• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_یڪم #عطر_نرگس #بخش_اول . بعد از بیستم اردیبهشت ماہ،عطر یاس در خانہ ے ما ماندگار شد! اردیبهشت رنگ دیگرے گرفت و بهار بہ عشق آغشتہ شد! آن روز نہ توانستم چیزے بخورم و نہ بخوابم. مدام چهرہ ے محراب در نظرم نقش مے بست و باعث مے شد لبخند محوے لب هایم را از هم باز ڪند و از شرم چشم هایم را ببندم! تابلوے "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ ماتَ شَهيدا" را رو بہ روے تختم نصب ڪردم و گل محمدے را میان قرآنم گذاشتم. عطر محراب اتاقم را برداشتہ بود،عطر یاس! صبح روز تولدم بود ڪہ حاج بابا سر میز صبحانہ گفت:محراب امروز صُب راهے میشہ! میرم باهاش خدافظے ڪنم! یاعلے خانما! حاج بابا این را ڪہ گفت لقمہ در گلویم گیر ڪرد،سریع جرعہ اے از چاے شیرینِ داغ را نوشیدم و نگاہ نگرانم را بہ میز صبحانہ دوختم! قلبم لرزید،حاج بابا ڪہ از پشت میز بلند شد دوبارہ جرعہ ے دیگرے از چایم را نوشیدم. زبان و گلویم سوخت اما توجہ نڪردم و باز براے قورت دادن بغض و لقمہ ے ماندہ در گلویم،ڪمے دیگر نوشیدم! ریحانہ با عجلہ لقمہ ے بزرگے در دهانش جا داد و همانطور ڪہ از پشت میز بلند مے شد گفت:منم با حاج بابا میرم با داداش خدافظے ڪنم! خدافظ همگے! مامان فهیم،بوسہ اے روے پیشانے اش ڪاشت و پشت سرش براے بدرقہ رفت. قلبم مے گفت تو هم برو و چشم هایت را با دیدنش تبرڪ ڪن اما چشم ها و پاهایم توان رو بہ رویے با محراب را نداشتند! حرڪت روز قبلش بہ قدرے برایم سنگین بود ڪہ هر بار با یادآورے اش،گونہ هایم سرخ مے شد و تنم مے لرزید! نفس عمیقے ڪشیدم و مشغول جمع ڪردن میز صبحانہ شدم،ڪسے در خانہ نبود. همہ براے بدرقہ ے محراب رفتہ بودند! محرابِ من! محرابے ڪہ برایم روے قلبش ضرب گرفت! هنوز نرفتہ دلتنگش شدہ بودم اما شرم و حیا اجازہ نمے داد یڪ بار دیگر ببینمش! یڪ بار دیگر صورتش را ببینم و دست چپش را... و قلبے ڪہ خداوند بہ جاے قفسہ ے سینہ اش،در چشم هایش آفریدہ بود...! تابِ نگاہ ڪردن بہ قلب بے قرارش را نداشتم! با ڪمے تعلل روسرے روے سرم انداختم و بہ حیاط رفتم،محتاط پشت در ڪوچہ ایستادم و گوش هایم را خوب تیز ڪردم! صداے ریحانہ بہ گوشم خورد،داشت براے محراب خط و نشان مے ڪشید ڪہ مراقب خودش باشد و محراب خونسرد مے خندید! دستم را روے قلبم گذاشتم تا از سینہ بیرون نزند! حاج بابا جدے گفت:خیلے مراقب خودت باش پسر! این مملڪت حالا حالاها بہ تو و ڪلہ شق بازیات احتیاج دارہ! محراب دوبارہ خندید:سعے مو میڪنم عمو! با ڪمے مڪث ادامہ داد:وقتتونو نگیرم! از طرف من بہ رایحہ خانم تولدشو تبریڪ بگین! مراقب خودتون باشین! آب دهانم را با شدت فرو دادم،چند ثانیہ بعد صداے خداحافظ گفتن ها و استارت ماشین بلند شد! لبم را بہ دندان گرفتم و زانوهایم پشت در تا شد،اشڪ زیاد مجال نداد و روے گونہ ام نشست. دلم مثل سیر و سرڪہ مے جوشید،نگرانش بودم! زیر لب زمزمہ ڪردم:در رفتن جان از