‍ ‍ ‍ ‍ 📌 آشنایی با مشاهیر و مفاخر ایران و جهان 🍃 #غلامحسین_ساعدی( زاده ۲۴ دی ماه ۱۳۱۴ تبریز -- درگذشته ۲ آذر ۱۳۶۴ پاریس ) ناموَر با نام مستعارِ #گوهرِمراد ، نویسنده ، پزشک ایرانی و از نمایشنامه نویسان نامدار روزگار خود بود. 📝غلامحسین ساعدی در ۲۴ دی ۱۳۱۴ در #تبریز و در خانواده‌ای کارمند و به قول خودش اندکی بدحال به دنیا آمد. پدرش، علی‌اصغر ، کارمند دولت و مادرش طیبه ، خانه‌دار بود . اگرچه پدربزرگ مادری او از #مشروطه‌خواهان تبریز بود و خانوادهٔ پدری‌اش در دستگاه ولیعهدِ وقت ، مظفرالدین‌شاه ، شغل و مقامی داشتند ، ولی وضع اقتصادی خانواده مناسب نبود. در مهرماه ۱۳۲۱ دورهٔ ابتدایی را در دبستانِ بدر آغاز کرد و در سال ۱۳۲۷ توانست گواهی‌نامهٔ ششم ابتدایی خویش را بگیرد. 📝 ساعدی " #گوهرمراد" نوشتن را ابتدا به صورت گزارش و تفسیر در هنگامه‌ نوجوانی آغاز و با نشریات فریاد، صعود و ... همکاری کرد و اولین بار در ارتباط با همین نوشته‌ها به #زندان افتاد. او نخستین آثارش را از ۱۳۳۴ در #مجلات‌ادبی به چاپ رساند که در ابتدا به عنوان نمایشنامه‌ نویسی چیره دست "با نام مستعار گوهر مراد" شهرت یافته بود،‌ با نگارش داستان‌های زیبایی چون «گدا» «دو برادر» و «آرامش در حضور دیگران» جایگاه خود را به عنوان یکی از #خلاق‌ترین داستان‌نویسان ایران نیز تثبیت کرد. 📝آثار وی دستمایه‌ برخی از بهترین فیلم‌های بلند سینمای ایران قرار گرفته است که از جمله‌ی آنها می‌توان فیلم‌های " #گاو" "ساخته‌ی داریوش مهرجویی ۱۳۴۸" #آرامش‌در‌حضوردیگران "ساخته‌ی ناصر تقوایی ۱۳۴۹" و #دایره‌‌مینا "ساخته‌ داریوش مهرجویی ۱۳۵۳" را نام برد. 📝 ساعدی در امرداد ۱۳۳۲ وارد #دانشکده‌‌پزشکی تبریز شد و در اواخر سال‌های دانشکده، فعالیت هنری و ادبی را مجدانه پی‌گیری کرد. وی در دهه‌ چهل که دوره‌ای خاص در ادبیات ایران محسوب می‌شود، رشد کرد و به تحصیل خود در رشته #روانپزشکی ادامه داد. 📝 عمده‌ فعالیت‌های قلمی ساعدی در حوزه نمایشنامه نویسی است و به همراه تنی چند همچون بیضایی، رادی و نصیریان، پیش زمینه‌ #تئاتر را بنیان نهادند. بخش دیگر از نوآوری او در زمینه تئاتر، چاپ آثار #پانتومیم تحت عنوان #لال‌بازی‌هاست. ساعدی در اوایل دهه‌ پنجاه گاهنامه‌ الفبا را به همراه تنی چند منتشر کرد و در سال ۱۳۵۶ همزمان با احمد شاملو در چاپ مجله‌ی ایرانشهر در خارج از کشور همکاری داشت. بعد از انقلاب نیز داستان‌های او هم چنان در کتاب جمعه، ویژه‌ هنر و ادبیات چاپ می‌شد. 📝 او در دهه‌ شصت از ایران به #فرانسه رفت و در آنجا با "بدری لنکرانی" ازدواج کرد و در ۵۰ سالگی درگذشت . پیکر او در گورستان پرلاشز در کنار صادق هدایت در فرانسه به خاک سپرده شد. ▪️روحش شاد و یادش گرامی🌷 📝ساعدی در جوانی درگیر عشقی شورانگیز و پنهانی به دختر تبریزی به نام #طاهره‌کوزه‌گرانی شد. سال‌های سال کسی از این عشق خبر نداشت ، حتی دوستان نزدیک ساعدی . تا اینکه چندسال پس از مرگ طاهره کوزه‌گرانی ، خواهرزاده او نامه‌هایی که این نویسنده بزرگ به خاله‌اش نوشته بود را در قالب کتابی به نام " #طاهره_طاهره‌عزیزم" منتشر کرد. این کتاب شامل نامه‌های ساعدی در یک فاصله زمانی ۱۳ ساله از سال ۱۳۳۲ تا سال ۱۳۴۵ به طاهره‌ کوزه‌گرانی است ، نامه‌هایی که اغلب #بی‌جواب ماندند و خبر از عشقی سوزان و البته بی‌فرجام می‌دادند. در یکی از نامه‌ها ساعدی یک صفحه‌ی تمام تنها نام معشوقش را ۳۰۰ بار تکرار کرده و در پایان نوشته : "طاهره‌ام، دوستت دارم" 📝ساعدی در یکی دیگر از نامه‌هایش به طاهره نوشته بود : "گذشت روزگاران اگر همه‌چیز را کهنه و فرسوده می‌سازد بر آنچه که بین من و توست ، سایه‌ی پوسیدگی و مرگ نینداخته است . همه‌چیز بین من و تو جوان و سالم و شکوهمند است." 📚 طاهره،طاهره عزیزم ✍غلامحسین ساعدی @zarrhbin

