اَلسّلامُ عَلَیکَ یَا اَباعَبدِالله 🏴🏴🏴 آجَرکَ اللهُ یا بَقِیّةَ الله      🏴🏴🏴 «باز این چه شورش است که در خلق عالم است...».                ┄┄┅┅┅❅💠❅┅┅┅┄┄ امان از دل زینب ❅بخش اوّل ماجرا❅ کاروان را با کوهی از غم و اندوه، از کربلا حرکت دادند. بازماندگان کاروان، از یادشان نمی‌رود زمانی که از مدینه حرکت کردند، عمو عباس داشتند، داداش علیّ اکبر داشتند، داداش علیّ اصغر داشتند؛ از همه مهم‌تر مولا و سَرورشان، امام حسین علیه‌السلام، پناه همۀ کاروان؛ اما اکنون، سرهای نازنینشان بالای نیزه، هرگاه نگاهشان به سرها می‌افتاد، چشمانشان پر از اشک می‌شد و ... . پنجاه نفر از مأموران ابن زیاد مأموریت دارند تا سرها به شام برسانند و جوایزشان را دریافت کنند. ای لعنت بر آنان و جوایزشان. در میانۀ راه رسیدند به دیر نصرانی. در حالی که سرها بالای نیزه‌ها بودند، آنها را به دیوار دیر تکیه دادند. مأموران به کناری نشسته، مشغول لهو و لعب شدند. ناگهان چشمشان به دیوار خورد که دستی ظاهر شد و با قلم فولادی نوشت: آیا امتی که حسین را کشتند، روز قیامت، امید دارند به شفاعت جدش برسند؟ از جا پریدند تا آن دست را بگیرند، ولی ناپدید شد. به جای خود برگشتند. پس از لحظه‌ای دیدند که همان دست ظاهر شد و با قلم فولادی بر دیوار نوشت: نه به خدا سوگند، هرگز شفاعت‌کننده‌ای نخواهند داشت، روزی که خلائق برای حساب برانگیخته می‌شوند. دوباره از جا پریدند تا آن دست را بگیرند، ولی ناپدید شد. به جای خود برگشتند. دوباره پس از لحظه ای همان دست ظاهر شد و با قلم فولادی نوشت: و به تحقیق حسین را با حکم ظالمانه کشتند و این درحالی است که حکمشان با حکم قرآن مخالف بود. شب شد و نوری از بیرون دیر توجه نصرانی را جلب کرد. به بیرون دیر نگاهی انداخت. دید سری نورانی بر بالای نیزه درخششی عجیب دارد. از دیر پایین آمد و به سراغ مأموران رفت و پرسید بزرگ شما کیست؟ ابن سعد را نشان دادند. به او گفت: دو کیسۀ طلا از پدرم به من به ارث رسیده است، آنها را به تو می‌دهم، در عوض یک شب، این سر را به من بده، فردا آن را به تو برمی‌گردانم. برای ادامهٔ ماجرا در پست بعدی با ما همراه باشید.                ┄┄┅┅┅❅💠❅┅┅┅┄┄ «اللَّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیّکَ الفَرَج»🤲 #همراه_با_محرم #یاد_محبوب‌

به نام خدا ❅سلام بر مهدی، منجی انسان‌ها❅                    ┄┄┅┅┅❅💠❅┅┅┅┄┄     خیرخواهی خداوند در این روزها شور و شوق رفتن به زیارت امام حسین علیه‌السلام، برای شرکت در مشایۀ اربعین به گوش می‌رسد. آیا می‌دانید این شور و شوق از کجاست؟ و چگونه است که پس از هزار اندی سال که از شهادت آن حضرت می‌گذرد، ولی باز هم این دلدادگی و اظهار محبت، همچنان باقی و رو به افزایش است؟ آیا گمان نمی‌کنید که محبت این وجود مقدّس، از دیگر محبت‌ها جداست؟! شاید بتوان ادعا کرد: اینکه هر ساله با همۀ فراز و نشیب ها که وجود دارد، انسان‌های پاک طینت بیشتر متوجه آن حضرت و زیارتش می‌شوند، ریشۀ الهی دارد. سرّ این حقیقت را در روایت زیر جویا می‌شویم: امام صادق علیه‌السلام فرمود: «مَنْ أَرَادَ اللَّهُ بِهِ الْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ». هر کس که خداوند، خیرش را بخواهد، محبت امام حسین علیه‌السلام و محبت زیارتش را در قلب او می‌‌اندازد.                        ┄┄┅┅┅❅💠❅┅┅┅┄┄ 📚۱. وسائل الشیعه ۱۴: ۴۹۶.   «اللَّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِیّکَ الفَرَج»🤲 #معرفت_امام #یاد_محبوب‌