🌸 ﷽ 🌸 #رمان_جان_شیعه_اهل_سنت #عاشقانه_ای_برای_مسلمانان #فصل_دوم #قسمت_هشتاد_و_نهم 🌸🍃🌺🍃🌸 .... سپس با نگاه عاشقش به پای چشمانم زانو زد و عاشقانه تر تمنا کرد:" الهه جان! من تو رو به اندازه تمام دنیا دوست دارم! اگه نمازم رو بدون مهر خوندم، بخاطر این بود که واقعا می خواستم چیزی رو که ازم خواستی انجام بدم... ولی اجازه بده تا به اون چیزی که اعتقاد دارم عمل کنم!" و شاید اندوهم را در خطوط صورتم خواند که صدایش رنگ غم گرفت:" الهه جان! من تو رو همینجوری که هستی دوست دارم، با همه اعتقاداتی که داری! اگه میشه تو هم منو همینجوری که هستم قبول کن، با همه اعتقاداتی که دارم!" سپس به مهری که در دستش آرام گرفته بود، نگاهی کرد و با لبخندی کمرنگ ادامه داد:" ببین الهه! این مهمه که من و تو نماز می خونیم! حالا این که یکی روی سجاده سجده می کنه و اون یکی روی خاک، چیزی نیس که بخواد آرامش زندگی مون رو به هم بزنه!" فوران شادی لحظاتی پیش به برکه غصه بدل شده و غبار حسرتی که به دلم نشسته بود، به این سادگی ها از بین نمی رفت، با این همه گرمای محبتش در قلبم آنقدر زنده و زاینده بود که این مجادله ها، حتی به اندازه ذره ای سردش نکند که لبخندی زدم و گفتم:" ببخشید اگه ناراحتت کردم! منظوری نداشتم!" و انگار شنیدن همین پاسخ ساده از زبان من کافی بود تا نفس حبس شده در سینه اش بالا بیاید. صورتش از آرامشی شیرین پر شد و با لب هایی که می خندید، پاسخ عذرخواهی ام را داد:" الهه جان! این حرفو نزن! تو چیزی رو که دوست داشتی به من گفتی! این که آدم حرف دلش رو به همسرش بگه، عذرخواهی نداره!" سپس بار دیگر مهر را روی جانمازش نشاند و برای اقامه دوباره نماز عشاء به پا خاست. باز از جایم تکان نخورم و مثل دفعه قبل محو تماشای نمازش شدم. هرچند این بار جشنی در دلم بر پا نبود و با نگاهی مات و افسرده به بوسه پیشانی اش بر سطح مهر حسرت می خوردم که صدای در اتاق مرا به خود آورد. بلند شدم و در را باز کردم که صورت مهربان مادر روحم را تازه کرد، ولی نه به قدری که اندوه چهره ام را پنهان کند به چشمانم نگاه کرد و با زیرکی مادرانه اش پرسید:" چیزی شده الهه؟" خنده ای ساختگی نشانش دادم و گفتم:" نه مامان! چیزی نشده! بیا تو!" ✍🌺🍃🌸🍃🌺🍃 🍃ادامہ دارد.... ✍🏻 #نوشته_فاطمه_ولی_نژاد ✍لطفا فقط با ذکر #لینک_کانال و #نویسنده کپی شود... ╭┅°•°•°•°═ঊঈ📚ঊঈ═°•°•°•°┅╮ ✒ @chaadorihhaaa ╰┅•°•°•°•°═ঊ