. 4⃣ «فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ ... بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتيمَ» احسان به دیگران، در رزق و روزی انسان نقش مهمی دارد. (تفسیر نور، ج10، ص477) 📝نحوه استنباط از آیه: در آیه قبل فرمود تنگی روزی ناشی از اهانت و بی‌اعتنایی خدا به انسان نیست؛ و در این آیه فرمود بلکه ناشی از آن است که انسان از روزی‌اش به یتیمان و نیازمندان بهره‌ای نداده است. یعنی ریشه آن تنگنای روزی، عدم اکرام یتیم و مسکین است؛ پس اگر کسی اکرام کند به تنگی در روزی گرفتار نمی‌شود. 🔖 (موید این برداشت، روایاتی است که می‌فرماید: «روزی را با صدقه نازل کنید.» کافی، ج4، ص3 و 10) @Yekaye

. 5⃣ «لا تُكْرِمُونَ الْيَتيمَ» مقصود از «اکرام نکردن» یتیم چیست؟ 🍃الف. احسان و نیکی نکردن در حق او (بی‌اعتنایی به یتیم) (مجمع‌البیان، ج10، ص740) 🍃ب. سهم الارث وی را به او ندادن؛ به قرینه آیه 19 ، و وجود این سنت جاهلی که در هنگام تقسیم ارث، سهم بچه‌های صغیر متوفی را برمی‌داشتند و برای آنها چیزی قرار نمی‌دادند. (مجمع‌البیان، ج10، ص740) 🍃ج. با توجه به اینکه پیامبر ص، و در فقدان ایشان امام معصوم ع، پدر امت‌ است (معانی الاخبار، ص52 و 118) در زمانی که مردم به پیامبر ص و امامشان دسترسی ندارند، یتیم محسوب می‌شوند؛ و اکرام نکردن آنان به این است که به حال خود رها شوند و عالمان دین برای پاسخگویی به شبهات دشمنان علیه آنان اقدامی انجام ندهند. 🔖حدیث5 https://eitaa.com/yekaye/4456 🍃د. ... @Yekaye

. 6⃣ «تُكْرِمُونَ الْيَتيمَ» مهمتر از جسم یتیم، روح اوست که باید گرامی داشته شود. (تفسیر نور، ج10، ص477) @Yekaye

. 7⃣ «تُكْرِمُونَ الْيَتيمَ» کمبودهای ظاهری را با احترام و محبت جبران کنید. (اولین انتظار یتیمان، احترام به شخصیت آنان است.) (تفسیر نور، ج10، ص477) @Yekaye

889) ‌📖 وَ لا تَحَاضُّونَ عَلی طَعامِ الْمِسْكينِ 📖 💢ترجمه و همدیگر را برای خوراک مسکین برنمی‌انگیزید؛ سوره فجر (89) آیه18 1397/11/17 30 جمادی‌الاولی 1440 @Yekaye

@Yekaye

🔹تَحَاضُّونَ ▪️درباره ماده «حضض» برخی بر این باورند که در دو معنای مستقل به کار رفته است: ‌ 🔸یکی برانگیختن برای چیزی، چنانکه «حضَضْته على كذا» یعنی او را برای انجام آن کار تشویق و ترغیب کردم؛ 🔸و دیگری محل فرودست، چنانکه «حضیض» به نشیب [نقطه مقابل «فراز»] زمین گفته می‌شود. (معجم مقاييس اللغه، ج2، ص13) ▫️برخی خواسته‌اند این اصل را به یک معنا برگردانند و گفته‌اند معنای اصلی «الحثّ على الْحَضِيضِ: برانگیختن بر روی نشیب زمین» است (مفردات ألفاظ القرآن، ص241) یعنی ترغیب و تشویق به کاری که شخص آن را دون شأن خود می‌پندارد و اطلاق «حضیض» ‌بر دامنه کوه هم به خاطر این است که نسبت به بالای کوه در پایین قرار دارد. (التحقيق فى كلمات القرآن الكريم، ج2، ص282) ▪️از خلیل نقل شده که فرق «حضض» و «حثث» (که هردو به معنای تشویق و برانگیختن برای کاری می‌باشد) در این است که «حثّ» در سیر و حرکت دادن به کار می‌رود اما «حضّ» در سیر و سوق دادن نیست. (معجم مقاييس اللغه، ج2، ص13) ▪️این ماده به صورت ثلاثی مجرد به معنای «تشویق شدن و رغبت داشتن» است: «وَ لا يَحُضُّ عَلى طَعامِ الْمِسْكينِ» (حاقه/34 و ماعون/3) و در باب مفاعله به معنای همدیگر را به کاری تشویق و ترغیب نمودن است: «وَ لا تَحَاضُّونَ عَلى طَعامِ الْمِسْكينِ» (فجر/18) 📿ماده «حضض» در قرآن کریم همین سه بار به کار رفته است. 📖اختلاف قرائت ▪️در قرائت اهل کوفه (عاصم و حمزه و کسائی) و ابوجعفر (از قراء عشره) و اعمش (از قراء اربعه عشر) و برخی دیگر از قرائات غیرمشهور مانند ابن مقسم به صورت «لا تَحَاضُّونَ» قرائت شده است؛ که در اصل «تتحاضّون» بوده، که یک از «ت»ها حذف شده است (شبیه تنزل الملائکه؛ قدر/4) و به معنای آن است که همدیگر را تشویق نمی‌کنید» ▪️در قرائت اهل مکه (ابن کثیر) و مدینه (نافع) و شام (ابن عامر) به صورت «لا تَحُضُّونَ» (فعل ثلاثی مجرد) قرائت شده است که آن را به معنای «بدان امر نمی‌کنید» ویا «بدان رغبت نمی‌کنید و تشویق نمی‌شوید» دانسته‌اند؛ ▪️در قرائت اهل بصره (ابوعمرو) و یعقوب (از قراء عشره) و حسن و یزیدی (از قراء اربعه عشر) و در برخی قراءات غیرمشهور دیگر مانند قرائت مجاهد و جحدری و قتاده و ابورجاء به صورت غایب «لا یَحُضُّونَ» (فعل ثلاثی مجرد غایب) قرائت کرده‌اند؛ ▪️در روایت شیرازی از قرائت کسائی، و روایتی از قرائت ابن محیصن (از قراء اربعه عشر) و ابن مسعود و علقمه و زید بن علی و عبدالله بن مبارک و سلمی و ابراهیم به صورت «لا تُحَاضُّونَ» قرائت شده است (که آن را به معنای لا تحافظون: محافظت بر این کار ندارید) دانسته‌اند. ▪️در روایت دیگری از قرائت ابن مسعود و نیز قرائت علقمه و شعبه بن حجاج به صورت «لا یُحَاضُّونَ» قرائت شده ااست. 📚مجمع البيان، ج10، ص731 و 732 و 740 ؛ الكشاف، ج4، ص751 ؛ البحر المحيط، ج10، ص474 ؛ معجم القراءات، ج10، ص425-426 🔹علی طَعامِ الْمِسْكينِ ▪️این تعبیر می‌تواند به حذف مضاف باشد؛ یعنی مراد از آن «اطعام طعام المسکین» (طعام دادن به مسکین) باشد؛ ▪️و ممکن است «طعام» (=خوراک) به عنوان اسم جانشین معنای مصدری «اطعام» شده باشد. (مجمع البيان، ج10، ص735) @Yekaye

