🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_266 وَ سَأَلَهُ‌ رَجُلٌ‌ أَنْ‌ يُعَرِّفَهُ‌ الإِيمانَ‌ فَقَالَ‌ عليه‌السلام إِذَا كَانَ‌ الْغَدُ فَأْتِني حَتَّى أُخْبِرَكَ‌ عَلَى أَسْمَاعِ‌ النَّاسِ‌، فَإِنْ‌ نَسِيْتَ‌ مَقَالَتي حَفِظَهَا عَلَيْكَ‌ غَيْرُكَ‌ فَإِنَّ‌ الْكَلاَمَ‌ كَالشَّارِدَةِ‌ يَنْقُفُهَا هذَا وَ يُخْطِئُهَا هذَا. كسى از آن حضرت تقاضا كرد كه ايمان را برايش توصيف كند؛ امام عليه السلام فرمود: فردا نزد من بيا تا در حضور جمع، تو را از آن آگاه سازم كه اگر گفته‌ام را فراموش كنى ديگرى آن را براى تو حفظ‍‌ كند، زيرا سخن همچون شترِ فرارى است كه بعضى ممكن است آن را پيدا كنند و بعضى آن را نيابند. ١مرحوم سيّد رضى به دنبال اين گفتار حكيمانه مى‌افزايد: آنچه را امام عليه السلام (فرداى آن روز) در پاسخ اين سؤال كننده بيان فرمود، همان است كه ما در همين باب كلمات قصار به عنوان «الْإيمانُ‌ عَلى‌ أرْبَعِ‌ شُعَبٍ‌»(حكمت ٣١) آورديم. (پيش از اين به عنوان «عَلى‌ أرْبَعِ‌ دَعائِم» آورده شده است). (وَ قَدْ ذَكَرنا ما أجابَهُ‌ بِهِ‌ فيما تَقَدَّمَ‌ مِنْ‌ هذَا الْبابِ‌ وَ هُوَ قَوْلُهُ‌:«الإِيمانُ‌ عَلى‌ أرْبَعِ‌ شُعَبٍ‌») .