قسمت 3️⃣4️⃣ 📜سوره مبارکه نساء آیه ۱۰۳ 🔹...إِنَّ الصَّلَاةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَوْقُوتًا🔹 #یک_آیه_یک_قصه

۲۱- چند سوره در قرآن با طه شروع مي‌شود؟ يك سوره در قرآن با طه شروع مي‌شود كه عبارت است از سوره طه. ۲۲- چند سوره در قرآن با المص شروع مي‌شود؟ يك سوره در قرآن با المص شروع مي‌شود كه عبارت است ازسوره اعراف. ۲۳- چند سوره در قرآن با حمعسق شروع مي‌شود؟ يك سوره در قرآن با حمعسق شروع مي‌شود كه عبارت است از سوره شوري. ۲۴- چند سوره در قرآن با كهيعص شروع مي‌شود؟ يك سوره در قرآن با كهيعص شروع مي‌شود كه عبارت استاز سوره مريم. ۲۵- بيشتر سوره‌هايي كه بنام پيامبران است با چه حروف مقطعه ايشروع مي‌شود؟ بيشتر سوره‌هايي كه به نام پياميران است با حروف مقطعه الر شروع مي‌شود ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🍃🌸۰۰۰﷽۰۰۰🍃🌸 #واژه_شناسی_قرآن #کلمه_يَوم_آیه_4_صفحه_1 🌹🍃کاربردهاي يوم در قرآن 1. سپيده صبح تا مغرب در قرآن کريم بيشتر وقت‌ها از روز در مقابل شب تعبير به «نهار» شده است؛ اما در برخي موارد نيز واژه «يوم» در مقابل شب آمده است. 🔻خداوند درباره حکم روزه مي‌فرمايد: ☘ «أَيامًا مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيامٍ أُخَرَ». (4) مقصود از روزهايي که بايد روزه گرفت، ❌ براساس نظر مشهور فقهاي شيعه از طلوع فجر صادق تا مغرب و براساس نظر اهل سنت و غير مشهور از فقهاي شيعه تا غروب خورشيد است. 🔻خداوند متعال در قصه اصحاب سبأ مي‌فرمايد: ☘«سِيرُوا فِيهَا لَيالِي وَأَيامًا آمِنِينَ»: (5) [به آنان گفتيم] شب‌ها و روزها در اين آبادي‌ها با ايمني سفر کنيد. ❌ مقصود از «ايام» به قرينه «ليالي» روز است، هر چند از اين نظر که پايان آن آيا غروب است يا مغرب، قرينه‌اي وجود ندارد. ✍يوم به همين معناست در آيه شريفه ☘ «سَخَّرَهَا عَلَيهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَثَمَانِيةَ أَيامٍ حُسُومًا»: (6) خداوند آن تندباد طغيانگر را هفت شب و هشت روز پي‌درپي بر آنان «قوم عاد» مسلط ساخت۰ 🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 پي نوشت ها : 4. بقره: 184. 5. سبأ: 18. 6. حاقه: 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

✅ درس اول: اهمییت تبعیت از قرآن و روایات این درس به مقدمه ی اصلی بحث انتقال مفاهیم دینی به فرزندان که تبعیت از قرآن و روایات می باشد، پرداخته می شود. #تبعیت ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

