امیرالمؤمنین (علیه السلام) دورکننده منافقین از حوض کوثر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: هر کدام شما که خواهد از هراس روز قیامت برکنار باشد باید پیرو ولی من و تابع وصی و خلیفه بعد از من علی بن ابی طالب (علیه السلام) باشد که او صاحب حوض من است و دشمنانش را از آن طرد کند و دوستانش را از آن سیراب نماید، و هر که از آن ننوشد همیشه تشنه است، و هرگز سیراب نشود، و هر که از آن شربتی نوشد هرگز تشنه نشود... [۱] ابوالاسود دوئلی می‌گوید: از امیر مؤمنان (علیه السلام) شنیدم که فرمود: سوگند به خدا! با این دو دست کوتاهم دشمنان را از حوض رسول الله (صلی الله علیه و آله) دور می‌کنم و دوستانمان را وارد آن می‌کنم. [۲] مِسمع بن عبدالملک کردین بصری ضمن روایتی طولانی نقل کرده که امام صادق (علیه السلام) به من فرمودند: کسی که به خاطر ]مصائب[ ما قلبش دردناک شود، روزی که موت و مرگش فرا برسد و ما را مشاهده نماید سرور و نشاطی برایش پیدا شود که پیوسته این سرور در او بوده تا در کنار حوض بر ما وارد گردد و هنگامی که محبّ و دوست دار ما اهل بیت بر حوض کوثر وارد شود سرور و شادی خاصّی در کوثر پیدا شود به حدّی که انواع و اقسام طعام‌ها به او چشانده شود که وی مایل نیست طعم آن غذاها زائل گردد. ای مسمع: کسی که از آن حوض یک جرعه بیاشامد هرگز بعد از آن تشنه نشده و ابداً طلب آب نکند. سپس حضرت آب کوثر را چنین توصیف فرمودند: الف: طبع آن در سردی و خنکی مانند کافور بوده. ب: بوی آن همچون بوی مشک بوده. ج: طعمش نظیر طعم زنجبیل می‌باشد. د: شیرین تر از عسل. ه: نرم تر و لطیف تر از شیر. و: صاف تر از اشک چشم. ز: پاک تر از عنبر. ---------- [۱]: . الامالی الصدوق ۳۵۴؛ بحار الانوار ۸/۱۹ و ۳۸/۹۹؛ مشارق انوارالیقین ۷۹؛ غایة المرام ۲/۱۹۹. [۲]: . الامالی الطوسی ۱۷۲؛ الریاض النضره ۳/۱۸۶؛ فضائل امیرالمؤمنین (علیه السلام) ابن عقده ۹۹؛ بشارة المصطفی (صلی الله علیه و آله) ۱۵۳؛ بحار الانوار ۸/۲۰. ح: از تسنیم که چاهی است در بهشت خارج می‌گردد. ط: از نهرهای بهشت عبور می‌کند. ی: از روی ریگ‌های بهشتی که دُرّ و یاقوت هستند جاری می‌باشد. ل: کاسه‌هایی در آن است که عدد آن‌ها از ستارگان آسمان بیشتر می‌باشد. ل: بوی خوش آن از مسافتی که باید آن را به مدت هزار سال پیمود به مشام می‌آید. م: کاسه‌های درون آن از طلا و نقره و انواع و اقسام جواهر قیمتی است. ن: از آن هر بوی خوش و نسیم معطّری به صورت نوشنده می‌وزد تا جایی که نوشنده می‌گوید: کاش من را در همین جا به حال خود بگذارند، حاضر نیستم اینجا را به جای دیگری تبدیل کرده و آن را تغییر دهم. پس از آن حضرت به مِسمَع فرمودند: یا مسمع! توجّه داشته باش تو از کسانی هستی که از آب آن حوض می‌آشامی، و نیست چشمی که برای ما بگرید مگر آنکه از نعمت نظر نمودن به آب کوثر بهره مند شده و از آن سیراب می‌گردد. دوست داران ما که از آب کوثر می‌آشامند پس از نوشیدن از آن لذّتی که برده و طعمی که چشیده و شهوتی که در آن‌ها پدید آمده به مراتب بیشتر از لذّت و طعم و شهوتی است که به دیگران یعنی کسانی که در مرتبه پائین تر از محبت ما هستند اعطاء می‌گردد. بر بالای حوض کوثر امیرالمؤمنین (علیه السلام) ایستاده و در دست مبارک شان عصایی از گیاه عوسج بوده که با آن دشمنان ما را منکوب و مضروب می‌سازند، یکی از آن دشمنان محضر مبارکش عرض می‌کند: من شهادتین می‌گویم. حضرت می‌فرماید: نزد امام خود «فلانی» برو پس از او بخواه که تو را شفاعت کند. آن شخص می‌گوید: امام من که نامش را بردی از من تبرّی می‌جوید. حضرت می‌فرمایند: به پشت خود برگرد و از کسی که دوستش می‌داشتی و بر دیگران مقدّمش می‌نمودی طلب شفاعت کن، زیرا بهترین خلق نزد تو باید شفاعت کند چه آنکه بهترین مخلوقات کسی است که شفیع دیگران باشد. آن شخص می‌گوید: از تشنگی مُردَم. حضرت به او می‌فرمایند: خداوند تو را تشنه تر و عطشت را زیاد کند. راوی [یعنی مسمع] می‌گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: فدایت شوم این شخص چگونه نزدیک حوض می‌رود در حالی که غیر از امیرالمؤمنین (علیه السلام) احدی بر آن قادر نیست؟ حضرت فرمودند: این شخص از اعمال زشتی چند اجتناب نموده و وقتی ما را نام می‌برد از ناسزا گفتن به ما خودداری می‌کرد، و کارهایی را که دیگران جرأت نموده و انجام می‌دادند وی آن‌ها را ترک می‌کرد ولی این نه بخاطر حبّ و دوستی با ما بوده بلکه منشأ آن زیاد عبادت نمودن و تدیّن و منصرف بودنش از ذکر مردم می‌باشد، لیکن در قلبش نفاق بوده و دین و آئینش مذهب دشمنی و تبعیّت از اهل آن بوده و... [۱] ---------- [۱]: . کامل الزیارات ۲۰۳؛ بحار الانوار ۸/۲۲ و ۴۴/۲۹۰؛ جامع احادیث الشیعه ۱۲/۵۵۳؛ مکیال المکارم ۲/۱۵۲؛ المجالس العاشوریه ۳۱۳؛ شرح العینیة الحمیریه ۴۶۶. #هفتمین_زیارت #فاطمه_سادات_درچه_ای https://eitaa.com/zandahlm1357

بعد از مرگ عربی بادیه نشین گفت: بمیرم کجا می‌روم؟ گفتند: به سوی خدای متعال. عربی گفت: اکراه ندارم، مرا به سوی کسی می‌برند که جز خوبی از او ندیده ام. ضرب المثل غریب کسی است که دوستی ندارد. با نزول مقدرات چشم نابینا شود. انسان به دل و زبان انسان است. آزاد، آزاد است هرچند زیان بیند، بنده بنده است، هرچند دنیا به او کمک کند. اعتراف بازدارنده از خطاست. برخی سخنان از شمشیر برنده ترند. شکم زیرکی را از بین می‌برد. زن ریحان است نه قهرمان. وقتی پای دوستی به میان آمد، چاپلوسی زشت است. هر افتاده ای برمی خیزد. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه تدبر در قرآن @zandahlm1357

در ادامه.....👆👇

قسمت 9️⃣ 📜سوره مبارکه واقعه آیه ۲۰ 🔹و فاكِهَةٍ مِمَّا يَتَخَيَّرُونَ🔹 #یک_آیه_یک_قصه