۴۱- سجود پرتوی از اسرار نماز » سجود سجده، نشان تذلّل و خاکساری در برابر خداوند و عالیترین درجه عبودیّت است. و چه عزّتی از این بالاتر! و چه غفلتی بالاتر از اینکه کسانی با نماز و رکوع و سجود، بیگانه باشند!... انسان، با سجده، خود را همرنگ با هستی می‌کند «وَلِلَّهِ یَسْجُدُ مِا فِی السَّمَوَتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ» (۳۶۲) سجده، بهترین حالتی است که انسان به خدا نزدیک می‌شود. سجده، رمز دوران‌های چهارگانه زندگی انسان است، علی علیه السلام می‌فرماید: سجده اول، یعنی اینکه از خاکم، سر برداشتن، رمز زندگی دنیایی است. سجده دوم، رمز مردن و به خاک خفتن است، سر برداشتن، رمز محشور شدن است. (۳۶۳) و این مضمون این آیه است که: شمارا از خاک آفریدیم و به خاک برمی گردانیم و بار دیگر از خاک، بیرونتان می‌آوریم. (۳۶۴) چون سجده، نشان عبودیّت است، پس سجده برخوردنی‌ها و پوشیدنی‌ها ممنوع است. زیرا مردم در حال قرب به خدا، نباید به چیزی سجده کنند که (در غیر حال نماز) بنده آنند...! (۳۶۵) سجده برای غیر خدا جایز نیست. (۳۶۶) اگر برادران یوسف هم در برابر او به سجده افتادند، در حقیقت عبادت برای خدا و سپاس به درگاه او بود که یوسف را از قعر چاه به آن عزّت و شوکت رسانده بود. (۳۶۷) سجود هستی برای خدا طبق بیان قرآن و جهان بینی الهی، همه کائنات و ذرّات، به نوعی دارای شعورند و به ستایش و تسبیح و سجود برای خدای متعال مشغولند. در قرآن، آیات زیادی بر این سخن گواه است. از جمله این آیه: «أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یَسْجُدُ لَهُ مَن فِی السَّمَوَتِ وَمَن فِی الْأَرْضِ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَالنُّجُومُ وَالْجِبَالُ وَالشَّجَرُ وَالدَّوَآبُّ وَکَثِیرٌ مِّنَ النَّاسِ وَکَثِیرٌ حَقَّ عَلَیْهِ الْعَذَابُ» (۳۶۸) آیا ندیدی که تمام آنان که در آسمان‌ها و زمین اند، برای خدا سجده می‌کنند، و نیز، خورشید و ماه ستارگان و کوه‌ها و درختان و جنبدگان و بسیاری از مردم. و بسیاری هم (که از سجده سرپیچی می‌کنند) فرمان قهر و عذاب الهی درباره آنان قطعی است. مولوی نیز در اشعار خود، به شعور و نطق ذرّات عالم اشاره کرده، می‌گوید: نطق آب و نطق خاک و نطق گل هست مخصوص حواس اهل دل جمله ذرّات، در عالم نهان با تو می‌گویند روزان و شبان ما سمعیعیم و بصیر و باهُشیم با شما نامحرمان ما خامُشیم از جمادی سوی جانِ جان شوید غلغله اجزای عالم بشنوید فاش تسبیح جمادات آیدت وسوسه تأویل‌ها بزدایدت این جهان بینی، به نحوی در آیات قرآن هم مطرح است. خداوند، به بعضی از پیامبران، منطق و زبان پرندگان را تعلیم داد. (۳۶۹) حضرت سلیمان، گفت و گوی موران را می‌فهمید. (۳۷۰) همه موجودات، تسبیح گوی خدایند ولی شما تسبیح آنان را نمی فهمید. (۳۷۱) علامه طباطبائی پس از بیانی مفصّل در این باره، می‌فرماید: «وَالحَّقُ انَّ التَّسبیحَ فِی الْجَمیِعِ حقیقیٌّ قالیّ» (۳۷۲) حق آنست که تسبیح موجودات، یک حقیقت است (نه مجاز) و با لفظ و صوت است (نه آفرینش). البته لازم نیست همه الفاظ و اصوات، یکسان باشند. گرچه تسبیح موجودات، به یک معنی به اینست که با وجودشان، گواه ذاتِ بی عیب خدای متعال اند، ولی بالاتر از این را آیات قرآن و روایات، می‌رساند. در حدیث است: به صورت حیوان، سیلی نزنید، چون تسبیح خدا می‌گوید. (۳۷۳) و نیز: لباس خود را بشویید، چون لباس کثیف، تسبیح خدا نمی کند. (۳۷۴) قرآن، از گزارش دادنِ «هدهد» به سلیمان سخن می‌گوید. (۳۷۵) به هر حال، سجود و تسبیح نمازگزار، هم آوایی با اجزای عالم وجود است که همه در برابر فرمان وعظمت خدا، خاضع وساجدند. سجده اولیاء خدا آگاهی از سجده اولیاء الهی، الهام بخش خضوع و خشوع و عبادت است. اینک به چند نمونه اشاره می‌کنیم: امام سجادعلیه السلام سجده‌های خود را به قدری با توجّه وتکرار نام خدا انجام می‌داد، که هرگاه سربلند می‌کرد، بدن مبارکش خیس عرق بود. (۳۷۶) امام کاظم علیه السلام بعد از نماز صبح، سر بر خاک می‌نهاد و تا روز بلند می‌شد، در حال سجود بود. (۳۷۷) دلیل آنکه حضرت ابراهیم علیه السلام مقام «خلیل اللّهی» رسید، سجده‌های طولانی او بود. (۳۷۸) سلمان فارسی می‌گفت: اگر سجود نبود، من آرزوی مرگ می‌کردم. (۳۷۹) (یعنی از زندگی دنیا تنها سجده را دوست دارم) حضرت موسی علیه السلام پس از هر نماز نافله، سمت راست و چپ صورت خود را بر خاک می‌مالید. (۳۸۰) شخصی می‌گوید: امام صادق علیه السلام را دیدم که در حال سجده، پانصد مرتبه ذکر «سبحان الله» را تکرار می‌کرد. (۳۸۱) دلیل آن که به امام چهارم، لقب «سجّاد» داده شده، این بود که اثر سجود، در همه مواضع هفتگانه امام دیده می‌شد. (۳۸۲)

