روح الله الموسوي الخميني امامت جمعه تهران پس از فوت مرحوم آيت الله طالقاني و انصراف آقاي منتظري، امام امت طي حكمي در تاريخ ۲۴ دي ماه ۵۸، آيت الله العظمي خامنه اي را به امامت جمعه تهران منصوب فرمودند. سخنان ارزشمند امام جمعه تهران در نمازهاي جمعه، مجموعه اي از معارف اسلامي، تحليلهاي سياسي و رهنمودهاي ارزنده است. در كنار اين مجموعه بديع، حماسه عظيم و پرشكوه نماز جمعه تاريخي كه در تاريخ نماز جمعه بي سابقه است (نماز جمعه مورخ ۲۴ اسفند ماه ۶۳) قرار دارد. در اين جمعه به يادماندني، در حالي كه انفجار بمب توسط منافقين در صف نمازگزاران، چندين شهيد و ده‌ها مجروح گرفته و موج انفجار جايگاه نماز جمعه را لرزانده بود و پاره‌هاي پيكر پاك نمازگزاران را بر اندام ديگر برپا دارندگان نماز جمعه پاشيد، و از آسمان، هواپيماهاي آخرين مدل استكبار، تهديد به بمباران مي‌كرد، و ضد هواييها با شليك مداوم، غوغايي به پا كرده بودند، در سايه قدرت روحي و آرامش قلبي امام جمعه و تاييدات الهي، همه استوار و محكم برجاي ماندند و صفها همچنان مرتب باقي ماند، و امام جمعه با نهايت قدرت، به خطبه‌ها ادامه داد، بدون آن كه حتي لرزشي در طنين صداي او پديد آيد. و سپس نماز را در نهايت طمانينه و با توجه خاصي اقامه كرد و دوست و دشمن را به شگفتي فرو برد، و امام امت در پيام سال نو به آن اشاره كرده، فرمودند: من فراموش نمي كنم قصه ي روز جمعه را كه آن طور باشكوه، با نورانيت با استقامت گذشت، آن طور با طمانينه با آن صداهايي كه مي‌آمد. با آن رگبارهايي كه مي‌آمد. من ملاحظه مي‌كردم، نگاه مي‌كردم. مخصوصا نگاه مي‌كردم ببينم در بين مردم چه وضعي هست. نديدم حتي يك نفر را كه تزلزلي در او پيدا بشود و آن وقت امام جمعه آن طور با آن طنين قوي صحبت كرد. مردم آن طور گوش كردند و فرياد زدند كه ما براي شهادت آمديم. (۷) انتخاب مقام معظم رهبري توسط حضرت امام قدس سره براي امام جمعه تهران، به رغم حضور و وجود علماي بزرگ، معروف و شناخته شده كه برخي از آنان داعيه علم و انقلابيگري بسياري داشتند، نشان مي‌دهد كه حضرت امام از همان ابتدا نسبت به آيت الله خامنه اي، علاقه و محبت بسياري داشتند و اين علاقه، ناشي از شناخت ويژگيهاي خاص ايشان از سوي حضرت امام بوده است. مسير مستقيم حركت حضرت آيت الله العظمي خامنه اي در خط حضرت امام خميني قدس سره و حوادث سخت انقلاب، چه در حضور بنيانگذار جمهوري اسلامي و چه بعد از رحلت جانگذار امام، حقانيت و صحت شناخت امام را نشان داد. خنثي كردن طرح توطئه انحلال مجلس خبرگان قانون اساسي يكي از توطئه‌هاي خطرناك ملي گراها كه با حمايت عناصري از روشنفكران وابسته و جناح جبهه ملي، طراحي و براي اجرا آماده شد، انحلال مجلس خبرگان بررسي قانون اساسي است. پس از آن كه توطئه عناصر منحرف در ايجاد مجلس مؤسسان براي وقت گرفتن از انقلاب و به ثمر رساندن نقشه‌هاي شوم خود به نتيجه نرسيد و خبرگان ملت براي بررسي و تصويب قانون اساسي جمع شدند، يكي از مهمترين اصول اين قانون، يعني اصل «ولايت فقيه » توسط علماي مبارزي چون شهيد بهشتي مطرح شد. با طرح اين اصل كه شالوده حكومت اسلامي را بنيان مي‌نهاد، عناصر ملي گرا در صدد برآمدند تا با انحلال مجلس خبرگان، از تصويب اين اصل بنيادي حكومت اسلامي جلوگيري كنند. تفصيل اين توطئه را از نامه اي كه دادستاني انقلاب اسلامي مركز از دفتر كار عباس امير انتظام - سخنگوي دولت و مسؤول دفتر نخست وزيري - به دست آورده و منتشر كرده است، پي مي‌گيريم و سپس نقش مقام معظم رهبري را در خنثي نمودن اين توطئه بيان مي‌كنيم. دادستاني انقلاب اسلامي مركز، نامه اي را كه از دفتر كار امير انتظام به دست آمده، در اختيار مطبوعات گذاشت. در اين نامه كه با خط امير انتظام نوشته شده، طرح انحلال مجلس خبرگان، توسط نامبرده به دولت موقت ارائه شده و چند تن از اعضاي دولت موقت نيز با آن موافقت كرده اند. متن نامه بدين شرح است: «بنا به پيشنهاد من در تاريخ چهار شنبه ۱۸/۷/۱۳۵۸ جلسه در منزل تقي انوري با حضور افراد زير تشكيل گرديد: ۱- تقي انوري ۲- عباس رادنيا ۳- ابوالحسن رضا ۴- مقدم مراغه اي ۵- عباس سميعي ۶- پولادي ۷- ابوالفتح بني صدر ۸- عباس امير انتظام ۹- احمد صدر حاج سيد جوادي. منظور از تشكيل اين جلسه، يافتن راه حل مقابله با بحران موجود و رسيدگي به پيشنهاد تشكيل جبهه واحدي براي شركت در انتخابات آينده مجلس شورا و رياست جمهور بود، چون مساله مصوبات مجلس خبرگان قانون اساسي، يكي از مسائل با اهميت روز بود، ابتدا درباره آن بحث شد و مواردي كه از مورد وكالت مردم در مساله انتخاب نمايندگان اين مجلس تجاوز مي‌كرد، مورد توجه قرار گرفت و آقاي بني صدر اين موارد را كه عبارت بود از طولاني تر كردن زمان بررسي قانون و همچنين به جاي رسيدگي به پيش نويس قانون اساسي تهيه شده، تهيه قانون جديد، تصميم گرفته شد كه

نقش زنان در بناى جامعه اسلامي مشاركت فعال زنان در جامعه سؤال: (بازگشت به قوانين قرآن براي زنان، مردم عامي، و در مورد تفريحات الكل، فيلم و غيره- به چه معنى است؟ ) جواب: در نظام اسلامي، زن به عنوان يك انسان مي‌تواند مشاركت فعال با مردان در بناي جامعه اسلامي داشته باشد ولي نه به صورت يك شيء. نه او حق دارد خود را به چنين حدي تنزل دهد و نه مردان حق دارند كه به او چنين بينديشند. و در مورد آنچه را كه به نام تفريحات شناخته شده است، اسلام با هر چيزي كه انسان را به پوچي و از خود بيگانه شدن مي‌كشاند، مبارزه مي‌كند. شرابخواري و ميگساري در اسلام ممنوع است. فيلمهاي منحرف كننده از اخلاق متعالي انساني، ممنوع است. (۶۸) ۱۸/۸/۵۷ نقش حساس زن دربناي جامعه ا سلامي سؤال: (از نظر اسلامي، زنان تا چه حد مجازند در ساختمان بناي حكومت اسلامي شركت نمايند؟ ) جواب: زنان از نظر اسلام نقش حساسي در بناي جامعه اسلامي دارند و اسلام زن را تا حدي ارتقا مي‌دهدكه او بتواند مقام انساني خود را در جامعه باز يابد و از حد شيء بودن بيرون بيايد و متناسب با چنين رشدي، مي‌تواند در ساختمان حكومت اسلامي مسئوليتهايي را به عهده بگيرد. (۶۹) ۱۹/۸/۵۷ مشاركت زنان در ساختن جامعه زنان همچون مر دان در ساختن جامعه اسلامي فر دا شركت دارند. آنان از حق رأي دادن و رأي گرفتن برخور دارند. در مبارزات اخير ايران، زنان ايران نيز سهمي چون مردان دارند. (۷۰) #جایگاه_زن_از_دیدگاه_امام_خمینی https://eitaa.com/zandahlm1357

#سکوت_و_جدل 10 ❣با زبانـــــت؛ میشه همین جــ👈ــا پا بذاری اول جاده بهشت و .... بسرعت پیش بری. درست لحظه ای که: دلـی رو شــ😊ــاد می کنی، بهشت همون جا برات شروع میشه

🕌در محضر امام روح الله (۱۹۵) 💠 در صف شهدای کربلا 📌 امام خمینی (ره ): شما که برای اسلام بپا خاسته‌اید و جان و مال نثار می‌کنید، در صف شهدای کربلا هستید، چرا که پیرو مکتب آنانید. #لبیک_یا_خامنه_ای #جمهوری_اسلامی_حَرم_است #امام_خمینی 📌 بازنشر کلیه مطالب جهت روشنگری عموم مردم ، با ذکر #صلوات، بدون ذکر منبع هم مجاز است. @zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

