بسم الله الرحمن الرحیم #کلام_استاد آقا ابا عبدالله به چاه يا چشمه اي رسيدند و فرمودند همه مشك ها را پر از آب كنيد. گفتند لازم نيست كه همه را آب كنيم. كمي جلوتر مي رسيم. آقا فرمودند اين كار را بكنيد .مشك ها را آب كردند و حركت كردند. از دور نخلستاني را ديدند. گفتند ديديد كه رسيديم؟! امام فرمودند خير. كمي جلوتر رفتند و ديدند كه آنها نخل نيستند! بلكه سپاه حر بن يزيد است كه آمده است آب را بر حسين ببندد. به حر گفته شده بود كه علي و فرزندانش ( حسنين (ع)) آب را بر خانه ي عثمان بستند. او را تشنه لب كشتند. برو و جلوي او را بگير. حر با اين نيت آمد. وقتي نزديك شدند، زهير ديد تعداد زيادي از افراد لشكر حر از تشنگي نزديك به هلاكتند و به امام فرمود اگر الان به آن ها حمله كنيم، پيروز مي شويم ، اما امام مخالفت كردند. امام حسين دستور داد كه به جز لشكريان حر به تمام اسب ها و شتران نيز آب دهند و فرمودند اينان چون خيلي تشنه اند و ممكن است آب را با ولع بنوشند، مواظب باشيد كه آب باعث خفگي آنها نشود پس آرام آرام به آنها آب بدهيد. آن هم آب اهل بيتش را. حر منقلب شد. و با خود انديشيد كه چگونه ممكن است حسيني كه ميداند من جلويش را گرفته ام اينگونه باشد؟ ! دليل اين كار امام حسين اين بود كه در حر معرفت ديده بود. نمونه اش آنكه وقتي امام حسين (ع) به وي گفت مادرت به عزايت بنشيند، حر حرمت حضرت زهرا ( س) را نگه داشت. امام حسين (ع) به خاطر يك نفر چنين كاري كرد. آنوقت فكر مي كنيد امام زمان ما چنين حسي به ما ندارد؟! فكر مي كنيد براي گناهان ما طلب مغفرت نمي كند؟! فكر مي كنيد امام زمان (عج) براي ما گريه نمي كند؟! اشك نمي ريزد، اشك هايي كه ما بايد براي او مي ريختيم... استاد #رائفی_پور