و ما هنوز چوب هستیم ... وقتى هنگام بهار، به باغ مى‌رفتم و شاخه‌ها را غرق در شكوفه مى‌ديدم، راستى شرمم مى‌آمد كه چندين بهار بر ما گذشته و هنوز چوبيم ... ولى چوب‌هاى مُرده، شكفته‌اند و در گُل، غرق‌اند. استاد علی صفایی حائری کتاب «روش نقد»، جلد اول، ص ۴۷ #بهار #یه_قدم https://eitaa.com/joinchat/2309685504C60affdda88