تشنه و دريا شفايافته: خانم الوندى ساكن تربت حيدريه تاريخ شفا: ۲۵ تيرماه ۱۳۷۲ بيمارى: تشنج طنين پرشكوه نقاره ها، فضاى ملكوتى حرم را پر كرده بود، گلدسته هاى زيبا و گنبد طلا در دل شب مى درخشيدند. صحن انقلاب مملو از جمعيت بود و زائران موج موج در جذبه اى عارفانه فرو رفته بودند. هر از گاهى، صداى شيونى كه از ته دل بر مى خاست، فضاى صحن را مى شكست. نشسته بود كنار پنجره فولاد و سرش را تكيه داده بود به پنجره، زن و مرد مسنى كنارش نشسته بودند و با چشمانى غمگين نگاهش مى كردند. رشته سبزى دور گردنش بسته بود كه يك سرش به يكى از شبكه هاى پنجره وصل بود، خيلى‌ها مثل او دخيل حضرت شده بودند. چشمهايش را بسته بود. روسرى آبى رنگى سرش بود. صداى ناله هاى سوزناك دخيل شدگان و حاجتمندان زمزمه وار به گوش مى رسيد. دستش را برد طرف طناب و لمس كرد، چشمهايش را باز نمود. نگاه دردمند و اشك آلودش را به مادرش دوخت و پدرش كه خسته تر از هميشه به نظر مى رسيد و چشمهاى كم نورش را چسبانده بود به گنبد طلا و زير لب آياتى از قرآن را واگويه مى كرد. چشمهايش را آرام بست، دلشوره عجيبى داشت. فكر كرد چهارمين روزى است كه دخيل حضرت شده، ياد موقعى افتاد كه دكتر متخصص قلب در تربت گفته بود بايد به مشهد برود. زمان ضربه خوردنش را پى درپى به خاطر آورد. تمنا و التماس عجيبى توى صداها بود، يه قطره اشك گرم و زلال از زير پلكهاى بسته اش روى گونه اش غلتيد. مطب دكتر « ب » در مشهد به خاطرش آمد كه دقيق و با وسواس معاينه اش كرده بود و چقدر برايش سخت بود كه به آنها جواب منفى بدهد و فرستاده بودشان پيش دكتر ديگرى كه او هم بعد از معاينه زياد گفته بود هر لحظه امكان تشنج و شوك بيشترى وجود دارد و ممكن است خطرناكتر هم بشود. يادش آمد غروب بود كه از دور گنبد پرشكوه و زيبا را ديده بودند نورى خيره كننده از گنبد برمى خاست كه تمام نور چراغهاى تنهايى را پس مى زد، نورى كه رخنه بر سياه ترين قلبها مى كرد و رعشه بر دلها مى انداخت. خوابش برده بود، هيچ صدايى را نمى شنيد، انگار كه از خاكيان دور شده بود، توى خواب هم مى خواند و توى دلش اشك مى ريخت. ناگهان نورى خيره كننده اطرافش را گرفت. نورى از جنس آسمان ماورايى و ملكوتى، بوى گلاب و عطر بهشتى مغز سرش را پر كرد و آن قدر لطيف و غيرزمينى بودند كه دلش مى خواست با تمام وجود آنها را حس كند. رنگى سبز و شفاف عمق نور سفيد را شكافت و سيدى با قامتى بلند در برابر ديدگان مبهوتش ظاهر شد، تبسمى زيبا و مليح بر لب داشت و عصايى سبز رنگ قامتش را پوشانده بود. عمامه اى سبز بر سر مباركش بود. تازه يادش آمد كنار پنجره فولاد است و دخيل حضرت شده، ندايى از ته دلش برخاست:... بخواه تا شفايت دهد. دهان باز كرد، اشك پهناى صورتش را پر كرده بود، زبانش به لكنت افتاده بود، از ته دل و از عمق جان تمام ذره هاى وجودش زار زد: آقاجان، نجاتم بدهيد! صدايى مهربان و دلنشين شنيد. آن قدر صدا خوب و گوشنواز بود كه حس كرد از جايى دور و پاك مى آيد: دخترم! تو را كه يك بار شفايت دادم. اين بار هم شفايت مى دهم و كارى مى كنم كه ندانى كارت از كجا درست شده. با دستهايى كه از جنس نور بودند حبه اى خوراكى به او دادند و او با هر دو دست آن را گرفت و به دهان برد. دست به سينه گذاشت و خم شد، بعد دستها را به سوى آسمان بلند كرد و بلافاصله بيدار شد. طناب دور گردنش باز شده بود، بلند شد و ايستاد، صداى فرياد مادرش را شنيد و بعد هجوم مردم را به طرف خودش ديد. جمعيت اطرافش را گرفتند، پدر در آغوشش گرفت مادر او را بر سينه فشرد، و اشك شوق بود كه گلزار گونه‌ها را آبيارى مى كرد ، خيل عظيم زائران مى گريستند. گويى شب شكسته بود، و ماه نقره فام در پهنه آسمان رها بود. #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

- تلاش‌های واقفیان: اشاره واقفیان در جهت اثبات آراء و عقایدشان و نیز جذب افراد بیشتر، دست به اقداماتی زدند و در واقع مبارزاتی را شروع نمودند که این تلاش‌ها و مبارزات که در ابعاد و زوایای مختلفی انجام می‌گرفت، عبارت بودند از: الف) تبلیغ آموزه ها: اشاره یکی از شیوه‌های واقفیان در ترویج عقاید و اندیشه هایشان، انجام امور فرهنگی و تبلیغی بود که در این راستا به نوشتن کتاب، تعلیم و تربیت شاگرد و نیز جعل و تحریف احادیث روی آوردند، که در ادامه با آوردنِ نمونه‌هایی به شرح بیشتر آنها می‌پردازیم: ۱- نوشتن کتاب واقفیان برای اثبات آراء و اقوالشان کتاب‌های زیادی نوشتند، و نکته ای که بیشتر قابل ملاحظه است، تألیف کتاب‌هایی توسط آنها در موضوع غیبت مهدی می‌باشد؛ و جالب آن که، آنان در این کتاب‌ها به طور عمده به ذکر روایات نقل شده از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه: در خصوص مهدی و قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) پرداخته و سپس آنها را بر امام هفتم (علیه السلام) تطبیق داده و آن حضرت (علیه السلام) را همان مهدی موعود معرفی می‌کردند. [۱] ---------- [۱]: حسن حسین زاده شانه چی، واقفیه، فصلنامه تاریخ اسلام، سال ششم، ش ۲۳، پاییز ۱۳۸۴، صص ۷۲-۷۳. علی بن حسن طاطری کوفی که از او – به خاطر عقاید منتشره اش در اصول و مبانی اعتقادی واقفه – به عنوان دانشمندترین فرد در میان واقفیه یاد شده است [۱]، کتاب‌های زیادی در دفاع از مذهبش نوشت. شمار کتاب هایش را بیش از سی کتاب ذکر کرده اند. [۲] که از جمله آنها کتابی تحت عنوان الغیبة می‌باشد. [۳] حسن بن محمد بن سماعه (م ۲۶۳ ق) [۴] که در واقفی گری متعصب خوانده شده است [۵]، یکی دیگر از فقها و شیوخ واقفیه بوده [۶] و تألیفات زیادی از جمله کتابی با نام الغیبة داشته است. [۷] علی بن احمد علوی موسوی یکی از سران واقفیه بود که وی نیز در دفاع از مذهبش کتاب نوشته بود. [۸] ظاهراً کتاب‌های الغیبة که از نخستین روزهای به وجود آمدن واقفه، نگارش آنها آغاز شد، پایه‌های این فرقه را به شدت محکم کردند. [۹] ---------- [۱]: مونتگمری وات، نکاتی از فهرست شیخ طوسی مربوط به دوران اولیة امامت، ترجمة سید جلال حسینی بدخشانی، یادنامه شیخ طوسی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ۱۳۵۴، ج ۳، ص ۵۸۳. [۲]: طوسی، الفهرست، پیشین، ص ۱۵۶. [۳]: نجاشی، پیشین، ص ۲۵۵. [۴]: طوسی، الفهرست، پیشین، ص ۱۰۳. [۵]: نجاشی، پیشین، ص ۴۱. [۶]: نجاشی، پیشین، ص ۴۰. [۷]: طوسی، پیشین. [۸]: طوسی، الغیبة، پیشین، ص ۴۳. [۹]: م. علی بیوکارا، دودستگی در شیعیان امام کاظم (علیه السلام) و پیدایش فرقه واقفه، ترجمة وحید صفری، علوم حدیث، ش ۳۰، سال ۱۳۸۲، ص ۱۸۲. #فرقه_های_درون_شیعی ✍نعمت الله صفری https://eitaa.com/zandahlm1357