حالا که فامیلامون نیست و نابود و مفتضح شدن عید کجا میریم ینی

دلم میخواد این پروسه‌ی فامیل برا همیشه برام حل شه و فکر کردن به این مسئله برام بره تو سطل اشغال. چرا به چیزی که وجود نداره فکر میکنی اخه تو

برنامه ریزی؟ من همون روز اول کلاس از همه درسام عقب میمونم

روزای پوچ و این حالو دیگه نمیتونم بتونم. پس کی میتونم کارایی که دلم میخوادو انجام بدم

فانتزی‌های سن قانونی همش خیال واهیه دوستان. نهایت از توش یه کارت ملی با عکسی که شبیه انسان‌های نخستین شدی درمیاد

من به پول زیادِ حلالِ لایتناهی برای بقای روحم نیاز دارم

واقعیتش اینه که من نمیدونم ازین راه به چیزی که میخوام میرسم یا نه و واقعیت تر از اون اینه که من خودمم نمیدونم چی میخوام

این حالت حزن بعد از رسیدن به چیزی که براش سگ‌دو میزدی چه کوفتیه

استاندارمو برای سابیده شدن با یه اهنگ باید به حداکثر برسونم بعضیاشون واقعا قشنگن

این مسئله درمورد فردا ام صدق میکنه و انقدر کارِ رو زمین مونده دارم و در عین حال انقدر بیخیالم که خوده بیخیالی اومده میزنه رو دوشم میگه حاجی من استرس گرفتم به جات، پاشو یه تکونی به خودت بده

علاقم به تشریفات و کارای تشریفاتی و با اصالت>>>