‍ 📌 آشنایی با مشاهیر و مفاخر ایران و جهان #محمدتقی‌بهار ( ۱۲۶۵_۱۳۳۳۰) ادیب ، شاعر ، روزنامه‌نگار و سیاست‌مداری ملی‌گرا و آزاد اندیش بود که در دوره‌های چهارم و پنجم و ششم مجلس شورای ملی به‌عنوان نماینده مردم انتخاب شد. ✏️محمد تقی بهار، ۱۶ آبان ۱۲۶۵ هجری شمسی در مشهد به دنیا آمد. پدرش میرزا محمدکاظم صبوری، #ملک‌الشعرای آستان قدس رضوی در زمان ناصرالدین‌ شاه بود و از #شاعران مشهور خراسان. ✏️ بهار از کودکی شعر می‌سرود و وقتی پدر درگذشت به فرمان مظفرالدین‌شاه بر جای پدر نشست و لقب #ملک‌الشعرا را از آنِ خود کرد. بهار در خاطرات خودنوشت خود درباره‌ی پدرش چنین می‌آورد: «پدرم غالب اوقات که به خانه می‌آمد می‌نشست و با ما صحبت‌های علمی و ادبی و تاریخی می‌داشت و دارای این عقیده نبود که با زن و بچه نباید صحبت کرد. با ما صحبت می‌کرد و همان صحبت‌های او بر مدارج معلومات مادرم و من می‌افزود. خیلی نوادر و حکایات عرب و شعرهای #فارسی و عربی است که من از طفولیت در بین صحبت‌های پدر شنیده و هنوز فراموش نکرده‌ام.» ✏️ بهار از کودکی شعر می‌سرود و نوجوان بود که همراه پدر در محافل آزادی‌خواهان شرکت می‌کرد. دو سال پس از فوت پدر بر اثر همین آشنایی‌ها، بهار به جمع #مشروطه‌خواهان خراسان پیوست. ✏️بهار در ۱۳۲۸ قمری (۱۲۸۹ شمسی) روزنامه‌ی #نوبهار را منتشر ساخت که روزنامه‌ای بود که مروج اندیشه‌های «حزب دموکرات» بود. او به عضویت کمیته‌ی ایالتی این حزب نیز درآمد. روزنامه‌ی نوبهار پس از گذشت چندی (۱۳۳۰ قمری) به دلیل مخالفت خود با حضور قوای روسیه در ایران به دستور کنسول روس تعطیل شد. بهار به هم‌راه ۹ نفر دیگر از اعضای حزب دموکرات بازداشت می‌شود. هشت ماهی می‌گذرد تا بار دیگر بهار به مشهد می‌رود و روزنامه‌ی #نوبهار را مجددا بازگشایی می‌کند. انتشار بهار بارها ممنوع و دوباره آزاد شد. یکی از مشهورترین قصاید #ملک‌الشعرا به نام «بث‌الشکوی» درباب همین #توقیف روزنامه‌ی نوبهار سروده شده است. ملک‌الشعرای #بهار دوم اردیبهشت سال ۱۳۳۰ بر اثر ابتلا به بیماری #سل در تهران درگذشت و در آرامگاه #ظهیرالدوله به خاک سپرده شد. ▪️روحش شاد 🥀 ✏️یکی از اشعار بیش‌تر شنیده‌شده‌ی بهار: این دود سیه فام كه از بام وطن خاست از ماست كه بر ماست وین شعله سوزان كه برآمد ز چپ و راست از ماست كه بر ماست جان گر به لب ما رسد، از غیر ننالیم با كس نگسالیم از خویش بنالیم كه جان سخن اینجاست از ماست كه بر ماست ما كهنه چناریم كه از باد ننالیم بر خاك ببالیم لیكن چه كنیم ، آتش ما در شكم ماست از ماست كه بر ماست اسلام گر امروزچنین زار و ضعیف است زین قوم شریف است نه جــرم ز عیسی نه تعدی ز كلیساست از ماست كه بر ماست گوییم كه بیدار شدیم! این چه خیالی است بیداری ما چیست؟ بیداری طفلی است كه محتاج به لالا است از ماست كه بر ماست @zarrhbin