بدن گویند هر نوعے سخن. من خود بہ چشم خویشتن دیدم ڪہ جانم مے رود! صداے ماشین دور شد،آنقدر دور ڪہ عطر یاس از منیریہ پرید! جاے یاس را نرگس ها در دل بهار گرفتند! عطر نرگس! عطر انتظار! عطرِ ما! •♡• سال پنجاہ و هشت سال عجیبے بود،سالے سخت و نفس گیر! همہ باید از انقلاب نوپا و ایران محافظت مے ڪردیم! روزے نبود ڪہ خبر درگیرے و اتفاقے از گوشہ و ڪنار ایران بہ گوشمان نرسد! از گروگان گیرے و بمب گذارے تا حملہ ے مسلحانہ بہ بعضے از مردم و یا افراد ڪمیتہ و سپاہ! تهران هم درگیر این ناآرامے ها شدہ بود اما بیشتر شهرهاے دیگر در راس این حملات قرار گرفتہ بودند. محراب نگفتہ بود بہ ڪدام شهر مے رود،دل نگرانش بودم و نمے دانستم چطور از حالش خبر بگیرم. اردیبهشت و خرداد گذشتند و تیر ماہ از راہ رسید،بالاخرہ بعد از دوسال انتظار ڪنڪور دادم. دورے و دلتنگے براے محراب از یڪ طرف و از طرف دیگر استرس نتیجہ ے ڪنڪور بہ جانم چمبرہ زدہ بود. روزها بہ ڪندے مے گذشت،روزهایے پر از دلهرہ و نفس گیر! نتیجہ ے ڪنڪور ڪہ آمد از خوشحالے سر از پا نمے شناختم،پزشڪے قبول شدہ بودم آن هم دانشگاہ تهران! دانشگاهے ڪہ آرزویش را داشتم،روزنامہ را تا ڪردم و در ڪشوے ڪمدم گذاشتم‌. مے خواستم وقتے محراب آمد یڪ جورے روزنامہ را نشانش بدهم تا ببیند و بہ رایحہ اش افتخار ڪند! اما شهریور هم تمام شد و خبرے از محراب نشد! دوبارہ دلم آشوب شدہ بود،انگار در دلم رخت مے شستند! دانشگاہ ها شروع شد و محراب نبود ڪہ ببیند من با شور و ذوق قرار است وارد دانشگاہ و رشتہ اے ڪہ آرزویش را داشتم بشوم! دیگر آن شوق و ذوق روزهاے اول را نداشتم و دلسرد راہ خانہ تا دانشگاہ را طے مے ڪردم! اواسط مهر ماہ بود و طبق معمول سریع جزوہ ها و وسایلم را جمع ڪردم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_یڪم #عطر_نرگس #بخش_دوم . همانطور ڪہ ڪیفم را روے دوشم مے انداختم،گرہ روسرے ام را محڪم ڪردم و بعد از خداحافظے از چند نفر از بچہ هاے ڪلاس،از دانشڪدہ بیرون زدم. هوا ابرے بود و گرفتہ،درست مثل قلب و چشم هاے من! دانشگاہ شلوغ بود و چند نفر از دانشجوهاے انقلابے در حیاط با چند نفر دیگر از دانشجوها بحث مے ڪردند! تا از حیاط دانشگاہ خارج بشوم نگاهم بہ آن ها بود! از دانشگاہ ڪہ خارج شدم با صداے حاج بابا سر بلند ڪردم. _رایحہ جان! چشم هایم حاج بابا را دیدند و محرابے ڪہ ڪنارش سر بہ زیر ایستادہ بود! با لباس سپاہ خاڪے اش! با گونہ هایے سرخ شدہ از شرم! با انگشت هایے در هم گرہ خوردہ و پوتین هایے گل آلود! نفس در سینہ ام حبس شد،بے ارادہ مڪث ڪردم و با وسواس روسرے ام را مرتب! آب دهانم را با شدت فرو دادم و بہ سمت شان قدم برداشتم. خون در صورتم دوید،سرم را پایین انداختم و با تعلل مقابلشان ایستادم. از شدت شوق و اضطراب ڪیفم را محڪم بہ قفسہ ے سینہ ام فشردم! پیش دستے ڪردم و آرام گفتم:سلام! حاج بابا با لبخند جوابم را داد:سلام قیزیم! (دخترم) خداقوت