این واژه ـ یعنی «من» ـ چیست و ما در حقیقت چیست ایم؟ آیا حقیقتِ ما، بدن مادّی مان است که از قدری گوشت، استخوان، رگ، عصب و... تشکیل شده است و سرانجام به خاک تبدیل می شود؟ چرا ما جسممان را به خودمان نسبت می دهیم و می گوییم: جسم«من»، دست «من» و ... ؟ می دانیم که هر هفت سال، تمام سلول های بدن ما حتّی سلول های مغزمان عوض می شود؛ در حالی که خاطرات و وقایع گذشته به یادمان می ماند. این نشان می دهد که حقیقت وجود ما که اعمال و خاطرات ما در آن ثبت می شود، جدای از جسم ماست که به آن «روح» می گویند. آفریدگار انسان در کتاب خود به این نکته اشاره کرده و بارها فرموده که حقیقت انسانی، چیزی فراتر از جسم مادّی اوست.
در آیه ی 11 سوره ی سجده می خوانیم: «یَتَوَفّاکُم مَلَکُ المَوت»؛ یعنی«فرشته ی مرگ، شما را می گیرد [و به جهان دیگر می برد].» واژه ی «یَتَوَفّاکُم»، دقیقاً به معنای «شما را می گیرد» است. از این آیه می فهمیم که آنچه فرشته ی مرگ می گیرد، خود ما هستیم، و آنچه به جا می ماند ـ یعنی بدن مادّی مان ـ ، چیزی است که مدّتی زحمت به دوش کشیدن ما را به عهده داشته و پس از مرگ از بین می رود. آری، حقیقتِ ما انسان ها، روح ماست که هیچ گاه از بین نمی رود؛ چیزی که بدن با آن قدرت می گیرد و به حرکت و نشاط می افتد و در حقیقت، زندگی می کند، و با جدا شدنش، بدن بی حرکت می شود و اصطلاحاً می میرد. همچنین خدای بزرگ در آیات 28 و 29 سوره ی حجر می فرماید: «زمانی را یاد کن که پروردگارت به فرشتگان فرمود: من می خواهم بشری از گلِ خشک که از لجن متعفّن بدبو گرفته شده، بیافرینم. پس هنگامی که [بدن] او را درست کردم و از روح خودم در او دمیدم، در برابرش به سجده بیفتید.» از این آیه نیز به خوبی فهمیده می شود که جسمِ نخستین انسان - یعنی حضرت آدم ـ از خاک آفریده شده، و چیزی که به آن جسم جان بخشیده و به او چنان ارزشی داده که فرشتگان در برابرش فروتنی کردند، روح الهی او بود؛ پدیده ی شگفت انگیز و اسرارآمیزی که بی واسطه به انسان ها بخشیده شده و آنان را به موجوداتی بی نظیر و تبدیل کرده که در صورت تربیت صحیح و به کار بردن برنامه ی دقیق آفریدگارشان می توانند در مسیر کمال بی نهایت قرار گیرند. البتّه ما انسان ها به علّت قرار گرفتن در جهان مادّی نمی توانیم تصوّر دقیقی از روح داشته باشیم و به درستی نمی دانیم که روح چیست؛ امّا همین قدر می دانیم که هر یک از ما روحی دارد که حقیقت انسانی اوست؛ چیزی که با مرگ بدن نمی میرد و تا ابد زنده خواهد ماند.
آیه ی مورد بحث(85 اسراء) نیز در پاسخ به کسانی که از پیامبر در مورد چیستی روح سؤال کرده بودند، می فرماید: «روح، از امور ویژه ی خداست و از علم و دانش آن چیز زیادی به شما داده نشده است.» در هر صورت، اعتقاد به روح و بقای آن، یکی از اعتقادات قطعیِ پیروان ادیان آسمانی است و مادّی گرایان (ماتریالیست ها) که وجود روح را انکار می کنند، از تفسیر بسیاری از حقایق جهان مانند دیدن خواب های راست و ... ناتوان مانده اند .
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠« لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ » را به نفع بی بند و بارها تفسیر نکنید
🔴 تبیین جالب آیت الله جوادی آملی در مورد « لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ »
🔰 آیت الله جوادی آملی (حفظه الله تعالی) :
🔻 اگر معنای « لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ » این باشد که در نظام شریعت، هر کس بی حجاب بود، بود؛ هر کس بی حیا بود، بود؛ خب، این می شود #اباحی_گری که!
🔻 این « خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ » پس برای چه کسی است؟! این #بگیر_و_ببند های قیامت پس برای چیست؟!
🔻آنکه فرمود: « لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ »، یعنی در نظام #تکوینی است؛ یعنی بشر آزاد است. کمال در آزادی است. اما در حساب #شریعت، در حساب #دین، در حساب #نظام_اسلامی اینطور نیست که بگوییم هر کسی آزاد است، می خواهد هر وضع باشد. اینطور نیست.
