💠 یادداشت کوتاهی از فرزند #شهید_محمود_کاوه « تصویر متعلق به اینجانب #زهرا_کاوه در سن سه سالگی و برای اولین بار در صفحه‌ی خودم به اشتراک می‌گذارم. برداشتهای متفاوتی از این تصویر صورت گرفته و شاید از دلائل رسانه ای شدنش علاوه بر جایگاه خاص پدر شهیدم، نگاه پُر از بُهت و اندوهم و لباس سبزیست که سَمبُلی از #جهاد و #شهادت است و من بدليل علاقه به عكسهای پدرم كه در تصاوير بجا مانده اش اكثرا همين لباس را ميپوشيد، اصرار داشتم اين رنگ را بپوشم. این روزها که پس از سالها عبور از چراییِ علل خاتمه جنگ مجددا به بهانه هفته دفاع مقدس شاهد تحلیل های شبهه روشنفکری هستیم لازم دانستم دو نکته را به عرض برسانم: اول) ما درد یتیمی و فقدان بزرگترین تکیه گاه زندگی یعنی "پدر" را با گوشت و خون لمس کرده ایم و آثار آنرا تا پایان حیاتمان حس خواهیم کرد. آنچه سبب آرامشمان می شود #امنیت و #عزت_ملت بزرگ و متمدن ایران است. اگر من درد یتیمی را درک می کنم اما امروز ملتی در زیر چکمه‌های بیگانگان، ذلیل نشدند. این امنیت و آرامش گوارای مردم وفادارمان باد! دوم) هشت سال #دفاع_مقدس برای ملت بزرگ ایران فقط دفاع از مرزهای جغرافیایی نبود بلکه حراست از مرزهای عقیدتی هم بود. شهدای ما با پیشانی بند هیهات منّا الذله، عاشقانه به معبودشان لبیک گفتند. ما امروز و پس از سال‌ها شاهدیم که در قلب لیبرال دموکراسی غرب، از جنگهایی تجلیل و تقدیر می‌شود که نه برای #خدا و نه در راه #حسین_بن_علی بلکه برای دنیایشان رخ داد. غربیان از جنگ جهانی تجلیل می‌کنند که علت آغازش کشورگشایی و خونریزی بود. شهدای ما برای دفاع از کیان و عزتمان رفتند. در پایان به آنها که عادت دارند نشخوار جویده غربی‌ها را بجوند اعلام می‌داریم کاتولیک تر از پاپ نشوید و لااقل نحوه قدردانی از جنگ را هم از آنان بیاموزید». 📚🌷📚