#گرایش_به_جنس_مخالف (قسمت چهارم) #استادسلطانی در نشست #احترام_به_جسم در این باره می گوید: چه دركي از جسم مان داريم ؟ از كودكي چه دركي به ما داده شده است ؟ اين درك يا اين برداشت ما از جسم مان ، احساسي در ما به وجود مي آورد و بر پايه ي اين احساس ، رفتارهاي بيروني ما شكل مي گيرد . علت اينكه دخترهاي جوان ما اين قدر به شدت آرايش مي كنند ( آرايش كردن يك رفتار بيروني است ) به دليل درك و تصويري است كه از خودشان دارند ، « من زشت هستم » ، احساس خوبي در مورد خودش ندارد ، انتظار جلب توجه دارد ، در نتيجه رفتارش آرايش غليظ و پوشيدن لباس نامناسب خواهد بود . دركي كه كودك از جسم خود پيدا مي كند ناشي از رفتاري است كه والدين داشته اند خط تعادل احترام به جسم يعني تعريف و تمجيد از جسم كودك . يعني پذيرش جسم او ( پذيرش يعني شاد بودن مادر از وجود كودك نه تحمل او و به معني : « تو براي من بهتريني » ، است ) و احترام به جسم يعني محبت بي قيد و شرط به جسم كودك ، همان گونه كه هست . محبت بي قيد و شرط را غير از پدر و مادر هيچ كس ديگري نمي تواند براي كودك داشته باشد . با هر خصوصيت و هر ويژگي كه كودك دارد . « تو براي من بهتريني » . مسئله ي بعد در تعريف و تمجيد جسم ، نوازش است. نوازش پوستي و نوازش جسمي . براي نوزاد اين مسئله خيلي تأكيد مي شود . بچه ها نياز به نوازش دارند . بزرگسالان هم به نوازش احتياج دارند و همينطور همسران . وقتي كودك را نوازش مي كنيد و قربون صدقه اش مي رويد ، نوازش تؤام با احساس خوشايند و نگاه كردن به كودك ، كودك خودش را پيدا مي كند . بچه هايتان را خيلي ببوسيد . . ) خصوصيات جسمي كودك مان را بپذيريم و به او افتخار كنيم . هر گونه كه هست ، كوتاهي قد ، معلوليت و ..... جسم مهم است ولي يادمان باشد كه ظرف روح است . جسم گلدان است ، مهم نيست كه مشكلي داشته باشد . عظمت ، متعلق به روح است . معلوليتها را بپذيريد و از وجود كودك معلول خود همان گونه كه هست ، لذت ببريد ، پنهان نكنيد ، خجالت نكشيد ، هر چه كه هست به آن افتخار كنيد . چون جسم ظرف روح است و روح انسان ها هيچ گونه نقص و معلوليتي ندارد چون از يك منبع غني مي آيد . در تعريف و تمجيد جسم ، به كاركرد اندام و اعضاي بدن توجه مي كنيم . عضو را تأييد مي كنيم ، عمل را توصيف مي كنيم . مثل : « قربون اون نگاه كردنت برم » بجاي « قربون اون چشم هاي قشنگت برم » . اگر بيني بچه آويزان است با قربون صدقه بيني اش را تميز كنيد يعني با احساس خوشايند اين كار را كنيد . بيني او را ببوسيد . اگر با احساس نا خوشايند با بيني او رفتار كنيد ، كودك از بيني خودش بيزار مي شود و در بزرگسالي با بيني خودش مشكل خواهد داشت كه ريشه اش در همان تحقير دوران كودكي است . به بچه ها در عمل نشان دهيد كه انسان ها با هم متفاوت اند .مواظب رفتارهاي خودتان باشيد . والدين الگو هستند . راجع به آدم هاي ديگر چگونه قضاوت مي كنيد ، چگونه مقايسه مي كنيد و ... بچه ها ياد مي گيرند كه هر انساني منحصر به فرد است و اصلاً دو نفر با هم قابل مقايسه نيستند . يكي از مسائلي كه مقايسه پرخطر مي شود ، مقايسه ي جسم ها است و مقايسه ي خصوصيات جسمي است . بهتر و بدتر و زيبا و نازيبا كردن است . در نقد و انتقاد از بچه ها بايد كار و عمل نقد شود با حفظ حرمت جسم. خصوصيات جسمي را نبايد تحقير كرد . هرگز به جسم كودك بي حرمتي و حرمت شكني نمي كنيم نه جسم بچه ها را تحقير كنيد و نه اجازه دهيد كه جسم بچه ها را تحقير كنند و لقب بدهند . https://eitaa.com/zandahlm1357