مذهب دوم معرف است به مذهب طبيعيين. و اصحاب اقوال اول دو گروهند: جمعى قائل اند به خروج شعاع از بصر بر شكل مخروطى كه سرش در مركز بصر باشد و تهش منطبق بر سطح مرئى و تابش اين شعاع بر مرئى سبب انكشاف و ظهور ذات مرئى گردد در نزد نفس ‍ ناطقه و اين مذهب رياضيين است. و جمعى ديگر قائل به خروج شعاع نيستند، بلكه گويند كه از هواى ما بين رائى و مرئى متكيف گردد و به كيفيت شعاعى كه در بصر است سبب ذات مرئى شود. و قول به انطباق اشهر است و از بعضى احاديث نيز ظاهر مى شود. دوم: سامعه است و آن قوه اى است كه حامل آن روحى است كه در عصبه مقعر صماخ است و نفس به اين قوه ادراك كند جميع اصوات و صداها را و صوت كيفيتى است كه حادث شود در هوا به جهت تموجى كه پيدا و حاصل شود از خوردن دو چيز به هم از روى عنف يا از جدا شدن دو چيز از هم به طريق عنف به شرط مقاومت هر دو به هم و آن تموج مخصوص تا در هوا باقى باشد صوت موجود بود و چون آن تموج مستمر گردد تا به هواى راكد در گوش منتهى شود به مقعر صماخ كه عصبه مذكوره در آنجا مفروش است صوت متاءدى شود به قوه اى كه سپرده به روح آن و مدرك نفس گردد. سوم: شامه است و آن قوه اى است كه حامل آن روحى است كه در ((برآمدگى شبيه به پستان كه در ميان بينى از مقدم دماغ رسته سارى است و نفس به اين قوه ادراك كند جميع بوها را به سبب وضوح هواى متكيف به كيفيت رايحه به خيشوم. چهارم: ذائقه است و آن قوه اى است كه حامل آن روحى است كه در عصبه جرم زبان سارى است و نفس به اين قوه ادراك كند جميع مزه ها را و به واسطه رطوبت لعابيه متكيف به كيفيت طعم و يا مخلوط به اجزاى ذى طعم شود على الخلاف. پنجم: لامسه است و آن قوه اى است كه حامل آن روحى است كه سارى است در اكثر اعضا و نفس به اين قوه ادراك كند جميع كيفيات ملموسه را مانند حرارت و برودت و رطوبت و يبوست و ملاست و خشونت و لينت و صلابت و سبكى و سنگينى. قواى باطن و اما پنج قوه باطن: اول: حس مشترك و آن قوه اى است كه در مقدم بطن اول دماغ يعنى مغز سر كه متاءدى شود به سوى آن و مرتسم شود در آن جميع صور محسوسه به حواس ظاهره و اين قوه را تشبيه كرده اند به حوضى كه پنج جدول آب در آن ريخته شود و حواس ظاهره را جاسوسان اين قوه گفته اند كه هر كدام هر چه بيابند خبر به او رسانند و نفس در آن مشاهده كنند و به اين سبب آن را به زبانى يونانى ((بنطاسيا)) گويند يعنى لوح نفس. دوم: خيال است و آن قوه اى است در آخر بطن اول از دماغ كه حفظ كند جميع صور مرتسمه در حس مشترك را، پس اين قوه حافظه حس مشترك باشد. سوم: وهم است و آن قوه اى است در مؤ خر بطن اوسط از دماغ كه ادراك معانى جزئيه متعلقه به محسوسات به آن حاصل مى شود مانند عداوت جزئيه كه گوسفند مثلا از گرگ ادراك كند و سبب ميل آن به آن شود و مراد از معانى آن است كه به حواس ظاهره مدرك نشود و صور امورى را مى گويند كه به حواس ظاهره مدرك شوند. چهارم: حافظه است و آن قوه اى است در مقدم بطن اخير از دماغ كه حفظ معانى جزئيه كند و نسبتش به وهم چون نسبت خيال است به حس مشترك. پنجم: متخيله است و آن قوه اى است در مقدم باطن اوسط از دماغ كه تركيب كند صور محسوسه جزئيه را بعضى با بعضى و جدا كند بعضى را از بعضى چنانچه ظاهر شود از تخيل انسان كه دو بال داشته باشد، يا آدم بى سر، يا تخيل كردن ملونى را صاحب طعمى كه در واقع ندارد يا خالى از طعمى كه در واقع دارد و يا تصور كردن دوست را غير دوست و دشمن را غير دشمن الى غير ذلك. #کتاب_توحید_مفضل #کلام_امام_صادق_علیه_السلام https://eitaa.com/zandahlm1357