اگر « لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ »، به آن معنا باشد که می شود اباحی گری!
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
#ادبستان_نماز
نماز، براي زندگي بهترين حاصل، و فاقد آن موجودي ناقابل، و کشتي نشينان حيات را ساحل، و براي راهروان راه بهترين منزل، ودل عشاق حقيقي به آن مايل، و روح در حال پرواز را محمل، وشمع روشني بخش هر محفل، و بين انسان و عذاب فردا حائل.
- نماز، در فرهنگ الهي ريشه و بنيان، و براي صورت حيات به منزله ي جان، بهترين دستور و حکم قرآن، و امر واجب.
#نمازاول_وقت
🔷سوره مبارکه نبا
⭐️الصّادق (علیه السلام)- وَ مَنْ قَرَأَ عَمَّ یَتَساءَلُونَ لَمْ یَخْرُجْ سَنَتَهُ إِذَا کَانَ یُدْمِنُهَا فِی کُلِّ یَوْمٍ حَتَّی یَزُورَ بَیْتَ اللَّهِ الْحَرَامَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ.2
✍️امام صادق (علیه السلام)- هرکس سورهی عَمَّ یَتَسَاءلُونَ را بخواند و هر روز بر خواندن این سوره مداومت کند، آن سال را پشت سر نخواهد گذاشت مگر اینکه در همان سال به خواست خداوند، حتماً به زیارت خانهی خدا مشرّف خواهد شد.
📚تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۷، ص۳۰۲
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
آیت الله وحیدخراسانی :
هر روز، یک سوره یس بخوانید و به حضرت زهرا (سلام الله علیها) هدیه کنید.
💐 ان شاءالله با این خدمت ، دم جان دادن و شب اول قبر،با فاطمه زهرا (سلام الله علیها) هستید.
صفحه 29۱ مصحف شریف
سوره مبارکه اسرا
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
4_5938517805480543897.mp3
1.84M
🔸ترتیل صفحه 291 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام بیات
🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
قرآن ترجمه المیزان
سوره 17
سوره مبارکه الاسراء
صفحه 291
إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۚ إِنَّ فَضْلَهُ كَانَ عَلَيْكَ كَبِيرًا (87)
ليکن رحمتى است از پروردگار تو [که قرآن را نزد تو محفوظ مى دارد] بى شک فضل او بر تو، همواره بزرگ است. (87)
قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَىٰ أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هَٰذَا الْقُرْآنِ لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا (88)
بگو: به يقين اگر جن و انس گرد آيند براى اين که مانند اين قرآن را بياورند، نمى توانند مانند آن را بياورند، اگر چه بعضى از آنان پشتيبان بعضى ديگر باشند. (88)
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ فَأَبَىٰ أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا (89)
و همانا در اين قرآن از هر مَثَلى به شيوه هاى گوناگون آورديم; ولى بيشتر مردم [در برخورد با قرآن] جز انکار[کارى] نکردند. (89)
وَقَالُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّىٰ تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الْأَرْضِ يَنْبُوعًا (90)
و گفتند: هرگز [سخن] تو را باور نمى کنيم مگر اين که از اين سرزمين (مکّه) براى ما چشمه اى روان سازى، (90)
أَوْ تَكُونَ لَكَ جَنَّةٌ مِنْ نَخِيلٍ وَعِنَبٍ فَتُفَجِّرَ الْأَنْهَارَ خِلَالَهَا تَفْجِيرًا (91)
يا براى تو باغى باشد از درختان خرما و انگور که در ميان آن نهرها روان سازى، (91)
أَوْ تُسْقِطَ السَّمَاءَ كَمَا زَعَمْتَ عَلَيْنَا كِسَفًا أَوْ تَأْتِيَ بِاللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ قَبِيلًا (92)
يا آسمان را آن گونه که ادّعا کرده اى، پاره پاره بر ما بيفکنى يا خدا را با فرشتگان روبه روى ما بياورى، (92)
أَوْ يَكُونَ لَكَ بَيْتٌ مِنْ زُخْرُفٍ أَوْ تَرْقَىٰ فِي السَّمَاءِ وَلَنْ نُؤْمِنَ لِرُقِيِّكَ حَتَّىٰ تُنَزِّلَ عَلَيْنَا كِتَابًا نَقْرَؤُهُ ۗ قُلْ سُبْحَانَ رَبِّي هَلْ كُنْتُ إِلَّا بَشَرًا رَسُولًا (93)
