eitaa logo
🌴 یاوران قرآن
5.2هزار دنبال‌کننده
8هزار عکس
4.3هزار ویدیو
644 فایل
جهت هرگونه انتقاد و پیشنهاد و تبادل @Yazahra8054 سایر کانالهای ما یاوران نماز @yavarannamaz ره توشه معلمان @rahtoosheh12
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 سوره 🔻سوره بَیِّنه یا لَم یَکُن یا قَیِّمه نودوهشتمین سوره و از سوره‌های مدنی قرآن است که در جزء سی‌ام جای دارد. نام سوره، بَیّنه، به معنای شاهد و گواه است که از آیه اول آن گرفته شده است. سوره بینه عناد و دیرباوری اهل کتاب در پذیرش حقانیت اسلام و رسالت پیامبر(ص) را توصیف می‌کند و آنان و مشرکان را بدترینِ آفریدگان و مستوجب آتش می‌داند. از سوی دیگر مؤمنان و صالحان را به بهشت جاودان بشارت می‌دهد. آیه هفتم این سوره، به آیه خیرُ البریه شهرت دارد که بنابر روایات شیعه و اهل سنت، در شأن امام علی(ع) و شیعیانش نازل شده است. درباره فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) روایتی نقل شده است. 🔻محتوا : سوره بیّنه به رسالت جهانی پیامبر(ص) اشاره می‌کند و آن را آمیخته با دلیل‌ها و نشانه‌های روشن می‌داند. این سوره دو حکم فقهی یعنی وجوب نماز و زکات را بیان کرده است. 👈🏻 از مضامین این سوره توصیف عناد و دیرباوری کافرانِ اهل کتاب در پذیرش حقانیت اسلام و وحی و رسالت پیامبر اسلام است. آن‌گاه کافران اهل کتاب و مشرکان را به عنوان بدترین آفریدگان، مستوجب آتش جهنم می‌داند و مؤمنان و صالحان را با عنوان بهترین آفریدگان، به بهشت و زندگانی جاوید در آن بشارت می‌دهد. 👈🏻 علامه طباطبایی بر اساس سنت الهیِ هدایت همگانی، عمومیت رسالت پیامبر را غرض سوره می‌داند و دین او را دربردارنده مصلحت جامعه در پرتو اعتقاد و عمل دانسته است. وی هم چنان عبادت خالصانه و پای بندی به دستورات الهی را که پیامبر(ص) بدان فراخوانده را همان دینی دانسته که حافظ مصالح جامعه بشری است. 🔻آیات مشهور : آیه پنجم مقالهٔ اصلی: آیه اخلاص 🔺آیه پنجم سوره بینه را جزو آیات الاحکام برشمرده‌اند. فاضل مقداد (درگذشت: ۸۲۶ق) می‌نویسد بنابر این آیه، نیت‌کردن در اعمال عبادی مثل نماز و روزه واجب است. اما مقدس اردبیلی (درگذشت: ۹۹۳ق) این سخن را نمی‌پذیرد و می‌نویسد آیه مورد نظر فقط بر این دلالت دارد که در عبادات باید اخلاص داشت. همچنین گفته شده است آیه اشاره دارد به اینکه ریا نوعی شِرک است. 🔺آیه هفتم مقالهٔ اصلی: آیه خیر البریه «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَـٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ» (آیه ۷) ترجمه: مسلّماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، اینان‌اند که بهرتین مخلوقات‌اند. آیه هفتم سوره بینه به «آیه خیر البریه» مشهور است. این آیه بر اساس روایات فراوانی که در کتاب‌های حدیثی و تفسیری اهل سنت و شیعه آمده است، به امام علی(ع) و اهل بیت و شیعیان او تفسیر شده است. برای نمونه علامه طباطبایی از کتاب تفسیر الدر المنثور نقل کرده است: نزد رسول خدا(ص) بودیم که علی(ع) از راه رسید. رسول خدا(ص) فرمود: به آن خدایی که جانم به دست او است، این مرد و پیروانش (شیعیانش) تنها و تنها رستگارانِ در قیامت‌اند؛ آن‌گاه این آیه نازل شد: «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ». ❤️ از وقتی که این آیه نازل شد، اصحاب رسول خدا(ص) هر وقت علی را می‌دیدند که می‌آید می‌گفتند «خَيْرُ الْبَرِيَّةِ» آمد. 🔻نکته تفسیری : تفسیر مجمع البیان در باره آیه فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ دو احتمال نقل کرده است: ۱- «قیّمه» یعنی مستقیم و معتدل و خالی از کجی که حق و باطل را تبیین می‌کنند یعنی درصحفی که پیامبر برای مردم می‌خواند نوشتته‌هایی است که این ویژگی را داراست. ۲- «قیّمه» به معنای خالی بودن از باطل و دروغ و انحراف از حق. 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
خداوند نماز را بر انسان واجب ساخت تا هر روز بر یگانگی او اقرار کند و بندگی خود را در برابر آن بزرگ بلند مرتبه به تکرار بیان نماید. ✿⊱ خداوند نماز را بر انسان واجب ساخت تا او ازخداوند غافل نگردد و هیچ گاه خود را در هیاهوی دنیا تنها نبیند.✿
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
صفحه 278 مصحف شریف سوره مبارکه نحل 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
Valizadeh & Ghaderpanah4_5897958088547239701.mp3
زمان: حجم: 1.82M
🔸ترتیل صفحه 278 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام سه گاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
قرآن ترجمه المیزان سوره 16 سوره مبارکه النحل صفحه 278 وَلَا تَتَّخِذُوا أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِهَا وَتَذُوقُوا السُّوءَ بِمَا صَدَدْتُمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَلَكُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (94) و سوگندهاى خود را وسيله دغل و نيرنگ ميان خودتان نسازيد که در نتيجه، قدمى پس از استواريش بلغزد و به سبب آن که[مردم را ]از راه خدا باز داشته ايد، بدى [و گزند] را بچشيد و براى شما عذابى بزرگ باشد. (94) وَلَا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۚ إِنَّمَا عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (95) و پيمان خدا را با بهايى اندک عوض نکنيد; بى شک آنچه نزد خدا است براى شما بهتر است; اگر دانا باشيد [بهتر را انتخاب مى کنيد]. (95) مَا عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ ۖ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ ۗ وَلَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (96) آنچه نزد شما است پايان مى يابد و آنچه نزد خداست ماندنى است و بى گمان کسانى که صبر کردند، پاداششان را طبق بهترين عملى که مى کرده اند مى دهيم. (96) مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً ۖ وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (97) هر کس از مرد يا زن کار شايسته کند و مؤمن باشد، حتماً زندگى دلپذيرى براى او فراهم مى کنيم و قطعاً پاداش آنان را طبق بهترين عملى که مى کرده اند خواهيم داد. (97) فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ (98) پس چون قرآن بخوانى از شيطان رانده شده به خدا پناه ببر. (98) إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (99) قطعاً او بر کسانى که ايمان آورده اند و بر پروردگارشان توکل مى کنند تسلطى ندارد. (99) إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِينَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ (100) او تنها بر کسانى تسلط دارد که وى را ولىّ خود گرفته اند و کسانى که با [اطاعت از] او [به خدا] شرک مىورزند. (100) وَإِذَا بَدَّلْنَا آيَةً مَكَانَ آيَةٍ ۙ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُنَزِّلُ قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مُفْتَرٍ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (101) و چون آيه اى را جايگزين آيه اى کنيم ـ و خدا به آنچه نازل مى کند آگاه تر است ـ مى گويند: تو فقط دروغبافى; [چنين نيست ]بلکه بيشترشان نمى دانند. (101) قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُوا وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُسْلِمِينَ (102) بگو: آن را روح القدس از جانب پروردگارت به حق نازل کرده است تا کسانى را که ايمان آورده اند ثابت [قدم] بدارد و هدايت و مژده اى باشد براى مسلمانان اهل تسليم و طاعت. (102) 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