خانم دڪتر! لبخند گرمے زدم:خداقوت بہ شما حاج بابا! شما چرا اومدین؟! حاج بابا سریع گفت:محراب یڪم پیش رسید،اومدہ بود بازار پیش من و باقر. ماشین دوبارہ ناز و نوز را انداختہ بود‌،زحمت ڪشید منو آورد. محراب زمزمہ وار گفت:انجام وظیفہ بود عمو! زحمت ڪدومہ؟! سپس همانطور آرام و سر بہ زیر ادامہ داد:سلام! مبارڪہ رایحہ خانم! ڪوتاہ و با هزار زحمت آن سہ چهار ڪلمہ را ادا ڪرد! شرمگین گفتم:ممنون! رسیدن بہ خیر! سرے برایم تڪان داد و رو بہ حاج بابا گفت:اگہ دیگہ ڪارے ندارین بریم عمو خلیل؟! حاج بابا در عقب را برایم باز ڪرد و خودش جلو نشست. با سرے پایین افتادہ،روے صندلے نشستم و نفس عمیقے ڪشیدم! مخلوط عطر نرگس و یاس زیر بینے ام پیچید! عطر محراب! محراب هم سوار شد و ماشین را روشن ڪرد،حاج بابا مدام راجع بہ وضعیت امنیت و جریان هایے ڪہ اتفاق افتادہ بود از محراب سوال مے پرسید و او ڪوتاہ و آرام در حدے ڪہ اجازہ داشت جواب مے داد! هواے ماشین گرم بود و سنگین،شاید هم من اینطور فڪر مے ڪردم! چند دقیقہ بعد ماشین،مقابل عمارت سفید ایستاد‌. نفس راحتے ڪشیدم و خجل گفتم:ممنون آقا محراب! لطف ڪردین! بدون این ڪہ بہ سمتم سر برگرداند مهربان گفت:ڪارے نڪردم! بہ ریحانہ و خالہ سلام برسونین! حاج بابا زودتر از من از ماشین پیادہ شد و بہ سمت در رفت. لب زدم:بزرگے تونو مے رسونم! دل رفتن نداشتم! بعد از چند ماہ فقط چند دقیقہ ڪنارش بودم،آن هم سر بہ زیر! محراب نفس حبس شدہ اش را بیرون داد و زمزمہ ڪرد:خدافظ! از ماشین پیادہ شدم و در را بستم. حاج بابا وارد خانہ شد. مردد و با زحمت نگاهم را بہ سمت نیم رخ محراب ڪشاندم،تہ ریشش ڪمے بلند شدہ بود و صورت سفیدش هم آفتاب سوختہ! خواستم سرم را برگرداندم ڪہ بہ سمتم برگشت و نگاہ هایمان بہ هم برخوردند! چشم هایش پر از دلتنگے و مهربانے بودند! پر از برق و عشق! لبش را محڪم گزید و سرش را پایین انداخت،ڪاش مے فهمید دردِ این لب گزیدن ها در جان من مے نشیند! آب دهانم را با شدت فرو دادم،از ماشین پیادہ شد. سرش را در سینہ اش فرو ڪردہ بود،گونہ هایش گل انداختہ بودند مثل گونہ هاے من! با قدم هاے بلند بہ سمت در رفتم،مقابل در ڪہ رسیدم صداے حافظ را شنیدم! _سلام رایحہ خانم! با چشم هاے گشاد شدہ بہ سمتش برگشتم و اخم ڪردم! سر بہ زیر بود و آرام! محراب سریع ڪنار من آمد،انگار آمادہ ے دفاع و حملہ شدہ بود! گرہ ڪورے میان ابروهایش انداخت و رو بہ من جدے گفت:شما برو تو! سرم را تڪان دادم:با اجازہ! خدانگهدار! بہ حافظ جوابے ندادم،نگاهش روے حافظ بود و براے من ڪلمہ ے خداحافظے را زمزمہ ڪرد. در را بستم و بہ سمت پلہ ها رفتم،میان راہ پشیمان شدم! حافظ برایش خطرناڪ بود! رو بہ خانہ گفتم:سلام بہ اهل خونہ! دستو صورتمو میشورم الان میام! سپس ڪیفم را در ایوان گذاشتم و پاورچین پاورچین بہ سمت در رفتم. گوشم را محڪم بہ در چسباندم و دندان هایم را روے لب هایم گذاشتم تا صدایے از دهانم خارج نشود. لحن صداے حافظ،محتاط بود و محافظ ڪارانہ! _داداش! نمیخواے دعوتم ڪنے بریم تو یڪم باهم اختلاط ڪنیم؟! محراب غرید:داداش؟! ڪدوم داداش؟! یادم نمیاد برادرے داشتہ باشم! چند ماہ قبل بهت گفتم رفاقت ما دود شد رفت هوا! حافظ نفس عمیقے ڪشید:اگہ منظورت بہ اون قضیہ س،بہ خدا ڪہ من بخاطرہ خودت... انگار محراب بہ سمتش رفت و حرفش را برید،صدایش آرام تر و عصبے تر شد! _خدا رو قسم نخور نارفیق! بخاطرہ من ناموسمو ڪشیدے تو دل آتیش و بہ همہ مون نارو زدے؟! گورتو گم ڪن! ‌. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🏴 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_یڪم #عطر_نرگس #بخش_سوم . ضربان قلبم بالا رفت،دندان هایم را محڪم تر روے لبم فشار دادم! حافظ آرام گفت:مجید و رضا مے گفتن با یہ دخترہ تو ڪافہ نادرے دیدنت! بین بچہ هاے سپاہ دارن گوش بہ گوش مے رسونن! واسہ چے با این دخترہ تو شهر دورہ افتادے؟! حواست بہ مصلحتت نیس! این دخترہ در شان تو... صداے برخورد دستے با صورتے باعث شد دستم را محڪم روے دهانم بگذارم! _حرف دهنتو بفهم حافظ! اون سرے با ڪتڪ ڪارے جمعش ڪردم ولے بہ ولاے علے قسم یہ بار دیگہ،فقط یہ بار دیگہ سایہ تو،تو چند مترے رایحہ ببینم نفستو مے گیرم چہ برسہ بہ این ڪہ بخواے راجع بش پرت و پلا بگے! هر ڪے هرچے میخواد بگہ! حد و شان آدما رو شمایے ڪہ بہ خیال خودتون جاے خدا نشستین تعیین نمے ڪنین! پوزخند زد و ادامہ داد:فڪ مے ڪردم ما دنبال عدالت بودیم نہ مصلحت! حافظ! سر ناموس و غیرتم با هیچڪس شوخے ندارما! با هیچڪس! نفس در سینہ ام حبس شد،حافظ من من ڪنان گفت:این بود مزد رفاقت و خیر خواهے من؟! دستت طلا رفیق! چرا برداشت بد مے ڪنے؟! میدونم حق برادرے گردن دختر حاج خلیل دارے ولے... محراب دوبارہ پوزخند زد و میان حرفش دوید:من یہ خواهر دارم اونم ریحانہ س! دیگہ این دور و ور نبینمت! حاج خلیلم دل خوشے ازت ندارہ،قول نمیدم اگہ ببینتت راجع بہ دستہ گلے ڪہ آب دادے بہ گوش حاج فتاح چیزے نرسونہ! چند ثانیہ بعد صداے قدم هایے پیچید و زمزمہ ے عصبے حافظ:بہ درڪ! با حماقت و دل بے افسارت گند بزن بہ خودتو... مابقے جملہ اش را نشنیدم،خواستم از در فاصلہ بگیرم ڪہ تقہ اے بہ در خورد و صداے آرام و پر از شیطنت محراب پیچید:گوش واسادن ڪار خوبے نیس دختر حاج خلیل! رنگ از صورتم پرید،سریع گوشم را از در جدا ڪردم و دستم را محڪم روے دهانم فشار دادم تا صدایم در نیاید! با چشم هاے از حدقہ بیرون زدہ بہ در خیرہ شدم،صدایش پر از خندہ شد. پر از بوے یاس،بوے نرگس! _خانم دڪتر فضول! مڪث ڪرد،نفس عمیقے ڪشید و با صدایے مرتعش،آرام گفت:ڪار دسِ دل و ارادہ مون ندہ تا بہ وقتش! خدافظ! راستے الوعدہ وفا! برگشتم براے سلام بعدے! ضربان قلبم روے هزار رفت،دست و پاهایم مے لرزید. با قدم هاے بلند خودم را بہ حوض رساندم و در سرماے پاییزے سرم را داخل حوض فرو بردم! . . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