.......: سخاوت حضرت ابراهيم بن عباس كه در مسافرت از مدينه تا طوس خدمت آن حضرت بوده است چنين مي‌گويد: « نديدم به احدي ظلم كند، هيچ وقت كلام كسي را قطع نمي كرد، هيچ حاجتي را رد نمي نمود، پاي خود را مقابل احدي دراز نمي كرد و در مقابل احدي تكيه نمي داد، با هيچ كس سخن جسارت آميز سخن نمي گفت. قضيه اي را كه كليني رحمه الله در اين باره نقل كرده است ذكر مي‌كنيم. راوي مي‌گويد: « با جمعي بسيار خدمت حضرت رضا بوديم كه ابن سبيلي آمد و چنين گفت: يابن رسول الله، من دوست شما و پدران شما هستم، نفقة خود را در راه حج گم كرده ام، نفقة راه به من عنايت كنيد، چون به خراسان رسيدم براي شما صدقه مي‌دهم زيرا آنجا مكنت دارم. حضرت رضا (ع) داخل اتاق شد، پس از چندي از بالاي در ، دويست دينار به او داد و خواهش كرد برود و فرمود لازم نيست صدقه بدهي. چون حضرت آمد از ايشان پرسيدند: پول را از بالاي در داديد و خواهش نموديد كه برود تا او را نبينيد فرمود: مي‌خواستم ذلت سؤال را در صورت او نبينم، آيا نشنيده ايد كه رسول اكرم فرموده است: صدقة پنهاني معادل هفتاد حج است، و گناه آشكار موجب خذلان، و گناه پنهاني را خداوند مي‌آمرزد؟ » آنچه نوشته شد نمونه اي از فضايل حضرت رضا (ع) بود. ذكر اين گونه فضايل براي حضرت رضا (ع) مقام و شأنيتي نيست، بنابراين بهتر است كه مقداري از وقايع مسافرت جبري آن بزرگوار از مدينه به طوس را ذكر كنيم. ممالك اسلامي بعد از مرگ هارون الرشيد در طغيان بودند و شورشهاي فراواني پديد آمد. هنگامي كه مأمون برادرش را نابود كرد و توانست زمام امّت اسلامي را به دست بگيرد، صلاح را در آن ديد كه سران ممالك اسلامي را جمع كند تا بدينوسيله بتواند فتنه‌ها را خاموش نمايد. پس، سي و سه هزار نفر از بزرگان بلاد را به نام مستشار در مركز جمع نمود، و ولايتعهدي را بطور جبر و تهديد به حضرت رضا واگذار كرد. و بدينوسيله توانست به ممالك اسلامي آرامش بخشد. هنگامي كه شورش‌ها فرو خفت، افرادي كه به عنوان مستشار خوانده شده بودند متفرق، و بسياري از آنان مورد بيمهري و يا احياناً زندان و تبعيد قرار گرفتند و كشته شدند. از جملة آن افرادي كه صلاح دانستند او را شهيد كنند، حضرت رضا (ع) است. نكاتي كه لازم به تذكر است: ۱ حضرت رضا (ع) در موارد متعددي ذكر كرده كه سفرش به خراسان، قبول ولايتعهدي و ورود به دستگاه مأمون بر ايشان تحميل شده بود. تشكيل مجلس عزا در مدينه موقع حركت، گريه‌هاي آن بزرگوار در مكه و خدا حافظي با بيت الله قبل از موقع آمدن عمال مأمون، گريه‌هاي او كنار قبر جدّ بزرگوارش و خداحافظي با او بعد از آمدن آنان، قبول نكردن مكر ولايتعهدي تا آنكه تهديد مي‌شود و سپس قبول كردن آن مشروط بر اينكه در امور مملكتي هيچ دخالتي نكند، همه مبين اين مطلب است كه اين جريان جبراً به حضرت رضا (ع) تحميل شده است. ۲ مأمون دستور داده بود كه حضرت رضا را از راه فارس به مرو ببرند و سفر ايشان حتي الامكان در شب صورت گيرد. آيا اين دستور، خود دليل بر اين نيست كه محبّت اهل بيت در دلها جايي داشته و مأمون از اينكه حضرت رضا وارد شهرهاي پرجمعيّت و شيعه نشين شود در هراس بوده است، و يا نمي خواسته كه حضرت رضا (ع) در دلها جايي باز كند؟ ممانعت مأمون از برگزاري نماز عيد فطر توسط حضرت، احتمال دوم را تأييد مي‌كند. ۳ حضرت رضا از برخوردش با مأمون فوق العاده ناراحت بود، چنانكه هر وقت كه از نماز جمعه باز مي‌گشت با حالت خستگي از خداوند متعال طلب مرگ مي‌كرد. آيا در خلوت حضرت رضا را زجر مي‌دادند؟ آيا اعمال منافقانه روي آن بزرگوار اثر مي‌گذارده است؟ آيا مطلب ديگي بوده؟ نمي دانيم، ولي ناراحتي فوق العادة حضرت رضا (ع) از مسافرت امري مسلم است. ۴ آمدن حضرت رضا عليه السلام به مرو براي اسلام بسيار مفيد بود، زيرا طوس براي بيگانگان ميدان علم بود و اگر حضرت رضا در طوس نبود كسي وجود نداشت كه شبهات آنان را رفع كند. و اگر آن شبهات رفع نمي شد، براي عالم اسام خطرناك بود. ۵ حضرت رضا (ع) در بين راه به نيشابور رسيدند. نيشابور فوق العاده پرجمعيّت و شيعه نشين بوده است. همة مردم به استقبال حضرت رضا (ع) آمدند و مي‌خواستند كه آن بزرگوار خود را در ميان مردم آشكار كند و براي آنان روايت بگويد. عقل و درايت حكم مي‌كند كه حجّت خداوند متعال در آن وضع حسّاس بايد بهترين سوغات را به آنها عنايت كند. حضرت رضا صبر نمود تا شوق مردم به نهايت رسيد، پس از آن سر از هودج بيرون آوردو چنين فرمود:...... #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

.......: جنازه ی خورشید روی دست ها! نبض توس از حرکت ایستاده بود؛ طابران و نوغان خالی بود، پرنده پر نمی زد، شهر بوی فاجعه می‌داد... نبض واقعه در روستایی آن سوتر می‌زد... "هزار مسجد" و "بینالود" سیاه پوشیده بودند. دل چلچله و بال قاصدک شکسته بود. جنازه ی خورشید روی خاک بود و از آسمانِ چشم‌ها ستاره می‌بارید. خراسان داغی چنین سهمگین ندیده بود! سناباد غرق در اشک فرشتگان بود! خراسان، یتیم شده بود!... دو بیتِ دیگر "دعبل" می‌خواند: «ای فاطمه! ای دختر خوبی ها! برخیز و گریه کن برای ستارگان آسمان که در خاک پنهان شده اند؛ در کربلا... در کوفه... در مدینه... در فخ... در جوزجان... در باخمری... » دعبل می‌خواند و امام می‌گریست: «و قبری در بغداد است؛ قبر انسانی پاک که خدای مهربان او را در قصرهای بهشتی جای داده است... » وقتی دعبل به این جا رسید، امام رضا علیه السلام فرمودند: «ای دعبل! آیا دو بیت به شعر تو اضافه کنم؟ » گفت: «آری؛ ای فرزند رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم! » امام علیه السلام فرمودند: «و قبری در توس است که عظمت مصیبتش تا روز قیامت جان‌ها را آتش می‌زند تا آن که خدا، قائم آل محمد علیهم السلام را برانگیزد و غم و اندوه بی کران ما را بزداید! » [۱] حالا نوبت دعبل بود که برای آقا گریه کند... ---------- [۱]: . عیون اخبار الرّضا علیه السلام، ج ۲، ص ۲۶۷ شعر دعبل افزون بر شهدای کربلا، به شهید کوفه (حضرت علی علیه السلام و دیگر شهدای اهل بیت علیهم السلام که در کوفه مدفون شده اند) و نیز شهدای مدفون در مدینه به ویژه چهار امام معصوم علیهم السلام که در بقیع مدفون هستند، اشاره دارد. - فخ جایی است در نزدیکی مکه که درآن یکی از نوادگان امام حسن مجتبی علیه السلام به نام حسین بن علی علیه السلام در دوران هادی عباسی به شهادت رسید و شهادت او تداعی کننده ی شهادت اباعبدالله الحسین علیه السلام بود. - جوزجان که در افغانستان واقع شده است، مدفن شهید علوی؛ یحیی بن زید است. البته مزار یحیی بن زید در گنبد کاووس نیز وجود دارد. - باخمری در بین کوفه و واسط قرار دارد و محل شهادت ابراهیم بن عبدالله ازنوادگان امام حسن مجتبی علیه السلام است. او معاصر امام جعفر صادق علیه السلام بود و مدفن او و یارانش در باخمری است. - تا زمان سرایش این شعر، بغداد محل دفن امام کاظم علیه السلام بود و سپس امام جواد علیه السلام نیز در همان جا دفن شدند. قصیده ی دعبل بیش از ۱۲۰ بیت بوده است. او در ابیات مورد نظر می‌گوید: «أفاطم قومی یا ابنة الخیر و اندبی نجوم سماوات بارض فلات قبور بکوفان و أخری بطیبه و أخری بفخّ نالها صلوات و أخری بأرض الجوزجان محلّها و قبر بباخمری لدی الغُربات و قبر ببغداد لنفس زکیّه تضمّنها الرّحمن فی الغرفات» و دو بیت امام رضا علیه السلام این است: «و قبر بطوسٍ یا لها من مصیبة ألحت علی الاحشاء بالزّفرات الی الحشر حتی یبعث الله قائماً یفرّج عنّا الهمّ و الکُربات» یک قمقمه دریا.... https://eitaa.com/zandahlm1357

