🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
🌹#حکمت_شماره_209
و قال عليه‌السلام
لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْيَا عَلَيْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا، وَ تَلَا عَقِيبَ ذَلِكَ:« وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ
وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ ».
امام عليه السلام فرمود:
دنيا همچون شتر بدخويى است كه بعد از چموشى به ما روى مى‌آورد و همچون شترى است كه دوشندۀ شير را گاز مى‌گيرد تا شير را براى فرزندش نگه‌دارى كند، سپس امام اين آيه را تلاوت فرمود: ما مى‌خواهيم بر مستضعفان زمين منت گذاريم و آنها را پيشوايان و وارثان آن قرار دهیم
شرح و تفسير
آينده از آنِ ماست
امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانۀ خود خبر مسرت‌بخشى از آيندۀ اهل بيت و پيروان مكتب آنها مى‌دهد و مى‌فرمايد:«دنيا همچون شتر بدخويى است كه بعد از چموشى به ما روى مى‌آورد و همچون شترى است كه دوشندۀ شير را گاز مى‌گيرد تا شير را براى فرزندش نگه‌دارى كند. سپس امام آيۀ ٥ سورۀ «قصص» را تلاوت فرمود: ما مى‌خواهيم بر مستضعفان زمين منت گذاريم و آنها را پيشوايان و وارثان آن قرار دهيم»؛ (لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْيَا عَلَيْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا، وَ تَلَا عَقِيبَ ذَلِكَ:« وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ ») .
«شِماس» (بر وزن كتاب) معناى مصدرى دارد و در اصل به معناى سركشى و چموشى حيوان است، سپس در مورد انسان‌هاى سركش و عصيانگر نيز به كار رفته است و شَماس (بر وزن تماس) معناى وصفى آن است و به حيوان سركش و انسان عصيانگر گفته مى‌شود.
«عطف» (بر وزن فتح) به معناى تمايل پيدا كردن يا مايل ساختن به چيزى است. اين واژه گاهى به صورت متعدى به كار مى‌رود كه به معنى مايل ساختن است و زمانى با «إلى» متعدى مى‌شود كه به معنى مايل شدن به چيزى است و هنگامى با «على» متعدى مى‌شود كه به معنى بازگشت به چيزى است و گاه با «عن» كه به معنى انصراف از چيزى است.
«ضروس» از مادّۀ «ضَرْس»(بر وزن ترس) به معناى دندان گذاردن بر چيزى و فشار دادن است و «ضروس» به شتر كج خلقى مى‌گويند كه افراد را گاز مى‌گيرد.
مفهوم جمله اين است: همانگونه كه شتر شيرده از دوشيدن شير خود ممانعت مى‌كند مبادا گرفتار كمبود شير براى بچه‌اش گردد و افرادى را كه به سراغ دوشيدن شير مى‌روند گاز مى‌گيرد همچنين در آينده دنيا به سوى ما باز مى‌گردد و به قدرت پروردگار، مخالفان ما سركوب مى‌شوند و حكومت به دست صالحان مى‌افتد، همانگونه كه قرآن مجيد وعده داده است.
جملۀ «نريد» كه فعل مضارع است و معمولا دلالت بر استمرار دارد نشان مى‌دهد كه اين آيه گرچه در داستان بنى اسرائيل ذكر شده كه خداوند به آنها وعده داد بر فرعونيان پيروز مى‌شوند و سرانجام پيروز شدند؛ ولى منحصر به آنها نيست؛ افراد مستعضف هرگاه تكيه بر ذات پاك پروردگار كنند و از او يارى بطلبند و انجام وظيفه نمايند سرانجام بر ظالمان و مستكبران پيروز مى‌شوند، ائمه و پيشوايان روى زمين مى‌گردند و وارث امكانات وسيع ظالمان و مستكبران.
اين آيه از آياتى است كه اشاره به ظهور حضرت مهدى (ارواحنا فداه) دارد.
