ادامه تفسیر سوره فجر (۲)
خدا می گوید:
عذاب را بر اینها نازل كردم. بعد میفرماید: «إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ»(فجر/14) سورهی فجر حدود 8 رب و ربّك دارد. یعنی پروردگار تو این كار را كرد. «إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ» خدای شما در كمین است. یعنی ای مسلمانها شامل شما هم میشود. قرآن دربارهی بنی اسرائیل در یك آیه میگوید: «یا بَنی إِسْرائیلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِیَ الَّتی أَنْعَمْتُ عَلَیْكُمْ وَ أَنِّی فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعالَمینَ»(بقره/47) در یك آیه به بنی اسرائیل میگوید: به شما فضیلت و شرف دادم. در آیهی دیگر میگوید: «وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ»(بقره/61) بنی اسرائیل دچار غضب شدید. خدا به شما فضیلت و شرف داد. و خدا به شما غضب كرد. چطور یك قوم هم شرف دارند و هم خدا برایشان غضب میكند؟ وقتی آیات قرآن را بررسی میكنیم، میبینیم قوم بنی اسرائیل سه گروه شدند و سه جنایت مرتكب شدند، خدا شرف ایشان را گرفت و غضب كرد. یك گروه علما و دیگر گروه تجّار و گروه سوم عوام بودند. قرآن دربارهی علما یهود میفرماید: «یُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَواضِعِهِ»(نساء/46) قوانین آسمانی را تغییر دادند. قرآن دربارهی تجار میگوید: «وَ أَخْذِهِمُ الرِّبَوا»(نساء/161) سراغ ربا و بهره و سود و نزول رفتند. قرآن دربارهی عوام میگوید: «إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ»(مائده/24) گفتند او نمیفهمد چون علما و تجار و عوام آنها اعمال غلطی مرتكب شدند. خدا فضیلت اینها راگرفت و بر ایشان غضب كرد. ای اداریها وای كارگران و ای كشاورزان ایران وای طلبهها و دانشجویان و. . . همه بدانید كه دهه فجر، دههای بود كه خدا به ما فضیلت داد و خط آمریكا كور شد. خط امام زنده شد و طاغوت فرار كرد. حزب الله حاكم شد، بی حجابی كم شد وگذشت. حجاب آمد و فساد رفت. نماز جمعه آمد. اینها فضیلت است. خدا میگوید: «ان ربك لبالمرصاد» خدا در كمین شماست. اگر شما هم خط بنی اسرائیل را ادامه دهید، به همان سرنوشت دچار میشوید. اگر بنا باشد زمانی علما و طلاب از رسالت خویش منحرف شوند، كمی انحراف پیدا كنند، دوباره چشمان دشمنان ما باز میشود. دیروز برای خواندن نماز به جایی رفتیم. گفتیم: آقا قبله كدام سمت است؟ گفت: مثل خودتان میماند، كمی انحراف دارد. اگر كمی انحراف پیدا شود، اگر من طلبه كمی انحراف پیدا كنم، دانشجو و فرهنگی، هر كدام كمی انحراف پیدا كنیم، خدا از ما روی بر میگرداند. خدا قول نداده است كه من هر چیز به هركس دادم از او نخواهم گرفت. روحیهی رزمندگان ما از خداست. چه كسی به جبهه رفته است تا جان بدهد؟ آن كسی كه دوچرخه و توپ و دمپایی خود را به برادرش نمیداد. حالا جانش را برای دینش میدهد. كسی كه قبلاً از توپ و دوچرخهاش نمیگذشت، حالا از جانش میگذرد. چنین روحیهای را خدا به او داده است و خدا هیچ قول نداده است كه اگر چیزی را به كسی دادم، دیگر از او نمیگیرم. بنابراین ممكن است خدا قهر كند و از ما بگیرد. میگوید: «إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ»(فجر/14) پیغمبر! خدای تو در كمین است. یعنی سرنوشت دیگران ممكن است نصیب امت تو هم بشود. برای یهود در جایی «فَضَّلْتُكُمْ» و برای یهود در جای دیگر «وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ» فرموده است. چطور فضیلت و غضب با هم انجام شد؟ سه گروه، سه جنایت كردند. خدا فضیلت اینها را گرفت و غضب كرد. اگر كارگر كم كاركند، كشاورز بد كار كند، طلبه كج برود، بازاری بد كار كند، یكی بد و یكی با انحراف باشد، خداوند الطافش را میگیرد. خدا در كمین است. قالیبافی دو سال كار دارد اما حفظ قالی چند سال زمان میخواهد. زاییدن بچه یك سال كار دارد اما بچه داری چند سال كار دارد. نگه داشتن چیزی همیشه از تولید آن سختتر است. شما چند سال جان كندید و انقلاب كردید، اما حفظ انقلاب از ایجاد آن سختتر و مهمتر است. باید انقلاب را حفظ كنید. حفظ انقلاب چگونه است؟ خودمان جلوی فساد را بگیریم. نگذاریم پارتی بازی شود، نگذاریم نور چشمیها مهم شوند. اگر فسادی دیدیم، داد بزنیم به خاطر این كه انقلاب در خطر است.
#درسهایی از قرآن
@yavaranQoran
۸ ویژگی خانواده قرآنی| استاد رفیعی.mp3
3.37M
🎙بشنوید| هشت ویژگی خانواده قرآنی
⏰ مدت: 7 دقیقه
🗂 حجم: 3 مگابایت
🎤سخنران: استاد رفیعی
#خانواده_قرآنی
@yavaranQoran
✍پرسش وپاسخ
«عقوبت» و «عذاب» چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟
✅ پاسخ:
🌼 الف) عذاب: لغتشناسان «عذاب» را چنین معنا کرده اند: «عذاب» در فارسی به معنای «شکنجه» است ولی اصل لغت آن در دو معنای مخالفِ «گوارا» و «ناگوار» به کار رفته است و در واقع «عَذب»، «متناسب با طبع انسان» است و می تواند «گوارا» باشد، مانند «ماءُ عَذبٍ» به معنای «آب گوارا» و می تواند «ناگوار» باشد مانند «عذاب کفّار».
🌸 ب) عقوبت: جزادادن زشتی هایی که انسانها انجام داده اند نامش «عقوبت» است.
🍀 برخی در تفاوت «عذاب» با «عقوبت» در رفتارهای اجتماعی میان مردم - و نه ارتباط خالق و مخلوق – گفته اند: عقوبت در جایی به کار می رود که شخص سزاوار تنبیه باشد، اما عذاب لزوماً چنین نیست؛ یعنی عذاب تنها در مورد کسانی که مستحق عقوبت اند به کار نمی رود، بلکه در مورد آزار و اذیت اشخاص بی گناه هم این تعبیر کاربرد دارد، چنانچه موسای پیامبر علیه السّلام خطاب به فرعون می گوید که دست از عذاب بنی اسرائیل بردار: «وَ لا تُعَذِّبْهُم»(طه/47).
@yavaranQoran