☑️متن شبهه و سوال👇👇👇👇👇 تو روایات داریم پس از ظهور مردم اونقدر تو رفاه و آسایش اند که برای هر فرد هزاران فرزند خواهد بود سوال اینه چطور ممکنه کنترل ۱۰۰۰ فرزند فرض کنیم پدری که ۱۰۰۰ بچه رو کنترل میکنه یا مادری که برای ۱۰۰۰ بچه غذا میپزه این چطور ممکنه این روایت رو برام توضیح بدید لطفا؟ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ✅متن پاسخ به شبهه👇👇👇👇👇 🔹بله این روایتش هست... 👈🏻ولی این موارد یک موارد کنایه ای هست بزرگوار! هر عددی که در روایات هست خود عدد منظور که نیست. مثلا شما قرآن را ببینید قرآن به پیامبر (ص) می گوید ای پیامبر تو اگر برای منافقین هفتاد بار هم استغفار بکنی ما اینها را نمی بخشیم، آیه قرآن است دیگر. این هفتاد الان یعنی ۱،۲،۳،۴،۵..... ۶۵،۶۶... ۶۹،۷۰ منظور این است؟ نه کنایه هست. 👈🏻مثلا الان شما به رفیقت چهار پنج بار زنگ می زنی گوشیت نمی گیرد کار مهمی هم داری، بار هفتم که گوشی را برداشت می گویی کجایی صد بار به تو زنگ زدم.. یعنی واقعا صد بار زنگ زدی؟ کنایه هست. اینها بحث کنایه ای هست. 👌🏻این بحث هزار و اینها.. بحث کنایه است. یعنی بعد از ظهور رفاه زیاد می شود طرف دیگر مشکل مادی ندارد که برگردد بگوید من فرزندآوری نمی کنم و فلان و فلان... منظور اینهاست. دارد کنایه ای بحث می کند. #پرسش_پاسخ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 👤پاسخ دهنده: #استاد_احسان_عبادی (👆جزو اساتید مهدویت ، پژوهشگر تاریخ و محقق)

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

#استوری اگر چه زیر بار غم‌ خمیدم وگر جام‌بلا را سر کشیدم اگرچه جسم بی‌سر دیدم، امّا به‌غیر از عشق و زیبایی ندیدم #حاج_محمود_کریمی #شهادت_حضرت_زینب (س)