قرآن، اصحاب رسول خدا علیه السلام را چنین توصیف می‌کند که: بر کافران، سخت و شدیدند، ولی با خود، نرم و مهربان. آنان را اهل رکوع و سجود می‌بینی، در پی فضل و رضایت الهی هستند، اثر سجود، در سیمایشان آشکار است: «سِیَماهُمْ فِی وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ» (۳۸۳) آثار سجده سجده، انسان را به خدا نزدیک می‌کند، گناهان را می‌ریزد، کمر شیطان را می‌شکند و انسان را بهشتی می‌سازد. اینک چند حدیث در این باره: شخصی خدمت پیامبر صلی الله علیه وآله آمد و گفت: گناهانم بسیار و عملم اندک است. فرمود: سجده‌های خود را زیاد کن، زیرا آنگونه که باد، برگ درختان را می‌ریزد، سجده هم گناهان را می‌ریزد. (۳۸۴) گروهی خدمت پیامبر صلی الله علیه وآله رسیدند و تقاضای ضمانت بهشت رفتن خود را داشتند. حضرت فرمود: بشرطِ آنکه با سجده‌های طولانی، بر این کار مرا یاری کنید. (۳۸۵) امام صادق علیه السلام فرمود: سجده‌های خود را طولانی کنید، زیرا سخت ترین ناراحتی را بر شیطان، سجده انسان وارد می‌کند. چرا که او خود، مأمور به سجده بر آدم شد و نافرمانی کرد ولی انسان، اطاعت کرد و رستگار شد. (۳۸۶) پیامبر اسلام به یکی از یاران خود فرمود: «اِذا اَرَدْتَ اَنْ یَحشُرکَ اللّهُ مَعیَ فَاَطِلِ السُجودَ بَیْنَ یَدَیِ اللّه» [۱] اگر می‌خواهی در قیامت با من باشی، در پیشگاه خدا سجده‌های طولانی داشته باش. ---------- [۱]: ۳۸۷) بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۱۶۴. #پرتویی از نماز ✍محسن قرائتی https://eitaa.com/zandahlm1357

📚چه کسی زرنگ است امام صادق علیه السلام: به خوبی نماز بخوانید، و براى آخرت خود كار كنيد، و آنچه را كه به سود شماست انتخاب کنید. گاهى مَردى پيدا مى‌شود كه در امور دنيا، باهوش و زيرك است و دیگران درباره او می‌گویند: [فلانى چقدر زيرك است!] ولی در حقیقت، زرنگ و زيرك، آن كسى است كه در كار آخرت زيرك باشد. 📚امالی شیخ مفید - مجلس ۲۳ https://eitaa.com/zandahlm1357

✍ ماجراهای نرگس و نماز ضرر داشتن آب برای بدن

صفحه پرسش و پاسخ @zandahlm1357

🎥 اگر کسی از اهل خانه نماز نخواند، آیا اثار منفی برای سایر افراد خانه دارد؟🎙پاسخ حجت الاسلام محمدی https://eitaa.com/zandahlm1357