#واحد_حضرت_معصومه(س) بند اول: رضا جانم بیا، این دم آخر صدایت میزنم، با حالی مضطر ببین حالم شده، محزون برادر فراق روی تو شد آخر قاتلم برای دیدنت چه بیتابس دلم رضاجانم رضا بند دوم: دگر رفته ز دست، صبر و قرارم در این غربت خدا، شد گریه کارم کجایی که بیا، جان می سِپارم گمانم می شود امیدم نا امید نفس هایم دگر به روی لب رسید رضا جانم رضا بند سوم: خیالت راحت ای، چشم امیدم از آن لحظه که بر، این جا رسیدم از این مردم به جز، خوبی ندیدم میان شهر قم شده حفظ حرمتم برای لحظه ای نشد کم عزّتم رضا جانم رضا بند چهارم: دلم میسوزد از، احوالات شام غم مهجوری و، طعنه و دشنام سر عمه شکست، با سنگای بام توی بازار شام خمیدند غنچه ها زدند زن ها رو در میان کوچه ها حسینم وای حسین بند پنجم: به شام دید عمه زینب چه قدر آزار چه حرفا که شنید، در کوچه بازار بُرید آن لحظه که، رفت بزم اغیار آخه سادات کجا؟ توی بزم شراب می خندیدند مُدام به اشکای رباب حسینم وای حسین #شعرعباس_قلعه