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

🔊‍ #كليپ_صوتی 🎙🌸 آيت الله استاد مجتهدی تهرانی (ره) ❇️ موضوع : نگاه خداوند به قلبهاست و نه ظاهر ⚛ #درس_اخلاق ✅ بسیار عالی حتما گوش کنید به دیگران هم ارسال کنید🙏 🍃🍃🍃➖➖➖🍃🍃

.......: سعدی تا سگان را وجوه پیدا نیست مشفق و مهربان یکدیگرند لقمه یی در میان شان انداز که تهیگاه یکدگر بدرند مولوی هر بلا کاین قوم را حق داده است زیر آن گنج کرم بنهاده است لطف او در حق هرکه افزون شود بی شک آنکس غرقه اندر خون شود دوستان را هر نفس جانی دهد لیک جان سوزد اگر نانی دهد گویند فلک دون نواز یک چشم است آن یکی هم به فرق سر دارد هر خری را که دم گرفت به مشت می نداند که دم خر دارد می برد تا فراز کله خویش بیندش دم چو دست بردارد برزمینش زند که خورد شود خر دیگر بجاش بردارد سنایی این جهان بر مثال مرداریست کرکسان گرد او هزار هزار این مرآن را همی زند مخلب آن مراین را همی زند منقار آخرالامر بگذرند همه وز همه باز ماند آن مردار مولوی هر چه داری در دل از مکر و رموز پیش ما پیدا بود مانند روز که بپوشیمش ز بنده پروری تو چرا رسوایی از حد می‌بری لطف حق با تو مداراها کند چونکه از حد بگذری رسوا کند #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

🔳 #وفات_حضرت_زینب(س) 🌴بنشین تا به تو گویم زینب(س) 🌴غم دل با تو بگویم زینب(س) 🎤حاج #حسین_فخری

صفحه نماز خوب @zandahlm1357

.......: ۵ - مقایسه عبادت‌ها و نعمت‌ها ما هر چه داریم از خداوند است. نعمتِ سلامتی، اعضاء، امکانات و رزق، همه از الطاف خداوند می‌باشد. توفیق عبادت هم از اوست. سراپا غرق در نعمت‌های اوییم، او برای آنکه مارا به سعادت برساند، دعوت می‌کند، راهنما می‌فرستد، تشویق می‌کند، وسیله می‌دهد، مارا در هر مکان و زمان و شرایط و سنّ و وضعی که هستیم به حضور می‌پذیرد، فراریان را هم قبول می‌کند، از تکرار درخواست و حضور خسته نمی شود، پذیرایی کم نمی کند، عبادت‌های ناقابل را هم می‌پذیرد و گران هم می‌خَرَد، عیوب را می‌پوشاند و صدها لطف و انعام دیگر. آیا عبادت ما در مقابل نیکی‌های او به چه حسابی می‌آید؟ «وَ ما قَدرُ اَعْمالنا فی جَنْبِ نَعْمائِکَ؟ » ۶- مقایسه عبادت‌ها و غفلت‌ها آیا عبادت ما بیشتر است، یا غفلت و گناه ما؟ قرآن بارها گفته است: «فَاَیْنَ تَذهَبُون؟ » (۴۱) به کجا می‌روید؟ کجا نماز و عبادت ما می‌تواند جبران کننده لحظات غفلت و نافرمانی و کوتاهی‌ها و سهل انگاری‌ها و بی اعتنایی‌های ما باشد؟ امام سجاد علیه السلام در دعایی می‌گوید: «وَلَسْتُ اَتَوسَّلُ اِلَیْکَ بِفَضْلِ نافِلَةٍ مَعَ کَثیرِ ما اَغْفَلْتُ مِنْ وَظایفِ فُرُوضِکَ وَ تَعَدَّیْتُ عَنْ مَقاماتِ حُدُودِکَ...؟ » (۴۲) خدایا! من با این همه غفلت از واجبات و تعدّی از مرزها و حریم شکستن ها، چگونه به وسیله نافله‌ها و مستحبّات، به سوی تو راه یابم؟ ۷- مقایسه عبادت‌ها و نیازها عبادت ها، توشه راه آخرتِ ماست. راهی دراز و دشوار در پیش داریم. آیا این عبادت ها، کفاف آن همه راه و برآوردن آن همه نیاز مارا می‌کند؟ مگر ناله علی علیه السلام بلند نیست که: آه... از کمیِ توشه و دوریِ راه «آهْ مِنْ قِلَّةِ الزّادِ... » ما، بیش از دنیا، در عقبه‌های بعدی، در قبر، برزخ، محشر و آخرت، به خدا و انعام او نیازمندیم. آیا این عبادت ها، تأمین کننده آن نیازها می‌باشد؟ ابودرداء، می‌گوید: در مسجد پیامبر، درباره اعمال اهل بدر و رضوان گفتگو بود. من گفتم: عبادت و ورع علی علیه السلام از همه بیشتر است. وقتی این سخن بر آنان گران آمد، این خاطره را که خود، شاهد آن بودم نقل کردم: شبی علی علیه السلام را دیدم که در نخلستان پنهان شد. او را تعقیب کردم ولی از نظرم ناپدید گشت. فکر کردم به خانه رفت. ولی... صدای ناله او را می‌شنیدم که می‌گفت: خدایا!... آه از آن گناهی که من فراموشش کرده‌ام ولی تو به حسابم نوشته ای،... آه از آتشی سوزان و... آنقدر گریست که بیهوش و بی حرکت شد. فکر کردم از دنیا رفته است. به خانه زهراعلیها السلام رفتم تاخبر دهم، فرمود: این حالت، از خوف خدا برای علی علیه السلام پیش می‌آید. سپس، آبی آوردیم وعلی علیه السلام به هوش آمد ومن نیز می‌گریستم. وقتی به هوش آمد، گفت: ای ابودرداء! چگونه مرا می‌بینی، آنگاه که در قیامت، مرا به سوی حساب، فرا خوانند و گنهکاران به عذاب خدای یقین کنند. (۴۳) آری، غرور به عبادت‌های ناچیز، در مقابل وسعت نیاز ما به رحمت پروردگار، نشان غفلتی دیگر است. ۸ - مقایسه عبادت خود با عبادت اولیاء خدا عبادات ناچیز ما، در مقایسه با عبادت‌های اولیاء اللّه، به راستی که اندک است. با آنکه آنان، معصوم بودند و در عبادت و نیایش و بندگی، سرآمد عصر خویش و همه دوران‌ها به حساب می‌آمدند، امّا آنهمه اهل توجّه به پروردگار و عبودیّت در آستان او بودند. ما که سراپا نقص و عجز و نیازیم، باید بسی بیشتر عبادت کنیم. توجّه و شناخت نسبت به عبادت اولیاء خدا، مارا از مغرور شدن به نماز و دعایمان باز می‌دارد. اینک به چند نمونه اشاره می‌کنیم: (۴۴) ۱- پیامبر خدا صلی الله علیه وآله بسیار عبادت می‌کرد و خود را به مشقّت می‌انداخت، تا آنکه این آیه نازل شد: «طَه. مَآ أَنزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْءَانَ لِتَشْقَی » (۴۵) ای پیامبر! ما قرآن را بر تو نازل نساختیم که خود را به مشقّت بیفکنی! ۲- امام مجتبی علیه السلام می‌فرماید: «ما کانَ فی الدُّنْیا اَعْبَدُ مِنْ فاطِمَة علیها السلام، کانَت تَقُومُ حَتَّی تَتَوّرَم قَدَماها» (۴۶) عابدتر از حضرت فاطمه علیها السلام کسی در دنیا نبود. آنقدر به عبادت می‌ایستاد تا قدم هایش ورم می‌کرد. ۳- امام باقر علیه السلام می‌فرماید: امام زین العابدین علیه السلام در شب و روز، هزار رکعت نماز می‌خواند، آنگونه که امیرالمؤمنین علیه السلام انجام می‌داد، وی پانصد نهال نخل داشت که پای هر نخلی دو رکعت نماز می‌خواند. (۴۷) ✍محسن قرائتی https://eitaa.com/zandahlm1357

☑️متن شبهه و سوال👇👇👇👇👇 چکار کنیم نماز صبحمون قضا نشه؟ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ✅متن پاسخ به شبهه👇👇👇👇👇 👤آیت الله بهجت یک دستور العملی دارند فرمودند هر کس نمازهای واجب دیگرش را اول وقت بخواند، خدا کمکش می کند برای نماز صبح اول وقت بیدار بشود.⏰ 💢بعد دلایلی برای قضا شدن نماز صبح‌ هست، اولا پرخوری شب است که خیلی اثر دارد، متأسفانه بسیاری از خانواده ها را ما الان می‌بینیم، مهمانی خانه اقوام و دوستان می رویم می بینیم ساعت ۱۰/۵ ، ۱۱ شب تازه 🥘سفره شام را می آورند، آن زمان مگر وقت شام است⁉️ 👮‍♂سربازی یک قانون خیلی خوبی دارند تقریبا موقع اذان مغرب شام هم می دهند، اصل شام همان موقع است، حالا بعدش اگر گرسنه ات شد میان وعده ای، میوه ای، چیزی🍎.. شام باید آدم زود بخورد. وقتی ساعت ۱۰/۵ ، ۱۱ شب شام می خوریم، وقتی تا دیر وقت بیداریم، فیلم می بینیم، شب نشینی هستیم.. معلوم است نماز صبحمان قضا می شود‼️ خودمان را مهیا کنیم، ببینیم خوابمان چقدر است بر همان اساس خوابمان را تنظیم کنیم، این کارها را انجام بدهیم. 👌بعد آیه آخر سوره کهف📖 در روایات آمده اگر کسی بخواند بعدش از خدا بخواهد می خواهم فلان ساعت بیدار بشوم بیدار می شود😴. من خودم چندباری آزمایش کردم جواب گرفتم چیز جالبی است، حالا سِرش چی هست نمی دانم، ولی چیز جالبی هست حتما این را انجام بدهید. ولی می گویم بخش اعظم آن برمی گردد به همان پرخوری شب🍟 و بیدار ماندن زیادی شب، که اینها را باید علاج کنیم. #پرسش_پاسخ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 👤پاسخ دهنده: #استاد_احسان_عبادی (👆جزو اساتید مهدویت ، پژوهشگر تاریخ و محقق)

❓سؤال: حاج آقا که میفرمایند هر کس را اندازه ظرفیتش خداوند بهش مال میدهد تو فامیل ما کسانی هستن که در نماز کاهلند و چندان کمکی هم به کسی نمیکنند و وضعیت مالی خوبی دارند پس اینها ظرفیتشون در کجاست؟ 2⃣ و سوال دوم. وقتی ی نوجوان پدرش که به نماز مقیده را با اون آقا مقایسه میکنه که اهل نماز نیست خیری چندانی هم در مالش نیست مسلما ایمانش ضعیف میشه باید چجوری بچه را قانع کرد . تشکر ✅ پاسخ: بِسم اللّه الرَّحمنِ الرّحیم مگر معیار خوب بودن به این است که انسان، ثروت زیاد داشته باشد؟! خب قارون هم ثروت داشت، کفّار هم ثروت زیاد دارند. نه ، ثروت زیاد که اگر دردسر نباشد، زحمت نباشد، فایده ای ندارد به آن جوان هم باید فهماند که، آن چه که برای انسان ظرفیت حساب می شود، کمال حساب میشود آن[چیزی] است که انسان را به سمت انسانیت بالا ببرد،نه این که [ثروت داشته باشد]حالا پول زیاد داشته باشد که چه بشود!؟ به اندازۂ شکمش می تواند بخورد و به اندازۂ[نیازش][برای]بقیه اش دیگر ، او حمّال شان است، در واقع تحویل دارِ آن ثروت ها و پول ها است. اتّفاقاً خدا برعکس کسی را دوستش داشته باشد،معمولاً این قدر زیاد به او نمی دهد که بخواهد از عبادت و از کمالات و این ها جا بماند. 2⃣ نه، نماز بخوانَد نتیجه این می شود که انسان به مقصد می رسد ، نماز نخوانَد نتیجه این می شود که می رود توی مرز کفر، و در آخر هم جایش در سَقَر است.