🌷نکته تفسیری صفحه ۲۷۸🌷 زندگی پاك: یكی از ویژگی های منحصر به فرد انسان در میان موجودات دیگر، خلّاقیت و هنرمندی اوست. شاید به درستی معلوم نباشد كه از چه زمانی انسان ها هنرهای گوناگون را ایجاد كرده اند؛ ولی بدون‏ شك تاریخ هنر به هزاران سال قبل باز می گردد. نقاشی، خطاطی، قالی بافی، قلم زنی و ... ، نمونه هایی از هنرهای معروفی است كه در میان ما رواج دارد. در میان این همه‏ هنر امّا چه هنری از همه مهم تر و ارزشمندتر است؟ شاید بتوان ادعا كرد كه مهم ترین هنر در میان تمام انسان ها، هنر زندگی كردن است. آری، انسان ها در دوران كوتاه و زودگذر عمر، یكی پس از دیگری می آیند و می روند؛ ولی برخی از آنان استادانه زندگی می كنند و زیباترین اثر هنری انسانی یعنی زندگی زیبا و پاكی را از خود به جای می گذارند. سرگذشت های پیامبران و امامان، هر یك اثری جاودان و ماندنی ست كه همچون ستاره ای درخشان در آسمان انسانیت نورافشانی می كند. امّا چگونه می توان چنین اثر زیبایی را از خود به جا نهاد؟ آفریدگار مهربان انسان در این آیه به این سؤال پاسخ می دهد. به فرموده‏ ی قرآن، قبول دعوت خداوند و ایمان آوردن به او و اطاعت از دستورهایش، به انسان بینش خاصّی می بخشد كه در پرتو آن، حق و حقیقت را به خوبی تشخیص می دهد و یقین می كند كه تنها وجود ماندنی در جهان، وجود خدای بی همتاست و چیزهای دیگر هر قدر هم زیبا و فریبنده باشند روزی از بین خواهند رفت. به‏ همین‏ سبب، شخص باایمان و نیكوكار، با تمام وجود به خدا دل می بندد و تلاش و فعالیتش را یكسره برای خشنودی خدا و نزدیك شدن به او به كار می گیرد. در این حالت، زندگی انسان تنها یك جهت پیدا می كند، و آن، به‏ دست آوردن خشنودی خداست؛ و تمام امکانات و شرایط زندگی برای رسیدن به این هدف، دست به دست هم می دهند. بدین‏ ترتیب، سلامت و بیماری، ثروت و فقر، قدرت و ناتوانی، ‌شهرت و گمنامی، همه و همه، مسائل فرعی زندگی می شوند كه انسانِ باایمان، بدون دل بستن به آن ها، به راه خود یعنی جلب رضایت خدا ادامه می دهد. در این حالت، تغییر اوضاع و احوال برای انسان تفاوتی نمی كند و انسان در هر حال، احساس لذّت، بزرگی، عزّت و كمال می كند؛ زیرا راه زندگی خود را پیدا كرده و در پناه خدایی قرار گرفته كه هیچ گونه ضعف و ناتوانی و بیماری و نابودی در او راه ندارد . قرآن، این زندگی را «حیات طیبه» می نامد؛ یعنی زندگی پاک؛ زندگی همراه با قناعت و روزی حلال و توفیق اطاعت و عبادت خداوند، و رضایت به آنچه او برای انسان مقدَّر کرده است، و به طور کلّی، زندگی دور از آلودگی ها، ظلم ها و خیانت ها. داستان كربلا، یكی از هنرمندانه ترین آثار تاریخ بشریت است؛ سرگذشت مردانی بزرگ كه برای خشنودی خدا،‌ از همه چیز خود دست كشیدند و با فدا كردن باارزش ترین سرمایه شان یعنی جان خود در دریای رضای الهی غوطه ور شدند. در فرازی از این ماجرای زیبا می خوانیم که در مسیر كربلا، حضرت علی اكبر به پدر خود امام حسین عرض كرد: پدر جان، آیا ما بر حق نیستیم؟ حضرت فرمود: چرا پسرم؛ سوگند به خدایی كه بندگان به سوی او بازمی گردند، ما بر حقّیم. علی اكبر گفت: پدرجان، در این صورت، دیگر به مرگ اهمّیتی نمی دهم . همچنین در تاریخ می خوانیم كه چهره‏ ی مبارك امام حسین و یاران خاص او در روز عاشورا، با نزدیك شدن به زمان شهادت، لحظه به لحظه برافروخته تر و بانشاط تر می شد. در واقع پاك و زیبا زیستن، با زندگی رفاه آلود و بی درد و رنج متفاوت است؛ زیرا در حالت یکم، دل و جان انسان به دریای بیكرانی متّصل است كه تمام سختی ها و رنج ها در آن ناپدید می شود، و در حال دوّم، روح و جان انسان مانند ظرف كوچكی از آب است كه انسان پیوسته غصّه‏ ی آلوده شدن آن را می خورد. 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا