🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_270 وَ رُوِيَ‌ أَنَّهُ‌ ذُكِرَ عِنْدَ عُمَرَ بْنِ‌ الْخَطَّابِ‌ فِي أَيَّامِهِ‌ حَلْيُ‌ الْكَعْبَةِ‌ وَ كَثْرَتُهُ‌ فَقَالَ‌ قَوْمٌ‌ لَوْ أَخَذْتَهُ‌ فَجَهَّزْتَ‌ بِهِ‌ جُيُوشَ‌ الْمُسْلِمِينَ‌ كَانَ‌ أَعْظَمَ‌ لِلْأَجْرِ وَ مَا تَصْنَعُ‌ الْكَعْبَةُ‌ بِالْحَلْيِ‌ فَهَمَّ‌ عُمَرُ بِذَلِكَ‌ وَ سَأَلَ‌ عَنْهُ‌ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ‌ عليه السلام فقال عليه‌السلام إنَّ‌ الْقُرْآنَ‌ أُنْزِلَ‌ عَلَى النَّبِيِّ‌ صلى الله عليه و آله، وَالْأَمْوَالُ‌ أَرْبَعَةٌ‌: أَمْوَالُ‌ الْمُسْلِمِينَ‌ فَقَسَّمَهَا بَيْنَ‌ الْوَرَثَةِ‌ فِي الْفَرَائِضِ‌؛ وَ الْفَيْ‌ءُ فَقَسَّمَهُ‌ عَلَى مُسْتَحِقِّيهِ‌؛ وَ الْخُمْسُ‌ فَوَضَعَهُ‌ اللّهُ‌ حَيْثُ‌ وَضَعَهُ‌؛ و الصَّدَقَاتُ‌ فَجَعَلَهَا اللّهُ‌ حَيْثُ‌ جَعَلَهَا. وَ كَانَ‌ حَلْيُ‌ الْكَعْبَةِ‌ فِيهَا يَوْمَئِذٍ، فَتَرَكَهُ‌ اللّهُ‌ عَلَى حَالِهِ‌، وَ لَمْ‌ يَتْرُكْهُ‌ نِسْيَاناً، وَ لَمْ‌ يَخْفَ‌ عَلَيْه مَكاناً، فَأَقِرَّهُ‌ حَيْثُ‌ أَقَرَّهُ‌ اللّهُ‌ وَ رَسُولُهُ‌. فَقَالَ‌ لَهُ‌ عُمَرُ لَوْلاكَ‌ لَافْتَضَحْنَا وَ تَرَكَ‌ الْحَلْيَ‌ بِحَالِهِ‌. روايت شده است كه در ايام خلافت عمر بن الخطاب، در حضور او از زيورهاى كعبه و كثرت آن سخن به ميان آمد. گروهى (به عمر) گفتند: اگر آن‌ها را مى‌گرفتى (و مى‌فروختى) و با آن، لشكرهاى مسلمين را مجهز مى‌ساختى، اجر آن بيشتر بود. كعبه چه احتياجى به اين زيورها دارد؟ به دنبال آن، عمر تصميم به اين كار گرفت و از اميرمؤمنان عليه السلام دراين‌باره سؤال كرد. امام عليه السلام در پاسخ او فرمود: اين قرآن بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد در حالى كه چهار نوع مال وجود داشت: اموال مسلمانان، كه آن‌ها را (طبق دستور قرآن) به‌عنوان ارث مطابق سهام خاص در ميان ورثه تقسيم فرمود، و «فىء»(غنائمى كه از طريق جنگ يا غير جنگ به دست آمده بود) كه آن را بر مستحقانش تقسيم كرد، و خمس، كه آن را در موارد خود قرار داد، و صدقات (زكوات)، كه آن‌را در آن‌جا كه لازم بود مقرر داشت (و در ميان مستحقانش تقسيم فرمود). و در آن زمان زيورهاى كعبه وجود داشت و خدا آن را بر همان حال باقى گذاشت (و حكم خاصى براى تقسيم آن بيان نكرد) و اين امر نه از روى فراموشى بود و نه به دليل مخفى بودن مكان آن، بنابراين تو نيز آن را بر همان حال كه خدا و پيامبرش آن را قرار داده‌اند باقى بگذار (و از تصرف در آن صرف نظر كن). عمر (هنگامى كه گفتار امام عليه السلام را شنيد) عرض كرد: اگر تو نبودى رسوا مى‌شديم. و زيورهاى كعبه را به حال خود واگذاشت.

