🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
🌹#حکمت_شماره_204
و قال عليه‌السلام
لَا يُزَهِّدَنَّكَ فِي الْمَعْرُوفِ مَنْ لَا يَشْكُرُهُ لَكَ، فَقَدْ يَشْكُرُكَ عَلَيْهِ مَنْ لَا يَسْتَمْتِعُ بِشَيْ‌ءٍ مِنْهُ، وَ قَدْ تُدْرِكُ مِنْ شُكْرِ الشَّاكِرِ أَكْثَرَ مِمَّا
أَضَاعَ الْكَافِرُ،«وَ اللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ» .
امام عليه السلام فرمود:
به علت ناسپاسى افراد، از كار نيك مضايقه نكنيد چرا كه (در مقابل) گاه كسى از تو سپاسگزارى مى‌كند كه از عمل نيكت هيچ بهره‌اى نبرده و چه بسا همين شكرگزارى اثرش بيش از ناسپاسى افراد ناسپاس باشد و (برتر از
همۀ اينها اين كه) خدا نيكوكاران را دوست دارد
شرح و تفسير
تو نيكى كن هر چند سپاسگزارى نكنند
امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه همگان را دعوت به كار نيك به افراد نيازمند مى‌كند خواه سپاسگزار باشند يا ناسپاسى كنند، مى‌فرمايد:«به علت ناسپاسى افراد، از كار نيك مضايقه نكنيد، چرا كه (در مقابل) گاه كسى از تو سپاسگزارى مى‌كند كه از عمل نيكت هيچ بهره‌اى نبرده و چه بسا همين شكرگزارى اثرش بيش از ناسپاسى افراد ناسپاس باشد و (برتر از همۀ اينها اين‌كه) خدا نيكوكاران را دوست دارد»؛ (لَا يُزَهِّدَنَّكَ فِي الْمَعْرُوفِ مَنْ لَا يَشْكُرُهُ لَكَ، فَقَدْ يَشْكُرُكَ عَلَيْهِ مَنْ لَا يَسْتَمْتِعُ بِشَيْ‌ءٍ مِنْهُ، وَ قَدْ تُدْرِكُ مِنْ شُكْرِ الشَّاكِرِ أَكْثَرَ مِمَّا أَضَاعَ الْكَافِرُ:«وَ اللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ») .
مى‌دانيم مردم دو گروهند: افراد پر توقع و ناسپاس كه همواره انتظار نيكى دارند؛ ولى به هنگامى كه از آن بهره‌مند شدند ناسپاسى مى‌كنند. گاه مى‌گويند: اگر بيشتر از اين بود بهتر بود، گاه مى‌گويند: اى كاش به اين صورت انجام نمى‌شد و به شكل ديگرى انجام مى‌شد و گاه مى‌گويند: اگر كسى نيكى كرده است وظيفه‌اش نيكى كردن بوده است و امثال آنها.
در برابر آنها گروه ديگرى هستند كه در برابر نيكى‌ها سپاسگزارند حتى گاه از نيكى‌هايى كه در حق ديگران شده سپاسگزارى مى‌كنند؛ مثلاً مى‌گويند: فلان انسان چه آدم سخاوتمند و خوش‌قلب و نيكوكار است كه در حق برادر نيازمندش اين همه نيكى مى‌كند، مادر دردمندش را كاملاً مراقبت مى‌نمايد و براى بستگانش پيوسته در حال خدمت است.
از آنجا كه كار نيك جاذبۀ فوق العاده‌اى دارد اگر كسانى كه در حقشان نيكى شده ناسپاسى كنند، افراد ديگرى هستند كه سپاسگزار باشند و جالب توجه اين‌كه سپاسگزارى كسانى كه از كار نيك بهره‌اى نبردند بسيار با ارزش‌تر از سپاسگزارى كسانى است كه از آن بهره‌مند شده‌اند، چرا كه آنها كه بهره‌مند شده‌اند وظيفۀ سپاسگزارى دارند. به علاوه ممكن است به طمع كارهاى نيك آينده سپاسگزارى كنند؛ اما كسانى كه از آن بهره‌اى نمى‌گيرند از صميم دل به افراد نيكوكار احترام مى‌گذارند.
گذشته از همۀ اينها، مى‌دانيم همۀ نيكى‌ها از سوى خداست؛ قدرت بر انجام كار نيك و توفيق به آن و تمايلات درونى دربارۀ آن همه از سوى خداست كه ما با استفاده از اختيار خود آنها را به كار مى‌گيريم و كار نيك انجام مى‌دهيم. در عين حال، خداوند از نيكوكاران سپاسگزارى مى‌كند و اين برتر از هر سپاسگزارى است.
دربارۀ مجاهدانى كه با جان و مال خود از آيين خدا دفاع كرده‌اند، قرآن مجيد سخنى دارد؛ آئينى كه منفعت آنها در آن است و براى آنها تشريع شده، با اين حال خداوند خودش را خريدار و مجاهدان را فروشنده و ثمن اين معامله را بهشت برين قرار مى‌دهد و به آنها دربارۀ چنين معاملۀ پرسودى تبريك مى‌گويد. آيا اگر تمام دنيا در برابر جهاد مجاهدان ناسپاسى كنند اين سپاسگزارى خداوند كافى نيست؟ «إِنَّ اللّهَ اشْتَرى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بايَعْتُمْ بِهِ وَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ». ١در حديثى از پيغمبر گرامى اسلام مى‌خوانيم كه مى‌فرمايد:
«يَدُ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ فَوْقَ رُؤُوسِ الْمُكَفِّرينَ تُرَفْرِفُ بِالرَّحْمَةِ ؛دست خداى متعال بالاى سر كسانى است كه در برابر نعمت‌هايشان ناسپاسى مى‌شود و رحمت خود را بر سر آنها مى‌گستراند». ١
از جمله امورى كه مى‌تواند مايۀ تسلى خاطر انسان در برابر ناسپاسى‌ها شود اين است كه بدانيم اين موضوع منحصر به ما نيست؛ اين ناسپاسى‌ها در برابر پيامبران بزرگ خدا با آن همه زحمت‌هايى كه براى هدايت مردم كشيدند به ويژه در برابر پيامبر اسلام و ائمۀ معصومان عليهم السلام به شكل گسترده‌اى انجام شد. در حديثى كه امام موسى بن جعفر از پدران گرامى‌اش عليهم السلام نقل مى‌كند آمده است:
«كانَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله مُكَفَّراً لا يُشْكَرُ مَعْرُوفُهُ وَ لَقَدْ كانَ مَعْرُوفُهُ عَلَى الْقُرَشِىَّ وَ الْعَرَبِىِ‌ّ وَ الْعَجَمِىِ‌ّ وَمَنْ كانَ أعْظَمَ مِنْ رَسُولِ اللّهِ مَعْروفاً عَلى هذَا الْخَلْق؟ وَ كَذلِكَ نَحْنُ أهْلُ الْبَيْتِ مُكَفَّرُونَ لا يُشْكَرُ مَعْرُوفُنا وَ خِيارُ الْمُؤْمِنينَ مُكَفَّرُونَ لا يُشْكَرُ مَعْرُوفُهُمْ ؛رسول خدا صلى الله عليه و آله در برابر نيكى‌ها و خدماتى كه داشت ناسپاسى مى‌شد، خير و نيكى آن حضرت نه تنها به قريش مى‌رسيد، بلكه تمام عرب و عجم از آن بهره‌مند مى‌شدند آيا كسى پيدا مى‌شود كه نيكى و كار خيرش از رسول خداوند نسبت به اين مردم بيشتر ب
اشد؟ و همچنين ما اهل بيت در برابر ناسپاسى‌ها قرار داريم؛ نيكى‌ها و خدمات ما شكرگزارى نمى‌شود و نيكان اهل ايمان نيز مورد ناسپاسى قرار مى‌گيرند و از نيكى آنها تشكر نمى‌شود». ٢
بنابراين نبايد اين‌گونه ناسپاسى‌ها ما را در انجام كار خير سست و بى‌رغبت كند. افراد زيادى هستند كه حتى كارهاى خير ما شامل آنها نمى‌شود؛ ولى آنها قدردانى مى‌كنند و بالاتر از همه، خدا و پيامبر و ائمۀ قدردان و سپاسگزارند.
نكته:
قدردانى از بخشندۀ نعمت
همان‌گونه كه انسان بايد شكر نعمت‌هاى پروردگار را بگزارد، هرچند هيچ انسانى قادر بر اين كار نيست، حداقل اعتراف به عدم توانايى شكر نعمت كند كه اين خود نوعى شكر نعمت است، بايد در برابر انسان‌ها نيز همين حالت را داشته باشد و شكر خالق بدون شكر خلق، همان خلقى كه واسطۀ نعمت بوده، كامل نمى‌شود. در همين زمينه حديثى از رسول اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده است كه مى‌فرمايد:
«روز قيامت كه مى‌شود بنده‌اى را در صحنۀ محشر حاضر مى‌كنند و در حضور خداى متعال مى‌ايستد و خداوند دستور مى‌دهد او را به سوى آتش دوزخ ببرند.
