تشکر از جناب آقای صدری

#حضرت_ام_البنین_علیهاالسلام ⚫️ فهرست لینک‌دارِ مصائب و مطالب مرتبط با حضرت امّ‌البنین علیهاالسلام ➖ حضرت ام البنین علیهاالسلام، آن‌قدر بر سیدالشهداء علیه‌السلام گریه کرد تا بینایی‌اش را از دست داد... ➖ بانویی که در شب عروسی‌اش تا صبح، مشغول پرستاری از امام حسن و امام حسین علیهماالسلام شد... ➖ « وَیلِی عَلَی شِبلِی »... | به من خبر رسیده که عمود آهن بر سر بچه‌شیرم زدند... ➖ نوحه‌سرایی های حضرت امّ‌البنین علیهاالسلام، قلب همه مردم، حتی «مروان بن حکم ملعون» را آتش می‌زد... ➖ خواهش دارم که مرا «فاطمه» صدا نزنید... ➖ ای کاش می‌دانستم که با دستان ابالفضلم چه کردند... ➖ فرزندان من و تمام اهل زمین، فدای اباعبدالله الحسین علیه‌السلام... ➖ ای امّ‌البنین! مصیبت‌های سنگین، زینب را پیر کرده است... ➖ حضرت امّ البنین علیهاالسلام را طبق برخی از نقل‌ها به شهادت رساندند... ➖ مجلس عزای حضرت زینب کبری سلام‌اللّه‌علیها و حضرت امّ‌البنین علیهاالسلام در مدینه.... ➖ مقام حضرت امّ‌البنین علیهاالسلام در نزد حضرت زینب کبری سلام‌اللّه‌علیها ... ➖ وداع امام حسین علیه‌السلام با حضرت ام‌البنین علیهاالسلام به هنگام خروج از مدینه... ➖ وداعِ حضرت ابالفضل العباس علیه‌السلام با مادرش حضرت ام‌البنین سلام‌الله‌علیها به هنگام خروج از مدینه... ➖ من نیامده‌ام تا جای مادرتان حضرت فاطمه زهرا «صلوات الله علیها» باشم؛ بلکه آمده‌ام تا «خادمه» شما شوَم... ➖ احترام ویژه امام حسن مجتبی علیه‌السلام به حضرت ام‌البنین علیهاالسلام... ➖ وقتی که مولا امیرالمومنین «صلوات الله علیه» برای حضرت امُّ‌البنین علیهاالسلام،روضه دستانِ حضرت عباس علیه‌السلام را می‌خواند... ➖ دیگر مرا امّ‌البنین نخوانید... @Maghaatel

مادرم در گوش من خوانده است:«یا ام البنین» ذکر من تا روز محشر هست:«یا ام البنین» هرکسی که توبه‌اش در محضر ربّ شد قبول قبل از آن در زیر لب گفته است:«یا ام البنین» مستجاب الدعوه شد هرکس که در این روزگار بر گدایان درت پیوست یا ام البنین! ما همیشه محضر تو عرض حاجت کرده‌ایم هرکجا خوردیم بر بن بست یا ام البنین! هفت پشتم را نظر کردم تماماً بوده‌اند نوکرعباس تو دربست یا ام البنین! در حمایت از غریب کربلا، عباس تو دست داده تا بگیرد دست یا ام البنین! فرق او را با عمودی تا دم ابرو شکافت آن «حکیم بن طُفِیلِ» پست یا ام البنین! خون چکید از چشم‌هایش روی نیزه تا که دید دست زینب را کسی می‌بست یا ام البنین! بعد عباست برای غارت اهل حرم حرمله با شمر شد همدست یا ام البنین! گرچه قدّت تا شده از غصۀ زینب ولی حرمتت با کعب نی نشکست یا ام البنین!

من فدایی سر موی امیرالمؤمنینم غیر زهرا را ندیدم در وجود آتشینم خاک پایم سرمه چشم تمام عارفان و لیک خود خاک کف پای امیرالمؤمنینم دست بر دامان من دارد هر آن کو مانده در ره من دخیل چادر بانوی روز واپسینم هر گرفتاری برایم روضه می گیرد ولی من روضه خوان خانه مولای افلاک برینم خدمت درگاه من گر آرزوی اهل دل شد خود کنیز نوگلان پاک ختم المرسلینم در مصائب نی فقط سنگ صبور اهل دردم در شداید محرم راز امام المتّقینم «مَن أراد الله» باید راه آل الله پوید در مسیر عشق اهل البیت نهج السالکینم در دو عالم مرتضی باشد امام الصالحین و در دو عالم مادر شمس عماد الصالحینم با همان دستی که در حشر است اسباب شفاعت من سهیم بخشش جرم تمام مجرمینم اختر اقبال خود را جستوجو می کردم اکنون کهکشان بخت و اقبال خودم را خوشه چینم کس نرفته ناامید از خانه باب الحوائج منتهای آرزوی دست های سائلینم خواب دیدم ماه و اختر ریخت بر دامانم آخر گشت تعبیر همان رؤیا که امروز این چنینم من رعیت بودم و سلطان عالم با عنایت انتخابم کرد و زان پس ساکن کاخ گِلینم از همان دم کآمدم در خانه زهرا به خدمت رشک اهل آسمانم، غبطه اهل زمینم گریه کردم پا به پای زینب اما پاک کردم اشک او با معجر خود، اشک خود با آستینم من کجا و مادری کردن برای آل عصمت عذر خدمت دارم و از روی زهرا شرمگینم دادی از آن مزد عشقم را به پای شیر یزدان کودکی را که برای نوکری شد جانشینم چهره اش چون ماه کامل، چشم هایش عین ساحل کودکی حیدر شمایل، گفت مولا آفرینم یاوه گویان بعد از آن گفتند بر اولاد زهرا نیست آن مهر و وفاداری و عشق اولینم هست در یاد من از این شهر، بی مهری به مولا نیست از اهل مدینه انتظاری بیش از اینم قد کشید عباس با شیر من و نان ولایت نان خوشبویی که خورد از دست شاهنشاه دینم در حضور پاک اربابان خود آموخت این که من دو زانو با ادب پایین سفره می نشینم خرده نانِ مانده از آن سفره را دادم به عالم عالمی حاجت گرفت از سفره امّ البنینم دور آل الله گرداندم گل رعنای خود را تا بگویم که فدایی هم منم هم مه جبینم بود لالایی طفل کوچکم نام حسین و یا علی بود آیه فاللهُ خیرُ الحافظینم با اباالفضلم دل آل علی را شاد کردم من که خیرالشاکرین از لطف خیرالوارثینم هر زمان دلگیر بود از غم حسینم گفت مادر اول صبح آمدم عباس را اول ببینم سایه سارانم یکایک از سرم رفتند و تنها زینب و کلثوم من ماند و حسین نازنینم تا علیِ اکبر و قاسم به من گفتند مادر در دلم گفتم که اکنون واقعاً امّ البنینم کاروان جان من راهی دشت کربلا شد فتم عباسم تو هستی آبروی آخرینم می روی با سید و مولای خود هر جا که او رفت وقت برگشتن تو را بی سید و مولا نبینم وای از آن روزی که در یثرب خبر دادند ما را از به خاک افتادن فرزند مقطوع الیمینم گفتم عباسم فدای زینبم شد شکر لله من عزادار شه مظلوم مقطوع الوتینم تا ابد در پیش فرزندان زهرا سربه زیرم کشته من را مشک خالی، نی عمود آهنینم محمود کریمی