۶ اذيت و آزار مردم: اسلام روابط مسلمين را بر اساس مسالمت و رفق و مدارا با ديگران قرار داده و همگان را از اذيت و آزار مؤمنان برحذر داشته و آزار به ديگران را گناهي بزرگ بحساب آورده مي‌فرمايد: كسانيكه مردان و زنان مؤمن را بي آنكه مرتكب (عمل زشتي) شده باشند آزار مي‌رسانند قطعاً تهمت و گناهي، آشكار به گردن گرفته اند. پيامبر (ص) فرمودند: مسلمان كسي است كه مسلمانان از دست و زبانش ايمن باشند. و در روايت ديگر مي‌فرمايند: كسيكه مؤمني را اذيت كند مرا اذيت كرده است. امام صادق عليه السلام مي‌فرمايد: اعلان جنگ بمن داده است كسيكه بندة مؤمن مرا اذيت كند. حضرت علي عليه السلام مي‌فرمايند: مؤمن خود را در زحمت و سختي نگه مي‌دارد و مردم از ناحيه او در آسايش هستند. سفري كه اسباب اذيت پدر و مادر باشد حرام است و انسان بايد در آن سفر نمازش را تمام بخواند و روزه هم بگيرد. ۷ تهمت: يكي از گناهان كبيره اي كه مربوط به حق الناس مي‌شود تهمت است. تهمت آنست كه درباره بردار مسلمان چيزي گفته شود كه در او وجود ندارد. مثلاً گفته شود، فلاني دزد، خائن، چشم چران است در حاليكه او چنين نباشد: قرآن مي‌فرمايد: هر كسي خطا يا گناهي مرتكب شود سپس آنرا به گردن بي گناهي بيفكند باربهتان و گناه آشكاري را بدوش گرفته است. امام صادق عليه السلام مي‌فرمايند: بهتان و تهمت زدن به بي گناه از كوههاي بزرگ، گناهش سنگين تر است. رسول خدا (ص) فرمودند: كسيكه بمرد يا زن با ايمان تهمت بزند و درباره او چيزي بگويد كه در او نيست. خداوند روز قيامت او را برتلي از آتش قرار مي‌دهد تا از مسئوليت آنچه گفته است برآيد. تهمت زدن بهر كسي حرام است و نسبت به مرده و هر كسي كه نمي تواند از خود دفاع كند گناهش بيشتر است. ۸ افشاگري و ريختن آبروي مؤمن: يكي از گناهان كبيره كه حق الناس محسوب مي‌شود، ريختن آبروي مؤمن است بهر نحوي كه باشد خواه به مسخره كردن باشد خواه به عيب جويي و بدگويي وافشاگري. لذا توجه باينكه مؤمن كسي است كه بندگي خدا را مي‌كند نه بندگي هواي نفس و شيطان را و از صراط مستقيم منحرف نمي شود و دائماً دستورات خداوند متعال و چهارده معصوم را چراغ هدايت خود قرار مي‌دهد. قرآن كريم درباره منافقاني كه دوست دارند زشتي در ميان مردم با ايمان شيوع يابد عذاب دردناكي را براي آنها وعده داده است. (سوره نور، آيه ۱۹) بنابراين مؤمن واقعي علاوه بر اينكه خود مرتكب كار زشت و گناه نمي شود بلكه بكار زشت و گناهي كه از ديگران سر مي‌زند راضي نيست و نهي از منكر مي‌كند. پيامبر (عليه السلام) به كعبه نگاهي كردند و فرمودند: چه با عظمت هستي و حرمت تو چقدر زياد است ولي حرمت مؤمن از حرمت تو بيشتر است. خداوند جان و مال و آبروي مؤمن را محترم شمرده است. (كشاف زمخشري، ج ۲، ص ۳۷۲) پيامبر (ص) فرمودند: كسيكه خودداري كند از ريختن آبروي مردم خداوند عفو مي‌كند گناهان او را در قيامت و آبروي او را حفظ مي‌كند. در جاي ديگر معصوم مي‌فرمايند: براي كارهاي مؤمن هفتاد توجيه در نظر بگير و بي ملاحظه بر كار او ايراد مگير، چون مؤمن واقعي در همه حال خدا را ناظر اعمال خود مي‌داند. خلاصه المکاسب📚 نويسنده: عباسعلي حقيقي زاده✍ https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه اتاق مشاور .......: @zandahlm1357

🔊 فایل صوتی برنامه آفتاب شرقی 👤 #حجت_الاسلام_تراشیون 📚 موضوع: #تربیت_فرزند 🔹 قسمت اول #فرزند #خانواده @zandahlm1357

🔥با چه روشی خشمتو کنترل میکنی؟ ✅چند تکنیک فوق العاده پیامبر اکرم فرمودند: هر كس خشم خود را نگه دارد خداوند عذابش را از او باز مى دارد

مومنا این مطلب را گوش کنید خیلی به دردتون میخوره تاثیر خودخواهی در افزایش پرخاشگری زن و شوهر چقدره ؟ آیا درمان تکبر و خودخواهی میتونه ضعف اعصاب ما رو درمان کنه🤔

⛔️ مگه غیر از اینه که زن و شوهر در زندگی مشترک، مُرشد یکدیگر هستند؟ ⭕️ قسمت دهم 🔹 جلسه پرسش و پاسخ مهارت های ارتباطی زوجین (قم، مسجد و حسینیه بقیة الله عج) 🔺محسن پوراحمد خمینی، روان‌شناس 🌼 #ادامه_دارد...

داستان شب @zandahlm1357

المذبوح من القفا-انا ابن العطشان حتّی قضی-انا ابن من منعوه من الماء و احلّوه علی سائر الوری-انا ابن من لا یغسل له و لا کفن یری-انا ابن من رفع رأسه علی القنا-انا ابن من هتک حریمه بارض کربلا-انا ابن من جسمه بارض و رأسه باخری-انا ابن من سبیت حریمه الی الشّام تهدی-ثمّ انّه صلوات اللّه علیه انتحب و بکی-فلم یزل یقول انا انا حتّی ضجّ النّاس بالبکاء و النّحیب [۱] . اول مجلس نقل مصائب که بعد از شهادت حضرت امام حسین علیه السّلام منعقد گردید-در همین مسجد جامع اموی شام بود که حضرت سید الساجدین امام زین العابدین علیه السّلام بعد از نقل فضائل و مناقب جد بزرگوارش امیر المؤمنین در محضر دشمنان آن قدر مصائب پدر عزیزش را فرمود که با حضور یزید پلید صدای ضجّه و شیون مردم شام برخاست بقسمی که یزید را خوف برداشت و نتوانست بنشیند-از روی ترس و واهمه از مسجد خارج گردید. از همان مسجد و اثر خطبه و خطابه آن حضرت مقدمات نهضت ضد اموی شروع شد. (که یزید ناچار شد از روی سیاست اظهار ندامت نمود-و عبید اللّه بن مرجانه لعنه اللّه را لعن نمود که چنین عمل فجیعی نموده) تا عاقبت کاخ کفر و ظلم و الحاد بنی امیه سرنگون گردید. که الی الحال در شام و پایتخت ظالمانه آن قوم فاسد قبری از بنی امیه وجود ندارد-ولی قبرستان بنی هاشم مورد توجه شامیان-و قبور بسیاری از عترت و اهل بیت رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم مزار هر عارف و عامی از شیعه و سنی می‌باشد. خلاصه تمام ارباب مقاتل و تواریخ نوشته اند که آن حضرت از مدینه تا بمکه و کربلا پیوسته کنایة و صراحة خبر شهادت خود را می‌داد و بمردم می‌فهماند که برای کشته شدن می‌رود. از جمله خطبۀ مفصّلی است که روز ترویه در مکه معظمه مقابل جامعه مسلمین خواند و ضمن خطبه خبر شهادت خود را علنی داد که بعد از حمد پروردگار متعال و درود بر خاتم الانبیاء صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرمود خطّ الموت علی ولد آدم مخطّ القلادة علی جید الفتاة و ما اولهنی الی اسلافی اشتیاق یعقوب الی یوسف و خیّر لی مصرع انا لاقیه کانّی باوصالی یتقطّعها عسلان الفلوات بین النّواویس و کربلا [۱] . با این قبیل جملات بمردم می‌فهماند که من بکوفه و مقرّ خلافت نخواهم رسید بلکه بین نواویس و کربلا کشته خواهم شد بدست گرگهای خون آشام مراد از گرگها اشاره ایست که بقتلۀ خود از بنی امیه و غیره می‌نماید که مانند گرگهای خونخوار ما را قطعه قطعه نموده بقتل می‌رسانند. بالاخره این قبیل اخبار و گفتار می‌رساند که امام حسین بقصد شهادت حرکت فرمودند نه بقصد ریاست و خلافت در تمام راه بطرق مختلفه خبر مرگ خود را می‌داد و در هر منزل اصحاب و احفاد خود را جمع می‌کرد و پیوسته می‌فرمود از پستی و بی قدری دنیا همین قدر بس که سر یحیی را بریدند برای زن زنا کاری بهدیه بردند عن قریب سر من مظلوم را هم از بدن جدا و برای یزید شراب خوار می‌برند. آقایان فکر کنید موقعی که در ده فرسخی کوفه حرّ بن یزید ریاحی با هزار سوار سر راه حضرت را گرفت و عرض کرد امر عبید اللّه است شما را نگاهدارم و نگذارم بکوفه بروید و با شما باشم تا امر امیر برسد-چرا حضرت تسلیم شد و فرود آمد و خود را در اختیار حرّ گذارد. قطعا اگر حضرت خیال امارت و خلافت در سر داشت تسلیم لشکر حر نمی شد در حالتی که با حر بیش از هزار نفر نبودند و با آن حضرت هزار و سیصد سوار و پیاده بودند که در میان آنها جوانانی از بنی هاشم بودند مانند جناب عباس قمر بنی هاشم و علی اکبر که هر یک خود یک تنه برای پراکندگی هزار نفر کافی بودند و تا کوفه هم ده فرسنگ بیشتر نبود علی القاعده می‌بایستی آنها را پراکنده و خود را بمرکز حکومت (کوفه) می‌رساندند مردم هم که منتظر بودند تشکیلات و تجهیزات خود را محکم و مشغول مبارزه می‌شدند تا آنکه غالب آیند نه آنکه در مقابل گفتار حرّ تسلیم گردیده و فوری فرود آیند و خود را میان بیابان در حصار دشمن قرار دهند که بعد از چهار روز کمک بدشمنان برسد و کار را بر پسر پیغمبر سخت نمایند. ---------- [۱]: ۱) منم فرزند خدیجۀ کبری-منم فرزند فاطمۀ زهرا (ع) -منم فرزند سر بریدۀ از قفا منم فرزند آن کسی که با لب تشنه از دنیا رفت-منم فرزند آنکه آب را از او منع کردند و حلال و مباح داشتند بر سایر خلق-منم فرزند آن که او را غسل ندادند و کفن نکردند-منم فرزند آنکه سر مطهر او را بر نیزه بلند نمودند-منم فرزند آنکه حرم او را در زمین کربلا هتک حرمت نموده اسیر نمودند منم فرزند آنکه بدن مقدسش در جائی و سر مطهرش در جائی دیگر-منم فرزند آنکه حرم او را اسیر نموده بشام آوردند. پس از آن امام علیه السّلام با صدای بلند گریست و پیوسته انا انا فرمود یعنی آن قدر از مفاخر و مدایح اجداد خود فرمود و مصائب پدر بزرگوار و اهل بیت خود را بیان کرد تا آنکه خروش از مردم برخاست همگی بگریه و ناله و فریاد مشغول شدند.