#درورهمی_اردکانی‌_ها تیرِ مُژگون میخ طوله‌ی عِشقُد توی قلبُم فرو کِردی با اون کُپِ جوئنُد دلِ من زیر و رو کِردی فِکرُش نَمِکردَم گِه ایرو کَنده بِشه دل شلغَم کَنیِ عشوه‌ی خود خوب فرو کِردی با او چَشُگاد داسُگِ قلبُم تو شِکِسّی با او لَبُگاد کُنجُگِ قَلبُم تو نِشِسّی پُرتو تو مَکُن بَخچِ دلِ من تیرِ مُژگون گَر چه سرِ تیر اومده، اما تو مکن خون پادِش کُنِ دل باش و دِلُم خوب پادِشُش کن خَسّه شده دل از گف و کارُد، نازِشُش کن یَگ ذره وفا شیوه بُکُن بَخچِ دلِ من با جورِ خودُد رَنجِه مَکَش بَشنِ دلِ من گفتن گِه تو پیوَن زنی، پیوندِ دِلُم کن این کاسه‌ی دِل تا نَشکِسی تو، وِلُم کن اینجا هَمَشون دوس مِدارَن شعرای شوتاب گفتن گِه گفاش قیمَتیه مِثِ طِلِی ناب 📚 وَختی گِه دِلُم خَش بود ✍ #استاد_محمدرضا_دهستانی_اردکانی 📌سلام بامعرفتا، چِکا مُکُنی با خرما پزونِ اردکون؛ ذکرِ خیرِ دایی مصطفی رو بَرادون گفته بودَم، هَمونی گِه بیزِ فِرسّی بَرِ من مُخوند، یَگ روز دایی پیشُم گُف تو گِه خَش مِنویسی، بَرِ شهرداری بنویس گِه جوازِ ساخت توی کِشونای پِسّه رو صادر نَکُنه، بنویس گِه اجازه نَدَن درختای پِسه رو سر بِبُرَن تا خونه و دکون و مسجد و کارخونه بِسازَن، پیشُشُون بُگو: این درختا گِه کولرای طبیعی هسَن، اَگه دستورِ قَتلُشون رو صادر کُنَن و از بین بِبَرَن همه باد فاتحه‌ی اردکون رو بُخونِم چون دِگه جَنَّم جای زندگی نیس؛ گفتم دایی، گوشا این دوره زَمونه یکیش بادگیرد و یکیش دَرِ طِنَبی، ولی من به خاطرِ گُل روی تو مِنویسَم چون این فقط دردِ تو نیس دایی، دردِ یَکی جماعته گِه این شهر رو دوس مِدارَن ولی دَسُشون چاره کوتا هِ... اینَم بِگَم بَرادون، دایی آدمِ منطقیه، رو دلیل و سند گَف مِزَنه، من خُو مُریدُشَم و پشتِ سَرُش نماز مُخونَم‌. پس بُخی و نَخی باد قدرِ درختا رو بِدونِم، نباد اجازه بِدِم گِه حاصلِ شش دهه، هف دهه عمرِ یَکی آدمِ رعیتِ مُخلِص، واشِ اَرّه برقی توو دو دقیقه از بین بِره. کاشکی عقلِ اونایی گِه کار و باره هَسَن بِرَسه، اَگِه جوازِ ساختی رو صادر مُکُنَن گِه باد درختی بریده بِشه و از بین بِره، از اونوَر امکانات و زمین و اُو رو در اختیار کشاورزا و اهلِ فن بِذارَن تا کُپیُگ پِسّه بکارَن و جای درختایی گِه کُشتِم درختایی تازه و نو بِشونَن، نه زمین بِدَن یَگ عده آدمی که بیان وسطِ کِشون دورُش دیفار بکَشَن و دریغ از کاشت یکی درخت و علف، بگذَرم از گُودونیا و خردونیای وسطِ کِشونا گِه جون مِده بَره کاشتِ درخت پسّه و خرما!!! یکی باد به اونا که کار و باره هَسن بِگَه حالا گرم هَسی و حالیدون نیس دِری زیرِ چچی امضا مُکُنی، امضای شِما یَگ وَختی نَتیجَش مِشه خونه خرابیِ یَکی شَهر، راسّی ما مسئولایی دارِم گِه شاد اصاً اینجا زندگی نَمُکُنن گه اینا بِفَمَن ینی چه!!! یا اَگِه هم زندگی مُکُنَن توی کاخ هَسن و زیر اسپلیت!!!، نَمِفَمَن بی‌اُویی یَنی چه؟! کولر خونه خُنُک نَمُکنه یَنی چه؟! اصاً نَمدونَن قشرِ بدبخت واشِ این گرما چکار مُکُنَن... پس خِی بینی آدابِ درختا و کِشونا و رعیتا بِدی، هر کِه دَم در اِدارَدون پِیدِ شد، زمینُش نَدی گِه بِره دورش حِصار بکشه و خونه و دکون و کارخونه بسازه، یَخَرُگ از مدرک و علم و مسئولیتی گِه داری به نفع محیط زیست و مردم استفاده کنی، هَمَش بادمجون دورِ قاب چینِ عده‌ای نباشی گِه فقط خودشون رو مِبینَن و خودشون، جالبه گِه میدونِ دیدِ بَضیا تا جلوِ پائُشون هم بیشتر نَمِره، اینه گِه آدم رو بیشتر عذاب مِده... اینا من مِگَم و مِنویسَم، خاطیری مِدونَم خیلیا توو خشتِ خام خُو هیچی توو آیینه هم نَمِتونَن دَردا رو ببینَن چه برسه دِگه دَرمون هم بُکُنَن، من مِنویسَم تا فرقِ بینِ دل‌نگرونِ اصلی رو واشِ دل‌نگرونِ بَدلی بِدونی، تا بِفَمَی محیط زیست رو نمشه واشِ شعار نِگَر داری، تا بِفَمی اَگِه درختا از بین بِرَن کلاه هَمون پسِ معرکه هِ، تا بِفَمی هَمَچی شوخی وردَار نیس... راسّی قیمتِ زمینِ اردکون هم چارتا از خدا بی‌خبر، گِه نَمِدونَن جَوونِ بدبختِ مردم تو این گرونیِ مملکت چه مِکَشه، معلوم مُکُنَن! با این اوضاع و اَوالی گِه پیش اومده و فریادرسی هم بینِ این‌ همه نون به نرخِ روزخور بَرِ مردم پیدِ نمشه اَگِه بِرِم سَر بِزَنِم سینه‌‌ دیفار جای دوری نَمِره. اینه دِگِه بِگَم و بِرَم، خاطرِ هَمَدون بَرِ ما خیلی عزیزه، بِدونی کرونا هم شوخی وردار نیس، خودون باد غمِ هم بُخورم و هوِ هم داشته باشِم؛ چون کرونای بی‌شرف دوباره دره اون روی زشتُش رو نِشون مِده، پس پروتکلای بهداشتی رو رعایت کنی و جدی بگیری، دِگه گفی نیس، خدا حافظِ همدون باشه، یاحق، التماسِ دعای فراوون. #سه‌شنبه_بخیر🌹 #در_خانه_بمانیم 🏠 @zarrhbin