#سعدی اي كه رحمت مي‌نيايد بر منت****آفرين بر جان و رحمت بر تنت قامتت گويم كه دلبندست و خوب****يا سخن يا آمدن يا رفتنت شرمش از روي تو بايد آفتاب****كاندرآيد بامداد از روزنت حسن اندامت نمي گويم به شرح****خود حكايت مي‌كند پيراهنت اي كه سر تا پايت از گل خرمنست****رحمتي كن بر گداي خرمنت ماه رويا مهرباني پيشه كن****سيرتي چون صورت مستحسنت اي جمال كعبه رويي باز كن****تا طوافي مي‌كنم پيرامنت دست گير اين پنج روزم در حيات****تا نگيرم در قيامت دامنت عزم دارم كز دلت بيرون كنم****و اندرون جان بسازم مسكنت درد دل با سنگ دل گفتن چه سود****باد سردي مي‌دمم در آهنت گفتم از جورت بريزم خون خويش****گفت خون خويشتن در گردنت گفتم آتش درزنم آفاق را****گفت سعدي درنگيرد با منت ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🟠طبلاوی 🟣تلاوتی زیبا 🟡سوره مائده ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

صآیا انسان ندید (و نیاندیشید) که ما او را از نطفه ای (بی مقدار) آفریدیم؟ پس اینک ستیزه جویی آشکار شده است. «۷۸» وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَن یُحْیِ الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ و برای ما مثلی آورد و آفرینش خود را فراموش کرد؛ گفت: چه کسی این استخوان‌ها را در حالی که پوسیده است زنده خواهد کرد؟ «۷۹» قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنشَأَهَآ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِ ّ خَلْقٍ عَلِیمٍ (به او) بگو: همان کسی که بار اول آنها را آفرید، (بار دیگر) آن را زنده خواهد کرد و او بر هر آفرینشی آگاه است. «۸۰» الَّذِی جَعَلَ لَکُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَاراً فَإِذَآ أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ (اوست) آن که برای شما از درخت سبز، آتش آفرید پس هرگاه بخواهید از آن آتش می‌افروزید. نکته ها: یکی از مشرکان، قطعه استخوان پوسیده ای را در برابر پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله خورد کرد و بر زمین ریخت و گفت: چه کسی این استخوان‌های پوسیده را زنده می‌کند؟ این آیات در پاسخ این شبهه و سؤال نازل شد. (۱۰۳) مقصود از درخت در این آیه، دو نوع چوب آتش زنه به نام مَرخ و عَفار است که عرب‌ها با زدن یکی به دیگری جرقه تولید می‌کردند، درست مانند کبریت‌های امروزی. (۱۰۴) تهیه آتش از درخت سبز، مثالی است که عوام می‌فهمند ودانشمندان نیز به خاطر ذخیره شدن انرژی در درخت، راه علمی آن را به دست می‌آورند. «من الشجر الاخضر نارا» «خصیم مبین» هم نشانه قدرت خداوند است که از نطفه ای پست و کوچک انسانی با اراده و با شعور و قدرتمند آفریده و هم نشانه فراموشکاری و غرور انسان است که به صاحب نعمت خود پشت کرده و با قدرتی که خداوند در اختیار او قرار داده به مجادله و مخاصمه با او می‌پردازد. خداوند در آیات متعدد قرآن، انسان را در چند امر اساسی موجودی فراموشکار معرفی می‌کند، از جمله: ۱- آفریدگار خود. «نسوا الله» (۱۰۵) ۲- آفرینش خود. «نسی خلقه» (۱۰۶) ۳- هویت خود. «تنسون انفسکم» (۱۰۷) ۴- روز حساب. «نسوا یوم الحساب» (۱۰۸) ۵ - پند و موعظه دلسوزان. «نسوا حظّاً مما ذکروا به» (۱۰۹) #تفسیر_سوره_یس ✍#محسن_قرائتی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357