عرضه مى‌دارد: خداوندا! دستور دادى مرا به سوى دوزخ ببرند در حالى كه قرآن مى‌خواندم (و به قرآن عمل مى‌كردم) خدا مى‌فرمايد: بندۀ من، نعمت‌هايى به تو عرضه داشتم و تو شكر نعمت نگزاردى. عرضه مى‌دارد: پروردگارا! تو فلان نعمت را به من دادى و من فلان گونه شكر آن را ادا كردم و نعمت ديگرى به من دادى شكر آن را نيز گزاردم و پيوسته نعمت‌ها را ذكر مى‌كند و شكرگزارى آنها را. خداى متعال مى‌فرمايد: بندۀ من راست مى‌گويى؛ ولى تو شكرگزارى در برابر كسى كه واسطۀ نعمت بر تو بود نداشتى و من به ذات مقدسم سوگند خورده‌ام كه شكر بنده‌اى را نپذيرم كه در برابر واسطۀ نعمت من به خلقم شكرگزار نباشد. ١
از اين حديث و احاديث متعدد ديگر روشن مى‌شود كه شكر خالق از شكر مخلوق نمى‌تواند جدا باشد؛ زيرا غالباً نعمت‌هاى الهى از سوى واسطه‌هايى به انسان مى‌رسد.
از همه مهم‌تر نعمت هدايتى است كه از سوى رسول اكرم و امامان معصوم عليهم السلام به ما رسيده كه بيش از همه بايد شكرگزار آنها باشيم و شايد سلام و درود ما به پيشگاه آنها بخشى از اين شكرگزارى محسوب شود. حتى به مقتضاى «إِنَّ اللّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً» ١ خداوند نيز با ارسال رحمتش بر آنها، از زحماتشان تشكر مى‌كند و مؤمنان نيز بايد از طريق تقاضاى رحمت الهى بر آنها شكرگزار باشند.
همچنين در برابر اساتيد و آنهايى كه ما را با اين منابع هدايت آشنا كرده‌اند شكرگزار باشيم و در برابر پدر و مادر كه خداوند توصيۀ به خصوص آنها را در قرآن مجيد كرده، آنجا كه خطاب به آنها كرده مى‌فرمايد: «وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فِي عامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَ لِوالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ». ٢
و همچنين تمام كسانى كه به نوعى به ما خدمت معنوى يا مادى كرده‌اند؛ در هر لباس و مقامى كه باشند شكرگزار باشيم.
به يقين اين شكرگزارى‌ها افزون بر اين‌كه باعث پرورش روح انسان مى‌شود، نيكوكاران را به كار نيك بيشتر تشويق و غير نيكوكاران را در اين زمره وارد مى‌كند و اگر مى‌بينيم در دنياى امروز طى مراسمى از افراد برتر در هر رشته و هر برنامه‌اى قدردانى مى‌كنند و لوح سپاس به آنها مى‌دهند براى همان آثار مثبتى است كه اين كار در پيشرفت جامعه دارد.
هدایت شده از #مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
صفحه
گلدان من🌳🌳🌳🌳
با ما همراه باشید👇👇👇
.......:
@zandahlm1357
#کاکتوس_نکته
● مشکلات:
بزرگترین مشکل برای صاحبان کاکتوس، آبیاری بیش از حد است. اما این مشکل تنها با کمی دقت قابل حل است. آبیاری بیش از حد موجب پوسیدگی ساقه و ریشه گیاه میشود و متاسفانه هنگامی که ریشه کاکتوس بپوسد یا حتی پوسیدگی در آن آغاز شود، دیگر نمیتوان گیاه را نجات داد.
آفتهای کاکتوس به نسبه معدود هستند، اما هنگام خرید کاکتوس توجه کنید که حشره ای مشکوک روی آن لانه نکرده باشد. در صورتی که آفات کاکتوس به سراغ گیاه شما آمدند، با اندکی حشره کش میتوانید آنها را از بین ببرید.
https://eitaa.com/zandahlm1357
.......:
فصل ششم: در همراه داشتن در سفر و آداب معاشرت با او
در احادیث معتبره بسیار وارد شده است، کسی که تنها به سفر رود ملعون است.
در حدیث معتبر منقول است که حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم به امیر المؤمنین علیه السلام وصیت نمود که: یا علی! هرگز تنها به سفر مرو که شیطان با یک کس است و از دو تا دور است. یا علی! شخصی که تنها به سفر می‌رود، گمراه است و دو کس که می‌روند دو گمراه هستند و سه کس مسافرانند.
در روایت دیگر منقول است که شخصی به خدمت حضرت صادق علیه السلام آمد. آن حضرت پرسیدند که در راه کی مصاحب تو بود؟ گفت: تنها بودم. فرمود: اگر من پیشتر تو را می‌دیدم
تو را نیکو تأدیب می‌کردم که چگونه باید به سفر رفت. پس فرمود: یک کس شیطان است و دو تا شیطانند و سه نفر مصاحبانند و چهار نفر رفیقانند.
به سند معتبر از حضرت موسی بن جعفرعلیه السلام منقول است: هرکه به سفری رود، بگوید: «ما شاءَ اللَّهُ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلّا بِاللَّهِ، اَللَّهُمَّ آنِسْ وَحْشَتی وَاَعِنّی عَلی وَحْدَتی وَاَدِّ غَیْبَتی».
در حدیث معتبر از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: اوّل رفیق به هم رسان پس به سفر برو. و فرمود: دو کس با هم رفیق نمی شوند مگر آن که محبوب ترین ایشان نزد خدا و آن که ثوابش بیشتر است آن است که مدارا با رفیقش بیشتر می‌کند.
در حدیث دیگر فرمود: بهترین رفیقان و مصاحبان نزد خدا چهار نفرند. و هیچ گروهی زیاده از هفت کس نمی شوند مگر آن که صداهایشان بسیار می‌باشد. پس از این احادیث معلوم شد که اقل رفیقان سه نفرند و اکثر ایشان هفت، و آن که زیاده از هفت خوب نیست در رفیقان هم توشه و هم سفره.
از حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم منقول است: سنت است که رفیقانِ هم توشه، اوّل خرجی‌های خود را به در آورند و بر روی یکدیگر بگذارند، که این بیشتر باعث خشنودی خاطر و نیکی اخلاق ایشان میشود.
از امیر المؤمنین علیه السلام منقول است: مصاحبت مکن در سفر با کسی که فضیلت تو را بر خود نداند آن قدر که تو از فضیلت او بر خود می‌دانی.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است: مصاحبت و رفاقت کن با کسی که تو به او زیƘʠیابی، و مصاحبت مکن باکسی که او به تو زینت یابد، یعنی تو کسب علم و کمالات از او توانی نمود.
در حدیث دیگر از شهاب منقول است که گفت: به خدمت حضرت صادق علیه السلام عرض کردم که شما می‌دانید حال و توانگری مرا و احسانی که با برادران خود می‌کنم، پس با جماعتی از ایشان رفیق می‌شوم در راه مکه و بر ایشان توسعه می‌کنم و بسیار خرج می‌کنم. فرمود: ای شهاب! چنین مکن، اگر تو دست به خرج کردن بگشایی و ایشان هم بگشایند به ایشان ضرر می‌رسد و پریشان می‌شوند، و اگر تو بکنی و ایشان نکنند باعث مذلت ایشان است، پس رفاقت با جماعتی بکن که مثل تو باشند در توانگری و توانایی.
در روایت دیگر از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: اگر مصاحبت کنی، با مثل و مانند خود مصاحبت و رفاقت بکن، و با کسی رفیق مشو که خرج تو را کِشد که این موجب خواری مؤمن است.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است: حق مسافر بر رفیقان آن است که چون بیمار شود، سه روز برای او توقف کنند.
در حدیث دیگر منقول است: از امام محمّد باقرعلیه السلام پرسیدند: جماعتی که با یکدیگر رفیق می‌شوند و در میان ایشان مال دار و پریشان هست، آیا آن مال دار خرج آنها را می‌تواند کشید؟ فرمود: اگر آنها به طیب خاطر راضی باشند، باکی نیست.
در روایت دیگر منقول است: از حضرت صادق علیه السلام پرسیدند که شخصی رفیق میشود با جماعتی مال دار و از آنها مالش کمتر است و آنها خرج خود را بیرون می‌آورند و او مثل آنها خرج نمی تواند کردن. فرمود: من دوست نمی دارم که خود را ذلیل کند، با کسی رفیق شود که مثل او باشد.
در احادیث معتبره منقول است: از ما نیست کسی که با مصاحبانش نیکو مصاحبت نکند، و با رفیقانش نیکو رفاقت نکند، و با کسی که نمک خورد و حق نمک را رعایت نکند.
#حلیة_المتقین#https://eitaa.com/zandahlm1357
#مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
✍ نوشتار تربیتی "خانواده و زوجین" ✅ تحکیم خانواده 💠 قسمت سوم 🔰 ویژگی انسان‌های خودشیفته 🔹قدردا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا