یه سری کانال دارم که فقط میدونم مفیدن، نه میخونمشون نه ازشون لفت میدم فقط حس میکنم نگه داشتنشون حس تباهیم تو مجازیو کمتر میکنه هنوز وجدان و انسانیت درون من زندست.

هیچ وقتم ترغیب نمیشم برم ببینم این بیچاره ها چی میزارن تو کانالشون

به منچه لابد جذاب نیستن خیلیا خوبن ولی سلیقه ما نیستن

با قلبِ من کاری نکنید که از شدت مهربونیتون بزنم زیر گریه من نمیتونم جبرانش کنم، هی فکر میکنم به کارتون، دق میکنم از غصه

تو چتتون با من خیلی از علامته !!!! استفاده نکنید، شاید به روتون نیارم ولی تو ذهنم سه بار زدم تو دهنتون جوری که ازین مدل تایپ با این علامت !!! بدم میاد

بله دوستان سیل ادمای سادیسمی و کرم ریز و مردم ازار و در پیوی و غیر پیوی شاهد هستیم خدا ازتون نگذره😂🙏🏻🌹

جنس مانتوم یه جوریه که اگه از همون گاوی که اونو جوویده خواهش کنم اتوش کنه، زودتر اتو میشه تا اینکه خودم اتوش کنم

میدونی احساسِ ضعف کردن از شدت غم یعنی چی؟

دبستانی‌هایی که کوله‌شون از خودشون بزرگتره>>>

یکی بهم میگفت اینایی که پیر شدن و بداخلاقن برا اینه که از عمرشون خوب استفاده نکردن و با بقیه مهربون نبودن، حسرت میخورن که چرا فلان کارو نکردن والا من هنوز بابت ده سالگیم که چرا فلان کارو نکردم اعصابم خورده، پیر شم که دیگه واویلا

دیگه کسی جدیداً اکلیلی نشده ؟ امیدواریم روزی برسه که دیگه شاهد اکلیل پاشونِ ملت عزیز و شریف ایران نباشیم .

مشکلتون با اکلیل چیه واقعا گاهی وختا هیچ چیزی جز واژه‌ی اکلیل نمیتونه بیانگر یه حس باشه