☀️1) از امام باقر ع روایت شده است: نیکوکاری و صدقه فقر را طرد می‌کنند و بر عمر می‌افزایند و هفتاد نوع مرگ بد را دفع می‌کنند. 📚الكافي، ج4، ص2 مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ شَاذَانَ وَ أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ جَمِيعاً عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ غَالِبٍ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: الْبِرُّ وَ الصَّدَقَةُ يَنْفِيَانِ الْفَقْرَ وَ يَزِيدَانِ فِي الْعُمُرِ وَ يَدْفَعَانِ تِسْعِينَ مِيتَةَ السَّوْءِ. @Yekaye

☀️2) حسین بن نعیم می‌گوید: امام صادق ع به من فرمود: حسین! آیا برادران [دینی‌ات] را دوست داری؟ گفتم: بله. فرمود: آیا به فقرایشان کمک می‌کنی و منفعتی به آنان می‌رسانی؟ گفتم: بله. فرمود: همانا بر تو سزاوار است که دوست بداری کسی که خداوند دوست دارد [یا: خدا را دوست دارد]؛ و به خدا سوگند به هیچیک از آنان منفعتی نمی‌رسانی مگر اینکه دوستش بداری. آیا آنان را به منزلت دعوت می‌کنی؟ گفتم: بله. هیچگاه غذا نمی‌خورم مگر اینکه دو سه نفر یا بیشتر و کمتر بر سر سفره‌ام می‌نشینند. سپس امام صادق ع فرمود: اما فضل و نیکی آنان بر تو عظیمتر است از فضل و نیکی تو بر آنان! گفتم: فدایت شوم! من از غذای خودم به آنان غذا می دهم و بر مَرکب خودم سوارشان می‌کنم و آنگاه فضل آنان بر من بیشتر است؟! فرمود: بله! همانا آنان هنگامی که به منزلت وارد می‌شوند با مغفرت تو و مغفرت خانواده ات وارد می‌شوند و وقتی از منزلت بیرون می‌روند گناهان تو و گناهان خانواده ات را بیرون می‌برند. 📚الكافي، ج2، ص201-202 عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ حُسَيْنِ بْنِ نُعَيْمٍ الصَّحَّافِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع: أَ تُحِبُّ إِخْوَانَكَ يَا حُسَيْنُ؟ قُلْتُ نَعَمْ. قَالَ تَنْفَعُ فُقَرَاءَهُمْ؟ قُلْتُ نَعَمْ. قَالَ أَمَا إِنَّهُ يَحِقُّ عَلَيْكَ أَنْ تُحِبَّ مَنْ يُحِبُ اللَّهُ أَمَا وَ اللَّهِ لَا تَنْفَعُ مِنْهُمْ أَحَداً حَتَّى تُحِبَّهُ! أَ تَدْعُوهُمْ إِلَى مَنْزِلِكَ؟ قُلْتُ نَعَمْ؛ مَا آكُلُ إِلَّا وَ مَعِيَ مِنْهُمُ الرَّجُلَانِ وَ الثَّلَاثَةُ وَ الْأَقَلُّ وَ الْأَكْثَرُ. فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع: أَمَا إِنَّ فَضْلَهُمْ عَلَيْكَ أَعْظَمُ مِنْ فَضْلِكَ عَلَيْهِمْ! فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أُطْعِمُهُمْ طَعَامِي وَ أُوطِئُهُمْ رَحْلِي وَ يَكُونُ فَضْلُهُمْ عَلَيَّ أَعْظَمَ؟ قَالَ نَعَمْ إِنَّهُمْ إِذَا دَخَلُوا مَنْزِلَكَ دَخَلُوا بِمَغْفِرَتِكَ وَ مَغْفِرَةِ عِيَالِكَ وَ إِذَا خَرَجُوا مِنْ مَنْزِلِكَ خَرَجُوا بِذُنُوبِكَ وَ ذُنُوبِ عِيَالِكَ. @Yekaye