‍ *📿نـــــمازت را مــــتّصل کن* *به نـــــمازِ امـــــامـ زمــــان«عج»* *و ســــجاده ات را شــــاهد بـــگیر* *که هـــــیچ نـــمازے* *بــــدونِ دعـــــاے بر فــــرجش نــــبوده اســــت.* 🍃اللهم عجل لوليك الفرج🍃

✍#نکات_قرآنی 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

صفحه 505 مصحف شریف سوره مبارکه احقاف #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 505 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

قرآن ترجمه المیزان سوره 46 سوره مبارکه الاحقاف صفحه 505 ۞ وَاذْكُرْ أَخَا عَادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقَافِ وَقَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (21) و ياد کن برادر قوم عاد (هود) را وقتى که در سرزمين احقاف به مردم خود اخطار کرد ـ در حالى که پيش از او و بعد از او اخطارکنندگان گذشتند ـ که جز خدا را پرستش نکنيد، همانا من از عذاب روزى بزرگ بر شما مى ترسم. (21) قَالُوا أَجِئْتَنَا لِتَأْفِكَنَا عَنْ آلِهَتِنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (22) گفتند: آيا نزد ما آمده اى که ما را از معبودهايمان بگردانى؟ [ما به تو ايمان نمى آوريم] پس اگر از راستگويانى عذابى که ما را بدان تهديد مى کنى بر ما فرود آور. (22) قَالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَأُبَلِّغُكُمْ مَا أُرْسِلْتُ بِهِ وَلَٰكِنِّي أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ (23) گفت: علم [به وقت عذاب] فقط نزد خداوند است و من آنچه را که براى آن فرستاده شده ام به شما ابلاغ مى کنم، ليکن شما را مردمى جهالت پيشه مى بينم. (23) فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قَالُوا هَٰذَا عَارِضٌ مُمْطِرُنَا ۚ بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ ۖ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (24) پس چون ابرى را ديدند که به وادى هاى آنان روى آورده است گفتند: اين ابرى است که به ما باران مى دهد; [نه] بلکه اين همان چيزى است که خواهان شتاب در آوردن آن بوديد، بادى است که در آن عذابى دردآور است. (24) تُدَمِّرُ كُلَّ شَيْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُوا لَا يُرَىٰ إِلَّا مَسَاكِنُهُمْ ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمِينَ (25) همه چيز را به امر پروردگارش از ميان مى برد [و باد نابودشان کرد] پس چنان شدند که جز مسکن هايشان ديده نمى شد; ما مردم مجرم را اين گونه جزا مى دهيم. (25) وَلَقَدْ مَكَّنَّاهُمْ فِيمَا إِنْ مَكَّنَّاكُمْ فِيهِ وَجَعَلْنَا لَهُمْ سَمْعًا وَأَبْصَارًا وَأَفْئِدَةً فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَلَا أَبْصَارُهُمْ وَلَا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَيْءٍ إِذْ كَانُوا يَجْحَدُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (26) و همانا به عاديان در چيزهايى تمکّن داده بوديم که به شما (اهل مکّه) در آنها تمکّن نداده ايم و به آنان گوش و چشم و دل داديم، پس چون آيات خدا را [دانسته] انکار مى کردند گوش و چشم و دلشان کارى برايشان نکرد و عذابى که آن را استهزا مى کردند آنها را فرا گرفت. (26) وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا مَا حَوْلَكُمْ مِنَ الْقُرَىٰ وَصَرَّفْنَا الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (27) و همانا ما آن شهرهايى را که اطراف شما (اهل مکّه) بود هلاک کرديم و آيات را تکرار و بيان نموديم شايد برگردند. (27) فَلَوْلَا نَصَرَهُمُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ قُرْبَانًا آلِهَةً ۖ بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ ۚ وَذَٰلِكَ إِفْكُهُمْ وَمَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (28) پس چرا معبودهايى که [اين هلاک شدگان ]سواى خدا براى تقرّب به پرستش گرفته بودند، آنان را يارى نکردند؟ بلکه از نظر آنان گم شدند؟ و اين بود [سرانجام] دروغ و افتراى آنها. (28) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

🌷 نکته تفسیری صفحه ۵۰۵🌷 عقل و جهل: همه‏ ی ما با دو واژه‏ ی «عالم» و «جاهل» آشنا هستیم و می دانیم که این دو با هم متضاد هستند؛ ولی بهتر است بدانیم که در زبان قرآن و روایات، جاهل در برابر عالم قرار ندارد؛ بلکه در برابر «عاقل» قرار دارد. آری، از نظر آموزه های دین، مهم ترین ابزار رسیدن به سعادت،«عقل» است، و به کار نگرفتن آن، «جهل» است. عقل، نیرویی است که انسان با آن، خوب و بد را از یکدیگر تشخیص می دهد و خوب را انتخاب و بد را رها می کند . اگر انسان از این موهبت ارزشمند به خوبی استفاده کند، عاقل شمرده می شود، و اگر آن را به درستی به کار نبندد، جاهل است. از این رو، از نظر قرآن و روایات، ممکن است کسی عالم یا عابد باشد؛ ولی عاقل نباشد. مثلاً ابلیس که به سبب عبادت های فراوانش به مقام فرشتگان رسیده بود، به خوبی از حقیقت خبر داشت و می دانست که با سرپیچی از فرمان خدا، بدبختی جاودان را برای خود رقم می زند؛ ولی غرور و تکبّر، جلوی عقل او را گرفت و او را دچار جهالت کرد. یا مردم کوفه که امام حسین را کشتند، به خوبی آن حضرت را می شناختند و سال ها با او زندگی کرده بودند؛ ولی دنیاپرستی و هوسرانی چنان بر عقل هایشان پرده افکنده بود که علمِ قطعیِ خود را زیر پا گذاشتند. به همین علت، برخی از دانشمندان بزرگ اسلامی، کتاب های مهم حدیثی خود را با فصلی به نام «عقل و جهل» آغاز کرده اند و پیش از آن که در باره‏ی توحید، نبوّت، معاد، امامت و موضوعات دیگر سخن بگویند، روایات مهمّی را از اهل بیت در مورد اهمّیّت عقل و خطر رها کردن آن نقل کرده¬اند. برای مثال، در حدیثی از امام باقر می خوانیم که هیچ پدیده ای نزد خدا محبوب تر از عقل نیست. امام صادق نیز فرموده است: «هر کس عاقل باشد، دیندار هم هست، و هر کس دیندار باشد، وارد بهشت می شود.» همچنین در روایت دیگری از پیامبر می خوانیم: «خدا چیزی برتر از عقل به بندگانش تقسیم نکرده است، و خواب عاقل، از شب زنده داری جاهل بهتر است.» از آنچه گفته شد، و برخی روایات دیگر می توان نتیجه گرفت که علم و دانش و حتّی عبادت، هنگامی ارزشمند است که در کنار عقل قرار گیرد و باعث رشد و کمال حقیقی انسان شود. در غیر این صورت، با «عالمی جاهل» یا «عابدی جاهل» روبه رو خواهیم بود! #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2936537296C81b5114eb4

آیا برای سجده آیاتی از قرآن که سجده واجب دارند باید وضو داشته باشیم؟ 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd