صفحه اولیاء الله .......: @zandahlm1357

.......: قبر و قرآن حضرت حاج آقاى هاشم زاده فرمودند: يك قبر كنى در ( (تخت فولاد اصفهان) ) قبركنى مى كرد. يك روز يك بنده خدايى مى ميرد و وصيت مى كند كه اگر مُردم قبر مرا در پياده رو و جاده قرار دهيد تا مردم از روى قبر من رد شوند و فاتحه اى نثارم نمايند. قبركن زمينى را شروع به كندن مى كند يك وقت متوجه مى شود قبرى ظاهر شد. داخل قبر مى شود سنگى را مى بيند، وقتى سنگ را بر مى دارد. مى بيند يك بنده خدايى نشسته ويك رحل با قرآن در مقابلش گذاشته و دارد قرآن مى خواند. مى ترسد وسنگ را سر جايش مى گذارد و روى قبر را مى پوشاند واين قبر را براى خودش مى گذارد و به صاحبان متوفا مى گويد: اين قبر توى قبرى در آمده و نمى توان در آنجا مُرده دفن كرد جاى ديگرى قبرى ميكَند و ميت را در آنجا به خاك مى سپارد. پنجاه سال از اين ماجرا مى گذرد بعد از پنجاه سال قبر كن با خود مى گويد بروم ببينم اشتباه نديده باشم، نكند هواسم پرت بوده و خواب ديده ام، خلاصه قبر را مى كَند و پايين مى رود و سنگ را از روى آن قبر بر مى دارد. مى بيند بله آن بنده خدا هنوز نشسته و مثل پنجاه سال قبل، قرآن مى خواند. يك وقت آن بنده خدائى كه در قبر نشسته بود و قرآن مى خواند سرش را بالا مى كند و مى گويد: تو خجالت نمى كشى هر روز هر روز نگاه مى كنى؟ تو كه ديروز اينجا بودى و نگاه كردى دوباره امروز آمدى نگاه مى كنى؟ قبر كن فورى سنگ را روى قبر مى گذارد و بر مى گردد. وقتى كه مرگش نزديك مى شود وصيت مى كند كه اگر مُردم مرا اينجا خاك كنيد اما اين سنگ را بر نداريد و توى قبر را نگاه نكنيد. اينها چيزهايى است كه هضمش براى افراد مشكل است. بله ؛ مردان خدا در حال حيات به هر چه عادت داشتند در حال مهات هم به آن مداومت دارند. غلام حاجى ايشان فرمودند: خدا رحمتش كند يك ( (درويش عباسى) ) بود، توى مقبره خاتون آبادى‌ها بزرگانى در اين تكيه خاتون آبادى بودند كه اينها از اغتاب و اوتاد و از سادات بزرگوارند اين مرد خادم مقبره خاتون آبادى هابود، و خودش هم مَرد بزرگوارى بود. شب‌ها حالاتى داشت، اصلا اين مرد خواب نداشت، همه اش مشغول عبادت و ذكر و رياضت بود. ايشان براى من تعريف كرد: غلامى بنام ( (فولاد) ) بوده كه نوكرىِ خانه حاجى را مى كرده، غلامهاى ديگر از روى حسادتى كه به ( (فولاد) ) داشتند پيش حاجى بدگويى مى كردند. حاجى مى گفته من تا با چشمانم نبينم حرفهاى شماراباورنمى كنم، هر دفعه كه مى گفتند: حاجى مى گفت: من هنوز چيزى نديدم. تااينكه سالى خشك سالى مى شود و همه جهت دعاى باران به تخت فولاد براى مناجات مى روند. فولاد نزد حاجى مى آيد و اجازه مى گيرد كه آقا اگر مى شود امشب به من اجازه بدهيد من آزادباشم. حاجى براى مچ گيرى او را آزاد مى گذارد. غلام به طرف قبرستان تخت فولاد آب دويست وپنجاه ازاينجا عبور مى كرد و سابقا مرده شور خانه بود مى آيد و وضو مى گيرد و دو ركعت نماز مى خواند و صورتش را روى خاك مى گذارد و صدا مى زند خدا صورتم را از روى اين خاكها بر نمى دارم تا باران رحمت خودت را بر اين بندگان گنه كارت نازل كنى، ديگر نمى خواهم اين مردم بيايند و به زحمت بيفتند. حاجى مى گويد: يك وقت ديدم يك لكه ابرى بالا آمد و باران رحمت نازل شد. من طاقتم تمام شد و آمدم فولاد را صدا زدم و گفتم از اين تاريخ من خادم تو هستم. غلام گفت: براى چه؟ گفتم من شاهد قضاياى توى بودم و خدا هم بخاطر دعاى مستجاب تو باران را نازل كرد. از امشب من هر چه دارم مال تو باشد. غلام وقتى فهميد كه خواجه پى به امور اوبرده، گفت: اى ارباب تو مرا آزاد كن، ارباب مى گويد: من غلام تو هستم. غلام سرش را روى خاك مى گذارد و مى گويد: خدايا اين خواجه مرا آزاد كرد، از تو مى خواهم مرا از اين دنيا آزاد كنى. خواجه مى بيند غلام سر از سجده برنداشت. وقتى نگاه مى كند مى بيند فولاد به رحمت خدا رفته. همانجابه خاكش مى سپارند. https://eitaa.com/zandahlm1357

شبی انس با قران ..... @zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇👇

#لالایی_خدا ۲۲۰ #سوره_آل_عمران آیات ۱۷۴ - ۱۷۲ #محسن_عباسی_ولدی #قصه #نمایشنامه (جنگ احد) منبع قصّه این برنامه👇 📚برگرفته از کتب «مجمع البيان في تفسير القرآن» اثر فضل بن حسن طبرسی، ج‏لد ۲، صفحه ۸۸۶؛ و «تفسير نمونه» اثر آیت الله مکارم شیرازی، ج‏لد ۳، صفحه ۱۷۴

داستان شب @zandahlm1357