💠 به نیت #اهالی_ذره‌بین، دیوانِ #لسان‌الغیب را گشودیم این "غزل" آمد؛ تقدیم به پیشگاهتان: آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند آیا بود که گوشه‌ی چشمی به ما کنند دردم نهفته بِه ز طبیبان مدّعی باشد که از خزانه‌ی غیبش دوا کنند چون حُسن عاقبت نه به رِندی و زاهدیست آن بِه که کار خود به عنایت رها کنند معشوق چون نقاب ز رُخ بر نمی‌کشد هر کس حکایتی به تصوّر چرا کنند گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار #صاحبدلان حکایتِ دل خوش ادا کنند بی‌معرفت مباش که در من مزید عشق اهل نظر معامله با آشنا کنند حالی درون پرده بسی فتنه می‌رود تا آن زمان که پرده بر اُفتد چِها کنند می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند بگذر به کوی میکده تا زمره‌ی حضور اوقات خویش بَهر تو صرف دعا کنند پیراهنی که آید از آن بوی یوسفم ترسم برادران غیورش قبا کنند پنهان ز حاسدان به خودم خوان که منعمان خیرِ نهان برای رضای خدا کنند #حافظ مُدام وصل میسّر نمی‌شود شاهان کم التفات به حالِ گدا کنند #یلدا_خجسته_باد❄️ 🍉 @zarrhbin

‍ #حافظ، شمس‌الدین محمد🌷 (۷۹۲_۷۲۶ ه.ق) بزرگ‌ترین غزل‌سرای فارسی ✅ شمس‌الدین محمد شیرازی، معروف به #خواجه‌حافظ، در شیراز به دنیا آمد. نزد دانشمندان عصر خود به تحصیل علوم پرداخت و #قرآن را حفظ کرد. از این‌رو، به #حافظ مشهور شد و آن را نام تخلّص خود قرار داد. ✅ حافظ در عصر "تیمور‌ لنگ" زندگی می‌کرد و امیران فارس در آن زمان، سلاطین آل مظفر و آل اینجو بودند. #حافظ استاد غزلِ #عارفانه است و کسی تا کنون به پای او نرسیده است. ✅ اهمیت حافظ در نزد فارسی‌زبانان، به اندازه‌ای است که با دیوانش #فال می‌گیرند و آرزوهای خود را با او در میان می‌گذراند. او یکی از پنج شاعر بزرگ زبان فارسی است. ✅ حافظ اشعارش را جمع و تدوین نکرد، بلکه سال‌ها پس از درگذشت او شخصی به نام #محمد_گلندام، به این کار اقدام کرد و پدید آمدن #دیوان‌حافظ نتیجه‌ی کوشش اوست. ✅ "مقبره‌ی‌ حافظ" در حافظیه‌ی شیراز، زیارت‌گاه علاقه‌مندان شعر و ادب فارسی و #صاحبدلان است. 🍃 نام و یادش گرامی و اندیشه‌اش جاوید باد 🌹 📚 فرهنگ‌ نامه‌ی نام‌آوران ( آشنایی با چهره‌های سرشناس تاریخ ایران و جهان) 📆 چاپ پنجم، آذر ۱۳۹۳ 📌 و اما چرا حافظ را #لسان‌الغیب می‌نامند که "ادوارد براون" در کتاب "تاریخ ادبیات ایران" اینگونه بیان می‌کند: 💠ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ #حافظ از دنیا می‌رود ﺑﺮﺧﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯار ﺑﻪ ﻓﺘﻮﺍﯼ ﻣﻔﺘﯽ ﺷﻬﺮ ﺷﯿﺮﺍﺯ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ می‌ریزند ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺩﻓﻦ ﺟﺴﺪ ﺷﺎﻋﺮ ﺩﺭ ﻣﺼﻼﯼ ﺷﻬﺮ ﻣﯽ‌ﺷﻮﻧﺪ، به این ﺩﻟﯿﻞ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺷﺮﺍﺏ‌ﺧﻮﺍﺭ ﻭ ﺑﯽ‌ﺩﯾﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻞ ﺩﻓﻦ ﺷﻮﺩ. 💠 ﻓﺮﻫﯿﺨﺘﮕﺎﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ برمی‌خیزند. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﮕﻮ ﻣﮕﻮ ﻭ ﺟﺮ ﻭ ﺑﺤﺚ ﺯﯾﺎﺩ، ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ می‌دهد ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ #فال ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺁﻣﺪ ﺑﺪﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. 💠 ﮐﺘﺎﺏ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﮐﻮﺩﮐﯽ می‌دهند ﻭ ﺍﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ‌می‌کند ﻭ ﺍﯾﻦ #غزل ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ ‌می‌شود: «ﻋﯿﺐ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﻣﮑﻦ ﺍﯼ ﺯﺍﻫﺪ ﭘﺎﮐﯿﺰﻩ ﺳﺮﺷﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﮔﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻮﺷﺖ ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﻧﯿﮑﻢ ﻭ ﮔﺮ ﺑﺪ ﺗﻮ ﺑﺮﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺵ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺁﻥ ﺩِﺭﻭَﺩ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺎﺭ ﮐﻪ ﮐﺸﺖ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﻃﺎﻟﺐ ﯾﺎﺭﻧﺪ ﭼﻪ ﻫﺸﯿﺎﺭ ﻭ ﭼﻪ ﻣﺴﺖ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﭼﻪ ﮐﻨﺸﺖ» 💠 ﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ #شعر ﺣﯿﺮﺕ ﺯﺩﻩ می‌شوند ﻭ ﺳﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺰﯾﺮ می‌افکنند. ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺩﻓﻦ پیکر حافظ انجام می‌شود ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﺎﻓﻆ « #لسان‌الغیب » ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﺷﺪ. 📌 و اما در مورد معماری مقبره‌ی کنونی #خواجه‌حافظ‌شیراز: 💠 آن‌چه که امروز به عنوان #آرامگاه‌حافظ در شیراز وجود دارد، بنای ساخته شده در سال ۱۳۱۴ شمسی است. در آن سال #علی‌اصغر‌حکمت، وزیر فرهنگ وقت با همکاری "علی‌ ریاضی"، رییس فرهنگ استان فارس و با نظارت "علی سامی"، محقق، باستان‌شناس و استاد دانشگاه، طرحی را که #آندره‌گدار، ایران‌شناس و معمار فرانسوی پیشنهاد کرده بود، روی آرامگاه حافظ پیاده کردند. در ساخت این آرامگاه از معماری "دوره‌ی زندیه" الهام گرفته شده است.   @zarrhbin  ‌