صفحه #تدبر_در_قرآن @zandahlm1357

در ادامه....👇👆

قسمت 0⃣4⃣ 📜سوره مبارکه یوسف آیه ۹۰ 🔹 ...قَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا ۖ إِنَّهُ مَنْ يَتَّقِ وَيَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ🔹 #یک_آیه_یک_قصه

۳۶- تعداد ضمه در قرآن؟ تعداد ضمه در قرآن ۴۸۰۸ مي‌باشد ۳۷- تعداد كسره در قرآن؟ تعداد كسره در قرآن ۳۹۵۸۶ مي‌باشد. ۳۸- تعداد نقطه در قرآن؟ تعداد نقطه در قرآن ۱۰۱۵۰۳۰ مي‌باشد. ۳۹- تعداد تشديد در قرآن؟ تعداد تشديد در قرآن ۱۹۲۵۳ مي‌باشد. ۴۰- تعداد مد در قرآن؟ تعداد مد در قرآن ۱۷۷۱مي باشد. ۴۱- تعداد همزه در قرآن؟ تعداد همزه در قرآن ۳۲۷۲ مي‌باشد. ۴۲- تعداد ركوع در قرآن؟ تعداد ركوع در قرآن ۱۰۰۰ مي‌باشد. ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🍃🌸۰۰۰﷽۰۰۰🍃🌸 #واژه_شناسی_قرآن #کلمه_مالِکِ_آیه_4_صفحه_1 قسمت2⃣ 👇کلمه مَلِک 🔻بعضی قائلند: مَلِک اسم است برای هر کس که اداره امور به دستش باشد۰ ✨ که این عهده داری یا در تدبیر امور نفسانی خویش است که نیروهای درونی خویش را کنترل می کند تا در مسیر هوا و هوس قرار نگیرد ✨ یا در تدبیر امور غیر است خواه زمام امور دیگران شود یا خیر 👇خداوند می فرماید: ☘ فَقَدْ آتَيْنَا آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْنَاهُمْ مُلْكًا عَظِيمًا» (نسا/٥٤) مُلْك : حق دائمی برای مالکیت خداوند بر عالَمیان 👇 لذا فرمود: ☘« لَهُ المُلْكُ وَ لَهُ الحَمْدُ» ‌ (تغابن/١) ☘ «قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ» (آل عمران /٢٦) ❌ مُلك حفظ شی ای که در آن با حکم کردن تصرف می شود ❌ اما مِلك مانند جنس براي مُلك است. ✍ پس هر مُلك مِلك است اما هر مِلكى مُلك نمى باشد. 👇خداوند مى فرماید: ☘ «قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ» (آل عمران /٢٦) ☘ وَلَا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا يَمْلِكُونَ مَوْتًا وَلَا حَيَاةً وَلَا نُشُورًا (فرقان/٣) 👇 و فرمود : ☘«أَمَّنْ يَمْلِكُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ» (یونس/٣١) ☘قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا (اعراف/١٨٨) 🔻كه در آيات دیگر نیز آمده است 📚مفردات راغب اصفهانی

نقل قول اطبا در شرح احوال قواى آدمى مترجم گويد: كه حضرت، چون اشاره فرمودند به قول اطبا، اگر مجملى از اقوال ايشان و حكما مذكور شود نامناسب نيست. مشهور ميان طبيعيان حكماء و اطبا آن است كه آدمى را قوه چند است كه با نباتات و حيوانات در آنها شريك است و قوه چند هست كه با حيوانات شريك است و قوه چند است كه مخصوص او است. گفتار در قواى نباتى اما اول قوه ((غاذيه)) و ((ناميه)) و ((مولده)) است. و غاذيه آن است كه غذا را مستحيل مى گرداند به چيزى كه مشاكل و مشابه عضوى است كه به غذا محتاج است و احتياج به اين قوه از آن جهت است كه چون تكون بدن از اجزاء رطبى چند است و حرارت غريزى در بدن ضرور است كه اخلاط را نزجى بدهد و زيادتى ها را به تحليل برد و البته به سبب آن بعضى از رطوبات ضرويه بدن به تحليل مى رود و هواى خارج بدن و حركات بدنى و نفسانى نيز باعث تحليل مى شوند اگر قدرى از غذا بدل آنچه از بدن به تحليل مى رود، نشود به زودى بدن خشك شود و بكاهد و برطرف شود. پس حكيم عليم قوه غاذيه را در بدن براى بدن ما يتحلل قرار داده و چون طفل در رحم كوچك مخلوق مى شود و به آن كوچكى كارهائى كه از انسان بايد به عمل آيد از آن به عمل نمى آيد، پس بايد كه بزرگ شود لهذا حق تعالى قوه ناميه را نيز در بدن قرار داده كه داخل كند غذا را در ميان اجزاى اصليه بدن كه از منى به هم مى رسد مانند استخوان و عصب و رباط و امثال اينها تا زياد شوند در طول و عرض و عمق تا به حدى برسند كه مناسب هر شخص است و اين قوه تا سى سال عمل مى كند و بعد از بيست چندان عملش ظاهر نيست و از سى سال كه گذشت از عمل باز مى ماند و بعد از آن فربه مى شود اما نمو نمى كند و چون مرگ آدمى را ضرور است اگر توالد و تناسل نشود نوع به زودى برطرف مى شود. پس قوه مولده در بدن قرار داده كه منى از آن به عمل آيد كه ماده وجود شخص ديگر شود. #کتاب_توحید_مفضل #کلام_امام_صادق_علیه_السلام https://eitaa.com/zandahlm1357