يا خانه اى از جنس طلا براى تو باشد، يا در آسمان بالا روى، و بالا رفتنِ تو را باور نمى کنيم تا اين که نوشته اى بر ما نازل کنى که آن را بخوانيم. بگو: سبحان ربّى (عجبا!) آيا من جز بشرى هستم که فرستاده شده ام؟! (93)
وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ إِلَّا أَنْ قَالُوا أَبَعَثَ اللَّهُ بَشَرًا رَسُولًا (94)
و [هيچ چيز] مردم را آن گاه که هدايت براى آنان آمد، از ايمان آوردن باز نداشت جز اين که گفتند: آيا خدا بشرى را به رسالت برانگيخته است؟! (94)
قُلْ لَوْ كَانَ فِي الْأَرْضِ مَلَائِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَسُولًا (95)
بگو: اگر در زمين [به جاى بشر] فرشتگانى بودند که به آرامى راه مى رفتند، قطعاً بر آنان فرشته اى از آسمان به پيامبرى نازل مى کرديم. (95)
قُلْ كَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (96)
بگو: کافى است که خدا ميان من و شما شاهد باشد; زيرا او به بندگانش آگاه و بينا است. (96)
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
🌷نکته تفسیری صفحه ۲۹۱🌷
پیامبری از خودتان:
همه می دانیم که خداوند هزاران پیامبر را به سوی انسان ها فرستاده تا آنان را از تاریکی های جهل و گمراهی بیرون آورند و به نور ایمان و حقیقت برسانند؛ امّا متأسّفانه بیشتر مردم برخورد مناسبی با دعوت پیامبران نکردند و آنان را به باد تمسخر گرفتند و دروغ گویشان شمردند. این رفتار نادرست مردم با پیامبران، علل متفاوتی داشت؛ ولی به فرموده ی آیات قرآن، مهم ترین علت این بود که مردم از این که فرستاده ی خدا، شخصی مانند خودشان است، تعجّب می کردند و قبول نمی کردند پیامبر خدا یک انسان باشد. شاید آنان توقّع داشتند پیامبر خدا، موجودی آسمانی و خارق العاده باشد و نه فردی معمول که مانند آنان غذا می خورد، ازدواج می کند، بیمار می شود و می میرد. قرآن در آیات متعددی، به این اندیشه ی باطل اشاره کرده و سخن مشرکان را در این باره بازگفته است.
به فرموده ی قرآن، اشراف و کافرانِ قوم نوح در مخالفت با آن حضرت گفتند: «این فقط انسانی مانند خودتان است که می خواهد بر شما برتری یابد. اگر خدا می خواست، فرشتگان را [برای هدایت ما] نازل می¬کرد.» اقوام بی ایمانی که در زمان پیامبرانی همچون هود و صالح می زیستند نیز چنین بهانه جویی می کردند. کافرانِ زمانِ پیامبر اسلام نیز می گفتند: «این دیگر چه پیامبری ست که غذا می خورد و در بازارها راه می رود؟ چرا فرشته ای بر او نازل نشده تا همراه او مردم را هشدار دهد؟!» آری، مخالفانِ پیامبران، انسان بودن فرستادگان خدا را عیب می دانستند؛ در حالی که این امتیاز بسیار مهمّی برای راهنمایان راه سعادت بشر است؛ زیرا کسی مردم را به راه خدا دعوت می کند که از دردهای آنان آگاه است و نیازهایشان را کاملاً درک می کند، و مردم به روشنی حس می کنند که می توانند در جای پای آن انسانِ کامل قدم گذارند. فرض کنید عدّه ای از مردم باید از جاده ای پرپیچ وخمی عبور کرده، به مقصد مشخّصی برسند، و برای طیِ این راه، به راهنمایی راهآشنا نیاز دارند. حالا اگر راهنمای این گروه، اتومبیل تندروی بی سرنشینی باشد که از راه دور کنترل می شود، چه اتّفاقی می افتد؟ بی شک همه ی آن افراد اعتراض کرده، از ادامه ی حرکت خودداری می کنند؛ زیرا اتومبیل، بدون خستگی و با سرعت زیاد حرکت می کند و از خستگی و گرسنگی مردم خبری ندارد، و حتّی اگر به فرضِ محال خبر هم داشته باشد، نمیتواند مردم را برای حرکت و نشاط قانع کند. اگر اما راهنمای راه، انسانی مانند خود آن مردم باشد، به خوبی درک می کند که گروهش چه نیازهایی دارند، کجا می توانند با سرعت حرکت کنند و کجا باید استراحت کنند و به چه مقدار مواد غذایی نیاز دارند. پیامبران، مانند ما به آب، غذا، خواب، تشکیل خانواده و ... نیاز داشتند و به خوبی از دردها و رنج¬های ما آگاه بودند. خداوند نیز این انسان های پاک را از جنس خودمان برای هدایت ما برگزید تا ما آنان را سرمشق خود قرار دهیم و مانند ایشان زندگی کنیم.
🆔 لینک کانال
https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd