#حدیث ● جایگاه شیعه رسول خدا (صلّى‌اللّٰه‌عليه وآله) به اميرالمؤمنين (عليه‌السّلام) فرمودند: «اى على! شيعيان تو هستند که در روز قيامت رستگارند. و چنانچه کسی به يكى از آنان اهانتى كند به تو اهانت كرده است، و كسى كه به تو اهانت كند به من اهانت نموده، و هر كه به من اهانت كند خداوند او را داخل آتش جهنم نمايد و در آن جاویدان می‌ماند و چه بد سرانجام و سرنوشتی است.» [عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِعَلِيٍّ ع: یَا عَلِیُّ شِیعَتُکَ هُمُ الْفَائِزُونَ یَوْمَ الْقِیَامَة فَمَنْ أَهَانَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ أَهَانَکَ وَ مَنْ أَهَانَکَ فَقَدْ أَهَانَنِی وَ مَنْ أَهَانَنِی أَدْخَلَهُ اللَّهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِداً فِیها وَ بِئْسَ الْمَصِیر] 📚 أمالي(صدوق)؛ ص16 👉@zanjani_net

📷 #گزارش_تصویری عمامه گذاری جمعی از طلاب، پیش از آغاز درس آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی پنجشنبه، ۱۲خرداد ۱۴۰۱- دفتر معظم‌له @zanjani_net

📷 دیدار بیت مرحوم آیت‌الله علوی گرگانی "رحمة الله علیه" با آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی "دام ظله"🔺 پنجشنبه۱۲خرداد- دفتر معظم‌له @zanjani_net

🔸مستور داشتن عمل ❖ مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج سید احمد زنجانی در کتاب #اربعینیات دربارۀ پنهان داشتن عمل و پرهیز از بازگویی آن برای دیگران، می‌نویسد: 🔻 📓عن المفید في کتاب الاختصاص، عَنِ الْعَالِمِ ع أَنَّهُ قَالَ: «الْمُسْتَتِرُ بِالْحَسَنَةِ لَهُ سَبْعُونَ ضِعْفاً وَ الْمُذِيعُ لَهُ وَاحِدٌ وَ الْمُسْتَتِرُ بِالسَّيِّئَةِ مَغْفُورٌ لَهَا وَ الْمُذِيعُ لَهَا مَخْذُولٌ».اختصاص/162 یعنی حضرت (مراد از عالم در اصطلاح محدّثین، حضرت رضا علیه‌السلام است) فرمود: «ستر کنندۀ حسنه، مر او را هفتاد مقابل است و فاش کنندۀ آن، مر او را یک است و ستر کنندۀ معصیت، مورد بخشایش؛ و فاش کنندۀ آن، مورد خذلان است.» از حدیث شریف درمی‌آید که هم اطاعت و هم معصیت، در هر دو، ستر و پنهان داشتن مطلوب است. امّا در اطاعت که مهر اخلاص بر سرش زده شده، فاش کردن و بر سر زبان آوردن آن، مهر اخلاص را از سر آن برمی‌دارد که رو به فساد و تباهی می‌گذارد و امّا در معصیت، فاش کردن آن موجب جرأت دیگران و ضعف ایمان می‌شود. اینست که مخفی داشتن عمل در طاعت، درجه ثواب آن را بالا می‌برد و در معصیت، درِ بخشایش را به روی صاحبش باز می‌کند؛ چون در نافرمانی که پردۀ حیا را پاره می‌کند، در ستر آن، پردۀ دیگری بر روی عملش می‌کشد. بدین وجه، استحقاق عفو و گذشت پیدا می‌کند. باری، منظور از مستور کردن عمل و دور داشتن آن از جریان زبان، حصار کشیدن است بر دور رکن اخلاص، که از شرّ ریا در امان باشد؛ ولی این، در غیر فرائض است و امّا در فرائض، مطلوب، آفتابی شدن عمل است؛ مثل نماز که در مسجد و با جماعت باشد و اذانش هم در بلندی به صدای بلند گفته شود و لکن ثواب مسجد و جماعت، آن هم بسته به اخلاص است که منظور امتثال امر الهی باشد و الّا آن هم مصیبت است که یا از اجر جماعت و مسجد، آب به دستش خواهند ریخت و یا اصل نماز را پیچیده به بغل خود داده، از نو نماز دیگر از او خواهند خواست و یا علاوه بر نماز دیگر، عقاب و عتاب هم خواهند کرد. خلاصه، از این مصیبت‌ها یکی دامنگیرش خواهد شد! 🔺اربعینیات؛ ص 83(اربعین اول،ح29) @zanjani_net