در حديثى كه مرحوم شيخ طوسى در كتاب غيبت خود آورده است، اميرمؤمنان على عليه السلام در تفسير آيۀ فوق فرمود:
«هُمْ آلُ مُحَمَّدٍ يَبْعَثُ اللّهُ مَهْدِيُّهُمْ بَعْدَ جَهْدِهِمْ فَيُعِزُّهُمْ وَ يُذِلُّ عَدُوَّهُمْ ؛منظور از مستضعفان در آيۀ فوق آل محمد است كه خداوند مهدى آنها را بعد از زحمت و فشارى كه بر آنان وارد شده بر مى‌انگيزد و به آنها عزت مى‌بخشد و دشمنانشان را خوار و ذليل مى‌كند». ١
همين مضمون در حديثى از امام على بن الحسين عليه السلام آمده است كه مى‌فرمايد: «وَ الَّذي بَعَثَ مُحَمَّداً بِالْحَقِ‌ّ بَشيراً وَ نَذيراً إنَّ الْأبْرارَ مِنّا أهْلَ الْبَيْتِ وَ شيعَتَهُمْ بِمَنْزِلَةِ مُوسى وَ شيعَتِهِ وَ إنَّ عَدُوَّنا وَ أشْياعَهُمْ بِمَنْزِلَةِ فَرْعَوْنَ وَ أشْياعِهِ ؛سوگند به كسى كه محمد را به حق بشارت دهنده و بيم دهنده قرار داد كه نيكان از ما اهل بيت و پيروان آنها به منزلۀ موسى و پيروان او و دشمنان ما و پيروانشان به منزلۀ فرعون و پيروانش هستند (سرانجام پيروز مى‌شوند و آنها نابود مى‌گردند و حكومت حق و عدالت برقرار خواهد شد)». ١
اضافه بر آيۀ شريفه و كلام ائمۀ هدى عليهم السلام اين مسئله را نيز مى‌توان به صورت منطقى اثبات كرد و آن اين‌كه خداوند حكيم و رحيم، انسان را براى هدف والايى آفريده است و اگر قرار باشد تا آخر دنيا وضع كنونى ادامه يابد؛ ظالمان بر اوضاع مسلط باشند، احكام الهى به فراموشى سپرده شود و ظلم و فساد و قتل و جنايت در مقياس‌هاى وسيع جهانى حكمفرما گردد، به يقين چنين امرى با حكمت خداوند دربارۀ آفرينش انسان سازگار نيست. بايد منتظر بود زمانى فرا رسد كه ايمان و اخلاق و عقلانيت بر جهان حاكم گردد و اولياى الهى بر جهان حكمرانى كنند و مدينۀ فاضلۀ انسانيت كه هدف نهايى خلقت انسان بوده است برقرار شود به مصداق «أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصّالِحُونَ» ٢ و به مصداق آيۀ: «وَعَدَ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لا يُشْ
رِكُونَ بِي شَيْئاً» ؛خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند وعده داده است كه به يقين، خلافت روى زمين را به آنان خواهد داد، همانگونه كه به پيشينيان آنها خلافت بخشيد؛ و دين و آيينى را كه براى آنان پسنديده، برايشان پا برجا و ريشه‌دار خواهد ساخت؛ وترسشان را به امنيّت و آرامش مبدّل مى‌كند، به گونه‌اى كه فقط مرا مى‌پرستند، و چيزى را همتاى من قرار نخواهند داد». ١
بنابراين آنچه در آيات و روايات آمده است با دليل عقل نيز هماهنگ است.
هدایت شده از #مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
صفحه
گلدان من🌳🌳🌳🌳
با ما همراه باشید👇👇👇
.......:
@zandahlm1357
ناز یخی
گلهای زمستانی گرچه در زیبایی فرم و تنوع رنگ با گلهای فصول دیگر قابل مقایسه نیستند ولی معمولا" رایحه مطبوعشان که فضای اطراف را عطرآگین می کند جبران این کمبود را می نماید
گل یخ همانگونه که از نامش پیداست یکی از این گلهای زمستانی است که در فصل سرما شکوفه می دهد و در قلب یخ گرمی می آفریند . این گل خصوصا" برای استفاده گل بریده و تزئین منزل بسیار طرف توجه است . اصل این گیاه از چین می آید و شامل درختچه های همیشه سبز و یا برگ ریز می شود . از چهار گونه موجود این گیاه تنها c. praecox بطور عمده کاشته می شود . این همان گیاهی است که ما با نام گل یخ آنرا می شناسیم . بلندی این گیاه به سه متر و گسترش آن به 5/2-3 متر میرسد.
c. praecox درختچه برگ ریز ( سیاه ریشه ) است و شاخه های متعددی دارد که از پای گیاه می رویند . برگهای آن نیزه ای شکل . گلهای فنجانی مانندش بطور تنها و یا جفت در محل اتصال برگ به ساقه ظاهر می شوند . رنگ گلبرگهای خارجی که بلندترند زرد و گلبرگهای کوتاهتر داخلی بنفشند . فصل گل از اواسط آذرماه شروع شده و تا اسفند بطول می انجامد . این گیاه قابلیت تحمل سرما را دارد
ناز یخی
گل یخ گونه ای از گیاهان گلدار از جنس Chimonanthus در خانواده Calycanthaceae بومی چین می باشد. این گیاه همچنین در ایران از قدیم رشد می کرده است.این جنس شامل سه تا شش گونه بسته به تفسیر طبقه بندی می باشد. این گیاه با نام گل زمستان (Winter Sweet) در بسیاری کشور ها شناخته میشود
نرخ رشد درختچه گل یخ بسیار سریع است و به سرعت در محل کاشت تکثیر و پراکنده میشود.
گل یخ درختچه ای برگ ریز ( سیاه ریشه ) است و شاخه های متعددی دارد که از پای گیاه می رویند . برگها سبز درخشان، كشیده، بیضی شكل، متقابل، به طول 7.5 تا 13 سانتیمتر و عرض 3.5 تا 6 سانتیمتر میباشند.
گلها در فصل زمستان كه شاخه ها فاقد برگ هستند ظاهر شده و بسیار معطرند.گلهای فنجانی مانندش بطور تنها و یا جفت در محل اتصال برگ به ساقه ظاهر می شوند . رنگ گلبرگهای خارجی که بلندترند زرد و لیمویی و گلبرگهای کوتاهتر داخلی بنفشند . فصل گل از اواسط آذرماه شروع شده و تا اسفند بطول می انجامد .
ناز یخی
نام علمی : aptenia cordifolia
نام انگلیسی : heartleaf iceplant / baby sun rose
منشأ : آفریقای جنوبی
زمان گلدهی : بهار تا پاییز
گل یخ کوچک بومی آفریقای جنوبی گونه ای گوشتی و چند ساله است که در فضای سبز جنوب ایران به وفور کاربرد دارد. به عنوان گیاه پوششی مقاوم، گلدار، چندساله و علفی شناخته شده است. در ایران آن را با نام ناز یخی نیز معرفی کرده اند. گل یخی به گرما و خشکی مقاوم است.
https://eitaa.com/zandahlm1357
.......:
فصل یازدهم: آداب مشایعت و استقبال مسافر و آداب برگشتن او
در حدیث صحیح از حضرت صادق علیه السلام منقول است: چون حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم مؤمنی را
وداع می‌کرد می‌فرمود: «رَحِمَکُمُ اللَّهُ، وَزَوَّدَکُمُ التَّقْوی وَوَجَّهَکُمْ اِلی کُلِّ خَیْرٍ، وَقَضی لَکُمْ کُلَّ حاجَةٍ، وَسَلَّمَ لَکُمْ دینَکُم وَدُنْیاکُمْ، وَرَدَّکُمْ سالِمینَ اِلی سالِمِینَ». یعنی خدا شما را رحمت کند و پرهیزکاری را توشه شما گرداند و شما را به سوی هر خیری متوجه گرداند و جمیع حاجات شما را برآورد و دین و دنیای شما را سالم دارد و شما را به سلامت برگرداند به سوی جمعی که ایشان به سلامت باشند.
در حدیث معتبر دیگر از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: چون حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم مسافری را وداع می‌کردند، دست او را می‌گرفتند و می‌گفتند: «اَحْسَنَ اللَّهُ لَکَ الصَّحابَةَ، وَاَکْمَلَ لَکَ الْمَعُونَةَ، وَسَهَّلَ لَکَ الْحَزُونَةَ، وَقَرَّبَ لَکَ الْبَعیدَ، وَکَفاکَ الْمُهِمَّ، وَحَفِظَ لَکَ دینَکَ وَاَمانَتَکَ وَخَواتیمَ عَمَلِکَ، وَوَجَّهَکَ لِکُلِّ خَیْرٍ، عَلَیْکَ بِتَقْوَی اللَّهِ، اَسْتَودِعُکَ اللَّهَ، سِرْ عَلی بَرَکَةِ اللَّهِ».
در روایت دیگر منقول است: در این وقت می‌فرمود: «اَسْتَودِعُ اللَّهَ دینکَ وَاَمانَتکَ وَخَواتِیْمَ عَمَلِکَ، وَوَجَّهَکَ لِلْخَیْرِ حَیْثُ ما تَوَجَّهْتَ، وَزَوَّدَکَ التَّقْوی وَغَفَرَ لَکَ الذُّنُوبَ».
در روایت دیگر منقول است: جمعی از اصحاب به خدمت حضرت صادق علیه السلام رفتند که آن حضرت را وداع کنند، فرمود: «اَللَّهُمَّ اغْفِرلَنا ما اَذْنَبْناها وَنَحْنُ مُذْنِبُونَ، وَثَبَّتَنا وَایّاهُمْ بِالْقَوْلِ الثّابِتِ فِی الْآخِرَةِ وَالدُّنْیا، وَعافِنا وَاِیّاهُمْ مِنْ شَرِّ ما قَضَیْتَ فِی عِبادِکَ وَبِلادِکَ فِی سُنَّتِنا هذِهِ الْمُسْتَقْبَلَةِ، وَعَجِّلْ نَصْرَ آلِ مُحَمَّدٍ وَوَلِیَّهُمْ وَاَخْزِ عَدُوَّهُمْ عاجِلاً».
در حدیث معتبر منقول است: مسافر را سنّت است که چون از سفر برگردد برادران مؤمن خود را به ضیافت بطلبد.
در حدیث معتبر از امام محمّد باقرعلیه السلام منقول است: چون کسی از سفر آید، برای اهل خود تحفه بیاورد اگر چه سنگی باشد.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است: حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم می‌فرمود با کسی که از مکّه می‌آمد: «قَبَّلَ اللَّهُ مِنْکَ وَاَخْلَفَ عَلَیْکَ نَفَقَتَکَ وَغَفَرَ ذَنْبَکَ».
در حدیث دیگر منقول است: هرکه
دست در گردن حاجی بکند در وقتی که با گرد راه برسد، چنان است که حجر الاسود را بوسیده است.
در روایت دیگر منقول است: چون کسی از سفر برگردد سزاوار آن است که مشغول کاری نشود تا غسل کند و دو رکعت نماز بخواند و به سجده رود و صد مرتبه شکر الهی بگوید.
و چون جعفر طیار از حبشه آمد، حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم او را به سینه خود چسبانید و میان دو چشمش را بوسید. و اصحاب حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم چون به یکدیگر می‌رسیدند، مصافحه می‌کردند، و چون یکی از ایشان از سفر می‌آمد، دیگران دست در گردن او می‌کردند.
در احادیث معتبر وارد شده است که مشایعت و استقبال مؤمنان مستحب است، و از برای مشایعت و استقبال مؤمنان نماز را قصر می‌توان کرد و روزه ماه مبارک رمضان را می‌توان خورد. [به سبب طی مسافت و خارج شدن از حد ترخص برای استقبال رفتن.
#حلیة_المتقین#https://eitaa.com/zandahlm1357