شرح و تفسير سرنوشت زيورآلات كعبه سيّد رضى رحمه الله شأن ورودى براى اين كلام حكيمانۀ امام عليه السلام نقل مى‌كند و مى‌گويد:«روايت شده است كه در ايام خلافت عمر بن الخطاب، نزد او از زيورهاى كعبه و كثرت آن سخن به ميان آمد. گروهى (به عمر) گفتند: اگر آن‌ها را مى‌گرفتى (و مى‌فروختى) و با آن، لشكرهاى مسلمين را مجهز مى‌ساختى، اجر آن بيشتر بود. كعبه چه احتياجى به اين زيورها دارد؟ به دنبال آن، عمر تصميم به اين كار گرفت و از اميرمؤمنان عليه السلام دراين‌باره سؤال كرد»؛ (وَ رُوِيَ‌ أَنَّهُ‌ ذُكِرَ عِنْدَ عُمَرَ بْنِ‌ الْخَطَّابِ‌ فِي أَيَّامِهِ‌ حَلْيُ‌ الْكَعْبَةِ‌ وَ كَثْرَتُهُ‌ فَقَالَ‌ قَوْمٌ‌ لَوْ أَخَذْتَهُ‌ فَجَهَّزْتَ‌ بِهِ‌ جُيُوشَ‌ الْمُسْلِمِينَ‌ كَانَ‌ أَعْظَمَ‌ لِلْأَجْرِ وَ مَا تَصْنَعُ‌ الْكَعْبَةُ‌ بِالْحَلْيِ‌ فَهَمَّ‌ عُمَرُ بِذَلِكَ‌ وَ سَأَلَ‌ عَنْهُ‌ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ‌ عليه السلام) . «امام عليه السلام در پاسخ او فرمود: اين قرآن بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد در حالى كه چهار نوع مال وجود داشت: اموال مسلمانان، كه آن‌ها را (طبق دستور قرآن) به عنوان ارث مطابق سهام خاص در ميان ورثه تقسيم فرمود، و فىء (غنائمى كه از طريق جنگ يا غير جنگ به دست آمده بود)، كه آن را بر مستحقانش تقسيم كرد، و خمس، كه آن را در موارد خود قرار داد، و صدقات (زكوات)، كه آن را در آن‌جا كه لازم بود قرار داد (و در ميان مستحقانش تقسيم فرمود) و در آن زمان زيورهاى كعبه وجود داشت و خدا آن را بر همان حال باقى گذاشت (و حكم خاصى براى تقسيم آن بيان نكرد) و اين امر نه از روى فراموشى بود و نه به دليل مخفى بودن مكان آن، بنابراين تو نيز آن را بر همان حال كه خدا و پيامبرش آن را قرار داده‌اند باقى بگذار (و از تصرف در آن صرف نظر كن)»؛ (فَقال عليه السلام: إنَّ‌ الْقُرْآنَ‌ أُنْزِلَ‌ عَلَى النَّبِيِّ‌ صلى الله عليه و آله، وَ الْأَمْوَالُ‌ أَرْبَعَةٌ‌: أَمْوَالُ‌ الْمُسْلِمِينَ‌ فَقَسَّمَهَا بَيْنَ‌ الْوَرَثَةِ‌ فِي الْفَرَائِضِ‌؛ وَ الْفَيْ‌ءُ فَقَسَّمَهُ‌ عَلَى مُسْتَحِقِّيهِ‌؛ وَ الْخُمْسُ‌ فَوَضَعَهُ‌ اللّهُ‌ حَيْثُ‌ وَضَعَهُ‌؛ وَ الصَّدَقَاتُ‌ فَجَعَلَهَا اللّهُ‌ حَيْثُ‌ جَعَلَهَا. وَ كَانَ‌ حَلْيُ‌ الْكَعْبَةِ‌ فِيهَا يَوْمَئِذٍ، فَتَرَكَهُ‌ اللّهُ‌ عَلَى حَالِهِ‌، وَ لَمْ‌ يَتْرُكْهُ‌ نِسْيَاناً، وَ لَمْ‌ يَخْفَ‌ عَلَيْه مَكاناً، فَأَقِرَّهُ‌ حَيْثُ‌ أَقَرَّهُ‌ اللّهُ‌ وَ رَسُولُهُ‌) . هنگامى كه عمر گفتار امام عليه السلام را شنيد عرض كرد:«اگر تو نبودى رسوا مى‌شديم. و زيورهاى كعبه را به حال خود واگذاشت»؛ (فَقَالَ‌ لَهُ‌ عُمَرُ لَوْلاكَ‌ لَافْتَضَحْنَا وَ تَرَكَ‌ الْحَلْيَ‌ بِحَالِهِ‌) . امام عليه السلام در واقع براى پاسخ‌گويى به مشكل زيورآلات كعبه از دليل روشنى استفاده كرد و فرمود كه «هر گاه به قرآن مجيد مراجعه شود تكليف تمام اموال، چه اموال خصوصى و شخصى و چه اموال بيت‌المال روشن شده است». دربارۀ اموال شخصى، حكم ارث به شكل مبسوط‍‌ در سورۀ «نساء» آمده و دربارۀ اموال عمومى مانند خمس، در آيۀ ٤١ سورۀ «انفال» ١ و در مورد حكم زكات، در آيۀ ٦٠ سورۀ «توبه» ٢ و دربارۀ غنائم كه به صورت فىء وارد بيت‌المال مى‌شود در آيۀ ٧ سورۀ «حشر» ٣ حكم آمده است. ولى با اين‌كه زيورآلات و اموالِ‌ متعلق به كعبه، كم نبوده است با اين حال قرآن سكوت اختيار كرده و اين سكوت هرگز به معناى فراموشى و از قلم افتادن نيست، بلكه مفهومش اين است كه بايد در اختيار كعبه باشد. اين همان چيزى است كه گاه در اصول فقه، از آن به اطلاق مقامى تعبير مى‌شود و سكوت در مقام بيان، نشانۀ عدم ثبوت حكم و يا نشانۀ ثبوت حكم خاصى مى‌گردد. اين‌كه بعضى تصور كرده‌اند زيورآلات كعبه چيز قابل توجهى نبوده، اشتباه بزرگى است ١،زيرا در صدر اين كلام آمد كه مردم به خليفۀ دوم پيشنهاد كردند از آن براى تجهيز لشكرهاى مسلمين استفاده كند و اين دليل بر فراوانى آن‌هاست. اشتباه ديگر اين‌كه بعضى تصور كرده‌اند حرام بودن تصرف در حلى كعبه به دليل آن است كه طبق يك قاعدۀ اصولى، اصل در اشياء «حَظْر» است يعنى تا اباحۀ چيزى ثابت نشود بايد از انجام‌دادن آن خوددارى كرد ٢،با اين‌كه در اصول، ثابت كرده‌ايم اصل در اشياء، اباحه است و به هنگام شك در تكاليف وجوبى و تحريمى، اصل برائت جارى مى‌شود و به فرض كه اصل در اشياء، حظر باشد، ادلۀ برائت و اباحه بر آن حاكم شده است. بنابراين دليل حرمت تصرف در اشياء مزبور، همان سكوت معنادار قرآن و سنت پيامبر صلى الله عليه و آله است.

نكته‌ها ١. داستان حُلىِّ‌ كعبه از تواريخ استفاده مى‌شود كه هديه دادن زيورآلات به كعبه، قبل از اسلام شروع شده است، از جمله «ابن خلدون» در تاريخ خود مى‌نويسد: هنگامى كه «عبد المطلب» چاه زمزم را حفر كرد دو مجسمۀ (كوچك) آهو از طلا و شمشيرهايى در آن‌جا يافت كه «ساسان»، پادشاه ايران آن را براى كعبه هديه فرستاده بود و آن را در كنار زمزم دفن كرده بودند. هنگامى كه «عبدالمطلب» آن‌ها را بيرون آورد، آن دو آهوى طلايى را به عنوان زينت كعبه قرار داد و شمشيرها را نيز به كعبه اختصاص داد. ١ «يعقوبى» نيز در تاريخ خود مطلبى نزديك به آن آورده است و او هم تصريح مى‌كند اولين كسى كه كعبه را تزئين كرد،«عبد المطلب» بود. ٢ از بعضى نقل‌ها نيز استفاده مى‌شود كه نه‌تنها كعبه در زمان جاهليت زيور داشت، بلكه گاه افرادى به آن زيورها دستبرد مى‌زدند. ٣ از رواياتى كه در منابع اهل‌بيت عليهم السلام آمده استفاده مى‌شود كه از هداياى كعبه مى‌توان براى حجاج نيازمند استفاده كرد؛ از جمله در حديثى از امام باقر عليه السلام آمده است كه شخصى خدمت آن حضرت عرض كرد: به كعبه كنيزى هديه كرده‌اند كه پانصد دينار ارزش دارد چه دستورى مى‌فرماييد؟ حضرت فرمود: آن را بفروش و مبلغ آن را به كسانى كه در راه مانده‌اند و حجاجى كه نيازمندند بده. ٤ نيز شخصى از ابوالحسن (موسى بن جعفر) عليه السلام دربارۀ خريدن قطعه‌اى از پردۀ كعبه سؤال كرد (هنگامى كه پردۀ كعبه را عوض مى‌كردند، پردۀ كهنه را قطعه قطعه كرده، هديه مى‌دادند و يا مى‌فروختند) كه قسمتى از آن را براى خود نگاه داشته و بقيه را مى‌خواست بفروشد. حضرت فرمود كه مانعى ندارد و براى او بركت دارد. سؤال كرد: آيا مى‌شود چيزى از آن را كفن ميت قرار داد؟ حضرت فرمود: نه. ٥قرائن نشان مى‌دهد كه زيورآلات كعبه قبل از اسلام نيز وجود داشته است. از حديثى كه علامۀ مجلسى رحمه الله در بحارالانوار از «ابن اسحاق» نقل مى‌كند استفاده مى‌شود كه كعبه گنجى داشت درون چاهى در داخل كعبه و جمعى از قريش پنج سال پيش از بعثت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله آن را سرقت كردند. ١ پس از اسلام نيز تا مدت‌ها كسى در آن تصرف نمى‌كرد و حتى امام على بن ابى‌طالب عليه السلام در حديث شريف مورد بحث نيز از تصرف در آن نهى فرموده است؛ ولى سال‌هاست كه هيچ‌گونه زيورآلاتى در كعبه مشاهده نمى‌شود. تنها، پردۀ كعبه را هر سال عوض مى‌كنند و پردۀ پيشين را قطعه قطعه كرده براى شخصيت‌هاى كشورهاى اسلامى مى‌فرستند يا به زوار مى‌دهند؛ اما اين‌كه از چه زمانى آن زيورآلات برداشته شد و يا در صندوق يا محل خاصى حفظ‍‌ گرديد براى ما روشن نيست. و به‌تازگى حاكمان وهابى براثر باورهاى نادرست خود در نفى «تبرك»، پردۀ كعبه را بايگانى مى‌كنند. اكنون اين سؤال پيش مى‌آيد كه چرا امام عليه السلام به عمر فرمود حلى كعبه را به حال خود واگذارد؟ در حالى كه به‌طور مداوم زيورآلات تازه‌اى به كعبه هديه مى‌كردند و انباشتن و نگهداشتن همۀ آن‌ها وجهى نداشت. پاسخ سؤال اين است كه دستور آن حضرت به ظاهر دستورى موقت بوده است و هدف اين بوده كه حتى‌الامكان آن زيورآلات حفظ‍‌ شود تا اگر نيازى براى مرمت كعبه يا مسجدالحرام پيدا شود از آن‌ها استفاده كنند؛ به خصوص اين‌كه كعبه و مسجد الحرام، پيوسته در معرض سيل‌هاى سنگين بود، بنابراين دستور امام عليه السلام دستورى هميشگى به شمار نمى‌آيد. ٢. لَوْلا عَلِىٌّ‌ لَهَلَكَ‌ عُمَر آنچه در ذيل اين حديث شريف آمده كه عمر پس از شنيدن اين كلام حكيمانه خطاب به على بن ابى‌طالب عليه السلام عرض كرد:«لَوْلاكَ‌ فَافْتَضَحْنا؛ اگر تو نبودى رسوا مى‌شديم». منحصر به اين مورد نيست، بلكه در طول خلافت خود بارها به مشكلات علمى و فقهى برخورد كه كسى جز اميرمؤمنان على عليه السلام آن را براى وى نگشود و اين اعتراف را به تعبيرات مختلف تكرار كرد كه مرحوم علامۀ امينى در جلد ششم الغدير در بحث «نوادر الاثر» آن‌ها را با ذكر مدارك دقيق از كتب اهل سنت آورده است. تعبيراتى همانند آنچه در ذيل مى‌آيد: ١.«لَوْلا عَلِىٌّ‌ لَضَلَّ‌ عُمَرُ؛ اگر على نبود عمر گمراه مى‌شد». ٢.«اللّهُمَّ‌ لا تَبْقِنى لِمُعْضِلَةٍ‌ لَيْسَ‌ لَهَا ابْنُ‌ أبي‌طالِبٍ‌؛ خدايا! هرگاه مشكلى پيش آيد كه على براى حل آن حضور نداشته باشد مرا باقى مگذار». ٣.«لا أبْقانِىَ‌ اللّهُ‌ بِأرْضٍ‌ لَسْتَ‌ فِيها يا أبَا الْحَسَنِ‌؛ خدا مرا در سرزمينى زنده ندارد كه تو در آن نباشى». ٤.«أعُوذُ بِاللّهِ‌ مِنْ‌ مُعْضِلَةٍ‌ لا عَلِىٌّ‌ بِها؛ به خدا پناه مى‌برم از اين‌كه مشكلى پيش آيد و على براى حل آن حضور نداشته باشد».

٥.«عَجَزَتِ‌ النِّساءُ أنْ‌ تَلِدْنَ‌ مِثْلَ‌ عَلِىِ‌ّ بْنِ‌ أبي‌طالِبٍ‌ لَوْلا عَلِىٌّ‌ لَهَلَكَ‌ عُمَرُ؛ مادران عاجزند از اين‌كه مثل على بن ابى‌طالب را بزايند اگر على نبود عمر هلاك مى‌شد». ٦.«يَابْنَ‌ أبي‌طالبٍ‌ ما زِلْتَ‌ كاشِفُ‌ كُلِ‌ّ شُبْهَةٍ‌ وَمُوضِحُ‌ كُلِ‌ّ حُكْمٍ ‌؛ اى فرزند ابوطالب! تو همواره حل كنندۀ شبهات و واضح كنندۀ احكام بوده‌اى». ٧.«رُدُّوا قَوْلَ‌ عُمَرِ إلى‌ عَلِىٍ‌ّ. لَوْلا عَلِىٌّ‌ لَهَلَكَ‌ عُمَرُ؛ سخن عمر را به على بازگردانيد (و به‌وسيلۀ او اصلاح كنيد) اگر على نبود عمر هلاك مى‌شد». تعبيرات ديگرى نيز از اين قبيل هست كه همه با اسناد دقيق از كتب اهل سنت ذكر شده است.

صفحه گلدان من🌳🌳🌳🌳 با ما همراه باشید👇👇👇 @zandahlm1357

⚫️سیاه ترین گل جهان! 🔹از گل پتونیا “بلک ولوت” (Petunia ‘Black Velvet’) یا اطلسی سیاه به عنوان سیاه ترین گل جهان نام می برند. این گل دارای گلبرگ‌های براق، بزرگ و تاریک به رنگ سیاه بوده و به خوبی با گل‌های دیگر ترکیب می‌شود. ‌

#پست آموزشی چرا گیاهان #آفت میگیرن؟❓ گرما ، محیط بسته و بدون تهویه ، گیاه تازه وارد بیمار ،خاک آلوده باعث میشه گیاه آفت بگیره که سریع باید گیاه بیمار رو از بقیه گل‌های سالم جدا کنید که بیماری به گل‌های سالم سرایت نکنه. #الکل و #مایع_ظرفشویی کمک می‌کنه زاد و ولد آفات ریشه کن بشه. پس با یک ق الکل و چند قطره مایع ظرفشویی و یک لیوان آب ، محلولی درست کنید و با حوصله با دستمال تمیز ‌و این محلول آفات رو پاک کنید. و یا به گیاه اسپری کنید. ⬅️ یک ق چایخوری #روغن_ولک و یک ق چایخوری #سم_کنفیدور در یک لیتر آب حل کرده و هر ۵ روز به گیاه بیمار اسپری کنید و تا وقتیکه آفات از بین نرفتند، سم پاشی رو ادامه بدید.میتونین فقط از سم کنفیدور استفاده کنید ‌

#روش پاک کردن کاکتوس هاازگردوخاک🌵 ❌بهتر است از مواد شیمیایی براق کننده استفاده نکنید زیرا به سطح گیاه آسیب میزند. بوسیله قلم مو و یا یک مسواک کهنه ، میتوانید بدون آسیب دیدگی بدنه کاکتوس را از گرد و غبار پاک کنید. ‌

صفحه سبک زندگی @zandahlm1357

۱۳-در توالت، حمام بگيرد، در روايت دارد كه حتي در توالت وضو هم نگيريد (باعث انتقال ميكروب و مريضي است). ۱۴-با دامن و يا آستين لباس، صورت يا بدنش را خشك كند. ۱۵-ظروفِ نَشُسته در منزل باشد (بهتر است شب هنگام ظرف نشسته نباشد و ذباله از منزل خارج شود. ) ۱۶-ظروف آب آشاميدني بدون در باشد. ۱۷-باقي گذاشتن تار عنكبوت در منزل و محل كار. ۱۸-عجله كردن در بيرون آمدن از مسجد. ۱۹-صبح زود، ناشتا به بازار رود و دير وقت به خانه بيايد. ۲۰-نان را از فقير بخرد. ۲۱-لعن و ناسزا گفتن به اولاد خود. ۲۲-دروغ گفتن. ۲۳-لباسي كه پاره شده و پوشيده است در همان حال پوشيده بدوزد. ۲۴-چراغ را با فوت دهان خاموش كند. ۲۵-در حمام ادرار كند. (مگر در حالت اضطرار) و گفتن استغفار. ۲۶-با حرص غذا خوردن (با ولع و بدون جويدن). ۲۷-در حال غذا خوردن به اطراف نگاه كند. ۲۸-بين نماز مغرب و عشا بخوابد. ۲۹-قبل از طلوع خورشيد در خواب باشد، از اين خواب تعبير بخواب كسالت مي‌كنند، هر چه انسان در اين ساعت بيشتر بخوابد خسته تر است. خلاصه المکاسب📚 نويسنده: عباسعلي حقيقي زاده✍ https://eitaa.com/zandahlm1357

#صفحه #اتاق_مشاور @zandahlm1357

🔊 پاسخ استاد به سـوالـی با محوریت "#بی_ادبی فرزند در مدرسه" 🔸پاسخ به سوالات مخاطبین 🔹#پرسمـان_تربیتی 🔸قسمت: بیست‌ و چهـــــــارم #فرزندان #والدین_فعال #مدیریت_تربیتی

. ▪️ بی عقلی نکن ↩️ روایت یک داســــــتان زیبا و یک نکته ی مهم! با ارســـــال این پسـت برای عــزیزانتون یک هدیـ🎁ـه معنوی زیبا تقدیمشون کــنــــید🌹 ┈┈••••✾•🍃💎🍃•✾•••┈┈

🎥 وقت دعوای بچه ها چی کار کنیم بهتره؟ 🎙دکتر سعید عزیزی @zandahlm1357

🎙صوت:#خانواده_قرآنی4_جلسه2 ️🌸🌿موضوع: صله ارحام و افزایش رزق و روزی 👤مدرس: #حجه_الاسلام_داوودی_نژاد 🌿🌸🍃❀🌸❀🍃🌸🌿

⛔️ شیطان از کم شروع میکنه اما به کم بسنده نمیکنه...! ماجرای آن خانم و آقای نامحرمی که تنها با یک شوخی... ⭕️ قسمت سی و پنجم 🔹 جلسه پرسش و پاسخ مهارت های ارتباطی زوجین 🔺محسن پوراحمد خمینی، روان‌شناس 🌼 #ادامه_دارد...

#داستان_شب @zandahlm1357

آیات و اخبار داله بر لعن معاویه و یزید (۱) آیه ۶۲ سوره ۱۷ (بنی اسرائیل) که می‌فرماید وَ مٰا جَعَلْنَا الرُّؤْیَا الَّتِی أَرَیْنٰاکَ إِلاّٰ فِتْنَةً لِلنّٰاسِ وَ الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِی الْقُرْآنِ وَ نُخَوِّفُهُمْ فَمٰا یَزِیدُهُمْ إِلاّٰ طُغْیٰاناً کَبِیراً. مفسّرین از علماء خودتان مانند امام ثعلبی و امام فخر رازی و دیگران آورده اند که رسول خدا در عالم رؤیا دید که بنی امیه مانند بوزینگان بر منبر آن حضرت صعود و نزول می‌نمایند جبرئیل این آیه شریفه را آورده که آنچه ما در خواب بتو نمودیم فتنه و امتحان برای این مردم است و درختی که بلعن در قرآن یاد شد (درخت نژاد بنی امیه) و ما بذکر این آیات عظیم آنها را از خدا می‌ترسانیم و لیکن بر آنها جز طغیان و کفر و إنکار شدید چیزی نیفزاید. پس وقتی خداوند نژاد بنی امیه را که رأس رئیس آنها ابو سفیان و معاویه بودند شجره ملعونه و درخت لعنت کرده شده در قرآن بخواند قطعا معاویه که یکی از اغصان و شاخه‌های محکم آن درخت است ملعون می‌باشد. (۲) آیه ۲۴ سوره ۴۷ (محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) است که می‌فرماید فَهَلْ عَسَیْتُمْ إِنْ تَوَلَّیْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحٰامَکُمْ* أُولٰئِکَ الَّذِینَ لَعَنَهُمُ اللّٰهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمیٰ أَبْصٰارَهُمْ [۱] . در این آیه صریحا مفسدین فی الارض و قاطعین رحم را مورد لعنت قرار داده کدام مفسد و قاطع رحمی بالاتر از معاویه می‌باشد که فساد او در دوره خلافت زبان زد خودی و بیگانه می‌باشد-بعلاوه قاطع ارحام بود که خود دلیل دیگری بر اثبات لعن او می‌باشد (۳) آیه ۵۷ سوره ۳۳ (احزاب) است که فرماید إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللّٰهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللّٰهُ فِی الدُّنْیٰا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذٰاباً مُهِیناً [۲] . بدیهی است که اذیت و آزار امیر المؤمنین و دو ریحانه رسول اللّه حسن و حسین و صحابه خاص آن حضرت چون عمار یاسر و دیگران اذیت و آزار پیغمبر است و بصراحت این آیۀ شریفه معاویه که آن ذوات مقدسه را آزار نموده ملعون در دنیا و آخرت می‌باشد ---------- [۱]: ۱) بطریق استفهام تقریری فرماید البته از شما منافقان می‌آید که چون منصب امارت و حکومت یابید (بسبب تکبر و تعظیم و کثرت جاه و منال) در زمین فساد کنید و قطع ارحام نمائید آن گروه منافقان مفسد و یاغی کسانی هستند که خدا آنها را لعن کرده و گوش و چشمشان را کر و کور گردانید (تا بجهل و شقاوت بمیرند). [۲]: ۲) آنان که خدا و رسول را (بعصیان و مخالفت و آزردن عزیزان آنها) آزار و اذیت می‌کنند خدا آنها را در دنیا و آخرت لعن کرده (و از رحمت خود دور فرموده) و بر آنان عذابی با ذلت و خواری مهیا ساخته است. ۴- آیه ۵۵ سوره ۴۰ (مؤمن) که فرماید یَوْمَ لاٰ یَنْفَعُ الظّٰالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدّٰارِ [۱] . ۵- آیه ۲۱ سوره ۱۱ (هود) که فرماید أَلاٰ لَعْنَةُ اللّٰهِ عَلَی الظّٰالِمِینَ [۲] . ۶- آیه ۴۲ سوره ۷ (اعراف) که فرماید فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَیْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللّٰهِ عَلَی الظّٰالِمِینَ [۳] . و هم چنین آیات دیگری که راجع بظالمین وارد است بصراحت حکم می‌کند که هر ظالمی ملعون است گمان نمی کنم احدی از خودی و بیگانه باشد که انکار کند ظلم‌های واضح و آشکار معاویه را-پس بهمین دلیل که ظالم بوده مورد لعنت خداوند متعال می‌باشد-پس با چنین نصوص صریحه ملعون خدا را ما هم می‌توانیم لعن بنمائیم. ۷- آیه ۹۵ سوره ۴ (نساء) که فرماید وَ مَنْ یَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزٰاؤُهُ جَهَنَّمُ خٰالِداً فِیهٰا وَ غَضِبَ اللّٰهُ عَلَیْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذٰاباً عَظِیماً [۴] . ---------- [۱]: ۱) در آن روز ستمکاران را (پشیمانی) و عذر خواهی سود ندهد و بر آنها خشم و لعن و منزلگاه بد (جهنم) مهیا است. [۲]: ۲) بدانید که لعن خدا بر ستمکارانست. [۳]: ۳) منادی در میان آنها ندا کند که لعنت خدا بر ستمکاران باد. [۴]: ۴) هر کس مؤمنی را عمدا بکشد مجازات او آتش جهنم است که در آن جاوید معذب خواهد بود خدا بر او خشم و لعن کند و عذابی بسیار شدید مهیا سازد. #شبهای پیشاور.... https://eitaa.com/zandahlm1357

‌ ‌ ✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍂🌺🍂 🌺 اگر تو فارغی از حال دوستان یارا فراغت از تو میسر نمی‌شود ما را تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش بیان کند که چه بودست ناشکیبا را بیا که وقت بهارست تا من و تو به هم به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را به جای سرو بلند ایستاده بر لب جوی چرا نظر نکنی یار سروبالا را که گفت در رخ زیبا نظر خطا باشد خطا بود که نبینند روی زیبا را کسی ملامت وامق کند به نادانی حبیب من که ندیدست روی عذرا را نگفتمت که به یغما رود دلت سعدی چو دل به عشق دهی دلبران یغما را #سعدی 🌺 🍂🌺🍂 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 ✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🆔@zandahlm1357